Home / มาเฟีย / ยัยแสบของมาเฟีย / Chapter.5 มันหยามกันชัดๆ Nc+นิดๆ

Share

Chapter.5 มันหยามกันชัดๆ Nc+นิดๆ

Author: NITa'vianna
last update Last Updated: 2025-06-26 10:52:37

"กรี๊ดดดดดดดดดดด อย่ามองนะหันกลับไปเดี๋ยวนี้เลยไอ้บ้า"

"หืม ขาววว " ใครไม่มองก็บ้าแล้ว อยากซุ่มซ่ามมาทำผ้าหลุดต่อหน้าผมได้ยังไง ผมมันเสือหิวตลอดเวลาอยู่แล้ว

"บอกให้หันไปไอ้บ้า " เหมือนผมกำลังโดนมนต์ของยัยนี่สะกดอยู่ ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้นในตอนนี้ สนใจก็แต่ผิวขาวๆ กับซาลาเปาคู่สวยคู่อวบถ้าได้จับมันคงจะพอดิบพอดีมือ สงสัยจะเป็นไส้เค็มเพราะมีไข่แดงแต้มอยู่บนลูกด้วย เชี้ยน่ากินชิบหาย ผมลืมสังเกตไปอีกอย่างคือ ยัยนี่ถอดแว่นแล้วโคตรน่ารัก ใบหน้าใสๆ ผิวขาวๆ ที่ไร้การแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางจอมปลอม ดวงตาคู่สวยแพขนตายาวดูเป็นธรรมชาติ กูชักจะอดใจไม่ไหวแล้วนะเว้ย มาแก้ผ้าต่อหน้าแล้วยังจะทำหน้าตาน่ารักอ่อยผมอีก จับปล้ำแม่งก่อนแต่งซะดีมั้ย ชักอยากจะแต่งงานขึ้นมาซะแล้วสิ

.......

"อื้มม เสี่ยขาแรงๆ สิคะ เสี่ยยย"

"อ๊า เพลงจ๋าทำไมฟิตแบบนี้ อ่าา ครางดังๆ ครางให้เสี่ยรู้ว่าเพลงมีความสุข"

"เสี่ยขาา ทำไมของเสี่ยใหญ่แบบนี้คะ อ๊าาา อ๊ะๆ ๆ

...

"ไอ้แสงงงง "

สติผมกลับคืนมาเมื่อได้ยินเสียงของยัยนมขาว ก็ยัยแว่นนั่นแหละครับ สรุปนี่กูกำลังฝัน เป็นเรื่องเป็นราวใช้ได้เลย แต่พอได้สติก็เห็นภาพของยัยแว่นคนเดิมเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เรื่อยๆ แล้วก็

ปึก

"โอ๊ยย" ไข่กูแตกไปแล้วมั้ง ยัยบ้าเตะมาได้ ผมทรุดลงกับพื้นเพราะความจุก กูทำอะไรผิดครับ ทำไมจะต้องทำร้ายไข่กูด้วย บอกตรงๆ ว่าจุกไม่รู้ว่าหน้าเขียวรึยัง แต่ที่รู้ๆ ไข่เขียวแล้วแน่นอน

"ไอ้ลากมากจกเปรต เข้ามาทำไมไม่เคาะประตู ฮะ!! " นี่คนรึว่าหมาพิตบลูวะ ดุชิบหาย นี่มันไม่ใช่ยัยแว่นหน้าคนที่ผมเจอข้างล่างนี่ เผลอแป๊บเดียวแม่งเดินมาเตะไข่ผมเฉยเลย แล้วยังมาโวยวายทำเหมือนห้องนี้เป็นของตัวเองอีก

"นี่ยัยแว่น นี่มันห้องฉันทำไมฉันจะเข้าไม่ได้ " กว่าจะพูดออกมาได้ ต้องรวบรวมลมปรานในร่างกายทั้งหมดออกมา ก็ยังงงอยู่ว่ายัยแว่นเดินมาตอนไหนอีกอย่างยัยนี่ใส่ชุดนอนแล้วเรียบร้อย แถมยังมีแว่นหนาๆ ที่เบ้าตาคอยมองผมอยู่

"นายมันไม่มีมารยาท "

