LOGINShare
บทที่ 439
Latest chapter
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 444
นางกล่าวด้วยความดีใจ “ขอบพระทัยพระชายาเพคะ”ที่จริงแล้วเข็มเงินชั้นยอดชุดหนึ่งราคาแพงกว่าเสื้อผ้าเครื่องประดับมาก หากเย่ซู่ซู่คิดอยากได้สิ่งเหล่านี้มาด้วยตัวเอง นางก็ไม่รู้ว่าต้องพยายามอีกนานแค่ไหน ตอนนี้กลับได้มาอย่างง่ายดาย นี่ก็คือข้อดีของการเกาะชนชั้นสูงผู้มีอำนาจ“เย่เหลียงเชี่ยมาจากเจียงหนาน อีกสองวันข้าจะกราบทูลฮองเฮา เชิญนางกำนัลอาวุโสหนึ่งท่านมาสอนกฎระเบียบให้เจ้าสักหน่อย ต่อไปขาดไม่ได้ต้องเข้าวังไปถวายพระพรฮองเฮา”“เพคะ” เย่ซู่ซู่กล่าวอย่างเคารพนบนอบ เรียนรู้กฎระเบียบมารยาทในวังเป็นสิ่งที่พึงกระทำเย่ซู่ซู่เดินไปแล้ว เหลียนเย่ก็กล่าวว่า “นางยังกล้าเรียกร้องอีก เข็มเงินชุดหนึ่งแพงขนาดไหนนางไม่รู้อยู่แก่ใจหรือ? อ้าวเสวี่ยก็น่าจะให้ท่านอ๋องทำเข็มเงินให้เจ้าชุดหนึ่งเหมือนกัน”อ้าวเสวี่ยกล่าว “ข้าก็ไม่ใช่หมอสักหน่อย ข้าจะเอาเข็มเงินไปทำอะไร ข้าเป็นองครักษ์ ไม่ใช่อนุภรรยาของท่านอ๋อง”“เจ้ารู้วิชาแพทน์มิใช่หรือ? เจ้าก็มีเข็มเงินติดตัวเหมือนกันมิใช่หรือ? เจ้ายังใช้และทำยาพิษเป็นด้วยอีกต่างหาก”“ทำยาพิษไม่ต้องใช้เข็มเงิน” นางกล่าวทันที “ข้าอยากได้ของอะไรข้าจะซื้อมาเอง”หงซิ่วก
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 443
เซี่ยซางส่งเจียงเฟิ่งหัวกลับหอหล่านเยว่แล้วก็ไปที่ห้องของเย่ซู่ซู่เย่ซู่ซู่เห็นเขามา สายตาก็เต็มไปด้วยความรักความรู้สึก แต่ก็ประหม่ายิ่งนัก “ถวายพระพรท่านอ๋องเพคะ”พ่อบ้านเฉิงตามมาด้านหลัง ถือกล่องอาหารกล่องหนึ่งมาวางบนโต๊ะ เซี่ยซางมองอย่างเย็นชา “ดื่มเสียเถอะ!”เย่ซู่ซู่อึ้ง เปิดกล่องอาหาร นางก็จึงได้เห็นว่ามียาถ้วยหนึ่ง นางก็รู้ดีว่านี่คืออะไร ดวงตาก็แดงก่ำ น้ำเสียงสั่นเครือพูดไม่ออก “ท่านอ๋อง…”“ข้าเคยบอกเจ้าแล้วว่าให้เจ้าตั้งใจเป็นหมอไปดี ๆ เจ้ากลับดึงดันจะเข้ามายุ่งให้ได้ ดื่มน้ำแกงเลี่ยงบุตรถ้วยนี้เสีย ข้าจะเห็นแก่ที่เจ้าช่วยข้าไว้ รับประกันว่าเจ้าจะไม่ต้องกังวลเรื่องกินอยู่ไปทั้งชีวิต ได้เสพสุขกับลาภยศอย่างเต็มที่ ข้อแม้คือเจ้าต้องเจียมเนื้อเจียมตัวไปตลอด อย่าได้มีความคิดที่ไม่บังควร” เซี่ยซางแทบไร้ซึ่งความเห็นใจ เขารู้สึกผิดอยู่ในใจ มีเพียงทำเช่นนี้เท่านั้นเขาจึงจะบรรเทาความรู้สึกผิดที่มีต่อเจียงเฟิ่งหัวได้เย่ซู่ซู่เจ็บปวดใจยิ่งนัก น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว “ท่านอ๋องไม่เคยมีความรู้สึกอะไรกับซู่ซู่แม้แต่นิดเดียวเลยจริง ๆ หรือเพคะ?”“ไม่มี” เซี่ยซางกล่าวอย่างหนักแน่นเด็ดขาดเ
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 442
