LOGINShare
บทที่ 893
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 894
เซียวหลินเทียนจับมือหลิงอวี๋อย่างกังวลมิรู้ว่าองค์ชายเย่จัดการเรื่องในวังเป็นเยี่ยงไรบ้าง!หากมีอะไรผิดพลาด เช่นนั้นตนจะมิสามารถเป็นมีพยานเรื่องตงจู๋ และมิสามารถปกป้องหลิงอวี๋ได้!เวลาผ่านไปทีละน้อยท่านอ๋องหงซานเอ่ยอย่างมิอดทน “ท่านอ๋องเฉิง องค์จักรพรรดิทรงตัดสินไว้ว่าจะตัดหัวหลิงอวี๋ในเวลาบ่ายสาม ตอนนี้อีกมิเท่าไร่ก็จะถึงบ่ายสามแล้ว!”“คดีนี้ของเจ้าจะยังพิจารณาอยู่หรือไม่?”เฮ่อจู้ก็เอ่ยด้วยความโกรธเช่นกัน “ท่านอ๋องเฉิง เรารอให้เสียเวลาเช่นนี้มิไหวแล้ว! ท่านต้องกำหนดเวลาให้กับเรา!”ผู้ที่รอดูอยู่ข้างนอกก็รำคาญกับการรอคอยเช่นกัน จึงพากันตะโกนขึ้นมา“ท่านอ๋องเฉิง หากท่านต้องการปกป้องหลิงอวี๋ก็ทำเช่นนี้มิได้กระมัง!”“เราทุกคนมาที่นี่เพื่อมาดูท่านพิจารณาคดีนี้ หากท่านมิรู้ว่าจะพิจารณาคดีเยี่ยงไรก็ลงไปให้ท่านอ๋องหงซานมาพิจารณาแทนเถิด!”“เปลี่ยนคน… เปลี่ยนคน...”คนในตำหนักองค์ชายเว่ยกับจวนของเฮ่อจู้เป็นผู้นำในการตะโกนองค์ชายเว่ยมองเซียวหลินเทียนอย่างภาคภูมิใจพลางเอ่ยอย่างหน้าซื่อใจคด “น้องสี่ เจ้าก็ได้เห็นแล้ว มิใช่ว่าข้ากำลังทำเรื่องให้เจ้าลำบากใจ แต่เป็นหลิงอวี๋ที่ทำเรื่องเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 895
ในที่สุดท่านอ๋องหงซานก็พบโอกาสที่จะได้ลืมตาอ้าปากแล้ว เขายืนขึ้นหยิบพระราชโองการมา พร้อมตะโกนเสียงดัง“ท่านอ๋องเฉิงรับคำสั่ง...”ท่านอ๋องเฉิงงุนงง พระชายาเว่ยขอพระราชโองการอะไรกัน? เหตุใดจึงมิได้ยินอันเจ๋อเอ่ยถึงเรื่องนี้เลย!เซียวหลินเทียน ฉินซานและคนอื่น ๆ ก็ตะลึงเช่นกัน ทุกคนก็มีลางสังหรณ์ที่มิดีอยู่ในใจ!แม้ว่าท่านอ๋องเฉิงจะสับสน แต่เมื่อเห็นพระราชโองการสีทองก็ยังคงเดินลงไป แล้วยกเสื้อคลุมขึ้นพร้อมทั้งคุกเข่าลง “น้อมรับพระราชโองการ...”“ด้วยโองการแห่งฟ้า องค์จักรพรรดิได้มีพระบัญชา… หากท่านอ๋องเฉิงมิสามารถตัดสินคดีฆาตกรรมของหลิงอวี๋ได้อย่างยุติธรรมในเวลาบ่ายสาม ท่านอ๋องหงซานจะรับช่วงพิจารณาคดีของหลิงอวี๋แทน…”หัวใจของท่านอ๋องเฉิงกับเซียวหลินเทียนจมดิ่งลงหลังจากที่ท่านอ๋องหงซานอ่านจบ เขาก็วางพระราชโองการขององค์จักรพรรดิอย่างภูมิใจ “ท่านอ๋องเฉิง นี่มันบ่ายสามแล้ว ในเมื่อเจ้ามิสามารถตัดสินคดีได้ ข้าจะรับช่วงต่อคดีนี้เอง!”ท่านอ๋องหงซานเดินไปที่บนแท่นพิจารณาคดี แล้วเอื้อมมือไปหยิบค้อนขึ้นมาฟาดมันลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว“หลิงอวี๋สังหารท่านหญิงจ่างหนิง และทำให้เฮ่ออันได้รับบาดเจ็บ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 896