"เออยอมรับ ทำไมวะ แล้วมีสิทธิ์อะไรมาเตะไข่คนอื่นแบบนี้" ที่อื่นผมไม่ว่าแต่ตรงนี้ผมรักผมหวง เกิดมันใช้งานไม่ได้ขึ้นมาจะทำยังไง ผมเกิดมาเพื่อสืบพันธุ์ ไม่มีไข่กูยอมตายไม่ใช่สิ มังกรยักษ์อีกอย่าง

"น่าจะแตกๆ ไปซะจะได้เลิกมั่ว "

"แล้วมาอ่อยทำผ้าหลุดทำไม หรือว่าใจร้อน อยากจะเข้าหอก่อนแต่ง"

"จะเอาอีกใช่มั้ย ที่นี้จะเอาให้แตกคาตีนเลยคอยดู" เชี้ย ปากคอเราะร้าย น่าจับมาจูบให้ปากแตก ผู้หญิงอะไรวะ ทำตัวโคตรกร่างการแต่งตัวมันไม่เข้ากับนิสัยของยัยนี่เลย ไม่อยากจะนึกถ้าวันนึงต้องใช้ชีวิตอยู่กับยัยนี่กูไม่ต้องตัดไข่ทิ้งหรอวะ ให้เกียรติกูบ้างก็ได้กูเป็นมาเฟียนะ

"นี่อย่าคิดทำร้ายไข่ฉันอีกเด็ดขาดนะยัยแว่น ลองดูสิจะจับปล้ำให้แว่นแตกเลยคอยดู" เอาสิใครจะยอม ก็ลองดูผมสู้เพื่อศักดิ์ศรีของผม ศักดิ์ของมาเฟียที่โดนเตะไข่จนต้องล้มลงไปกองกับพื้น

"ดูสภาพตัวเองด้วยไอ้แสง " เรียกไอ้แสงด้วย หมดกันชื่อกู ใครก็ได้เอายัยนี่ไปเก็บที อยากจะถ่ายคลิปไว้ให้มี๊ได้ดูเหลือเกิน จะได้รู้ว่าตัวตนว่าที่ลูกสะใภ้แม่เถื่อนแค่ไหน

"หยาบคายชิบหาย"

"เออก็รู้ไว้ซะ คนอย่างนายไม่จำเป็นต้องพูดดีด้วย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นที่จะต้องมาคะ มาขา แหวะเลี่ยน นี่ห้องนายใช่มั้ย"

"ใช่ "

"งั้นก็อยู่ไปเลย ฉันไปนอนห้องอื่นก็ได้ " เดี๋ยวนะถ้ายัยนี่ออกไปมี๊ก็ต้องมาว่าผมอีก ทีนี้ผมก็จะโดนยึดทรัพย์สินทั้งหมดเร็วขึ้นกว่าเดิม ไม่ได้ๆ ยัยนี่พูดอะไรมี๊ต้องเชื่อทุกอย่างแน่นอน จะให้ออกไปไม่ได้

"นี่หยุดเดี๋ยวนี้เลย"

"ทำไมมีอะไร"

"นอนนี่แหละเดี๋ยวฉันไปนอนที่อื่นเอง" ไม่อยากจะพูดดีด้วยเลย เห็นหน้ากวนๆ ยัยนี่แล้วอยากจะเดินเข้าไปบีบคอให้หายแค้น เธอทำฉันแสบมากนะยัยแว่น

"ก็ออกไปสิ"

"ขออาบน้ำก่อนเดี๋ยวออกไป" ผมค่อยๆ ยันตัวลุกจากพื้น ความปวดยังคงหลงเหลืออยู่แต่ก็เบาลงมากแล้ว คืนนี้คงจะต้องไปนอนห้องรับรองก่อน ยอมๆ ไปก่อนถึงเวลาผมเอาคืนบ้างผมจะเอาให้หนักเลยคอยดู

............................

