สร้างบ้านใหม่ในบ้านที่ดินบ้านฉิน 1

หลังหัวหน้าคอมมูนส่งสัญญาแยกบ้านให้ เถียนเมิ่งขอพ่อแม่สามีในการสร้างบ้านหลังใหม่ในที่ดินของบ้านฉิน มันมีพื้นที่เหลือด้านหลัง และเธอรู้ดีว่ามันเป็นการเอาเปรียบอีกสองบ้านที่เหลือ แต่เถียนเมิ่งได้ยื่นข้อเสนอ 

         "ฉันจะให้เงินบ้านใหญ่ บ้านรองบ้านละหนึ่งรอยหยวน แลกกับที่ดินที่เหลืออยู่ หรือจะให้ฉันไปซื้อที่ดินคนอื่น แบบนั้นถ้าพวกเขาต้องการที่ดินคืนฉันคงต้องขาดทุนแน่ ๆ" 

         เพราะยังไม่มีการค้าเสรี เถียนเมิ่งจึงเลือกที่ดินของบ้านฉินในการสร้างบ้านใหม่ อีกทั้งคนบ้านฉินจะได้ไม่ต้องไปแอบดูบ้านของเธอหากย้ายออกไปเพียงเพราะห่วงหลานชาย 

         "จริง ๆ แล้วที่ดินข้างบ้านน้องชายสามเป็นคนซื้อ ถ้าน้องสะใภ้ต้องการสร้างบ้านพวกเราก็ไม่ได้ว่าอะไร" พี่ชายใหญ่ฉินออกความเห็น

         "แต่ว่าการสร้างบ้านมันไม่ได้ใช้เงินน้อยเธอมีเงินหรือ" 

         "มีค่ะ" 

         "เจ้ารองว่าอย่างไร" พ่อฉินถามลูกชายอีกคน ถ้าน้องชายได้ที่ดินไปแล้วพี่ชายที่เหลือต้องตัดสินใจ ลูกชายคนโตไม่เท่าไหร่เพราะจะต้องดูแลพ่อแม่ ลูกชายคนรองนี่สิ 

         "เหมือนที่พี่ใหญ่บอก ที่ดินเป็นน้องชายสามที่ซื้อเดิมทีเขาตั้งใจจะสร้างบ้านใหม่อยู่แล้ว"  

         "สะใภ้ใหญ่ สะใภ้รอง" 

         "ฉันไม่ได้ว่าอะไรคะ อยากสร้างก็สร้างไปสิ" 

         "ใช่ค่ะ แต่ว่าห้องนอนของบ้านสามหากย้ายออกไปแล้วฉันขอให้เจียหนิง เจียหนานได้ไหมคะ พวกหล่อนควรมีห้องส่วนตัวได้แล้ว"

         สะใภ้รองออกความเห็นพร้อมขอห้องนอน สมาชิกบ้านใหญ่มีห้าคนแต่แออัดในหนึ่งห้อง และมีลูกสาวที่โตเป็นสาวแล้ว ลูกชายยังเล็กไม่เป็นอะไร สมาชิกบ้านรองมีสี่คนและลูกสาวสองคนโตแล้วการนอนร่วมห้องกับพ่อแม่จึงควรแยกห้อง เพียงแต่บ้านไม่มีห้องนอนและไม่ได้ต่อเติมหลังสะใภ้สามแต่งเข้ามา

         น้องชายสามไม่ได้ขี้เหนียวกับคนในบ้าน แต่ว่าภรรยาของเขาไม่ใช่ ปกติครอบครัวไหนที่ยังไม่แยกบ้านเงินที่หามาได้จะเข้ากองกลางทั้งหมด ก่อนมีลูกเถียนเมิ่งยินยอมพอมีลูกชายหญิงสาวสามารถกำทุกอย่างไว้ในมือได้ ไม่อย่างนั้นบ้านฉินคงมีห้องนอนเพิ่มแล้ว 

