ไม่ชอบเด็กนักเรียนปกเสื้อกะลาสี

ยูตะพายเรือกลับ เข้าริมตลิ่งเป็นเวลาช่วงใกล้ค่ำ รอบๆ บริเวณกำลังเปิดไฟสว่างไสวไปทั่ว ผู้คนต่างหลั่งไหลเข้ามาเที่ยวชมดอกซากุระบานอย่างไม่ขาดสาย

         ไอโกะส่งมือให้ชายหนุ่ม ดึงเธอให้ขึ้นจากเรือ ในจังหวะที่หญิงสาวกำลังก้าวขึ้น แต่เขากลับเสียหลัก ลื่นหงายหลังและรั้งร่างของหญิงสาว จนล้มลงมาทับเขาทั้งตัว โดยไม่ได้ตั้งใจ

       ไอโกะรีบยันตัวเองลุกขึ้น เมื่อเห็นชายหนุ่มนอนหลับตาอยู่ท่าเดิม

      หรือว่า เขาหงายหลังล้ม จนหัวฟาดพื้น!

      “ยู!...ยู!..ยูตะ!คุณเป็นอะไรไหม”

      หญิงสาวเขย่าตัว พร้อมกับเรียกชื่อชายหนุ่ม ด้วยความตกใจ

แต่ความจริงแล้ว ยูตะกำลังหลับตาเพื่อสงบใจ ใจเขาเต้นแรงทุกครั้ง เมื่อได้สัมผัสเธอทั้งตัว ไม่ว่าจะเป็นการซ้อมทุ่ม ขณะฝึกยูโด จนเขาต้องปล่อยให้เธอทุ่ม เพื่อให้เจ็บตัวอยู่อย่างนั้น จะได้ไม่คิดฟุ้งซ่าน

แม้กระทั่งสอนวิธีจับดาบ แล้วต้องไปยืนซ้อนทางด้านหลัง ได้สูดกลิ่นหอมกรุ่น จากเรือนกายของสาวแรกรุ่น

มองเห็นลูกผมผสมกับเหงื่อ แนบไปกับต้นคอขาวผ่อง ยามเมื่อเธอรวบผมสูงขึ้นไปมัดไว้บนศีรษะ  เห็นดวงตาคู่สวยกระพริบแต่ละครั้ง จนถึงจมูกโด่งเล็ก รับกับริมฝีปากสีชมพูอิ่มเรื่อ ยามเมื่อเธอเอียงหน้า หันมาถามเมื่อเธอไม่เข้าใจ

เขาคงบ้าไปแล้ว เธอยังใส่ชุดนักเรียนปกเสื้อกะลาสีอยู่เลย ยังไงก็เด็ก! เขาไม่ชอบเด็ก!

“ฉันไม่เป็นไร...เธอจะไปหาอะไรกินไม่ใช่เหรอ...ก็ไปสิ”

ชายหนุ่มลืมตาขึ้นตอบ แล้วลุกขึ้นเดินนำหน้า ไปยังโซนร้านค้า ทำให้หญิงสาว มองตามแผ่นหลังแข็งแรง ของชายหนุ่ม ไปแบบงงๆ อย่างไม่เข้าใจในอารมณ์

บางทีดูเย็นชา นิ่งเฉย หรือดุ เสียงแข็ง เมื่อเธอเริ่มดื้อและเอาแต่ใจ

บางครั้งเขาดีกับเธอเหลือเกิน เหมือนครั้งนี้ เขาพาเธอมาเที่ยวชมดอกซากุระ พายเรือให้เธอนั่ง โดยไม่ปริปากบ่น

ถึงเธอจะมองเขาไม่ออก และตามอารมณ์เขาไม่ทัน แต่เขาก็เป็นคนที่เธออยู่ด้วย แล้วรู้สึกปลอดภัยที่สุด

“ฉันอยากกินไอศรีม กินด้วยกันนะยู” หญิงสาวเรียกเขาอย่างสนิท ตอบแทนที่ยอมพาเธอ ออกมาเที่ยวในวันนี้

ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่ปรายตามอง ไปทางลูกน้อง แล้วออกคำสั่ง

“โกโร่ ฮิบาริ ไปซื้อไอศรีมมา ให้คุณไอโกะสิ”

“ซื้อมาสี่อันนะโกโร่”

 ไอโกะตะโกนตามหลัง แล้วหันมายิ้มหวานให้ชายหนุ่ม แต่กลับถูกเมินเฉย และเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ทำให้รอยยิ้มของเธอค้าง และรีบหุบแทบไม่ทัน แต่พออภัยให้ได้ เพราะเวลานี้หญิงสาวอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

เมื่อโกโร่ และฮิบาริ มาถึง ในมือมีไอศรีมถืออยู่คนละสองอัน หญิงสาวจึงดึงมาไว้ให้ตัวเองอันหนึ่ง และยื่นส่งให้ชายหนุ่มอีกอัน เขาหลุบเปลือกตามองไอศรีม ก่อนหันไปมองหน้าลูกน้อง ในมือของสองคนนั่น ยังคงถือไอศรีมไว้ แต่ไม่กล้ากิน