“เจียงเฟิ่งหัว…ข้าไม่มีทางแพ้หรอก ข้าคือฮองเฮา” ปากนางยังตะโกนเรียกชื่อนางอยู่ แต่นางอ่อนแรงมากเหลือเกิน ไม่มีใครได้ยิน“ท่านอ๋อง จะจัดการซูถิงหว่านอย่างไรเพคะ” เจียงเฟิ่งหัวถามเขา“เอานางไปขังไว้ในเรือนถานเซียง ห้ามปล่อยนางออกมาอีกตลอดไป” เซี่ยซางกำชับ คนสกุลซูกล้าหักหลังเขา เขาก็จะค่อย ๆ จัดการ เขายังจะกักบริเวณซูถิงหว่านตลอดไปอีกด้วยเมื่อคนพาตัวซูถิงหว่านไปแล้ว เซี่ยซางก็กุมมือเจียงเฟิ่งหัวไว้ “หรวนหร่วน ข้าขอโทษ ข้าสะเพร่าไปเอง”“ท่านอ๋องก็ถูกบีบจนไม่มีทางเลือกจึงได้…” เจียงเฟิ่งหัวอยากจะพูดแต่หยุดไว้ “หมอหญิงเย่จะจัดการอย่างไร ถึงอย่างไรตอนนี้นางก็เป็นผู้หญิงของท่านอ๋องแล้ว เมื่อครู่สถานการณ์ฉุกเฉิน หม่อมฉันถือวิสาสะรับปากนางว่าจะรับนางเข้าจวนอย่างสมเกียรติ ให้นางมีตำแหน่ง”สายตาเซี่ยซางเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด คนที่เขารักคือเจียงเฟิ่งหัว แต่กลับออกนอกลู่นอกทางไปมีสัมพันธ์กับหญิงอื่น เย่ซู่ซู่ก็อยู่ที่นั่นพอดี จึงไม่อาจตัดความเป็นไปได้ว่าเย่ซู่ซู่มีเจตนา เขากอดเจียงเฟิ่งหัวไว้ ขอโทษจากใจจริง “ข้าขอโทษ ไม่ว่าในจวนนี้จะมีใคร ข้าก็จะรักเพียงเจ้าคนเดียวตลอดไป ข้าสาบาน”เจียงเฟิ่
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 441
เซี่ยซางออกมาแล้ว ก็ถีบเข้าที่ตัวซูถิงหว่านเต็มแรง แล้วก็สั่งให้คนมัดตัวซูถิงหว่านและส่งไปที่จวนเหิงอ๋องอย่างลับ ๆเจียงเฟิ่งหัวเข้าไปจัดการเก็บกวาดทำความสะอาดให้เย่ซู่ซู่ด้วยตัวเอง แม้นางไม่ยินดี แต่ว่าจิตสำนึกของนางบอกนางว่า นี่เป็นความเคารพที่พึงมีต่อเย่ซู่ซู่ไม่ว่าวันนี้เย่ซู่ซู่มีเจตนาอย่างไร นางก็จะใจดีด้วยเพียงครั้งเดียว คราวหน้าหากนางกล้าก่อเรื่องวุ่นวายอีกนางจะไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้นแล้วนางนำเสื้อผ้าสะอาดและเสื้อคลุมไปคลุมให้นางเมื่อนางเห็นรอยเลือดของเย่ซู่ซู่ที่หยดลงบนผ้าปูเตียง นางก็ได้แต่รู้สึกว่าบาดตาบาดใจ จากนี้ไปจะมีของแบบนี้ส่งมาให้นางตรวจสอบมากยิ่งขึ้น นางต้องทำความเคยชินไว้เซี่ยซางลงมือหนักไปหน่อย จนถึงขั้นรุนแรง บนตัวเย่ซู่ซู่มีรอยฟกช้ำดำเขียวอยู่หลายจุด เหมือนถูกหยิก ดูแล้วนางต้องทนทรมานไม่น้อย ครั้งแรกของผู้หญิงนั้นเจ็บมาก โดยเฉพาะกับชายที่ไม่รู้จักทะนุถนอมผู้หญิง“เจ้ายังเดินได้อยู่ไหม? ให้คนมาประคองเจ้าไหม” เจียงเฟิ่งหัวกล่าว“ไม่ต้องหรอกเพคะ ขอบพระทัยพระชายาที่ทรงเป็นห่วง” ต่อให้นางเจ็บปานใดนางก็ทนได้ เพราะว่าในที่สุดนางก็ได้แต่งกับเหิงอ๋องสมดั่งใจปรา
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 440
