คุณเจ้าหนี้ที่สายตาสั้น

การทำตามคำสั่งตลอดเวลากินพลังงานชีวิตขั้นสุดทำให้รู้นิสัยเจ้าหนี้พ่วงตำแหน่งเจ้านาย,พ่อ,ลูกค้า,และอื่นๆ อีกมากมายในร่างเดียว

เป็นคนที่มีตรรกะความคิดเดียวคือต้องเชื่อฟังทุกอย่างแล้วจะดีเอง แต่งานของคุณชายร็อคผู้ร่ำรวยไม่เคยหมดเขาคนนี้สามารถหาเรื่องใช้ได้ตลอดเวลา

เส้นเสียงทุ้มใหญ่ดังชัดคล้ายฟังจากคนละฟากฝั่งภูเขาประมาณว่าสั่งงานด้วยระบบเสียง?

เป็นคนที่ใช้เสียงดังตะคอกได้แม้จะอยู่ใกล้แค่เอื้อมก็ตะโกนสั่ง..ไม่กลัวเส้นเสียงแตกบ้างหรือไร?

แต่เป็นความไม่ซับซ้อนอย่างหนึ่งถ้ายอมฟังที่พี่แกบอกทุกอย่างเรื่องก็จบง่ายแต่ถ้าช้าหรือไม่ทำนั่นก็จะทำให้พี่แกปล่อยว๊ากซีรี่ที่สองสามสี่ออกมาให้หน้าเปียกน้ำลายเพราะต้องเอาหน้ามาพูดใกล้ๆ

ไม่ใช่แค่ความเสียงดังชอบว๊ากตะโกนตะคอกคว้าคอเสื้อเขย่าแต่คนคนนี้ยังกวนตีนขั้นสุดสรรหาเรื่องใช้ได้เหมือนคนโรคจิตเช่น

อยากกินแก้วมังกรที่ไม่มีเม็ดให้นั่งคีบออกแล้วก็เร่งให้ทำเร็วๆ..

ใช้ให้ถือมือถือให้ข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งป้อนขนมมือตัวเองเป็นเปลี้ยชีวิตนี้คงฝันอยากเป็นคนพิการกระมัง

ใช้ให้หยิบนั่นหยิบนี่ทั้งวันทั้งที่เห็นว่าทำงานบ้านงานอื่นอยู่บางทีก็แอบสะใจที่ใช้ชงกาแฟตอนขัดส้วมอยากจะเอาน้ำในส้วมใส่แทนน้ำชงจริงๆ

ถ้าวันหนึ่งสลับบทบาทกันได้ก็อยากลองตะโกนใส่หน้าอัดหูจิกหัวใช้สักครั้งเหมือนกัน

"คุณร็อคสูงเท่าไหร่นะครับ?" แอบลอบถอนหายใจนั่งแกะกุ้งพลางเอ่ยถามขึ้น คุณชายร็อคสวนตอบตามสไตล์คนเถื่อนทันที

"ถามทำเหี้ยอะไร?"

"ผมสูงร้อยหกสิบห้าหนักสี่สิบแปดแต่ต้องคอยดูแลปกป้องคนที่สูงเกือบสองเมตรหนักน่าจะเจ็ดสิบใช่ไหมครับ?"

ไม่รู้ในหัวคิดอะไรเป็นบ้างถึงชอบโพล่งอะไรแบบนี้ออกมา

"เสือก! อย่างแรกที่มึงต้องทำคือเป็นตาให้กู"

ใครได้ยินคงงงกับการใช้ภาษาของพี่แก..อะไรวะนั่น? ตาบอดเหรอ?

"ว ว่าไงนะครับ ตาคุณ..จะบอดเหรอครับ?" ไม่ทันได้ถามต่อหน้าผากเล็กก็ถูกดีดจนผมกระจาย

ป๊อกกก!!