ยูตะยื่นมือไปรับมันมาถือไว้ หมุนตัวแล้วหันหลังให้ ก่อนยกไอศรีมขึ้นแตะริมฝีปาก ใช้ลิ้นเลียมันเบา ๆ แอบยกยิ้ม ก่อนก้มกินมันจนหมดอัน

ลูกน้องทั้งสองคน เห็นอาการของลูกพี่ ก็พากันยกไอศรีมขึ้นกิน อย่างเอร็ดอร่อย จนหญิงสาวอดขำไม่ได้ ที่เห็นผู้ชายตัวโตทั้งสามคน ยืนกินไอศรีมเหมือนเด็กๆ เธอเองก็ต้องกินแบบหันหลังให้ เพราะกลัวว่าพวกเขา จะเขินเธอด้วยเช่นกัน      

ไอโกะฝึกการใช้อาวุธ และการป้องกันตัวด้วยมือเปล่า ที่ยูตะสอนให้อย่างตั้งใจ จนเวลาผ่านไปหลายเดือน หญิงสาวเริ่มออกอาการเบื่อหน่าย เพราะเธอเองไม่ได้มีโอกาสได้ทำตามใจ เหมือนวัยรุ่นโดยทั่วไปได้ทำกัน

เมื่อถูกชายหนุ่มทุ่มลงกับพื้น หญิงสาวกลับนอนนิ่ง ไม่ยอมลุก ขึ้นมาซ้อมต่อเหมือนทุกครั้ง ทำให้ยูตะอดรู้สึกแปลกใจไม่ได้

เส้นผมยาวสลวย นุ่มเหมือนเส้นไหม กระจายล้อมกรอบใบหน้าหวาน ทำให้ยูตะ เผลอหยุดนิ่ง ยืนมองร่างบาง โดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว

เธอนอนหงาย ในชุดออกกำลังกาย เสื้อกล้ามเอวลอยรัดรูป กับกางเกงขายาวแนบเนื้อ เผยให้เห็นผิวเนื้อนวลเนียนทั้งหมด ที่โผล่พ้นออกมาจากชุดที่ใส่  ไม่ว่าจะเป็นเอวเล็กคอด หน้าท้องเนียนเรียบ หน้าอกอวบเกินอายุ ดันขึ้นมาจากเสื้อ จนทำให้เขาเห็นขนาดของมันว่า จะล้นมือแค่ไหน เขาเห็นมันทุกวัน พยายามไม่คิด ไม่นึกถึง แต่ไม่เคยทำได้ ไอโกะทำให้ชายหนุ่มคิดเตลิดไปไกล แต่พยายามท่องไว้

เขาไม่ชอบเด็ก! โดยเฉพาะเด็กนักเรียนปกเสื้อกะลาสี

 แต่เธอสวยไปทั้งตัว ไม่ใช่เด็กแล้วนะยูตะ รูปร่างบอบบางกลมกลึง อกอวบแน่น ผิวเนื้อนวลเนียนเหมือนก้นเด็ก และน่าสัมผัสด้วย...

หยุดคิดเดี๋ยวนี้นะยูตะ!เลิกคิด คิดแต่สิ่งที่ตัวเองตั้งใจไว้ และทำมันให้ได้ ในวันข้างหน้าก็พอ

ชายหนุ่มได้แต่เตือนสติตัวเองทุกครั้ง ที่เผลอไปคิดกับเธอแบบนี้เข้า และบางที ถ้าถึงขีดสุด ก็ต้องหาที่ปลดปล่อย

เขาต้องหลับตา หรือไม่ก็ใช้ความมืด จินตนาการถึงเธอทุกครั้งไป เมื่อมีอะไรกับผู้หญิงเหล่านั้น หรือไม่...ก็อาจไปต่อไม่ได้ ถ้าลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่า ผู้หญิงเหล่านั้นไม่ใช่เธอ

เธอมีแรงดึงดูดให้เขาเข้าหา และมีแรงผลักออกมา ในเวลาเดียวกัน

นี่เขาเป็นบ้าอะไรเนี่ย! ผู้ชายที่บอกว่าตัวเองไร้ความรู้สึก กำลังถูกเธอ ทำให้ร้อนระอุเป็นไฟ ด้วยวัยยังไม่พ้นสิบแปด ทำไมเธอจึงทำให้เขาปั่นป่วนได้ มากมายขนาดนี้

“ลุกขึ้นมาซ้อมต่อสิ”

ยูตะส่งมือให้ไอโกะจับ เพื่อจะช่วยดึงหญิงสาว ให้ลุกขึ้นมาซ้อมต่อ

“ไม่ซ้อม!เบื่อ!”

เธอว่า ขณะปัดมือใหญ่ออกไป แล้วยันตัวลุกขึ้นยืนเอง

“งั้น..ไปซ้อมยิงปืน”

“ไม่ซ้อม!เบื่อ!”

“ปามีด ฟันดาบ”

“ไม่ซ้อม!เบื่อ! โอ๊ย!อยากซ้อม คุณก็ซ้อมไปคนเดียวเลย ฉันไม่มีสมาธิ”

เธอย้ำคำเดิม แล้วเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ เท้าคางกับโต๊ะ รอให้ชายหนุ่ม เดินตามมานั่งลงตรงข้าม แล้วจึงเอ่ยปากบอกในสิ่งที่ตัวเองอยากได้