ตอนที่ยี่สิบห้า ความลับ
สองหนุ่มสาวโยกโยนขับเคลื่อนเรือน้อยโต้คลื่นลมอยู่ในห้องหอทั้งวันทั้งคืน มีบางเวลาที่ออกมากินอาหารด้วยความหิวโหยจากนั้นก็โอบอุ้มเข้าไปดื่มกินกันและกันต่อจนครบกำหนดวันลาของหวางชิวเฟิน
เมื่อได้รวมร่างสร้างรักกัน ความสัมพันธ์ย่อมแนบชิดผูกพันแน่นหนาอย่างรวดเร็ว เซียงเจินจูลุกขึ้นมาสั่งให้พ่อครัวเตรียมอาหารเช้าแล้วจัดโต๊ะอย่างสวยงาม สองหนุ่มสาวกินอาหารด้วยกันอย่างหวานชื่นก่อนหญิงสาวจะเดินไปส่งสามีหนุ่มขึ้นรถม้าอย่างอ้อยอิ่ง
“ข้าเตรียมอาหารกลางวันเอาไว้ในกล่องด้วย ยามบ่ายข้าจะให้คนไปส่งน้ำชาและขนมที่กรมเผื่อพี่เฟินหิว แล้วค่อยกลับมากินอาหารเย็นด้วยกันที่จวน”
“ได้ พี่จะไปรับที่ร้านชาแล้วกลับมาด้วยกันดีหรือไม่”
&ldqu
ตอนที่ยี่สิบหกโยนให้สามี“อืม...ตายายของเจ้าเล่าว่าพบจี้หยกนี้ในห่อผ้าซึ่งห่อตัวเจ้ามา หมายความว่าผู้ที่นำเจ้ามาทิ้งน่าจะต้องการทิ้งเบาะแสไว้ให้”“แต่ที่ผ่านมาไม่เคยมีผู้ใดมาตามหาข้า จนผ่านมา16ปีแล้ว”“พวกเขาบอกแล้วว่าตามหามาตลอดมิใช่หรือ เพียงแต่ไม่เคยพบเบาะแสด้วยเจ้าไม่เคยนำจี้หยกออกมาสวมใส่ จนเมื่อไม่นานมานี้” ชายหนุ่มแย้งขึ้นใช่แล้ว เซียงเจินจูตัวจริงทะนุถนอมจี้หยกมากจนไม่เคยนำออกมา มีเพียงช่วงที่ไข่มุกเข้าร่างมาจึงหยิบออกมาชื่นชมและลองสวมใส่เดินเล่นในบ้าน“น้องจู เจ้าไม่อยากกลับไปสู่ฐานะเดิมหรือ หากเจ้าเป็นธิดาขององค์หญิงรองย่อมคือหลานสาวของฮ่องเต้เชียวนะ” หวางชิวเฟินชี้ให้เห็นความน่าจะเป็น“ไม่ ข้าไม่อยากเป็นคนต่างแคว้น อีกอย่างอาถังบอกว่าฮองเฮาองค์นี้ต้องการฆ่าทั้งองค์หญิงรองและทายาท หากข้าเข้าไปสู่วังวนนั้นคงไม่อาจอยู่อย่างเป็นสุขได้”“เจ้าไม่สงสารกุ้ยเฟยซึ่งอาจจะเป็นท่านยายตัวจริงหรือ”“สงสารก็ส่วนสง
ตอนที่ยี่สิบห้า ความลับสองหนุ่มสาวโยกโยนขับเคลื่อนเรือน้อยโต้คลื่นลมอยู่ในห้องหอทั้งวันทั้งคืน มีบางเวลาที่ออกมากินอาหารด้วยความหิวโหยจากนั้นก็โอบอุ้มเข้าไปดื่มกินกันและกันต่อจนครบกำหนดวันลาของหวางชิวเฟิน เมื่อได้รวมร่างสร้างรักกัน ความสัมพันธ์ย่อมแนบชิดผูกพันแน่นหนาอย่างรวดเร็ว เซียงเจินจูลุกขึ้นมาสั่งให้พ่อครัวเตรียมอาหารเช้าแล้วจัดโต๊ะอย่างสวยงาม สองหนุ่มสาวกินอาหารด้วยกันอย่างหวานชื่นก่อนหญิงสาวจะเดินไปส่งสามีหนุ่มขึ้นรถม้าอย่างอ้อยอิ่ง “ข้าเตรียมอาหารกลางวันเอาไว้ในกล่องด้วย ยามบ่ายข้าจะให้คนไปส่งน้ำชาและขนมที่กรมเผื่อพี่เฟินหิว แล้วค่อยกลับมากินอาหารเย็นด้วยกันที่จวน” “ได้ พี่จะไปรับที่ร้านชาแล้วกลับมาด้วยกันดีหรือไม่” &ldqu