         “ได้" เถียนเมิ่งพยักหน้าและนำเงินสองร้อยหยวนนั้นให้กับบ้านใหญ่บ้านรอง ถึงสามีของเธอจะเป็นคนซื้อแต่นั่นถือว่าเป็นเงินกองกลาง อีกทั้งคนอื่นจะหาว่าพ่อฉินแม่ฉินลำเอียง 

         บ้านใหม่ที่สร้างขึ้นเถียนเมิ่งให้พี่ใหญ่ฉินติดต่อช่างรับเหมาให้ เธอต้องการสร้างบ้านสี่ห้องนอน ห้องของเธอกับสามี ห้องที่เหลือจะเป็นห้องส่วนตัวของลูกชาย

         ปล่อยให้พี่ใหญ่ฉินติดต่อช่างรับเหมาให้ เถียนเมิ่งกำลังเตรียมต่อ เธอจะเข้าป่าไปหาปลาในน้ำที่เหมือนจะเคยได้ยินว่ามีปลาเยอะ และพาลูกชายกับหลานสาวอีกสองคนไปด้วย

         "ฉินหลัน ฉินเจียหนิงเสร็จหรือยัง"  

         "เสร็จแล้วค่ะอาสะใภ้สาม" เป็นฉินเจียหนิงที่เดินออกมาจากทางหลังบ้านพร้อมตะกร้าด้านหลัง 

         "อืม" เถียนเมิ่งมองลูกชายทั้งสามในชุดที่รัดกุมเพราะกลัวยุงกัด ทั้งสามจะตามเธอเข้าป่าด้วย วันนี้แม่สามีไม่อยู่บ้านไปเก็บข้าวโพดจะทิ้งลูกชายไว้บ้านเธอก็ไม่กล้า 

         ชาวบ้านในชนบทไม่ได้มีเงิน และด้วยจำนวนสมาชิกที่เยอะจนเกินไปหากไม่หาของป่าเห็นทีว่าจะอดตาย แต่ว่าการเข้าป่าเป็นสิ่งที่ผิดกฎหมายเพราะเป็นเขตหวงห้าม แต่ว่าถ้าไม่เข้าก็ตายเข้าก็ตายจึงเลือกที่จะเข้าไปดีกว่า และชาวบ้านส่วนมากไม่กล้าเข้าไปด้านใน จะเข้าไปรอบนอกกันมากกว่า 

         วันนี้เถียนเมิ่งพาหลานสาวและลูกชายเข้าไปยังป่าด้านใน เธอเดินตามสายน้ำที่ไหลไปจนได้ระยะหนึ่งถึงหยุดเดิน และวางของลงบริเวณหนึ่งที่ไม่ค่อยรก 

         "ฉินเจียหนิงรออาสะใภ้กับน้องชายที่นี่ อย่าเข้าใกล้น้ำหาผักป่าได้แต่อย่าไปไกล และดูแลน้องชายด้วย" ในคนที่มาด้วยกันมีเธอและหลานสาวใหญ่ที่สูงกว่าคนอื่นน่าจะลงน้ำได้ 

         “ค่ะ" เด็กสาวรับคำอย่างจริงจัง เฝ้ามองน้องสาวทั้งสามอย่างไม่คลาดสายตา

         "ไปกันเถอะฉินหลัน" เถียนเมิ่งเอ่ยบอกหลานสาวคนโต ก่อนจะใช้เสียมขุดบริเวณพื้นดินที่ชื้นใกล้ลำธารเพื่อหาเหยื่อล่อปลา แต่ก่อนเธอไม่มีความรู้เรื่องนี้แต่พอได้ทำงานการเกษตรเธอจำเป็นต้องลงมือเองหลาย ๆ อย่าง ถึงขั้นชำนาญก็ว่าได้ 

         "อาสะใภ้สามคะ พวกเราจะจับปลาได้จริง ๆ หรือ พ่อของฉันเคยมาจับปลาได้กลับไปแค่ครั้งละตัวเท่านั้น เขาบอกว่าปลาที่นี่ว่ายเร็วมาก" ฉินหลันถามด้วยความแปลกใจและอดที่จะคิดไม่ได้ว่ามันเสียเวลา สู้เอาเวลานี้ไปหาของป่าดีกว่า 

         "รอดู"