หากวันนี้เซียวหลินเทียนกล้าขวางพระชายาเว่ยมิให้พาหลิงอวี๋ไป และกล้าต่อต้านกองทัพหลวง เขาจะถูกตั้งข้อหากบฏ!เซียวหลินเทียนสีหน้ามืดมนและกำมือแน่นแวบหนึ่งในความคิดเขาก็คือ แม้ว่าเขาจะต้องฆ่ากองทัพหลวงเหล่านี้ เขาก็ต้องพาหลิงอวี๋ออกไปให้ได้!แต่เมื่อเห็นสายตาตะลึงของจ้าวซวนกับคนอื่น ๆ เซียวหลินเทียนก็บังคับตนให้ละทิ้งความคิดนี้ไป...กองทัพหลวงเหล่านั้นมีทั้งดาบและธนู พวกเขาต้องได้รับคำสั่งเป็นการส่วนตัวจากองค์จักรพรรดิ ตราบใดที่ตนกล้าต่อต้าน พวกเขาจะฆ่าตนอย่างแน่นอน!ไม่มีทางที่เขาจะพาหลิงอวี๋ฝ่าลูกธนูมากมายถึงเพียงนี้ไปได้อย่างปลอดภัยเป็นแน่!ยิ่งไปกว่านั้น นี่มิใช่แค่เรื่องระหว่างตนเองกับหลิงอวี๋เท่านั้น!มีคนจำนวนมากในตำหนักอ๋องอี้ และยังมีหลิงเยวี่ยอีก แม้กระทั่งจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนและฉินซานเองก็จะลำบากไปกับตนด้วย!เซียวหลินเทียนรู้สึกเสียใจเป็นครั้งแรก!ไม่ว่าวรยุทธของเขาจะดีแค่ไหน!แต่พลังของเขาก็ยังน้อยเกินไป!เขามิสามารถต่อสู้กับอำนาจขององค์จักรพรรดิได้เลย!เซียวหลินเทียนมิเคยมีความคิดที่จะนั่งในตำแหน่งนั้นมาก่อนเลย...มีเพียงการควบคุมโชคชะตาไว้ในมือของตนเท่านั้น เขา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 897
“หลิงอวี๋ นี่คือผลกรรมที่เจ้าฆ่าลูกสาวของข้า!”พระชายาเว่ยมิสามารถซ่อนความตื่นเต้นของตนได้เลย ยิ่งหลิงอวี๋อับอาย นางก็ยิ่งมีความสุข!นางเดินตามไปข้างหลัง เห็นว่าหลิงอวี๋กำลังจะถูกลากไปที่เกวียนบรรทุกมูลสัตว์ที่ตำหนักองค์ชายเว่ยเตรียมไว้ในที่ไกล ๆ นั้น เฉาอี้ยืนอยู่ที่ทางแยกเพื่อรอพบองค์ชายเย่เขามองความสับสนวุ่นวายอย่างกังวล และมองไปทางถนนขณะที่เขากำลังจะก่นด่านั้น ก็เห็นว่าในที่สุดก็มีม้าเร็วหลายตัวควบเข้ามา และองครักษ์คนหนึ่งก็ตะโกนมาจากไกล ๆ“พี่จ้าว องค์ชายเย่ ขันทีเซี่ยและหัวหน้าฝ่ายในมาแล้ว! ไปรายงานท่านอ๋องเร็วเข้า!”เฉาอี้พ่นลมหายใจออกมาอย่างตื่นเต้น แล้ววิ่งไปที่ห้องพิจารณาคดีพร้อมกับตะโกนไปขณะที่วิ่งไปด้วย“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องเฉิง… องค์ชายเย่ ขันทีเซี่ยและหัวหน้าฝ่ายในมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ…”“พวกเขานำหลักฐานสำคัญมา…”เสียงนี้ดังขึ้น เมื่อเซียวหลินเทียนได้ยินก็รู้สึกราวกับฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง เขารีบวิ่งขึ้นไปราวกับสายลมแล้วช่วยเหลือหลิงอวี๋ออกมาจากเงื้อมมือของคนรับใช้ในตำหนักองค์ชายเว่ย“องค์ชายเย่และขันทีเซี่ยนำหลักฐานสำคัญมาแล้ว!”“ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พาหลิงอวี๋
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 898