“มีอะไรจะต้องคิดไม่ได้อีกหรือ ข้ายึดติดกับตำแหน่งพระชายา ก็รังแต่จะทำให้ตนเองเจ็บปวดมากขึ้น ข้าวัยเพียงยี่สิบสอง เซี่ยอวี้หากไม่ตบตีข้าก็ด่าทอต่อว่าข้า อนุในจวนมีมากมายเป็นฝูงแล้ว บัดนี้มีเข้าจวนเพิ่มอีกสองคน ไม่รู้ว่าเมื่อใดจะจบสิ้น” นางค่อย ๆ ระบายความในใจของนางออกมา “หลายเดือนที่ผ่านมานี้ ข้าหมกมุ่นกับงานในวังและงานของศาลาการกุศลตลอด ทำให้ข้าเริ่มมีความหวังกับชีวิตใหม่มากขึ้น ข้าคิดว่าแม้ข้าจะไม่ได้เป็นพระชายาอวี้อ๋องแล้ว แต่ข้าก็ยังสามารถมีชีวิตที่ดีได้” หลัวจื่อฉยงพูดอย่างช้า ๆ นางถูกเซี่ยอวี้ทำร้าย คนสกุลหลัวเองก็สงสารนางสุดหัวใจ แต่กระนั้นเซี่ยอวี้ก็เป็นท่านอ๋อง พวกเขามิอาจล่วงเกิน ทำได้เพียงแค่หลบเลี่ยงเท่านั้น เพราะเหตุนี้คนสกุลหลัวเองก็สนับสนุนให้นางหย่าสามีเช่นกัน “ฝ่าบาทตรัสว่าจะพระราชทานรางวัลให้ข้า แต่ข้าไม่ต้องการรางวัลอะไร ขอเพียงฮ่องเต้เป็นคนออกหน้าให้ข้าได้หย่าขาดกับเซี่ยอวี้ก็เพียงพอแล้ว” นางผุดยิ้มน้อย ๆ พลางเอ่ยต่อว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าหมายความว่าอะไร? หมายความว่าข้าหลัวจื่อฉยงไม่ต้องการเซี่ยอวี้อีกแล้ว มิใช่เป็นเขาที่ขอหย่ากับข้า แบบนั้นท่านพ่อท่านแม่ข้าจะต้
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 439
ซูเซวี่ยนคำนวณไว้แล้วว่าเจียงเฟิ่งหัวที่กำลังตั้งครรภ์ไม่สามารถถอนพิษให้เขาได้แน่ ๆ จึงจงใจเรียกเย่ซู่ซู่มา หวังจะบีบให้เจียงเฟิ่งหัวต้องเลือก ช่างเป็นคนเจ้าเล่ห์หน้าซื่อใจเหี้ยมเสียจริง กล้าใช้ลูกไม้ต่ำช้าสกปรกเช่นนี้ ซูเซวี่ยนคิดว่านางจะอึดอัดทุกข์ใจเพราะเรื่องพรรค์นี้แน่ ถึงจะยอมปล่อยให้เซี่ยซางและซูถิงหว่านจะหลับนอนด้วยกันแล้วมันเป็นเช่นไรหรือ แน่นอนว่าอยู่ต่อหน้าเซี่ยซางเจียงเฟิ่งหัวต้องแสดงท่าทีเดือดดาลสุดชีวิตออกมา นางตะคอกด้วยเสียงโกรธกริ้ว “ซูถิงหว่าน เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ?” “ใช่ ข้าบ้าไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นบุรุษของข้า แต่เจ้ากลับแย่งเขาไปจากข้า บัดนี้เจ้ารีบถอยออกไปให้เร็วเสียเถิด ให้ข้าช่วยท่านอ๋องถอนพิษ มิเช่นนั้นเลือดลมของเขาจะเดือดปะทุและตายไปในที่สุด เจียงเฟิ่งหัว เจ้าคงมิได้คิดจะทำร้ายท่านอ๋องกระมัง” เจียงเฟิ่งหัวทั้งอึดอัดและปวดใจยิ่งนัก “ท่านอ๋อง คงไม่…” “ให้ตายข้าก็ไม่มีวันจะแตะต้องนาง ให้นางไสหัวไป” เซี่ยซางอยากจะบีบคอซูถิงหว่านให้ตาย นางดุร้ายอำมหิตถึงเพียงนี้ได้อย่างไร เขามองนางผิดไปจริง ๆ ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มอย่างควบคุมไม่ได้ “พวกเราไปกัน หรวนหร่วน
You may also like
บุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น10.8K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน662.4K viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย
วริษา8.4K viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน99.0K viewsเล่ห์แค้นจินฉาน
lianlian1.6K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว159.0K viewsมิอาจห้ามใจให้ไร้รัก
ต้ายวี่737 viewsองค์หญิงสองสามี
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา864 views
