LOGINShare
ตอนที่ 8 ตำราอักขระ
Last Updated:
2024-12-10 19:08:08หลังจากที่ทุกคนทำสิ่งต่างๆ เสร็จแล้ว พ่อของเธอบอกว่าจะมีช่างเข้ามาติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ แม่ก็เลยคิดว่าจะเตรียมอาหารให้ช่างที่จะมาติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ในวันนี้
กริ้งๆ กริ้งๆ เสียงคนกดออดที่หน้าบ้าน “ใครมา ช่างมาติดตั้งหรือเปล่าไปดูหน่อยซีซวน” “ช่างมาแล้วแม่จะให้เขาติดตั้งตรงไหน” “สวัสดีครับ พวกผมเป็นทีมงานติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ครับ ที่คุณเซียวกังได้ติดต่อไว้” “พ่อๆ มาดูช่างหน่อยว่าจะให้เขาติดตั้งตรงไหน” “เดียวให้ติดตั้งตรงหลังคาทั้งหมดเลยนะครับ ว่าแต่ทางคุณรับงานแค่ที่ติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์อย่างเดียวเหรอ หรือมีรับงานอย่างอื่นด้วย” “ทางบริษัทของเรามีรับทำ เรือนกระจกและทำกำแพงบ้านด้วยครับ” “ผมอยากทำกำแพงบ้านที่มีอยู่ให้แข็งแรงทนทานกว่านี้ พอจะมีแบบให้ดูไหมครับ” “มีครับเป็นแบบอิฐ และที่ทนทานสุดๆ ก็มีแบบอะลูมิเนียมและแบบเหล็กครับ แต่บ้านส่วนมากก็จะทำเป็นแบบอิฐนะครับ ไม่ทราบว่าคุณเซียวกังสนใจแบบไหนครับ” “ผมอยากได้เป็นแบบเหล็ก พอจะติดตั้งได้เมื่อไหร่” “เดียวผมโทรถามทางบริษัทก่อนนะครับ” หลังจากช่างคุยกับพ่อของเธอเสร็จแล้ว ก็แยกย้ายกันไปติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ ส่วนหัวหน้าช่างก็กำลังโทรถามเรื่องการติดตั้งรั้วที่พ่อเธอต้องการ “ซูเมิ่งมาช่วยแม่ทำกับข้าวหน่อย เราไม่ต้องไปดูเขาหรอก “ “ได้ค่า” ซูเมิ่งไปช่วยแม่เธอทำอาหารในครัว ซึ่งมีแกงและผัดผักมีเนื้อ มีแกงไก่ กับข้าววันนี้มีหลายอย่างเชียว ตอนที่เธอช่วยแม่เธอทำอาหาร เธอได้นำน้ำจากในมิติ แอบเอามาเติมในอาหารแต่ละอย่างที่ทำด้วย ทุกคนจะได้หายเหนื่อย หลังจากที่เธอช่วยแม่ทำอาหารเสร็จแล้ว เธอก็ไม่ได้ออกไปดูช่างติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ต่อ มีแค่พ่อพี่ชาย และซีซวนที่คอยดูช่างเท่านั้น เธออยู่ว่างๆ ว่าจะเข้าไปดูผักและผลไม้สักหน่อย เธอเข้ามามิติ ก็ได้เดินมาดูผัก และผลไม้ที่เธอได้ปลูกไว้ ยังคงน่ากินเหมือนเดิม ผลไม้ที่สุกก็ไม่ได้แก่จนเกินไป ยังคงสภาพเหมือนเดิม ถ้าไม่มีคนเก็บแบบนี้ก็ดีสิ เผื่อเธอเก็บไม่ทัน ผักและผลไม้จะได้ไม่เสียหาย เธอลืมเอาตะกร้ามาเก็บพวกผักและผลไม้อีกแล้ว ลองไปดูในบ้านดีกว่าเผื่อมีตะกร้า เธอเดินเข้ามาในบ้านก่อนถึงห้องเก็บของ เธอเจอกับ ตำราที่ท่านเทพจิ้งจอกได้ทิ้งไว้ให้เธอ เธอนึกว่าตัวเองเอาเก็บไปแล้ว