อยากจะฆ่าไอ้บ้านั่นให้ตาย ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย เป็นไงหล่ะไม่ทันไรสันดารที่แท้จริงก็ถูกเปิดเผยโดยตัวของมันเอง พรุ่งนี้เช้าฉันจะบอกคุณแม่เรื่องย้ายห้อง ขยะแขยงไม่อยากอยู่ห้องไอ้บ้ากามนี่ บอกตรงๆ ว่าฉันโคตรอายที่ทำผ้าหลุด มันจะไม่อายมากขนาดนี้ถ้าไม่มีคนอยู่ เปิดประตูห้องน้ำมาแล้วเสือกเจอคนที่เกลียดที่สุด แล้วเป็นยังไงหน่ะหรอ ก็โดนฉันเตะไข่ไปเต็ม ตั้งใจไว้ว่าอยากให้แรงกว่านี้แต่กลัวมานอนชักตายน้ำลายฟูมปากซะก่อน

ฉันนั่งมองนาฬิกาสลับไปมากับมองบานประตูห้องน้ำ นี่ก็ครึ่งชั่วโมงกว่าแล้วทำไยังไม่ออกมา ควักไส้ควักพุงออกมาล้างด้วยหรือไงวะ โคตรสำอางเลยขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังไม่อาบน้ำนานขนาดนี้เลย หรือว่าชักตายในห้องน้ำไปแล้วอาจจะปวดไข่ขึ้นมาแล้วชักตาย เฮ้ย คงเป็นไปไม่ได้หรอก แต่เพื่อความชัวร์ ฉันค่อยๆ ย่องไปที่บานประตูแล้วเอียงใบหูให้แนบชิดกับบานประตูห้องน้ำ

"โอวววว อ๊า ดูดแรงครับ เพลงจ๋า อ๊าาา ซี๊ดดดด แบบนั้น" ไอ้บ้า โดนเตะไข่ไปจนาดนั้นยังไม่สำนึกอีกหรอ นี่มึงยังมีอารมณ์ช่วยตัวเองอีก ที่ยังไม่ออกก็เพราะแบบนี้สินะ

"ซี๊ดด ดูดแรงๆ เพลงจ๋า อ่า เสี่เสียวหัว แรงๆ ซี๊ดด โอวววว โอววว" โคตรอุบาทก์แล้วเอาชื่อฉันไปทำอุบาทก์ชาติชั่วแบบนั้นได้ยังไง รู้งี้เอาซะให้เต็มแรงตั้งแต่ทีแรกแล้วก็ดี

"จะเสร็จแล้วเพลงจ๋า ลูบไข่ด้วย โอววว แบบนั้น อย่าหยิกไข่เสี่ยสิคะ ซี๊ดดด อ๊าๆ ๆ ๆ อ๊าาาาาาาา " มีลูบไข่หยิกไข่ด้วย ไอ้เสี่ยมึงเต็มป่าววะ แล้วฉันก็ยืนฟังอยู่ได้ตั้งนานสองนาน เสียงเงียบลงไปแล้ว ฉันรีบวิ่งให้ออกห่างจากประตูแล้วกระโดดขึ้นมาบนที่นอนพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของตัวเองจนมิด

แอดดดดด

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ไอ้บ้ากามนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เชอะ อยากจะโชว์ว่าตัวเองก็มีซิคแพคว่างั้น ทำหน้ามึนได้อีกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทำไมฉันต้องรู้สึกร้อนๆ ที่หน้าด้วยก็ไม่รู้ จะแสดงอาการออกมาไม่ได้ เจ้าตัวมันยังหน้าด้านไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ร่างใหญ่ก้าวเท้าฉับ ฉับ ไปที่ตู้เสื้อผ้า รีบๆ แต่งแล้วก็รีบออกไปซะ ง่วงจะแย่อยู่แล้ว

พรึ่บบบบบบ

"กรี๊ดดดดดด " ไอ้บ้าทำผ้าหลุดทำไม ดีนะที่หันหลัง แต่ตูดแม่งโคตรขาว โอ๊ยอีเพลงใจสั่น รี่เป็นหนักนะเนี่ยแค่เห็นตูดก็ใจสั่น

"จะกรี๊ดทำไม ถือว่าหายกัน เมื่อกี้ฉันเห็นของเธอ ทีนี้ก็เปิดตาดูของฉันได้ตามสบายเลยเอาสิ" ไอ้บ้า โอ๊ยมันเอานิ้วโป้ตีนคิดอยู่รึไงวะ ถามจริงเป็นมาเฟียจริงหรือป่าวเนี่ย ปัญญาอ่อนชิบ

"ไอ้บ้ารีบแต่งตัวแล้วออกไปเลยนะ เล็กแบบนั้นฉันไม่ดูหรอกย่ะ" งานเข้าแล้วอีเพลง เอาศักดิ์ศรีของผู้ชายมาล้อเล่น โดนดูถูกว่าเล็กนี่เหมือนโดนตบกลางตลาดนัดเลยนะ อันนี้ฉันรู้มาจากเพื่อนผู้ชายมันพูดให้ฟัง แฮร่ๆ ประสบการณ์ตรงไม่มีหรอกค่ะ สภาพแบบนี้ใครจะเอามีแต่เขาวิ่งหนีป่าราบกันไปหมด

