บทที่ 2840

“พี่หญิงหลิงหลิง ท่านพี่เขย!”

หลิงหว่านเอ่ยทักทายอย่างรู้กาลเทศะ แต่มิได้ถามถึงดวงตาของเซียวหลินเทียน ทำราวกับไม่มีเรื่องใดเกิดขึ้น แล้วกล่าวว่า “พวกท่านจะไปห้องปรุงโอสถหรือ? ข้าจะไปด้วย!”

หลิงอวี๋ได้แต่ถอนหายใจในใจ ดวงตาของเซียวหลินเทียนมองมิเห็นชั่วคราว มิว่าเขาทำสิ่งใดก็จำเป็นต้องมีการนำทาง

ทว่าเซียวหลินเทียนรักในศักดิ์ศรี ให้เขาต้องพึ่งผู้อื่นในทุกเรื่อง ย่อมเป็นความอัปยศแก่เขาอย่างหนึ่ง

หากลู่หนานอยู่ บางทีให้เขาดูแลเซียวหลินเทียนเสียหน่อย เซียวหลินเทียนก็คงจะยอมรับไว้บ้าง

ทว่ายามนี้ลู่หนานกับเผยอวี้อยู่ที่เมืองหลวงแดนเทพ ยังมิสามารถมาได้ชั่วคราว แล้วจะให้ใครคอยดูแลเซียวหลินเทียนอย่างใกล้ชิดกันหนอ?

หลิงอวี๋ครุ่นคิดไปเรื่อย ๆ ครั้นเมื่อเดินมาจนถึงห้องปรุงโอสถ นางก็เห็นว่าห้องปรุงโอสถนั้นกว้างขวางใหญ่โต นอกเหนือจากเตาหลอมจำนวนหนึ่งแล้ว ห้องปรุงโอสถนี้ยังมีห้องเก็บของอีกหลายห้อง มีห้องนอนห้องหนึ่งตกแต่งอย่างวิจิตรตระการตา

นี่คงเป็นห้องพักของเจี่ยงชิงกระมัง!

หลิงอวี๋ตรวจดูทั่วทุกห้องแล้ว จึงหันไปกล่าวต่อหลิงหว่านว่า “เจ้าไปเรียกองครักษ์ของเรามาสองสามคน ให้พวกเขาเข้าไปทำความสะอ