เดี๋ยวค่อยเอาไปเก็บแล้วกันไปหาตะกร้าก่อน เธอเดินไปในห้องเก็บของพร้อมตำราเล่มนั้น มีตะกร้าอยู่ด้วย แต่ทำไมมันอยู่สูงแบบนี้ เธอจะขึ้นไปเอาได้ยังไง เธอลองมองไปรอบๆ พบกับเก้าอี้หนึ่งตัววางอยู่ คงใช้ได้นะ เธอยกเก้าอี้ที่ตัวไม่ใหญ่เท่าไหร่ เอาไปวางตรงที่เธอจะยืน เพื่อจะขึ้นไปเอาตะกร้า เธอขึ้นไปบนเก้าอี้ไม้ตัวนั้น แต่ตะกร้าก็ยังอยู่สูงอยู่ดี ใครเก็บตะกร้าสูงแบบนี้เนี่ย จะไม่ให้เธอใช้เลยใช่ไหม ซูเมิ่งเอื้อมสุดมือเพื่อหยิบตะกร้า เกือบได้แล้ว อีกนิดน่า เธอคว้าตะกร้าได้ แต่อยู่ดีๆ ขาเก้าอี้ที่เคยมั่นคงก็หักลง ทำให้เธอตกลงมาที่พื้นมือของเธอก็ไปเกี่ยวกับขาเก้าอี้ทำให้มีเลือดออก เลือดของเธอหยดลงบนตำราที่เธอทำหล่นไว้อยู่พอดี หลังจากหนังสือเล่มนั้นได้ถูกเลือดของซูเมิ่งที่หยดลงมานั้น ก็เกิดเป็นแสงสว่างออกมา แต่แค่เพียงแป๊บเดียวเท่านั้น ทำให้ซูเมิ่งที่ไม่ทันได้สนใจ เพราะมัวตกใจกับตัวเองที่ตกเก้าอี้อยู่ เจ็บจริงๆ เลย ตัวเธอก็ไม่ใหญ่ ทำไมเจ้าเก้าอี้นี้ถึงหักลงมาได้ ค่อยดูนะเธอจะไปซื้อเก้าอี้ที่ทนกว่านี้เอามาไว้ในมิติแทนเจ้าเน่านี้เลยค่อยดู เธอพูดกับตัวเองด้วยความโมโห เธอหันไปเห็นตำราที่เธอถือมา ‘ตำราเปื้อนเลือดหมดเลย’ เธอเอามือไปเช็ดเลือดที่เปื้อนตรงตำราเล่มนั้นออก เธอลุกขึ้นเก็บเก้าอี้และถือตำรา พร้อมกับตะกร้าต้นเหตุของเรื่องออกมา เธอเอาตะกร้าไปเก็บผัก และผลไม้เผื่อนำออกไปรับแขก ให้ช่างที่มาทำงานวันนี้กิน คงจะไม่เป็นไรหรอกนะ เธอออกมาด้านนอก เธอลืมเก็บตำราเล่มนี้ เผลอถือติดมือออกมาจนได้ เธอเอาตำราเล่มนั้นวางไว้บนเตียงและถือตะกร้าออกไปด้านนอก “ถืออะไรมา” แม่ถามเธอ “เป็นผลไม้กับผักในมิติค่ะ ลองเอามาให้ช่างกินดู เอาให้ช่างกินได้ใช่ไหมคะ” “ถ้าให้ไม่เยอะก็ได้อยู่ แบ่งๆ กันกินคงไม่เป็นไรหรอก” “แล้วนี่ช่างติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์เสร็จหรือยังคะ” “ใกล้เสร็จแล้ว เหลือเก็บงานอีก นิดหน่อย” “นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว เอาอาหารไปให้ช่างด้วยนะ แล้วเรียกพ่อกับทุกคนเข้ามากินข้าวด้วย” หลังจากที่เธอรับปากแม่แล้วก็เตรียมอาหารที่ได้ทำวันนี้ นำออกไปให้ช่างได้กิน พร้อมทั้งยกตะกร้าผลไม้ เอาไปให้ช่างได้ลองกินด้วย “ถืออะไรมานะเรา" พี่ชายถามเธอ "เอาอาหารกลางวันมาให้ทุกคนค่ะ" “ขอบคุณมากนะครับ เกรงใจมากเลย” “นี่เป็นผลไม้ค่ะ” ซูเมิ่งพูดพร้อมยื่นตะกร้าผลไม้ให้ช่างได้ลองกิน “กินได้เต็มที่เลยนะครับ บ้านผมซื้อมาเยอะ ถ้ากินไม่หมดนำกลับไปกินที่บ้านได้เลย” “ขอบคุณมากเลยครับ แค่นี้พวกผมก็เกรงใจมากแล้ว