หลังจากนั้นมินาน องค์ชายเย่ ขันทีเซี่ยและหัวหน้าฝ่ายในก็ตามหลังมาท่านอ๋องหงซานได้นั่งในห้องพิจารณาคดีของราชสำนักฝ่ายในมินาน ก็ถูกท่านอ๋องเฉิงไล่ลงมาแล้วคดีของหลิงอวี๋จะถูกพิจารณาใหม่!แม้ว่าองค์ชายเว่ย พระชายาเว่ยและเฮ่อจู้จะมิยอม แต่ขันทีเซี่ยก็มีพระราชโองการล่าสุดขององค์จักรพรรดิมา ทั้งสามคนมิยอมก็ต้องยอม!“ท่านอ๋องเฉิง กระหม่อมนำชุดดำกับลูกดอกพิษของตงจู๋มา!”องค์ชายเย่เหลือบมองเซียวหลินเทียนอย่างรู้สึกผิด จากนั้นก็โบกมือ แล้วองครักษ์ของเขาก็เอาหลักฐานเข้ามาตงจู๋ที่คุกเข่าอยู่ข้าง ๆ ก็ยังต้องโต้เถียงอยู่ในเวลานี้ นางตะโกนราวกับว่าถูกใส่ความ “องค์ชายเย่ บ่าวรู้ว่าหลิงอวี๋ช่วยพระชายาเย่ไว้ แต่ท่านจะใส่ร้ายบ่าวเพียงเพราะรู้สึกขอบคุณนางมิได้เพคะ!”“บ่าวภักดีต่อพระชายาฮุ่ย ถึงมิได้มีความดีความชอบใดแต่ก็ทำงานอย่างหนักเพคะ!”“หุบปาก!”องค์ชายเย่ตะโกนด้วยความโกรธ “พี่สะใภ้สี่ช่วยพระชายาของข้าไว้จริง ๆ! ข้ารู้สึกขอบคุณนาง แต่หัวหน้าฝ่ายในพาคนไปหาหลักฐานเหล่านี้มาด้วยตัวเอง!”“ตงเหมยผู้สมรู้ร่วมคิดของเจ้าก็สารภาพแล้วว่านี่คือชุดดำของเจ้า!”ตงจู๋ยังคงโต้แย้งอยู่ “สิ่งที่ตงเหมยบอกน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 899
ท่านอ๋องเฉิงกุมขมับ พี่น้องทั้งสองทะเลาะกันในห้องพิจารณาคดีเหมือนเด็ก ๆ ไปได้ นี่มันอะไรกันเนี่ย!ในตอนที่ไม่มีใครสังเกตเห็น จู่ ๆ หลิงอวี๋ก็ลืมตาขึ้นมานางถูกเซียวหลินเทียนอุ้มไว้ในอ้อมแขน นางลืมตาขึ้นมา พอเห็นว่าตนอยู่ในห้องพิจารณาคดีก็หลับตาไปอีกครั้งนางนึกถึงประสบการณ์ในฝันของตนสองวันที่ผ่านมา มันมืดมน กึ่งหลับกึ่งตื่น นางต้องจัดการความรู้ที่นางได้เรียนรู้ในมิติ หาทางช่วยเฮ่ออัน มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่องค์ชายเว่ยกับภรรยาของเขาจะมั่นใจได้อย่างสมบูรณ์พระชายาเว่ยกับองค์ชายเว่ยยังคงโต้เถียงกับเซียวหลินเทียนอยู่ในเวลานี้ เหยียนฮุ่ยภรรยาของเฮ่อจู้ก็อุ้มเฮ่ออันไว้แล้วเดินโซเซเข้ามาในห้องพิจารณาคดี“สามี... พระชายาเว่ย พวกท่านดูเถิด... อันเอ๋อร์มิไหวแล้ว!”หัวใจของเฮ่อจู้เต้นรัวแล้วรีบวิ่งเข้าไป แล้วก็เห็นเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเฮ่ออันที่อยู่ในอ้อมแขนของเหยียนฮุ่ยใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาซีดราวกับกระดาษ มีเพียงหายใจแต่หายใจมิเข้าเลย!เฮ่อจู้สิ้นหวังแล้ว เขาคว้าเฮ่ออันพลางตะคอกใส่เซียวหลินเทียนกับท่านอ๋องเฉิง“เซียวหลินเทียน ท่านอ๋องเฉิง พวกท่านดูลูกชายของกระหม่อมเถิด… เขากำลั
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 900
