แชร์

บทที่ 803

ผู้เขียน: กานเฟย
เกิ่งเสี่ยวหาวได้ยินดังนั้นก็ใจสบาย แล้วเอ่ยถามเสียงสั่นเครือ “พี่ฮู๋ ตั้งแต่ได้รับพิษไปจนถึง… ถึงตาย มันจะใช้เวลานานแค่ไหน?”

หลิงอวี๋มีอาการหนาวสั่นไปทั่วทั้งร่างกายแล้ว เช่นนั้นจากที่ฮู๋อีเล่ามาก็แสดงว่านางอยู่ในระยะกลางแล้ว!

ฮู๋อีลดเสียงลงแล้วเอ่ย “ประมาณสามวัน!”

หัวใจของเกิ่งเสี่ยวหาวจมลงทันที สามวัน?

หลิงอวี๋ล้มป่วยเมื่อวานนี้ วันนี้ก็เป็นวันที่สอง นั่นมิได้หมายความว่าคืนพรุ่งนี้จะเป็นวันที่สามหรอกหรือ!

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ หากไม่มีทางช่วยหลิงอวี๋ได้ก่อนคืนพรุ่งนี้ หลิงอวี๋ก็จะตายหรือ?

“พี่ฮู๋ มียาแก้พิษหรือไม่?”

เกิ่งเสี่ยวหาวเอ่ยถามอย่างกังวล “แม้ว่าจะไม่มียาแก้พิษ แต่มีวิธีป้องกันมิให้พิษเกิดขึ้นชั่วคราว แล้วซื้อเวลาให้เราหายาแก้พิษหรือไม่?”

ฮู๋อีลังเลพลางเอ่ย “มิใช่ว่าไม่มียาแก้พิษ! แต่ข้าก็ได้ยินมาเช่นกัน ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่!”

เกิ่งเสี่ยวหาวดีใจมาก “พี่ฮู๋ ไม่ว่าจะจริงหรือไม่ก็ตาม ตราบใดที่ยังมีความหวัง เราก็จะต้องลองดู! รีบบอกข้ามาเถิดว่าเครื่องยาสมุนไพรชนิดใดที่สามารถล้างพิษได้?”

ฮู๋อีเอ่ย “จินซาหลานนี้เป็นวัชพืชมีพิษ แต่เหง้าของมันไม่เป็นพิษและมีประโยชน์มากมาย
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2446

    เถาจื่อยิ้มเยาะอยู่ในใจ ชั่วพริบตานั้นนางอยากจะบีบคอชายาเจ้าแห่งทะเลสตรีชั่วร้ายผู้นี้ยิ่งนัก!หากมิใช่เพราะถูกนางควบคุมไว้ ตนจะทรยศพวกหลิงอวี๋ จนทำให้หานอวี้และพวกจ้าวซวนต้องตายได้อย่างไรแต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลิงอวี๋ให้ตนทำ เถาจื่อจึงพยายามควบคุมความโกรธของตนเอาไว้“ท่านแม่ ลูกสืบทราบเรื่องด่วนมา ต้องมารายงานท่านในทันที ดังนั้นจึงมาหาท่านที่จวนเจ้าค่ะ!”“หากท่านแม่มิพอใจ เช่นนั้นหลังจากนี้ลูกจะมิกลับมาอีก ถึงอย่างไร ดูแล้วท่านกับเสด็จพ่อก็มิต้องการลูกอยู่แล้ว!”เถาจื่อเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เจือความน้อยใจระคนหงุดหงิดชายาเจ้าแห่งทะเลเห็นว่าเถาจื่อยังมีท่าทีเจ็บปวดอยู่ อีกทั้งนางก็ดูมีเหตุผลด้วย จึงหยุดทรมานนาง แล้วประคองนางลุกขึ้น“ข้ากับเสด็จพ่อของเจ้าจะมิต้องการเจ้าได้อย่างไรกัน! เจ้าเป็นลูกสาวสุดที่รักของเราเชียวนะ!”“แม่ผิดเองที่ลืมบอกเรื่องตัวตนของเจ้ากับพวกองครักษ์อวี๋ ต่อไปจะมิเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกแล้ว!”“ไป เข้าไปคุยกันข้างในเถิด!”ชายาเจ้าแห่งทะเลประคองเถาจื่อเข้าไปด้วยท่าทีแม่ลูกที่รักใคร่กันเถาจื่อยังคงแสร้งทำเป็นเจ็บปวดจนอ่อนแอต่อ แล้วเดินตามชายาเจ้าแห่งทะ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2445