ส่วนเรื่องรั้วที่คุณเซียวกังอยากจะทำ ที่โรงงานมีของพอดีครับ เดี๋ยว พรุ่งนี้พวกผมจะเข้ามาทำให้” “ดีเลยครับ ผมอยากให้รั้วบ้านเสร็จเร็วๆ ถ้าเพิ่มคนทำได้ไหม เพราะเดี๋ยวครอบครัวผมจะต้องกลับบ้านกันแล้ว” “ถ้าแบบนั้นเพิ่มอีกสองคนดีไหมครับ รวมทีมงานวันนี้ก็เป็นห้าคน น่าจะพอสำหรับทำรั้วให้เสร็จภายในสองวันนี้” “ถ้าแบบนั้นก็ดีเลยแต่ของานเร็ว แต่รั่วบ้านต้องทนทานทุกสภาพอากาศนะครับ” เซียวกังคุยกับช่างอีกสักพักก็ออกมานั่งกินข้าวกับคนในครอบครัว และแจ้งเรื่องที่ พรุ่งนี้ช่างจะเข้ามาทำรั้วบ้าน ให้ทุกคนได้รับรู้ “คุณเซียวกังครับ พวกผมติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์เสร็จแล้วนะครับ เดี๋ยว พวกผมจะขอกลับก่อนเลยแล้วกัน ขอบคุณสำหรับอาหารและผลไม้ด้วยนะครับ อร่อยมาก โดยเฉพาะผลไม้ผมไม่เคยกินผลไม้ที่ไหน อร่อยแบบนี้มาก่อนเลย” พ่อเธอยิ้มแต่ก็บอกไปแค่ว่าซื้อมาจากที่อื่น แม่ของเธอนำผลไม้ใส่ถุงอย่างละนิด ละหน่อยนำไปให้ช่างคนละหนึ่งถุง แม่บอกช่างว่า ซื้อมาเยอะกลัวจะกินไม่หมด จะเน่าเสียก่อน แบ่งๆ กันเอาไปกิน หลังจากที่ช่างได้รับผลไม้กันคนละหนึ่งถุงแล้ว ก็ขับรถพากันกลับบ้าน “เจ้าของบ้านที่นี่ดีมากเลยนะหัวหน้า เลี้ยงข้าวแล้วยังแบ่งผลไม้ให้พวกเรากินอีกด้วย แถมผลไม้นี้ยังอร่อยมาก กินแล้วรู้สึกสดชื่น” “นั่นสิ ตอนแรกที่ผมกิน ความเหนื่อยล้าที่ทำงานมาก็รู้สึกว่าหายไปทั้งหมด” “เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะลองถามคุณเซียวกังสักหน่อยว่าซื้อมาจากที่ไหน เผื่อวันหลังอยากกินจะได้ไปซื้อบ้าง” หลังจากช่างคุยกันเสร็จแล้ว ต่างคนต่างคิดว่า อยากกินผลไม้พวกนี้อยู่ตลอด ถึงจะได้เป็นของตอบแทนมาแล้ว แต่ถ้าอยากกิน ก็จะได้รู้แหล่งที่ซื้อไว้ก็ยังดี ซูเมิ่งเดินเข้ามาในห้องเธอ เธอมองเห็นตำราที่มีรอยเลือดของเธอ วางอยู่บนเตียง เธอหยิบตำราเล่มนั้นมาเปิดดู ตัวหนังสือที่ไม่คิดว่าจะมีในตำราเล่มนั้นตอนนี้กลับมีขึ้นมา เธอลองเอามือไปรูปตัวหนังสือ ตัวหนังสือที่ตอนแรกอยู่บนหน้ากระดาษ ก็ค่อยๆ ลอยขึ้นๆ แล้วพุ่งเข้ามาใส่หัวของเธออย่างเร็ว ตัวหนังสือเรียงตัวกันเข้ามาในหัวของเธอจนหมดทั้งเล่ม ทำให้เธอรู้สึกเวียนหัว เพราะต้องปรับตัวกับตัวหนังสือมากมายที่อยู่ในหัวของเธอตอนนี้
Latest chapter
ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ ตอนที่ 65 ทำตามคำสัญญา(จบ)