"เธอว่าใครเล็ก ยัยแว่น" คำก็แว่นสองคำก็แว่น กูชักจะหมดความอดทนกับมึงแล้วนะไอ้มาเฟียไข่บวม ใส่แว่นแล้วไปทำให้จู๋นายไม่แข็งรึยังไง เอาวะ อีเพลงสู้ตายไม่ชอบเหมือนกันพวกเอาแต่ว่าอื่นไม่ดีโดยที่ไม่ได้ดูตัวเองเลยสักนิด

"นายนั่นแหละไอ้ จู๋ เล็ก "

................................................................

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ยัยแสบของมาเฟีย   Chapter.5 มันหยามกันชัดๆ Nc+นิดๆ

    "กรี๊ดดดดดดดดดดด อย่ามองนะหันกลับไปเดี๋ยวนี้เลยไอ้บ้า""หืม ขาววว " ใครไม่มองก็บ้าแล้ว อยากซุ่มซ่ามมาทำผ้าหลุดต่อหน้าผมได้ยังไง ผมมันเสือหิวตลอดเวลาอยู่แล้ว"บอกให้หันไปไอ้บ้า " เหมือนผมกำลังโดนมนต์ของยัยนี่สะกดอยู่ ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้นในตอนนี้ สนใจก็แต่ผิวขาวๆ กับซาลาเปาคู่สวยคู่อวบถ้าได้จับมันคงจะพอดิบพอดีมือ สงสัยจะเป็นไส้เค็มเพราะมีไข่แดงแต้มอยู่บนลูกด้วย เชี้ยน่ากินชิบหาย ผมลืมสังเกตไปอีกอย่างคือ ยัยนี่ถอดแว่นแล้วโคตรน่ารัก ใบหน้าใสๆ ผิวขาวๆ ที่ไร้การแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางจอมปลอม ดวงตาคู่สวยแพขนตายาวดูเป็นธรรมชาติ กูชักจะอดใจไม่ไหวแล้วนะเว้ย มาแก้ผ้าต่อหน้าแล้วยังจะทำหน้าตาน่ารักอ่อยผมอีก จับปล้ำแม่งก่อนแต่งซะดีมั้ย ชักอยากจะแต่งงานขึ้นมาซะแล้วสิ......."อื้มม เสี่ยขาแรงๆ สิคะ เสี่ยยย""อ๊า เพลงจ๋าทำไมฟิตแบบนี้ อ่าา ครางดังๆ ครางให้เสี่ยรู้ว่าเพลงมีความสุข""เสี่ยขาา ทำไมของเสี่ยใหญ่แบบนี้คะ อ๊าาา อ๊ะๆ ๆ..."ไอ้แสงงงง "สติผมกลับคืนมาเมื่อได้ยินเสียงของยัยนมขาว ก็ยัยแว่นนั่นแหละครับ สรุปนี่กูกำลังฝัน เป็นเรื่องเป็นราวใช้ได้เลย แต่พอได้สติก็เห็นภาพของยัยแว่นคนเดิมเข้

