Share

บทที่ 2574

Author: กานเฟย
พร้อมกับเสียงคำรามกึกก้องของหลงหมิง แส้เพลิงแดงก็แปรเปลี่ยนราวกับงูไฟที่มีชีวิต ปลดปล่อยเปลวเพลิงออกมานับมิถ้วน

เซียวหลินเทียนยังมิทันได้ตั้งตัว แส้เพลิงแดงก็ตวัดเข้ารัดพันรอบกายของเขาไว้แน่น

เปลวเพลิงเหล่านั้นลุกไหม้อาภรณ์และเส้นผมของเขาในพริบตา เขาถูกห้อมล้อมอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิงอย่างสิ้นเชิง

“เจ้ามิอยากให้หลิงอวี๋ถูกเผาทั้งเป็น งั้นเจ้าก็จงลิ้มรสชาติของการถูกเผาทั้งเป็นด้วยตัวเองก่อนเถิด!”

หลงหมิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ต่อให้เซียวหลินเทียนจะเชี่ยวชาญวิชาควบคุมน้ำแข็งแล้วอย่างไรเล่า?

น้ำแข็งของเขาก็เป็นเพียงสิ่งที่สร้างขึ้นจากกายเนื้อ แส้เพลิงแดงของหลงหมิงคือมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ ตราบใดที่พลังมิเหือดแห้ง ก็สามารถปลดปล่อยเปลวไฟออกมาได้อย่างมิสิ้นสุด

เซียวหลินเทียนถึงกับได้กลิ่นเนื้อและผิวหนังของตนที่ถูกไฟเผาจนไหม้เหม็น

เขาตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว มิสนใจคำเตือนของสวินเย่ก่อนหน้านี้ และกลืนโอสถลงไปอีกสองเม็ด

นี่เป็นการใช้ยาเกินขนาดที่ร่างกายจะรับไหวแล้ว เขามีโอกาสที่จะกระอักเลือดหรือเสียชีวิตจากอัมพาตทั่วร่างได้ทุกเมื่อ

แต่เซียวหลินเทียนมิสนใจอีกแล้ว หากมิอาจหยุดยั้งหลงหมิงได้ หลิ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2580

    เศษเนื้อและโลหิตสาดกระเซ็นไปทั่วทิศทาง ชิ้นส่วนจำนวนมิน้อยกระเด็นไปเปรอะเปื้อนบนร่างของทุกคนจงเจิ้งคุนเองก็เช่นเดียวกับเผยอวี้ เดิมทีคิดจะพุ่งเข้าไปในแสงเพลิงเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดี แต่กลับช้าไปก้าวหนึ่งด้วยความช้าเพียงก้าวเดียวนี้เองที่ทำให้พวกเขาได้เห็นการตายของหลงซินในระยะที่ใกล้กว่าใครทั้งหมดด้วยระยะที่ใกล้ขนาดนี้ เศษเนื้อและเลือดของหลงซินจึงสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนเต็มศีรษะและใบหน้าของเผยอวี้กับจงเจิ้งคุนเศษเนื้อที่เหนียวเหนอะหนะและยังคงความอุ่นจากร่างกายมนุษย์นั้นทำให้เผยอวี้รู้สึกขยะแขยงจนอยากจะอาเจียนเขาตกใจจนกระทั่งลืมที่จะหลบหลีกเป็นเย่ซื่อฝานที่เห็นท่ามิดีจึงรีบพุ่งเข้ามา “ท่านแม่ทัพเผย ไปกันเถิด!”“หลิงอวี๋ยังสามารถปล่อยพลังเช่นนี้ออกมาได้ นางต้องมิเป็นอันใดแน่นอน! เรารีบไปกันเถิด!”เผยอวี้ถูกเขาคว้าจับไว้และพาเดินโซซัดโซเซออกไปในเวลานี้ ต้นไม้บนยอดเขาถูกทำลายไปแล้วกว่าครึ่ง และยอดเขาครึ่งหนึ่งก็ได้หายไปในหุบเหวลึกเป็นดังที่ท่านผู้เฒ่าเย่กล่าวไว้ หากมิไปตอนนี้ ทุกคนคงต้องถูกฝังอยู่ที่ยอดเขานี้“เดี๋ยวก่อน... ข้าต้องไปหาเซียวหลินเทียน!”เมื่อเผยอวี้เห็นเส้นทา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2579