“นายท่าน พวกเราได้ไปตรวจดูบริเวณโดยรอบแล้ว ไม่มีร่องรอยของคนอื่นเลยขอรับ” “เฝ้าระวังต่อไป อย่าเพิ่งวางใจพวกเราเดินทางกันสะดวกเกินไป” เขาสั่งงานกับลูกน้องที่เขาไว้ใจพาเดินทางมาด้วยสามสิบคน เป็นคนที่เขาคิดว่าไว้ใจได้ที่สุดแล้ว“โอ้ย! ปวดท้อง ข้าปวดท้องเหลือเกิน!” ซีห่าวได้ยินเสียงร้องของภรรยา ก็รีบเข้ามาดู“น้องจะคลอดแล้วหรือ เราหยุดพักรถม้ากันตรงนี้ก่อน พวกเจ้าไปเตรียมก่อไฟและต้มน้ำ แม่นมภรรยาข้าเป็นอย่างไรบ้าง” “เด็กกลับหัวพอดีเลยคะนายท่าน ดูท่าจะคลอดง่าย” เขาได้ฟังที่แม่นมรายงานก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น และเตรียมสิ่งของที่หมอตำแยได้บอกให้เตรียมไว้ เขาได้ยินเสียงเด็กร้องออกมาจากในรถม้า“เป็นเด็กผู้ชายเจ้าคะ ร่างกายแข็งแรง นายหญิงปลอดภัยดีเจ้าคะ” หลีซีห่าวได้ฟังรายงานจากแม่นม เขารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เขามองขึ้นไปบนฟ้า เป็นคืนที่พระจันทร์ทรงกลดพอดีกระสุนปืนยิงเข้ามาที่รถม้าของพวกเขา ในช่วงที่พวกเขาลดการระวังตัว“มีคนร้ายทุกคนกันนายหญิงให้ดี” เขารีบสั่งลูกน้องให้เข้าปกป้องลูกและภรรยาที่อยู่ในรถม้าก่อน หน้าของลูกเขาก็ยังไม่ทันได้เห็นเลย“ท่านพี่ เกิดอะไรขึ้นด้านนอก ท่านปลอดภ
ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ ตอนที่ 64 ทำตามคำสัญญา1
เวลาผ่านไปหลายปี จิ้งจอกน้อยตามหาเจ้านายของเขาไปทั่วทุกหนแห่งแต่ก็ไม่พบ อยู่มาวันหนึ่งพวกเขาบังเอิญได้มาที่สระบัวแห่งหนึ่ง และพบกับดอกบัวที่มีพลังงานหนาแน่นเป็นอย่างมาก พวกเขาจึงเก็บดอกบัวสีขาวที่มีสีแดงตรงปลาย ดอกบัวดอกนี้ให้ความคุ้นเคยกับพวกเขาเป็นอย่างมาก เหมือนว่าเจ้าดอกบัวนี้ จะเป็นสิ่งที่พวกเขาตามหาอยู่ พวกเขาอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ตอนที่พวกเขากำลังเข้าไปจับที่ดอกบัวดอกนั้น จิ้งจอกน้อยรู้สึกว่าดอกบัวกำลังดีใจที่ได้พบกับพวกเขา และพวกเขาก็สามารถเก็บดอกบัวไปปลูกได้อย่างง่ายดาย จิ้งจอกสองหัวรู้สึกแปลกใจกับความง่ายดายนี้ ถ้าเป็นพืชที่วิเศษ จะต้องใช้แรงกายในการเอาสิ่งนั้นมาได้ยากมาก แต่ดอกบัวดอกนี้ยินยอมที่จะไปอยู่กับพวกเขาเอง พวกเขานำดอกบัวไปปลูกไว้ที่สระน้ำแห่งชีวิต ตั้งแต่ที่ได้นำดอกบัวเข้ามาปลูก พลังงานบริสุทธิ์ภายในมิติยิ่งเพิ่มมากขึ้น และสระน้ำแห่งชีวิตก็บริสุทธิ์มากขึ้นเช่นกันเวลาผ่านไปหลายปี จนถึงปีหนึ่งที่พวกเขากำลังนั่งจำศีลกันอยู่พวกเขาได้ปล่อยจิตรับรู้เอาไว้ อีกไม่กี่วันข้างหน้า พวกเขาจะต้องไปทำงานที่เจ้านายได้สั่งไว้ก่อนที่จะหายตัวไป“เสี่ยวปิง แล้วพวกเราจะต้องไปช่วยเด
ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ ตอนที่ 63 ความทรงจำของเทพจิ้งจอก1
มีหญิงสาวคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย เธออาศัยอยู่ในป่าลึกพร้อมกับเพื่อนคู่ใจ เป็นจิ้งจอกตัวน้อยสองหัว ที่เธอได้ช่วยเหลือไว้ตอนที่แม่ของพวกมันถูกฆ่าตาย เธอตั้งชื่อให้ทั้งสองหัวว่า เสี่ยวเฟิง และเสี่ยวปิง จิ้งจอกน้อยทั้งสองตัว ติดตามเธอคอยช่วยเหลือและเฝ้าดูแลพื้นที่ในมิติแทนเธอ ผู้เป็นเจ้าของในที่แห่งนี้จิ้งจอกน้อยอยู่กับนายของมัน เธอเป็นหญิงสาวที่เงียบขรึม ไม่ชอบพูดคุยกับใคร ชีวิตในแต่ละวันของเธอ ก็จะอยู่ภายในมิติมากกว่าอยู่ด้านนอกมิติ เธอชอบคิดค้นยาหรือหาสิ่งใหม่ๆ เข้ามาปลูกภายในมิติอยู่เสมอ พวกเขาก็ได้เรียนรู้สิ่งที่เจ้านายได้นำเข้ามาปลูกด้วยเช่นกัน“เจ้าจิ้งจอกน้อย อย่าไปเล่นซนกับต้นสมุนไพรของข้าละ สมุนไพรชนิดนี้สำคัญมาก และก็มีราคาที่แพงด้วย” “พวกข้าจะไม่ไปเล่นซนตรงนั้นอย่างแน่นอน ข้าแค่สงสัยกลิ่นของสมุนไพรแปลกๆ พวกนี้” “ดีแล้วเด็กดีตัวน้อย” หญิงสาวอุ้มจิ้งจอกสองหัวขึ้นมากอด และก็เกาไปที่พุงของพวกมันเบาๆจิ้งจอกน้อยทั้งสองตัวมีความสุขกับเจ้านายของพวกมันมาก และพวกมันก็รักเจ้านายคนนี้มากด้วยเช่นกัน ตอนที่พวกเขาได้พบเจอกับเจ้านายคนนี้ พวกเขาก็เกือบจะตายกันไปแล้ว อยู่มาวัน
ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ ตอนที่ 62 end
“เด็กน้อยของแม่ ลูกหน้าเหมือนพี่เฟยหรงเลยนะคะ” เธอเอานิ้วถูไปที่แก้มลูกเบาๆ“ตอนนี้ยังดูไม่ค่อยออกหรอกว่าหน้าเหมือนใคร ต้องรอไปสักสองถึงสามเดือนถึงจะดูออก” ซูซ่านพูดบอกลูกสาวของเธอไป" อ่อ แบบนี้นี่เอง " เธอเล่นกับลูกอีกสักพัก ลูกเธอก็ร้องขึ้นมา เธอต้องส่งลูกให้คุณพยาบาลพาไปป้อนนม เพราะน้ำนมเธอยังไม่มากพอให้เด็กทั้งสองคนได้กินทั้งครอบครัวของเธอและคุณปู่เห็นว่าเธอและลูกปลอดภัยหายห่วงแล้ว ก็พากันกลับบ้าน เหลือแค่เธอกับพี่เฟยหรงแค่สองคนเท่านั้น“เหนื่อยไหมครับคนเก่ง” เฟยหรงเอาผ้าชุบน้ำนำมาเช็ดหน้าและเช็ดตามตัวของภรรยา เพื่อให้เธอได้นอนพักผ่อนอย่างสบายตัว“มีคนดูแลดีแบบนี้น้องหายเหนื่อยไปตั้งนานแล้วค่ะ” เธอนอนให้สามีคอยเช็ดตัวให้ เพราะเธอยังรู้สึกเจ็บแผลที่คลอดอยู่มาก“พี่เช็ดตัวให้น้องจะได้นอนหลับอย่างสบายนะครับ คืนนี้พยาบาลบอกว่าให้น้องนอนพักได้เลย พรุ่งนี้ถึงจะพาลูกมาให้เราฝึกดูแล” “ดีเหมือนกัน น้องคงดูแลไม่ไหวแน่วันนี้น้องขอนอนพักก่อนนะคะ” เธอไม่ได้พูดอะไรมาก แล้วก็นอนหลับไปเพราะยาที่ได้กิน และความเหนื่อยล้าจากร่างกาย เฟยหรงนั่งเฝ้าภรรยาและตัวเขาก็หลับไปพร้อมกันเวลาผ่านไปหล
ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ ตอนที่ 61 คลอดลูก