  • ยัยแสบของมาเฟีย   Chapter.4 ปากหมา

    "เพลงหิวรึยังลูก" อาหารบนโต๊ะถูกจัดวางไว้อย่างสวยงาม หน้าตาน่ากินมาก นึถึงเมื่อก่อนที่ครอบครัวของเรานั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ตอนนี้ไม่มีแล้ว คุณพ่อต้องไปทำงานต่างประเทศเพื่อส่งเงินมาให้ที่บ้านใช้จ่าย ส่วนแม่ก็ป่วยทำอะไรเองไม่ค่อยได้ยังดีที่มีเพื่อนบ้านแถวนั้นแวะเวียนมาอยู่เป็นเพื่อน"นิดหน่อยค่ะคุณน้า เอ้ย คุณแม่""ไม่เป็นไรลูกแม่รู้ว่ายังไม่ค่อยชิน รอพี่เขาอีกหน่อยก็แล้วกัน อีกไม่นานก็คงจะถึงแล้วหล่ะ" เป็นลูกภาษาอะไรปล่อยให้แม่นั่งรอทานข้าว นี่ก็เกือบสิบนาทีเข้าให้แล้วยังไม่โผล่หัวมาอีก ก่อนหน้านี้ท่านก็บ่นกับฉันเหมือนกันว่าช่วงนี้เหงาๆ อยู่บ้านคนเดียว นั่งทานข้าวคนเดียวทุกวัน ออกแนวตัดพ้อซะมากกว่า ถ้าฉันมีแม่แบบนี้นะฉันจะไม่ยอมปล่อยให้ท่านอยู่คนเดียวแน่ๆ พูดไปก็คิดถึงแม่เหมือนกันไม่รู้ว่าป่านนี้จะกินข้าวหรือยัง..............."คุณผู้หญิงคะคุณหนูมาแล้วค่ะ " คุณหนูหรอ แหวะเรียกไปได้ยัง หนูบ้านหน่ะหรอตัวเหม็นๆ สกปรกๆ หยี ขนลุก"เตรียมตักข้าวได้เลยแจ่ม""ไฮครับหม่ามี๊ คิดถึงจังเลย" ฉันไม่อยากจะหันหน้าไปตามเสียงที่ได้ยินเลย สร้างภาพชัดๆ"มาแล้วหรอลูก มาทานข้าวกัน " ฉันแอบเห็นสายตา

  • ยัยแสบของมาเฟีย   Chapter.3 บ้านหลังใหม่กับข้อตกลงชวนขนลุก

    รถตู้สุดหรูภายในรถอุณหภูมิกำลังพอเหมาะ อยากจะงีบหลับหลับซะให้ได้ แต่ต้องพยายามฝืนหนังตาเอาไว้จะมานอนหลับน้ำลายยืดน่าเกลียดให้คนอื่นเห็นไม่ได้เสียภาพพจณ์คุณหรูเพลงพิณหมด ไม่ใช่สิอดีตสินะเพราะตอนนี้ครอบครัวของฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ทรัพย์สินเงินทอง หรือแม้แต่ครอบครัวที่แสนจะอบอุ่นอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันก็ไม่มีอีกแล้ว ราคารถคันนี้มันก็คงจะมากโขอยู่เหมือนกันเมื่อก่อนที่บ้านฉันก็เคยมีแต่เดี๋ยวนี้จักรยานแค่คนเดียวยังไม่มีให้ใช้เลย คุณน้าสีดาส่งคนขับรถมารับฉันที่บ้านแต่เช้าตรู่ กว่าจะร่ำลากับแม่เสร็จกว่าจะขนกระเป๋าขึ้นรถก็เล่นเอาหลายชั่วโมงอยู่เหมือนกัน ส่วนพี่คนขับรถตลอดทางก็ไม่ชวนฉันคุยเลยสักคำ จำเป็นต้องวางมาดขนาดนี้ด้วยหรอ อย่างว่าทำงานบ้านมาเฟียก็ต้องวางตัวให้น่ากลัวเข้าไว้ แล้วฉันจะต้องไปเจออะไรแปลกๆ อีกมั้ยเนี่ย.."ถึงแล้วครับ" ประตูรถถูกเปิดแบบอัตโนมัติ ฉันค่อยๆ ก้าวขาลงจากรถอย่างสวยงาม ปานประหนึ่งว่าถูกรับตัวมาเป็นเมียเจ้าของบ้าน แต่มันก็จริงแบบไม่เต็มใจนะ ฉันสวมกระโปรงสีขาวแบบยาวสวมรองเท้าคัตชูแบบไม่มีส้นสีชมพู สวมเสื้อแขนตุ๊กตาสีชมพูอ่อน สวมแว่นสายตาแบบหนา ส่วนทรงผมตามสไตล์ของฉันถัก