เฮ่อจู้ก็ตะโกนเช่นกัน “เสี่ยวฮุ่ย พาลูกมานี่ อย่าเชื่อหลิงอวี๋มือสังหารผู้นี้เลย!”“อันเอ๋อร์ช่วยมิได้แล้ว เหตุใดเจ้าจึงให้หญิงเลวทรามเช่นหลิงอวี๋มาทรมานเขาอีกเล่า!”เหยียนฮุ่ยเหลือบมองเฮ่อจู้อย่างดุร้าย มิสนใจเขา แล้วหันไปหาหลิงอวี๋พลางเอ่ย“พระชายาอ๋องอี้ อันเอ๋อร์ยังช่วยได้หรือไม่?”เหยียนฮุ่ยไม่มีเวลากังวลอีกต่อไปว่าหลิงอวี๋จะทำให้เฮ่ออันได้รับบาดเจ็บหรือไม่ สำหรับนาง ตราบใดที่หลิงอวี๋สามารถช่วยเฮ่ออันได้ นางก็ให้อภัยหลิงอวี๋สำหรับความผิดพลาดของนางได้!“ได้!”“ยกโต๊ะมานี่!”เซียวหลินเทียนรีบยกโต๊ะนายทะเบียนมาตรงหน้าหลิงอวี๋หลิงอวี๋อุ้มเฮ่ออันมาวางลงบนโต๊ะหลิงอวี๋รีบถอดเสื้อผ้าของเฮ่ออันออกแล้วเอ่ยกับเหยียนฮุย “ช่วยข้าประคองเขาลุกขึ้นนั่งไว้!”เหยียนฮุ่ยรีบเข้ามาช่วยหลิงอวี๋ประคองเฮ่ออันนางเห็นหลิงอวี๋ฝังเข็มที่ปากของเฮ่ออันอย่างรวดเร็วด้วยเข็มเงินแถวหนึ่งเหยียนฮุ่ยตกใจแทบแย่ หลิงอวี๋กลัวว่าเฮ่ออันจะมิตายเร็วพอหรือ นางจึงจะฝังเข็มเฮ่ออันให้ตายด้วยมือของนางเอง?เฮ่อจู้ก็ตกใจ พลางตะโกนด่าเสียงดัง “หลิงอวี๋ นี่เจ้ากำลังช่วยหรือทำร้ายกันแน่?”“ท่านอ๋องเฉิง ท่านยังมิห้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 901
คราวนี้มิจำเป็นที่ท่านอ๋องเฉิงต้องพูดอะไรแล้ว ใครก็ตามที่อยู่ในห้องพิจารณาคดีนั้นก็ล้วนเห็นปฏิกิริยาที่หวาดกลัวของเฮ่ออันทั้งนั้นตอนหลิงอวี๋ช่วยเฮ่ออันขึ้นมา เฮ่ออันเผชิญหน้ากับนางก็มิได้แสดงออกถึงความกลัวเลย!หากหลิงอวี๋ฆ่าจ่างหนิงและทำให้เฮ่ออันบาดเจ็บ เฮ่ออันจะยังสงบเช่นนั้นได้เยี่ยงไร?แต่พอเฮ่ออันเห็นตงจู๋ เขาก็ดูหวาดกลัวขึ้นมาทันที แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าใครเป็นมือสังหาร!สีหน้าของเฮ่อจู้ดูแย่ลงไปทันที มิรู้ว่าในใจเขาควรจะมีความสุขหรือกังวลดี!เหยียนฮุ่ยเหลือบมองเฮ่อจู้อย่างเฉยเมยไม่มีใครรู้จักสามีได้ดีเท่าภรรยาอีกแล้ว!เมื่อครู่ตอนที่เฮ่อจู้ลังเลเหยียนฮุ่ยเห็นหน้าสามีของตนชัดเจน!ตนดีใจที่ได้ยินว่าหลิงอวี๋สามารถช่วยเฮ่ออันได้!ขอเพียงยังมีความหวังสักเล็กน้อย นางก็จะมิยอมแพ้ในการช่วยเหลือลูกชายของตน!แต่ในขณะนั้นดวงตาของเฮ่อจู้ที่ฉายแววออกมา กลับกำลังสงสัยว่าควรจะให้หลิงอวี๋ช่วยดีหรือไม่!อีกทั้งหลังจากนั้นก็ยังคิดที่จะขัดขวางหลิงอวี๋มิให้ช่วยเหลือเฮ่ออันด้วย...ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าเฮ่อจู้ต้องการย้ำความผิดของหลิงอวี๋ ให้องค์ชายเว่ยกับภรรยาของเขากำจัดหลิงอวี๋
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2218
“หึหึ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลหัวเราะออกมา “หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ? หยกหล้าสุขาวดีหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้าแล้ว ค้นตัวเจ้าจะหาเจอได้อย่างไร?”“หลิงอวี๋ หยกหล้าสุขาวดีมิใช่ของของเจ้าตั้งแต่แรก มารดาเจ้าเป็นนางโจร ขโมยมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของจวนเจ้าแห่งทะเลไป การให้เจ้าคืนมาก็แค่เป็นการคืนของสู่เจ้าของเดิม!”