บทที่ 1 แกมันบ้าไปแล้ว

บทที่ 1

แกมันบ้าไปแล้ว

ฉันเชื่อว่าผู้หญิงหลายๆ คนคงอยากจะมีแฟนหล่อๆ รวยๆ กันทั้งนั้น แต่น้อยนักน้อยหนาที่จะได้ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างนั้นมาครอบครองได้ นอกเสียจากว่าเธอคนนั้นจะมีความสวยโดนเด่นกว่าผู้หญิงทั่วไป และคุณสมบัติพวกนั้นมันไม่มีในตัวฉันเลยสักนิดน่ะสิ

สวัสดีค่ะฉันชื่อ ‘อิงดาว’ อายุ 23 ปี เป็นพนักงานบัญชีตัวเล็กๆ ในบริษัทผลิตเครื่องสำอางอันดับหนึ่งของประเทศ ที่มีความคิดอยากจะจับบอสสุดหล่อของบริษัทไม่ต่างจากพนักงานสาวคนอื่นๆ แต่ทว่าความจริงแล้วฉันเป็นแค่ผู้หญิงเชยๆ ไม่มีจุดเด่นอะไรเลย สวมแว่นหนาเตอะ ทรงผมเชยๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ละความพยายามในการทำคะแนนมัดใจบอส

เขาคนนั้นชื่อ ‘ติณณภพ’ อายุ 32 ปี เป็นหนุ่มสุดฮอตที่สุดในบริษัทนี้ และนั่งเก้าอี้เป็นประธานบริษัทอีกด้วย แม้ว่าเขาจะเป็นคนหน้าดูหยิ่งๆ แต่ทว่านั่นกลับเป็นจุดขายที่ทำให้สาวเล็กสาวใหญ่ยิ่งคลั่งไคล้เข้าไปใหญ่ ในชั่วโมงที่การแข่งขันสูงขนาดนี้ฉันจะทำยังไงดีนะ เพื่อที่จะให้ตัวเองได้รับชัยชนะและอยู่ในสายตาเขาบ้าง

“ดาว! ดาว! ยัยดาววว!!!”

“ห๊ะ! มีอะไรคะพี่นุช” ฉันนั่งเหม่อลอยคิดถึงแต่ใบหน้าของบอสสุดหล่อ จนลืมไปเลยว่าตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน และตอนนี้พี่นุชผู้จัดการสุดแสนจะใจดีกำลังเอ่ยเรียกฉันอยู่

“นั่งเหม่ออะไรยะ”

“ปะ...เปล่าคะพี่ มีอะไรจะให้หนูทำหรือเปล่าคะ”

“เอาเอกสารนี้ไปให้บอสหน่อยสิ ได้เห็นหน้าบอสแกจะได้ดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาบ้าง” พี่นุชยื่นเอกสารให้ฉันพร้อมกับรอยยิ้ม เพราะรู้ดีว่าฉันอยากจะเข้าไปในห้องนั้นมากแค่ไหน

“ค่ะพี่นุช” ฉันส่งยิ้มให้พี่นุช

“ในแผนกเราก็มีแต่แกนี่ล่ะที่พอจะเป็นหน้าเป็นตาสู้กับแผนกอื่นได้บ้าง ถ้าแกได้เป็นแฟนกับบอสฉันจะรำฉุยฉายที่ศาลพระพรหมหน้าบริษัทเลยล่ะ” พี่นุชขาจะพูดอะไรก็ดูหน้าตาน้องด้วย คนอย่างบอสน่ะเหรอจะมาสนใจหนู

แม้ว่าฉันจะเป็นผู้หญิงที่จืดชืดไม่มีรสชาติ แต่ทว่าในแผนกบัญชีกลับมีแต่สาวโสดวัยสี่สิบอัพกันทั้งนั้น และฉันคิดว่าตัวเองคงจะตามรอยพวกพี่ๆ แน่นอนหากไม่ได้ลงเอยกับบอส

“หนูก็อยากเป็นนะพี่นุชแต่ดูสภาพหนูสิจะสู้ใครได้”

“บางทีบอสอาจจะชอบของแปลกเหมือนแกก็ได้นะ”

“พี่นุชอ่ะ จะด่าหรือให้กำลังใจหนูกันแน่เนี่ย”

“ให้กำลังใจสิจ๊ะ รีบไปเถอะเดี๋ยวบอสจะรอนาน”

“ค่ะพี่”

ก่อนจะเข้าไปในห้องบอสฉันแวะไปห้องน้ำเพื่อเช็กความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผม ปลดกระดุมเม็ดบนสุดให้เห็นร่องอก ขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ จากนั้นจึงเดินออกไป

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

ฉันเคาะประตูห้องด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ จากนั้นจึงเปิดเข้าไปอย่างช้าๆ แม้ว่าจะเห็นหน้าหล่อๆ ของบอสแทบทุกวัน แต่ทว่าได้เข้ามาห้องนี้ทีไรกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก กลัวว่าจะทำอะไรเปิ่นๆ ออกมา ทำให้เขาไม่ชอบขี้หน้าน่ะสิ