    หานเหมยฉุกคิดขึ้นได้ว่านั่นคือเหตุผล นางลืมไปว่าเถาจื่อมีสถานะจอมปลอมในจวนเจ้าแห่งทิศใต้ยามนี้เถาจื่อมิใช่สาวใช้ นางคือ “ท่านหญิง” แห่งจวนเจ้าแห่งทิศใต้ มิควรต้องคอยเอาอกเอาใจคนเฝ้าประตูอย่างสงบเสงี่ยมการที่เถาจื่อแสดงท่าทีเช่นนี้ออกมา ก็เป็นเพราะก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยชี้แนะนางไว้ในเมื่อตอนนี้นางพกทั้งยาถอนพิษปลอมและยาพิษจริง หากมิแสดงความเข้มแข็งออกมาบ้าง เมื่อเข้าไปในจวนเจ้าแห่งทิศใต้อาจจะต้องถูกค้นตัวก็เป็นได้คนเฝ้าประตูเข้าไปครู่ใหญ่ ก่อนจะวิ่งเหยาะ ๆ ออกมา กระซิบกับเถาจื่อว่า “พระชายารับสั่งว่าท่านมิควรมาอย่างกะทันหันเช่นนี้ แต่เห็นว่าท่านอาจมีเรื่องด่วนจริง ๆ ครั้งนี้ถือว่าแล้วไป!”“ตามข้ามา!”เถาจื่อแค่นเสียงเย็นชาคราหนึ่ง แล้วเดินตามคนเฝ้าประตูเข้าไปหลิงอวี๋และหานเหมยเห็นเถาจื่อเข้าไปได้อย่างราบรื่น ก็ยังมิกล้าวางใจ ยังคงเฝ้ารออยู่ด้านนอกเมื่อเถาจื่อเข้าไปในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้ว พวกนางก็มิอาจทราบสถานการณ์ของเถาจื่อได้อีก ทำได้เพียงหวังให้นางรู้จักพลิกแพลงเอาตัวรอดด้วยตนเองเถาจื่อถูกพามาถึงเรือนชั้นใน ตลอดทางนางลอบจดจำเส้นทางอย่างเงียบเชียบ เผื่อมีเหตุมิคาดฝัน จะได