“ข้าสืบรู้มาหมดแล้ว เจ้าและเซียวหลินเทียนสามีของเจ้าต่างก็อยู่ในเมืองหลวงแดนเทพ เจ้ายังมีบุตรชายอีกคนที่ฉินตะวันตก!”“หลิงอวี๋ ที่เจ้าปฏิเสธมิยอมรับฐานะของตนเองมาตลอด คงเป็นเพราะล่วงรู้ถึงวิธีที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาแล้วสินะ”“เจ้าคิดว่าอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี ดังนั้นเจ้าจึงคิดว่า ขอเพียงมิยอมรับก็เป็นไปมิได้ที่พวกเราจะมัดตัวเจ้าไปสลายเลือดละลายกระดูกที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อนำหยกหล้าสุขาวดีออกมา!”ชายาเจ้าแห่งทะเลพูดถึงตรงนี้ก็แค่นเสียงหัวเราะ “เจ้าเชื่อหรือไม่ ข้ามิจำเป็นต้องพิสูจน์ยืนยัน ก็สามารถมัดตัวเจ้าไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!”“ที่ข้าให้คนนำตัวเจ้ามาที่จวนเจ้าแห่งทะเล ก็เพื่อจะให้โอกาสเจ้า!”หลิงอวี๋หรือจะยอมรับฐานะของตนเพียงเพราะชายาเจ้าแห่งทะเลพูดเช่นนี้ได้อย่าง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2217
“เข้าไป อย่าให้พ่อบ้านผู้นี้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง!”รอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อบ้านเว่ยหายไปสิ้น กล่าวอย่างมิอดทน “เมื่อให้โอกาสดี ๆ มิชอบ ก็ต้องเจอดีเสียบ้าง!”เถาจื่อกำแขนหลิงอวี๋ไว้แน่น และถามผ่านสายตา“ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”หลิงอวี๋ก็คาดมิถึงว่าจวนเจ้าแห่งทะเลจะเปลี่ยนท่าทีเร็วถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่า เมื่อเข้ามาในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้วจะสามารถยื้อเวลาสักพักได้ชายาเจ้าแห่งทะเลมิปรากฏตัว แต่กลับให้พ่อบ้านเว่ยพาตนมาที่นี่เช่นนี้เลย?นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?คิดจะขังนางไว้ หรือว่ามีแผนอื่นกระไร?หลิงอวี๋มองไปยังท่าทีมีเจตนาร้ายของพวกพลธนูและชายร่างใหญ่หลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เหล่านั้น นางและเถาจื่อไม่มีทางหนีรอดจากเงื้อมมือของพวกเขาไปได้เลย“เข้าไปก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋นำหน้าเดินเข้าไป เถาจื่อตามติดอยู่ข้างหลังหลิงอวี๋เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูเรือน เมื่อเห็นสภาพข้างในก็รู้สึกว่ามิดีแน่ เพิ่งจะคิดถอยหลังเถาจื่อกลับถูกคนผลักจากด้านหลังอย่างแรง ชนเข้ากับร่างหลิงอวี๋จนดันหลิงอวี๋เข้าไปข้างในทั้งสองคนล้มลงไปกองรวมกัน ยังมิทันได้ลุกขึ้นยืนก็ได้ยินเสียงดังโครมสนั่นกล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2216