    หลังจากผ่านเหตุการณ์เรื่องกู่ซากศพ หลงหมิงก็เริ่มหวาดระแวงในความสามารถของสวินเย่แล้วเมื่อเห็นเซียวหลินเทียนที่ควรจะตายไปแล้วกลับลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง หลงหมิงก็พลันตื่นตัวระวังภัยขึ้นมาทันทีทว่า ก่อนที่หลงหมิงจะได้ทันเคลื่อนไหว ก็เห็นม่านหมอกสีดำชั้นหนึ่งปรากฏขึ้นห่อหุ้มร่างกายของเซียวหลินเทียน ยิ่งม่านหมอกสีดำนั้นหนาทึบขึ้นเท่าใด กลิ่นอายพลังหยินอันหนาวเหน็บน่าสะพรึงกลัวก็ยิ่งแผ่กระจายออกมาในฉับพลันในใจของหลงหมิงพลันเกิดลางสังหรณ์ที่มิดีขึ้นมาขณะที่เขากำลังจะซัดฝ่ามือเข้าใส่เซียวหลินเทียน ร่างของเซียวหลินเทียนก็พุ่งเข้าใส่หลงหมิงประดุจลูกศรที่หลุดจากแหล่ง ดุจดังอสูรร้ายที่หลุดออกจากกรงขังด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวปานสายฟ้าฟาดคลื่นพลังงานอันมหาศาลปะทุออกมาจากม่านหมอกสีดำอันหนาทึบนั้นในสายตาของหลงหมิง ดูเหมือนว่าเซียวหลินเทียนจะกลายร่างเป็นเงามายานับพันนับหมื่น โจมตีเข้ามาหาตนด้วยความเร็วที่เหนือจินตนาการราวกับภูตผีปีศาจ“เปรี้ยง!”การโจมตีครั้งนี้รุนแรงดุจดั่งคลื่นคลั่งในทะเลพิโรธ คลื่นพลังยุทธ์อันแข็งแกร่งได้แผ่กระจายออกไปรอบทิศทั่วบริเวณพลันสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นราว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2578

    เกิดเสียงดังกึกก้อง ฝุ่นดินและเศษหินปลิวกระจายไปทั่วบริเวณ พลังมหาศาลของหลงหมิงที่รุนแรงดุจกระแสน้ำป่าทะลักเข้าซัดร่างทุกคนที่อยู่ใกล้จนปลิวกระเด็นแม้แต่จงเจิ้งคุนและจงเจิ้งหลินที่คิดจะฉวยโอกาสตอนที่เซียวหลินเทียนกำลังรับมือกับหลงหมิงเพื่อลอบโจมตี ก็ยังโดนลูกหลงจากพลังนี้เข้าไปเต็ม ๆ จนหงายหลังล้มลง...จงเจิ้งคุนรู้สึกราวกับว่าทรวงอกถูกกระแทกอย่างรุนแรง เขารับรสคาวหวานในลำคอ ก่อนจะอ้าปากกระอักเลือดสดออกมาคำหนึ่งส่วนผู้คนที่ถูกพลังสะเทือนจนล้มลงเช่นเดียวกับเขาก็มีอยู่แปดเก้าในสิบส่วน แม้แต่เย่ซื่อเจียงและหลงซินก็มิอาจรอดพ้น ต้องหงายหลังล้มลงไปกับพื้นเช่นกันยอดเขาทั้งลูกพลันตกอยู่ในความโกลาหล...มีเพียงหลงหมิงที่ยังคงยืนตระหง่านอยู่ที่เดิมอย่างทระนงพลังที่แผ่ออกจากร่างของเขายังมิสลายไปพลังงานอันแข็งแกร่งยังคงวนเวียนอยู่รอบกาย สายลมกระโชกแรงพัดพาเส้นผมและชายเสื้อของเขาให้ปลิวไสว...ในชั่วขณะนั้น รัศมีที่หยิ่งผยองเหนือผู้ใดของหลงหมิงได้มอบความรู้สึกน่าเกรงขามจนมิอาจเอื้อมถึงและมิอาจล่วงละเมิดได้ราวกับเขาเป็นเทพเจ้าที่มิอาจเอาชนะได้!ดั่งจอมจักรพรรดิผู้ปกครองใต้หล้า แผ่อำนาจ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2577

    ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างมองหน้ากัน แต่ไม่มีใครขยับ ทั้งหมดจึงตกอยู่ในสภาวะที่คุมเชิงกันอยู่เช่นนั้นคนเหล่านี้ล้วนมิต้องการเป็นคนแรกที่เปิดฉาก เหตุผลประการแรกคือหยกหล้าสุขาวดีของหลิงอวี๋ยังมิถูกนำออกมา ต่อให้ชิงตัวนางไปตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์ประการที่สอง ทุกคนต่างหวังให้คู่ต่อสู้ของตนถูกหลงหมิงสังหาร เพื่อที่ตนเองจะได้ลดคู่แข่งไปหนึ่งคนแต่ในขณะที่คนอื่นรอได้ เซียวหลินเทียนกลับรอมิได้ทุกชั่วขณะที่เขาล่าช้า ความหวังในการรอดชีวิตของหลิงอวี๋ก็ยิ่งน้อยลง“ในเมื่อพวกเจ้ามิกล้าลงมือ ข้าจะเป็นคนเริ่มเอง!”เซียวหลินเทียนสะบัดแส้เพลิงแดงในมือ พุ่งเข้าใส่หลงหมิงทันที!เผยอวี้และเหล่ามือสังหารจากตำหนักปีกเงินก็พุ่งเข้าใส่พลธนูของหลงซินอย่างมิลังเลเช่นกันนี่คือสัญญาณของการต่อสู้แบบตะลุมบอน เหล่าจอมมารเองก็เริ่มลงมือสังหารผู้คนเช่นกันทุกครั้งที่กำจัดคู่ต่อสู้ได้หนึ่งคน ก็หมายความว่ามีคนแย่งชิงหยกหล้าสุขาวดีกับตนน้องลงหนึ่งคนมหาสงครามแห่งการต่อสู้แบบผสมผสานจึงปะทุขึ้นในทันใดเซียวหลินเทียนเป็นผู้นำทัพ แส้เพลิงแดงในมือของเขาราวกับเข้าสู่สภาวะคลุ้มคลั่ง ปลดปล่อยพลังกดดันอันเกรี้ยวกราดออ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2576

