บทที่ 475

ฮ่องเต้เห็นสถานการณ์แล้ว ไม่รู้ว่าเหตุใดในใจจึงเหมือนรู้สึกโล่งอก ตรัสเสียงเข้ม “หวังชิง เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีกไหม”

หวังชิงอึ้ง เหตุการณ์เปลี่ยนไป เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? เขาควรรับมืออย่างไร หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมรับก็ถูกแล้ว เพราะตอนนี้เขาก็คือหวังชิง ลูกชายของผู้ช่วยจางวางหวัง

“กราบทูลฝ่าบาท กระหม่อมมิได้โกหกจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ ศิษย์ก็ไม่ทราบเช่นกันว่าท่านอาจารย์นำชุดกระโปรงไปเปลี่ยนเป็นพัดเมื่อใด จงใจทำให้ศิษย์นึกว่าข้างในยังคงเป็นชุดกระโปรง” หวังชิงรีบกล่าว

ฮ่องเต้ยังไม่ทันได้ตรัส ในที่สุดเจียงหวยก็ทนไม่ไหวแล้ว ตั้งคำถามเสียงเข้ม “คนที่บอกว่าเป็นชุดกระโปรงคือเจ้า คนที่บอกว่าเปลี่ยนเป็นพัดก็ยังเป็นเจ้าอีก ข้าซื้ออะไรมาข้ายังรู้ดีไม่เท่าเจ้าอีกหรือ? ข้าซื้อของให้ภรรยายังต้องถามความเห็นเจ้าที่เป็นชายอื่นด้วยหรือ เจ้าเห็นข้าเป็นคนโง่หรือกระไร? เจ้าใส่ร้ายข้าเช่นนี้ มีเจตนาอันใดกันแน่ สารภาพมาตามจริงเสีย”

“ศิษย์จะมีเจตนาอะไรได้ ศิษย์ก็เพียงแค่…”

เจียงหวยคว้าโอกาสได้ก็พูดรัวใส่ไม่ยั้งว่า “เจ้าก็ดูให้ดี ๆ เถิด เจ้าพูดนักพูดหนาว่าเป็นชุดกระโปรงสีเขียวมรกต เจ้าเลือกให้ข้าเอง เจ้าตาบอดหรือกระ