สร้างบ้านใหม่ในบ้านที่ดินบ้านฉิน 2

ตาข่ายที่มัดไว้เมื่อคืนถูกนำออกมาใช้งาน นำไปมัดรวมกับกิ่งไม้เป็นด้ามจับสองอัน นำเหยื่อปลาหรือที่เธอรู้จักว่าเป็นไส้เดือนโยนลงไปในน้ำที่ไม่ตื้นแต่ก็ไม่ได้ลึก รอจังหวะปลาโผล่มาเถียนเมิ่งรีบช้อนตักปลาด้วยตาข่ายทันที! 

         "ปลา!" ฉินหลันปรบมือด้วยความตื่นเต้น เพราะปลาตัวใหญ่กว่าที่เคยเห็น

         "อาสะใภ้สามเก่งจังเลยค่ะ! ให้ฉันช่วยนะคะ" 

         ปลาตัวที่โชคร้ายถูกจับใส่ตะกร้าที่วางแช่น้ำเอาไว้ เถียนเมิ่งกลัวว่าถ้ากลับช้าปลาจะเน่าถึงได้ให้แช่น้ำเอาไว้ก่อน ระหว่างช้อนปลาไปก็มองฉินหลันไปด้วย เอาลูกเขาเข้าป่ามาด้วยต่อให้โตแล้วอันตรายก็เกิดขึ้นได้ เพราะหากหล่อนเป็นอะไรไปเธอจะไปพี่สะใภ้ใหญ่ได้อย่างไร

         "อาสะใภ้ค่ะฉันได้ปลาอีกแล้ว!" 

         "อืม" 

         เวลาผ่านไปเพียงหนึ่งชั่วโมงสองอาสะใภ้หลานสาวจับปลาได้เป็นสิบตัว เถียนเมิ่งจึงชวนหลานสาวขึ้นไปพักก่อนจะกลับมาช้อนปลาอีก ขืนไม่พักมีหวังได้หน้ามืด 

         ฉินเจียหนิงที่ดูน้องชายบนฝั่งเธอพาน้องชายทั้งสามเก็บของป่า มีทั้งผลไม้ป่าที่ติดมาด้วยแต่ก็ไม่ได้เยอะเพราะมีเพียงเธอที่เก็บคนเดียว ส่วนน้องชายนั้นเล่นกันอยู่ 

         "ได้ปลาเยอะถึงเพียงนี้" ฉินเจียหลันอุทานเมื่อเห็นจำนวนปลาในตะกร้า 

         “ปลา! ผมชอบกินปลา!” แฝดทั้งสามเห็นปลาต่างปรบมือด้วยความดีใจก่อนจะบอกความชอบของตัวเองอย่างเป็นธรรมชาติ เถียนเมิ่งมองพวกเขาด้วยรอยยิ้มหัวใจรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก ชาตินี้เธอหมายมั่นว่าจะให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตที่ดี

         “ใช่" เธอตอบเด็ก ๆ ที่กำลังตื่นเต้น นั่งพักได้ครู่หนึ่งเถียนเมิ่งเดินหาของป่าและนำใบตองกลับมาด้วย พาหลานสาวช้อนปลาอีกไม่นานก็นำใบตองรองตะกร้าหลาย ๆ ชั้น นำปลาและน้ำใส่ไม่ให้ปลาตายก่อนจะถึงบ้านก็พาทุกคนกลับบ้าน 

         เป็นเวลาเลิกงานของพวกผู้หญิงที่จะกลับมาทำงานบ้านและอาหารก่อนผู้ชาย เถียนเมิ่งไล่ลูกชายไปอาบน้ำส่วนเธอจัดการของป่าที่ได้มาในวันนี้ 

         "ฉินหลัน ฉินเจียหนิงเอาถังมาใส่ปลา" เถียนเมิ่งเรียกหลานสาวมาแบ่งปลาที่ได้รับมา พวกเธอแยกบ้านกันแล้วและของพวกนี้ไปด้วยกันต้องแบ่ง ปลาถูกแบ่งไปบ้านละสิบตัวคละตัวเล็กตัวใหญ่บ้าง จริง ๆ ได้มาหลายตัวแต่เถียนเมิ่งจะนำที่เหลือไปทำปลาตากแห้งเก็บเอาไว้ค่อยแบ่งที่เหลือ 