หลงเพ่ยเพ่ยห้อยอยู่บนชะง่อนผานั้น นางเองก็ทนต่อไปมิไหวแล้ว ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของทุกคน นางจึงปีนป่ายเชือกขึ้นไปนางนึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาที่นี่ หากเย่หรงตายไปแล้วจริง ๆ เขาย่อมหวังให้นางช่วยหลิงอวี๋ออกมาได้อย่างแน่นอนนางมิอาจทำให้เย่หรงตายตามิหลับได้!เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยปีนขึ้นมาได้ก็มิสนใจตรวจสอบบาดแผลของตน นางคุกเข่าลงต่อหน้าฮองเฮาทันทีนางกล่าวเสียงเครือ “เสด็จย่า เรื่องที่ทรงรับปากหม่อมฉันเมื่อครู่ สามารถประทานพระราชโองการให้หม่อมฉันตอนนี้ได้หรือไม่เพคะ?”“เมื่อครู่เย่หรงช่วยชีวิตหม่อมฉันและหยวนซานไว้ เพียงเห็นแก่บุญคุณทั้งสองครั้งนี้ เสด็จย่าทรงควรจะช่วยให้เขาสมหวังนะเพคะ!”ฮองเฮานึกถึงเรื่องที่เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยอ้อนวอนตนเมื่อครู่ เย่หรงเป็นถึงเพียงนี้แล้ว นางจะยังทำให้คนที่เขาชอบพอลำบากใจได้อีกหรือ?ฮองเฮาถอดปิ่นปักผมอันหนึ่งของตนออกมาโดยมิทันคิด แล้วยื่นให้กับหลงเพ่ยเพ่ย“ถือปิ่นปักผมนี้ไปพาตัวสิงอวี๋ออกมาเถอะ!”หลงเพ่ยเพ่ยรับปิ่นปักผมหงส์คู่ปักทองคำของฮองเฮามาทั้งน้ำตา นี่คือปิ่นปักผมที่ฮองเฮาเท่านั้นจึงจะสวมใส่ได้ เห็นปิ่นดังเห็นองค์ เทียบเท่ากับพระราชโองการของฮองเฮ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2215
“ท่านหญิง...”“เพ่ยเพ่ย...”ฮองเฮาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยตกลงไปก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ผานกกระเรียนแห่งนี้เป็นปรปักษ์กับราชวงศ์หรืออย่างไร?เหตุใดถึงได้ตกลงไปทีละคนเช่นนี้?“เร็วเข้า ช่วยคน!”ฮองเฮาตะโกนลั่น นางกำนัลที่มีไหวพริบรีบไปตามองครักษ์มาช่วยทางด้านเย่หรงทรงตัวได้มั่นคงบนชะง่อนผาแล้ว เขาเพิ่งจะถอนหายใจโล่งอกก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านบนเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหลงเพ่ยเพ่ยกำลังร่วงหล่นลงมาหัวใจของเย่หรงหดเกร็งวูบ มิทันได้คิด คว้าเถาวัลย์ข้าง ๆ แล้วโหนตัวไปหาหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยตกใจจนหลับตาลงแล้ว เตรียมพร้อมยอมรับความตายแต่ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนตนชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง จากนั้นร่างก็ถูกกอดไว้“ไปทางนั้น เร็วเข้า คว้าชะง่อนผานั่นไว้!”เย่หรงพลิกตัวกลางอากาศ เหวี่ยงหลงเพ่ยเพ่ยไปทางนั้น หลงเพ่ยเพ่ยพุ่งเข้าใส่ผนังผา แต่ใช้แรงมากเกินไปจนใบหน้าชนกับผนังผาจนถลอก นางเจ็บเสียจนหน้ามืดตาลายแต่นางมิสนใจความเจ็บปวดแทบขาดใจ เช่นเดียวกันกับเย่หรง เขาพยายามสุดชีวิตที่จะคว้าเถาวัลย์เหล่านั้นไว้โชคดีที่เถาวัลย์ฝั่งนี้ยังพันเกี่ยวกับกิ่งไม้มากมาย เถาวัลย์ที่พันกิ่งไม้ไว้นั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