ตอนที่ยี่สิบสี่ หิวกระหายหญิงสาวแสร้งเอียงอายเดินเข้ามาหาสามีหนุ่มด้วยท่าทางยั่วยวน “พี่เฟินอยากกินแตงลูกกลมของข้า ย่อมต้องดูว่ามีความสามารถเพียงใด” “น้องจู พี่เคยบอกแล้วว่าอย่าได้ท้าทายพี่ มิเช่นนั้นเจ้าจะไม่ได้นอนแน่” “ข้าก็เคยบอกแล้วว่าไม่กลัว” “เช่นนั้นก็เตรียมใจไว้ให้ดี” สองหนุ่มสาววิ่งไล่จับกันเสื้อผ้าหลุดลุ่ย พ่อบ้านเก่าแก่รีบกันบ่าวไพร่ให้ออกห่างตั้งแต่ได้ยินคำท้าทายแล้ว ผู้คุ้มกันต่างกระจายตัวออกห่างอย่างรู้งาน ทุกคนย่อมเข้าใจดีว่าพวกเขายังสดใหม่จึงหิวโหยจนต้องกลืนกินกันทั้งวันทั้งคืน&nbs
ตอนที่ยี่สิบสี่ หิวกระหายหลังจากนั้นหวางชิวเฟินก็พลิกร่างบางคว่ำหน้าลง ยกสะโพกกลมกลึงขึ้นแล้วพาตัวเองไปซ้อนด้านหลัง มือหนาจับแก่นกลางกายซึ่งยังคงแข็งแน่นดันเข้าไปในร่องน้ำรักจนสุดโคนหญิงสาวถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวจึงได้แต่แอ่นตัวรองรับการกระแทกกระทั้น ชายหนุ่มอารมณ์พลุ่งพล่านฮึกเหิมยกสะโพกถอนแล้วกระแทก ถอนแล้วกระแทกอีกครั้งและอีกครั้ง ก่อนจะซอยถี่รัวเร็วอย่างไม่รั้งรอพร้อมเปล่งเสียงแหบพร่าเร่าร้อน“โอ้วววว ร่องดอกไม้ของน้องจูช่างตอดรัดรุนแรงยิ่งนัก”สองมือหนาโอบกายบางเข้าขยำเต้าทรวงอวบทั้งสองข้างพร้อมกันอย่างเร้าอารมณ์เซียงเจินจูถูกโยกขย่มด้วยความแปลกใหม่ถึงกับร้องครวญครางแทบไม่เป็นภาษา หญิงสาวทั้งจุกทั้งเสียว ขยับสะโพกรับจังหวะจ้วงโจนอย่างซ่านเสียวแท่งลำเขื่องมุดเข้ามุดออกจนร่องรูฉ่ำเยิ้มปลิ้นสีแดงไปๆมาๆ ช่องทางรักสีหวานตอดรัดกลืนกินแท่งเนื้อแน่นอย่างเอร็ดอร่อยท่วงท่านี้ย่อมแทงเข้าได้ลึกครูดถูกจุดเสียวย้ำๆ ยิ่งโดนบดขยี้ทั้งทรวงอกด้านบนและติ่งเสียวด้านล่างหญิงสาวจึงแทบแดดิ้น จิก
ตอนที่ยี่สิบสาม กลืนกินร่างบางสั่นกระตุก มือเท้าจิกเกร็ง ยกสะโพกลอย แอ่นอกค้าง งุนงงกับความรู้สึกแปลกใหม่ “ดีหรือไม่” เสียงถามอย่างไม่ต้องการคำตอบด้วยชายหนุ่มยังคงใช้นิ้วโป้งหนาบดคลึงเม็ดกระสันเพื่อปลุกเร้าความซาบซ่าน ก่อนจะก้มลงไปถอดกางเกงของตนเองเพื่อล้วงแท่งหรรษาออกมา เซียงเจินจูเคยเห็นความใหญ่โตมาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อมาเห็นอีกครั้งก็ยังคงแตกตื่นกับความอวบแน่นจนต้องเผลอกลืนน้ำลาย หวางชิวเฟินเห็นสายตาของเจ้าสาวหมาดๆจึงก้มลงไปจุมพิตปลอบอีกคราก่อนจะอาศัยจังหวะที่หญิงสาวกำลังเคลิบเคลิ้มใช้นิ้วมือแทรกโพรงอุ่นทีละนิ้วเพื่อเปิดทาง แล้วค่อยๆแหวกร่องดอกไม้แดงเพื่อดันท่อนเอ็นแข็งเข้ามาในบุปผางามอย่างช้าๆ เพียงเริ่มแรกเซียงเจินจูก็กรีดร้องด้วยควา
