บทที่138 เฝ้ารอ

ภายในห้องหนังสือ

“ดูสิ่งที่นางทำสิ นางมิคิดเกรงใจสามีเช่นข้าเลยสักนิด”

เมื่ออยู่ในพื้นที่ส่วนตัว ชายหนุ่มก็ได้ปลดปล่อยทุกความรู้สึกที่อัดอั้น กับการขุ่นเคืองภรรยา ที่ดูจะมองไม่เห็นมันเลยสักนิดเดียว

“ท่านแม่ทัพย่อมรู้แก่ใจ เรื่องคุณชายหลิวนะขอรับ อีกอย่างข้าน้อยก็อยู่กับฮูหยินตลอดนะขอรับ ยืนยันได้เป็นอย่างดี ว่ามิได้มีสิ่งใดเสียหายเกิดขึ้นอย่างแน่นอนขอรับ”

ฉีเหอ พูดตามความเป็นจริงที่เกิดขึ้น เพราะการออกนอกจวนของนายหญิงของบ้าน จะต้องมีเขาและสาวใช้หลายนางติดตามไปเสมอ ดังนั้นเรื่องเกินเลยเสียหายของนางย่อมไม่มีทางเกิดขึ้น

แต่จะนายของเขามากกว่า ที่ไม่รู้ใจตนเองเอาเสียเลย ว่าช่วงนี้แม่ทัพหนุ่มแสดงอาการหึงหวงภรรยาอย่างออกนอกหน้า คงมีเพียงคนตาบอดเท่านั้นที่จะมองไม่เห็นมัน ซึ่งหนึ่งในนั้นคงมีแม่ทัพหนุ่มรวมอยู่ด้วยกระมัง

“แล้วผู้คนจะรู้ด้วยไหมเล่า ว่าเขาเป็นเช่นนั้น”

ถงเจี้ยนหลางยังคงพยายามหาข้อโต้แย้ง แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าไม่มีผู้ใดคิดเช่นนั้น

“ผู้คนทั่วทั้งเมืองต่างรู้ดีนะขอรับ”

ฉีเหอเองก็