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2444

    เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อมสรรพ ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง เถาจื่อก็สมควรแก่เวลาออกเดินทางแล้วหลิงอวี๋เห็นเถาจื่อเปลี่ยนชุดจากที่เคยใส่ในวันปกติกำลังจะออกจากบ้านสิ่งที่หลิงอวี๋ควรพูดก็ได้พูดไปหมดแล้ว จึงมิคิดจะสร้างบรรยากาศตึงเครียดอีก นางเพียงยิ้มแล้วกล่าวว่า“เถาจื่อ เสร็จเรื่องแล้วรีบกลับมานะ พวกเรารอเจ้าร่วมโต๊ะมื้อดึกด้วยกัน!”“เจ้าค่ะ!”เถาจื่อหันกลับมามองหลิงอวี๋แวบหนึ่ง แล้วมองไปยังหานเหมย จากนั้นจึงหันหลังแล้วก้าวฉับ ๆ ออกไป“คุณหนู นางจะมิเป็นอะไรใช่หรือไม่เจ้าคะ?”หานเหมยมองแผ่นหลังของเถาจื่อที่กำลังจากไป พลางกล่าวด้วยความกระวนกระวายใจนางสูญเสียหานอวี้ไปแล้ว มิอยากจะสูญเสียเถาจื่อผู้เป็นดั่งพี่น้องที่ดีไปอีกคนสองวันที่ผ่านมา หานเหมยเห็นกับตาว่าเถาจื่อทุกข์ทรมานจากความรู้สึกผิดมากเพียงใด นางมิอาจเกลียดชังเถาจื่อเช่นนี้ต่อไปได้อีก“ข้าเชื่อว่านางจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน!”หลิงอวี๋ปลอบโยนถึงแม้หลิงอวี๋จะลืมไปแล้วว่าเถาจื่อในอดีตเป็นคนเช่นไร แต่หลังจากที่เถาจื่อฟื้นคืนสติแล้วมิได้คร่ำครวญสำนึกผิดอย่างเอาเป็นเอาตาย หลิงอวี๋ก็รู้สึกว่าเถาจื่อเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็งมากค

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2443

    หลงเพ่ยเพ่ย หลิงอวี๋และเย่หรงเดินออกจากตรอกการมาเยือนครั้งนี้ทำให้หลงเพ่ยเพ่ยรู้สึกสะท้อนใจหลายอย่าง นางถอนหายใจแล้วเอ่ยว่า “หากท่านอาเจ้าแห่งทะเลทรงมีเมตตาธรรม เมื่อได้ขึ้นครองราชย์แล้วสามารถนำพาเหล่าราษฎรไปสู่ชีวิตที่ดีได้ จวนเจ้าแห่งทิศใต้ของข้าล้วนสนับสนุนเขา!”“แต่ดูบริวารของเขาเถิด ล้วนเป็นขุนนางฉ้อราษฎร์บังหลวงอย่างเช่นเสิ่นฮ่าว รีดไถเงินจากน้ำพักน้ำแรงของชาวบ้าน หากเจ้าแห่งทิศใต้ได้ขึ้นเป็นจักรพรรดิ จะทรงนำพาสิ่งใดมาให้เหล่าราษฎรได้กัน!”หลิงอวี๋มิได้คาดหวังในตัวเจ้าแห่งทะเลอีกแล้ว แม้แต่การส่งกองกำลังไปจัดการตงกู่อวี้เขาก็ยังมิยินยอม นับประสาอะไรกับการจะมาสร้างประโยชน์สุขให้แก่ราษฎร!“กลับกันก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋ปลอบใจหลงเพ่ยเพ่ย “ทุกสิ่งล้วนขึ้นอยู่กับการกระทำของคนเรา หากเขาทำมิได้ บางทีพวกเราอาจทำได้ รอให้เรื่องราวเหล่านี้คลี่คลายลงก่อน แล้วค่อยหาทางช่วยเหลือพวกเขา!”“เย่หรง เจ้าส่งเพ่ยเพ่ยกลับไป ข้าจะกลับคฤหาสน์อู่เอง!”วันนี้หลิงอวี๋เห็นท่าทีของคนทั้งสองค่อนข้างอึดอัด จึงตั้งใจสร้างโอกาสให้พวกเขา ส่วนตนนางก็กลับไปก่อนเมื่อกลับถึงคฤหาสน์อู่ เซียวหลินเทียนยังมิกลับมา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2442