“ขออนุญาตค่ะบอส”

เมื่อได้ยินเสียงฉันเขาก็เงยหน้าขึ้นมามอง สายตาคมคู่นั้นจ้องเขม็งมาที่ฉันอย่างไม่พอใจเล็กน้อย จ้องหน้าราวกับมีเรื่องตำหนิติเตียน

“มีอะไร?” น้ำเสียงสั้นห้วนเอ่ยถามอย่างไม่เป็นมิตร

“พี่นุชให้หนูเอาเอกสารมาให้ค่ะ” ฉันเอ่ยพลางเดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำงานเขา ยื่นเอกสารวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะโน้มตัวก้มลงไปเล็กน้อยเพื่ออ่อยเขา มันน่าอายใช่ไหมล่ะที่ต้องมาทำอย่างนี้ แต่ร้อยทั้งร้อยผู้ชายต้องอยากเห็นเนินอกผู้หญิงแน่นอน...ฉันมั่นใจว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้น

“เธอเป็นอะไรทำตัวแปลกๆ แล้วทำไมไม่ปิดกระดุมเม็ดบนสุดล่ะ ฉันอุจาดลูกตา” บอสขมวดคิ้วแล้วเอ่ยออกมาอย่างไม่ไว้หน้า ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจฉันเลยสักนิด

“เอ่อ...ขอโทษค่ะที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย” ฉันทำหน้าเหลอหลาเมื่อได้ยินอย่างนั้น ยกมือขึ้นมาปิดกระดุมอย่างเร่งรีบ คนบ้าอะไรไม่สนใจแล้วจะยังพูดให้ฉันอับอายอีก ถ้าไม่เห็นว่าหล่อและรวยฉันไม่พยายามอย่างนี้หรอก

“มีอะไรอีกไหม?”

“มะ...ไม่มีค่ะ”

“ถ้าไม่มีก็รีบออกไปซะทีฉันจะทำงานต่อ” เขาเอ่ยปากไล่ฉันอย่างไม่ยี่หระ แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะฉันจะสู้ค่ะ...สู้เพื่อให้แม่มีลูกเขยรวยๆ สมใจอยาก

“ค่ะบอส” ฉันก้มหน้าจะเดินออกไป แต่ในใจกลับฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าถ้าไม่ทำคะแนนตั้งแต่ตอนนี้ก็คงโดนคนอื่นแซงหน้าไปแน่

เดินไปได้แค่สองสามก้าวฉันก็หยุดชะงัก ก่อนจะหันกลับมามองหน้าเขาอีกครั้ง

“มีอะไรอีก?” เขาชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ คนบ้าอะไรแม้จะทำหน้าบูดบึ้งแค่ไหนก็ยังหล่อ

“คือ...หนูชอบบอสค่ะ” ฉันหลับตาพูดกับเขาเสียงดัง

ฉันจะโดนไล่ออกไหมเนี่ย...

บอสแค่นยิ้มส่ายหน้าเบาๆ ราวกับต้องการหัวเราะเยาะฉันซะอย่างนั้น

“เธอมีดีอะไรถึงกล้ามาบอกชอบฉันยัยบื้อ ขนาดสวยกว่านี้ฉันยังไม่สนใจเลย” เขาเอ่ยกับฉันอย่างไม่ยี่หระ

ใช่สิ! ฉันไม่ได้สวยเหมือนใครๆ แต่งตัวก็เชยแล้วอย่างนี้จะไปสู้ใครได้ล่ะ

“นะ...หนูจะทำให้บอสรู้เองค่ะ ว่าหนูก็มีดีไม่แพ้ใครเหมือนกัน”

“อือฮึ...โอเคๆ ฉันจะรอดูว่าเธอมีดีอะไรบ้าง ขอบใจละกันที่ทำให้ฉันยิ้มได้ มันเป็นเรื่องตลกที่สุดของวันนี้เลยล่ะ” เขาหัวเราะอย่างพอใจจากนั้นจึงก้มหน้าอ่านเอกสารที่ฉันเพิ่งจะให้ไป

“คอยดูละกันค่ะบอส”

พูดจบฉันก็รีบเดินออกมาจากห้องโดยเร็ว ตรงไปยังห้องน้ำแล้วล็อกห้องไว้ นั่งลงบนชักโครกก่อนจะเอามือปิดหน้าอันร้อนผ่าวจนแดงก่ำไปหมด ฉันไม่เคยอายมากเท่านี้มาก่อนเลย คงไม่มีใครเชื่อว่าผู้หญิงที่เฉิ่มอย่างฉันจะกล้าไปบอกรักผู้ชายก่อน

“แกมันบ้าไปแล้วยัยดาว” ฉันบ่นให้ตัวเองเบาๆ

แต่ทว่าเมื่อนึกถึงคำพูดของเขากลับทำให้ฉันมีแรงฮึดสู้มากขึ้นไปอีก ฉันต้องเอาชนะใจเขาให้ได้ในสักวัน...