         "ขอบคุณค่ะ" 

         "ไปไหนกันมา" เป็นสะใภ้รองที่เดินมายังหลังบ้านเมื่อนั่งพักหายเหนื่อยแล้ว 

         "แม่คะ อาสะใภ้สามพาฉันกับพี่สาวใหญ่และน้องชายไปหาปลาในป่าค่ะ ได้มาเยอะเลย" ฉินเจียหนิงยกตะกร้าไปให้ผู้เป็นแม่ดู ปลาตัวเป็น ๆ กำลังหายใจอยู่ 

         "โอ้ ทำไมถึงได้มาเยอะขนาดนี้!" 

         เถียนเมิ่งไม่ได้ตอบเธอนำปลาขึ้นมาจัดการ วันนี้จะทำปลานึ่งขิงและซุปเนื้อปลาตุ๋น เครื่องปรุงมีเพียงเกลือกับซีอิ๊วแต่เธอสามารถทำให้มันอร่อยได้ ระหว่างรออาหารเสร็จรีบไปอาบน้ำล้างตัวก่อนจะมืด วันนี้เถียนเมิ่งไปอาบน้ำคนเดียวกลับมาอาหารพร้อมรับประทานแล้ว ตักใส่จานเอาไว้สองจาน ก่อนจะแบ่งไปให้พ่อแม่ของสามี 

         "ฉันแบ่งให้ค่ะ" 

         "ขะ...ขอบใจ" แม่ฉินมีสีหน้ามึนงง ไม่คิดว่าสะใภ้สามจะแบ่งอาหารมาให้ ไม่ต่างจากสองสะใภ้ที่เหลือ ปกติสะใภ้สามถ้าไม่อิ่มของพวกนี้จะไม่เคยตกมาถึงมือคนอื่น เมื่อเข้านอนแต่ละบ้านต่างนำเรื่องนี้มาพูด 

         "สะใภ้สามเป็นคนนำอาหารมาให้ หล่อนจะมีแผนการในใจหรือเปล่า" พ่อฉินถามอย่างไม่สบายใจ แต่กลับถูกแม่ฉินโมโหแทน

         "หล่อนจะมีแผนการอะไร? ถ้าพูดแบบนี้จะกินเข้าไปให้ได้อะไร" 

         สำหรับแม่ฉินเถียนเมิ่งเป็นสะใภ้ที่ดีเพราะมีหลานชายให้หล่อนทีเดียวถึงสามคน แตกต่างจากอีกสองบ้านที่เหลือแต่ก่อนพวกเธอจะถูกค่อนแขวะ แต่เมื่อสะใภ้สามถูกแต่งเข้ามาแม่ฉินกลับสงสารสะใภ้อีกสองคน

แยกบ้านกันแล้วเพื่อไม่ให้มีปัญหาในอนาคต เถียนเมิ่งจึงคิดปลูกผัก แยกเล้าไก่ออกมาจากของบ้านฉิน แน่นอนว่าการปลูกผักเป็นอะไรที่สิ้นเปลืองแรง เธอเลือกจะจ้างหลานสาวให้ทำ ส่วนเล้าไก่มีพี่ชายของสามีเข้ามาช่วยไม่ได้เสียอะไรแลกกับเป็นการขอบคุณเรื่องปลา เพราะทุกคนในบ้านได้กินเนื้อปลาติดต่อกันมาเป็นเวลาห้าวันแล้ว 

         ทำให้วันนี้เธอต้องเข้าป่าคนเดียวและจ้างแม่สามีให้ดูแลลูกชายทั้งสามให้ ก่อนหน้านี้เข้าป่าไปกันหลายคนและมีคนดูแลลูกให้เถียนเมิ่งจึงพาไป แต่หลานสาวทำแปลงผักให้วันนี้ต้องฉายเดี่ยว