    แม้หลงเพ่ยเพ่ยจะมิรู้ว่าหลิงอวี๋ไปหาคนคุ้มกันมาให้ตนได้อย่างไร แต่เมื่อมองดูเหลียงจื่อกับสภาพบ้านที่แร้นแค้นของเขาแล้ว นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า“ในจวนของข้าเบี้ยหวัดพื้นฐานขององครักษ์ต่อเดือนอยู่ที่ยี่สิบตำลึง นี่เป็นค่าตอบแทนสำหรับองครักษ์สัญญาเป็น ส่วนสัญญาตายนั้นมีเบี้ยหวัดห้าสิบตำลึง เมื่อถึงสิ้นเดือนหรือตามเทศกาล หากทำงานได้ดีก็ยังมีรางวัลพิเศษก้อนโตให้อีกด้วย!” “บางครั้งอาจได้รับรางวัลเป็นพันหรือกระทั่งหมื่นตำลึงเลยทีเดียว”เหลียงจื่อได้ฟัง ดวงตาก็เปล่งประกาย นี่มันเงินก้อนมหึมา ตลอดชีวิตนี้เขายังมิเคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้มาก่อน“ข้าขอทำสัญญาตาย!”เหลียงจื่อเอ่ยอย่างมิลังเล“มิได้นะ!”อาสะใภ้หลินร้องห้ามเสียงหลง “เหลียงจื่อ แม่มิยอมให้เจ้าขายตัวเองเพื่อหาเงินมารักษาแม่เด็ดขาด!”“พวกท่านไปเถิด… ข้ามิรักษาแล้ว!”อาสะใภ้หลินตวาดด้วยความโมโห “ข้ารู้อยู่แล้วว่าพวกท่านมิได้หวังดี พวกท่านคิดจะหลอกลูกข้าไปตายชัด ๆ!”เย่หรงเอ่ยขึ้นเบา ๆ จากด้านข้างว่า “อาสะใภ้หลิน ท่านยังมิเข้าใจเหตุผลเท่าลูกชายท่านเลย!”“เงินยี่สิบตำลึงเพื่อจ้างองครักษ์คนหนึ่ง แค่ท่านหญิงฉางเล่อ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2441

    “ท่านแม่ ข้ามิเหนื่อยเลย!”เหลียงจื่อเอ่ยเสียงแผ่วเบา “ท่านกับท่านพ่อลำบากเลี้ยงดูข้ากับเสี่ยวเฉียงจนเติบใหญ่ บัดนี้ถึงคราที่พวกเราจะตอบแทนบุญคุณท่านทั้งสองแล้ว!”“ขอเพียงท่านแม่รักษาอาการป่วยจนหายดี ครอบครัวของเราก็จะสามารถกลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างมีความสุขได้เหมือนเช่นเคย!”“ตอนนี้พวกเรามิกลัวความลำบาก ภายหน้าข้ากับเสี่ยวเฉียงจะขยันขันแข็ง จะต้องหาเงินร่วมกับท่านพ่อเพื่อดูแลให้ท่านแม่มีชีวิตที่ดีขึ้นให้ได้!”“ท่านแม่ บุตรปรารถนาจะเลี้ยงดูบิดามารดา แต่บิดามารดาล่วงลับไปเสียแล้ว... ท่านปฏิเสธการรักษา หรือท่านอยากให้ลูกกับเสี่ยวเฉียงต้องรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต?”เด็กชายร่างผอมบางที่หน้าประตูพยักหน้าอย่างแรง “ท่านแม่ พี่ใหญ่พูดถูก ท่านพ่อก็เคยพูดว่าพวกเราจะมิยากจนไปตลอดชีวิต!”หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงมองภาพของครอบครัวทั้งสามคนที่ต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกันในยามยากลำบาก ต่างก็รู้สึกซาบซึ้งใจหลิงอวี๋เอ่ยขึ้นตรง ๆ “ข้ามิคิดค่าตรวจรักษา! ยาสมุนไพรทั้งหมดก็ให้เปล่า!”เหลียงจื่อมองไปยังหลิงอวี๋ด้วยความสงสัย ในใต้หล้านี้ยังมีเรื่องดี ๆ อย่างการมอบยาให้โดยมิคิดมูลค่าด้วยหรือ?

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status