ตอนที่ยี่สิบสอง พิธีวิวาห์“พวกเจ้าคุยเรื่องใดกัน หัวเราะจนผู้อื่นเข้าใจว่าเปิดการแสดงแล้ว” หวางชิวเฟินซึ่งรีบปลีกตัวออกมาจากงานเลี้ยงเปิดประตูเข้ามา “เหตุใดพี่ชิวเฟินมาเร็วเช่นนี้ ข้ายังเล่าไม่จบเลย” มู่เยว่ฉีโวยวาย “เอาไว้วันอื่นค่อยเล่าต่อเถอะ เจ้าออกไปได้แล้ว” ซือถูหนุ่มรีบเอ่ยปากไล่ “ชิ ยามนี้ข้าคงไม่สำคัญแล้ว” มู่เยว่ฉีแสร้งแง่งอนแต่ก็ยอมเดินออกไปโดยดีแล้วยังหันหน้ามาล้อเลียนเซียงเจินจูอีก เซียงเจินจูรีบปิดผ้าลงแล้วเมื่อนึกขึ้นได้ “พี่เฟินคงไม่ว่าอันใดที่ข้ากินขนมรอ”
ตอนที่ยี่สิบสอง พิธีวิวาห์อดีตผู้คุ้มกันอวยพรแล้วกระโดดหายออกไปทางหน้าต่างหลังจากนั้นเซียงเจินจูก็ไม่สามารถหลับตาลงได้อีก นางนอนครุ่นคิดถึงเรื่องจี้หยกและความสัมพันธ์อันวุ่นวายจนเวียนหัวเฮ้อ!... ทำไมเรื่องมากเพียงนี้ อีกเพียงวันเดียวก็จะถึงพิธีวิวาห์ เซียงเจินจูพยายามเลิกคิดมากแล้วตั้งสติจดจ่อกับงานแต่งงาน แต่จู่ๆอาถังก็กระโดดเข้ามาอีกจนนางซึ่งยังคงนอนครุ่นคิดอยู่ตกใจ “มีเรื่องใดอีกหรือ” หญิงสาวถามออกไปทันที “กุ้ยเฟยตอบกลับมาแล้ว นางมั่นใจว่าคุณหนูคือบุตรสาวขององค์หญิงรอง” “หา! จะใช่ได้อย่างไร องค์หญิงรองแต่งงานแล้วหรือ&rdquo
ตอนที่ยี่สิบเอ็ด เบาะแส“คุณหนูไม่ต้องตกใจ ข้าไม่ได้มาร้าย เพียงอยากพูดคุยสักครู่เท่านั้น” ร่างนั้นถอยออกไปเพื่อเว้นระยะห่างไม่ให้หญิงสาวตื่นกลัว “แล้วเหตุใดไม่มาตอนกลางวัน” “ข้าเกรงมีคนพบเห็นแล้วคุณหนูจะมีภัย” “เจ้าเป็นคนของแคว้นอื่นหรือ” สาวน้อยรีบถามออกมา “ใช่ขอรับ ข้าขอโทษที่ทำให้คุณหนูเดือดร้อน พวกเราเพียงอยากหาคนๆหนึ่ง ยามที่ท่านอยากได้ผู้คุ้มกันจึงเห็นเป็นโอกาสเหมาะซึ่งจะมีที่หลบซ่อนตัวและได้เงินไปด้วยพร้อมกัน” “เหตุใดคนกลุ่มนั้นที่ฉุดกระชากข้าจึงทำร้ายพวกเจ้า”&
“ไม่ทราบว่าคุณหนูมีสิ่งใดจะสั่งอีกหรือไม่เจ้าคะ”“ข้าเพียงอยากมาเห็นหน้าเจ้าแล้วทำความรู้จักกันไว้ ถึงอย่างไรอีกไม่นานพวกเราก็ต้องอยู่ในจวนเดียวกัน”“จวนเดียวกัน คุณหนูหมายความว่าอย่างไร”“อ้าว...พี่ชิวเฟินไม่ได้บอกเจ้าไว้แล้วหรือ ว่าข้าจะแต่งเข้าไปเป็นภรรยาเอกหลังจากนี้อีกสองเดือน อ้อ...ลืมไป ข้ายังไม่ได้แนะนำตัวเอง ข้าชื่อต้วนโหลวชิง เป็นบุตรสาวของเสนาบดีโยธา เดิมทีท่านพ่อของพี่ชิวเฟินได้ตกลงกับท่านพ่อของข้าเอาไว้หลายเดือนแล้ว แต่ติดขัดที่ข้าต้องคอยดูแลท่านยายอยู่ที่ต่างเมือง เพิ่งได้กลับมาเมื่อไม่กี่วันก่อน”หญิงสาวตรงหน้าแนะนำตัวอย่างยิ้มแย้ม“ความจริงตามธรรมเนียมภรรยาเอกควรได้แต่งเข้าไปก่อน แต่เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าใจกว้างไม่ถือสาเรื่องเล็กน้อย อีกหน่อยพวกเราก็ช่วยกันดูแลพี่ชิวเฟิน ดูแลจวนก็เพียงพอแล้ว”เซียงเจินจูได้ฟังถึงกับปวดหัวด้วยความไม่เข้าใจอีกคนแล้ว หวางชิวเฟิน ท่านจะมีหญิงสาวมาบอกว่าเป็นคู่หมาย เป็นคนรัก แล้วยังจะแต่งเป็นภรรยาเอกอีกกี่คน ชัก