  • ยัยแสบของมาเฟีย   Chapter.2 เกลียดเพราะNC+เล็กๆ

    ฉันนั่งเก็บเสื้อผ้าไปร้องไห้ไปจำใจต้องยอมทำตามที่แม่ขอ คุณน้าสีดายื่นข้อเสนอมาแบบนี้เพื่ออะไรฉันก็ไม่ทราบ ข้อตกลงก็คือฉันต้องเข้าไปอยู่บ้านของคุณน้า ในฐานะว่าที่เจ้าสาวของลูกชายคุณน้า ไอ้เสี่ยแสงจอมหื่น ฉันไม่เคยชอบขี้หน้าหมอนั่นเลย เจ้าชู้ เมียก็เยอะแยะ มั่วไปทั่ว เป็นเอดส์รึป่าวก็ไม่รู้ พรุ่งนี้คุณน้าจะส่งคนมารับที่หน้าบ้าน แม่บอกว่าแค่ฉันตกลงยอมไปอยู่บ้านคุณน้าหนี้สินก็ลดลงแล้ว30% ใครจะรู้บ้างว่าตอนนี้ฉันอึดอัดใจมากแค่ไหน ต้องยอมแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก มันจะเป็นไปได้ยังไง แค่นึกถึงหน้าไอ้หื่นนั่นฉันก็อยากจะร้องกรี๊ดใส่ เกลียดเข้าใจมั้ยว่าเกลียด ฉันเก็บของทุกอย่างที่เป็นของตัวเองลงกระเป๋า ไม่รู้ว่าต่อจากนี้ชีวิตของฉันจะเป็นยังไง"เพลงเก็บของเสร็จรึยังลูก""เสร็จแล้วค่ะแม่""ทำไมยังไม่นอนอีกหล่ะลูก""เพลงนอนไม่หลับ พรุ่งนี้เพลงก็จะไม่ได้อยู่ห้องนี้แล้ว คงคิดถึงมันแย่เลย" พูดไปน้ำตาก็จะไหล ห้องนี้เป็นห้องที่ฉันอยู่มาตั้งแต่เด็กๆ บ้านหลังนี้ก็เช่นกัน"เพลงฟังแม่นะ เราไม่มีทางเลือกมากนัก พี่เขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรตอนเด็กๆ เราสองคนก็เคยเล่นมาด้วยกัน ทำไมถึงได้จงเกลียดจงชังพี่เขานักหล

  • ยัยแสบของมาเฟีย   Chapter.1 มาเฟียสายหื่น

    "ไอ้จิ้ง ไอ้จก เข้ามานี่ดิ๊ ""ครับเสี่ย"แอดดดดดดดด"มีอะไรให้ผมสองคนรับใช้ครับเสี่ย" ผมเรียกไอ้สองตัวเข้ามาในห้องเพราะต้องการถามเรื่องภารกิจวันนี้ว่าเรียบร้อยดีหรือยัง คำตอบเป็นที่น่าพอใจอีกไม่นานคู่ธุรกิจผู้สนับสนุนหลักจะเข้ามาที่บ่อนเพื่อส่งมอบสินค้าให้กับผมเดี๋ยวจะหาว่าผมหยิ่งไม่แนะนำตัว ผมชื่อแสงเหนือ ในวงการมาเฟียทุกคนจะเรียกผมว่า เสี่ยแสง ผมทำธุรกิจมืดหลายอย่าง มีทั้งบ่อนการพนัน อาบ อบ นวด อีทั้งยังมีผับ บาร์มากมายหลายแห่งกระจายอยู่ทั่วประเทศ ผมสืบทอดกิจการเหล่านี้จากพ่อของผม เอาจริงๆ ทีแรกก็ไม่ถนัดสักเท่าไหร่ แต่พอทำไปทำมาก็เริ่มชอบ ผมมีคติที่ว่าไม่ฆ่าไม่ทำร้าย ไม่ทรมาน ผมคิดว่าการเป็นมาเฟียไม่จำเป็นต้องทำร้ายใคร ผมมันมาเฟียใจหล่อหน้าใสหัวใจฟรุ้งฟริ้ง โคตรปัญญาอ่อนเลย แต่นั่นแหละครับมันคือตัวผม ผมมีลูกน้องที่รู้ใจอยู่หลายคน แต่ที่รู้ใจผมจริงก็มีไอ้สองตัวฝาแฝดนี่แหละครับ ไอ้จิ้งกับไอ้จก มันทำงานกับผมมานาน ตั้งแต่สมัยพ่อมันจนสืบทอดมาจนรุ่นลูก มันสองคนถ้ารวมหัวกันเมื่อไหร่งานที่สั่งสำเร็จทุกครั้ง"น้องแองจี้บ่นว่าคิดถึงเสี่ยนะครับ""น้องฟ้าก็ส่งคลิปสยิวมาให้เสี่ยด้วยครับ ""มึง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status