    แววตาของหลงเพ่ยเพ่ยเป็นประกาย รีบพยักหน้าทันที “ได้ ข้าจำไว้แล้ว!”เย่หรงมิพูดพร่ำทำเพลง เปิดใช้งานลูกแก้ววิญญาณในทันทีเกิดเสียงดังสนั่น ลูกแก้ววิญญาณถูกเขาโยนลงไปเบื้องล่าง ปรากฏเป็นประตูมิติที่ส่องแสงเจ็ดสีอยู่เบื้องล่าง“มาจากที่ใด กลับไปที่นั่น!”เย่หรงนึกถึงคำพูดบนถุงผ้าของเย่ซงเฉิง จึงพึมพำออกมาที่ใดเล่าคือที่มา?ในหัวของเย่หรงพลันปรากฏภาพตึกสูงระฟ้าที่เขาฝันถึงนับครั้งมิถ้วน เขาเคยบอกกับหลงเพ่ยเพ่ยว่าหากมีโอกาสจะพานางไปดู ตอนนี้คือโอกาสนั้นแล้วหรือ?ยังมิทันที่เย่หรงจะได้คิดหาคำตอบ แสงเจ็ดสีนั้นก็เป็นดั่งแม่เหล็กขนาดยักษ์ ดูดกลืนคนทั้งสองเข้าไปในชั่วพริบตาเย่หรงรู้สึกเพียงว่าเบื้องหน้ามีแต่แสงสว่างวาบไหวจนมองมิเห็นสิ่งใด มีเพียงแรงกดดันมหาศาลบีบอัดร่างของพวกเขาทั้งสองเขาโอบกอดหลงเพ่ยเพ่ยไว้แน่น จะไปที่ใดสำคัญด้วยหรือ?ขอเพียงได้อยู่กับสตรีในอ้อมแขนนี้ ต่อให้ต้องตายก็ยอมหลับตาด้านบนนั้น หยางหงหนิงถูกเย่ซื่อเจียงฟาดจนล้มลงกับพื้น กระบี่ในมือหลุดลอยตกจากหน้าผาไปเมื่อหยางหงหนิงเห็นแสงเจ็ดสีนั้น นางก็มิยอมแพ้ พุ่งตัวสุดแรงเพื่อหลบการโจมตีของเย่ซื่อเจียง แล้วกระโจน

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2575

    หรือว่าเขากำลังจะตาย!เย่ซื่อเจียงมิสามารถควบคุมการร่วงหล่นของตนเองได้อีกต่อไปเขานึกถึงลูกแก้ววิญญาณที่เย่ซงเฉิงมอบให้ มุมปากพลันปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยันตนเองลูกแก้ววิญญาณยังจะมีประโยชน์อันใดกับตนอีกหรือ?ท่านปู่เก่งกาจในการทำนายโชคชะตาถึงเพียงนั้น แต่กลับคาดมิถึงว่าท้ายที่สุดแล้วลูกแก้ววิญญาณก็มิอาจช่วยชีวิตตนได้กระมัง!“เย่หรง...”“เย่หรง...”เสียงร้องตกใจสองสายดังขึ้น เย่หรงที่กำลังสติเลือนราง คล้ายได้ยินเสียงของเย่ซื่อเจียงผู้เป็นบิดาและเสียงของหลงเพ่ยเพ่ยเย่หรงพลันมีสติขึ้นมา เขาพยายามเบิกตากว้าง ก็ได้เห็นคนผู้หนึ่งกระโดดลงมาจากหน้าผา“จับแส้ไว้!”หลงเพ่ยเพ่ยตะโกนลั่นแขนทั้งสองข้างของเย่หรงหักไปแล้ว เขาพยายามฝืนยกแขนขึ้นเพื่อคว้าแส้ที่หลงเพ่ยเพ่ยสะบัดลงมา แต่เมื่อยกขึ้นได้เพียงครึ่งเดียวก็กลับร่วงหล่นลงอย่างสิ้นแรงเพียงชั่วพริบตานั้น เย่หรงก็มองเห็นอย่างชัดเจนว่า บิดาเย่ซื่อเจียงของตนกำลังเกาะสายคาดเอวของหลงเพ่ยเพ่ยไว้ เส้นผมยาวสลวยของนางปลิวไสว ขณะที่นางกำลังออกแรงสะบัดแส้ลงมาสุดกำลังส่วนเบื้องหลังของเย่ซื่อเจียงนั้นปรากฏร่างของหยางหงหนิงผู้มีใบหน้าดุร้ายน่ากลัว นา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status