หลังจากที่เธอได้ไปฝากครรภ์ ตอนนี้ก็ผ่านมาห้าเดือนแล้ว ท้องของเธอใหญ่มาก ใหญ่เกินไปด้วยซ้ำทั้งๆ ที่เธอเพิ่งจะท้องลูกคนแรก หรือเธอจะท้องลูกแฝดหรือเปล่า เพราะเธอท้องใหญ่เกินกว่าจะท้องลูกคนเดียว ช่วงนี้เธอว่างเกินไปจริงๆ ตั้งแต่ที่เธอท้องพี่เฟยหรงก็แทบจะไม่ให้เธอทำอะไรเลยวันๆ เธอมีหน้าที่แค่กินและนอนเท่านั้น เธอบันทึกประจำวันในแต่ละวันว่าทำอะไรบ้างลงในสมุดการตั้งครรภ์ ทุกเดือนเธอต้องแบกท้องกลมโตไปให้หมอตรวจ หมอก็บอกเธอว่าอาจจะได้ลูกแฝด เสียดายที่ไม่มีเครื่องตรวจ เธอก็เลยไม่รู้ว่าลูกเธอเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชายกันแน่ แต่ไม่ว่าเป็นหญิงหรือชาย เธอก็รักเด็กคนนี้เสมอ“พ่อกลับมาแล้วครับ วันนี้เด็กน้อยดื้อกับแม่หรือเปล่าครับ” พี่เฟยหรงกลับบ้านเร็วทุกวัน เพราะกลัวว่าเธอจะอยู่คนเดียวที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ ทุกครั้งตอนกลับถึงบ้านพี่เฟยหรงก็จะเข้ามาจูบที่ท้องของเธอ และเล่นกับลูกในท้อง เด็กน้อยทั้งสองเหมือนว่าจะรู้ว่าพ่อเขามาเล่นด้วย ก็จะดิ้นทักทายตอบกลับพี่เฟยหรงทุกครั้ง ทำให้เธอเจ็บท้องไปหมด แต่เป็นความเจ็บปวดที่เธอมีความสุขตอนนี้เข้าเดือนที่แปดแล้ว เธอมานอนอยู่ที่บ้านพ่อกับแม่เพราะกลัวว่าเธอจะปวดท้
ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ ตอนที่ 60 กำลังจะเป็นแม่
“ไม่โกรธคะ แต่เป็นห่วงมากกว่ากลัวว่าพี่จะเกิดอันตรายอะไรขึ้นมา พี่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วคราวหน้าถ้าพี่เฟยหรงจะกลับบ้านช้า หรือทำอะไรที่เป็นอันตรายจะต้องบอกน้องไว้ก่อนนะคะ อย่าหายไปแบบนี้อีก ถ้าไม่อย่างนั้นน้องจะโกรธพี่เฟยหรงจริงๆ ด้วย” “ได้ครับ ครั้งหน้าพี่จะรายงานภรรยาตัวน้อยของพี่ทุกอย่าง จะไม่ลืมเลย” เธอหยอกล้อเล่นกับสามีอยู่ พี่เฟยหรงก็ทำหน้าพะอืดพะอมเหมือนอยากจะอ้วกขึ้นมา“พี่เฟยหรงเป็นอะไร ไม่สบายตรงไหน” “พี่ไม่ได้เป็นอะไร แค่ช่วงนี้พี่รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวและอยากจะอ้วกอยู่บ่อยๆ ” หรือพี่เฟยหรงจะแพ้ท้องแทนเธอกัน เขาว่าถ้าคนไหนรักเมียมากก็จะแพ้ท้องแทนเมีย เธอไม่ได้เข้าข้างตัวเอง แต่พี่เฟยหรงก็รักเธอจริง“พี่อยากกินอะไรเปรี้ยวๆ หรือเปล่า” “ใช่แล้วพี่รู้สึกอยากกินของเปรี้ยวมากเลย” “ถ้าแบบนั้น เดี๋ยวน้องต้มน้ำแกงใส่ผักกาดดองให้พี่ดีไหม ที่บ้านเรายังมีลูกท้ออยู่ เดี๋ยวน้องจะไปเตรียมไว้ให้ พี่นอนพักก่อนก็ได้นะคะ ถ้าน้องทำเสร็จแล้วจะเอามาให้ที่เตียง” เธอลุกเดินไปล้างหน้า และเข้าไปที่ห้องครัวเพื่อไปเตรียมอาหารให้คนแพ้ท้องแทนเมียกิน ดีที่แม่ได้เตรียมผักกาดดองมาให้เธอเมื่อวานนี้
You may also like