นิ้วใหญ่เท่าใบลานยื่นมาดีดหน้าผากเสียงดังลั่นถ้ามันแตกง่ายคงเป็นรูไปแล้วมือหนักขนาดนี้ยังกล้าแตะต้องชาวบ้านอีก

ทำไมคนมีเงินระดับนี้ถึงหยาบคายหยาบกระด้างซาดิสม์แบบนี้ โชคชะตาทำไมต้องพาคนแย่ๆ เข้ามาในชีวิตด้วย!

"โอ้ยยย~ ผมทำอะไรผิดอีกอ้ะ"

"แหกตาดูสิว่าตากูแดงตั้งแต่ขับรถหลบมึงปกติก็สายตาสั้นจะตายห่าอยู่แล้ว นี่เบลอกว่าเดิมอีก มึงต้องรับผิดชอบไงไอ้โง่!"

อ้อ~ถึงว่าอยู่ใกล้ก็มองไม่เห็นถึงชอบตะโกนใส่อยู่นั่น

"ทำไมไม่ทำเลสิคละครับคุณมีตังตั้งเยอะทำที่ดีๆ แพงๆ แค่ครั้งเดียวก็หาย"

"กูไม่ทำกูไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องตากู "

"แต่คุณใช้ผมหยอดตาทั้งวันเลยนะครับ"

"มึงจะกวนตีนอีกนานไหมแกะกุ้ง!"

คล้ายองค์จะลงการอยู่กับคนคนนี้ทำให้รู้จักทางหนีทีไล่มากขึ้นดูเหมือนจะติดนิสัยกวนๆ ห่ามๆ จากท่านมาด้วย

"ค้าบ~เมื่อกี้พ่อกับแม่คุณร็อคเหรอครับ"

"เออ!" เสียงตอบสั้นกระแทกกระทั้นจนต้องย่นคอลงแต่เพราะอยากรู้ไว้เผื่อต่อกรกับท่านชายขี้วีน

"ดูดีสุดๆ ไปเลย หน้าตาถอดแบบกันมาเด๊ะ แต่นิสัยไม่ค่อยจา.."

โป๊กก!!!

โดนอีกแล้วอะไรเนี่ยอุตส่าชม! เจ็บ!!

"โอ้ยย!"

"กูบอกว่าอย่าเสือกแกะกุ้งไป!"

รู้สึกมึนคล้ายหัวจะบวม เจ้าหนี้บังเกิดเกล้ากระทำชำเราคนไร้ทางสู้บ่อยมากแต่ตอบโต้ไม่ได้ หนี้ครั้งนี้ทำให้รู้สึกตัวเล็กเท่าเห็บหมาจะบีบก็ตายจะคลายก็ตาย...ตายและตาย?

ทำไมต้องลงไม้ลงมือไม่เข้าใจ

"คุณร็อคสายตาสั้นแค่ไหนครับผมจะได้ระวัง"

"ไม่รู้ไม่ชอบไปหาหมอรู้แค่ว่าสั้นมากเพราะกูมองหน้ามึงไม่ชัดทั้งที่อยู่แค่คนละฝั่งโต๊ะเนี่ยมึงคิดว่าไงล่ะ" ใบหน้าคมเงยหน้าขึ้นมาหรี่ตามองคนฝั่งตรงข้ามพร้อมกับจิ้มกุ้งที่มือขาวแกะให้เข้าปากรวดเดียวหมดจานเคี้ยวแก้มตุ่ย

"โอ้~น่าจะเฉียดพันแล้วมั้งครับ"

"มึงต้องคอยสังเกตเวลากูเดินไปไหนมาไหนทำอะไรเพราะกูไม่ชอบสวมแว่นหรือใส่คอนแทคเลนส์ไม่ต้องพูดถึงหมอตาเพราะกูไม่ชอบ กูไม่ไป! เข้าใจ๋!"

"ผมไม่ใช่หมอนะครับจะช่วยได้แค่ไหนเชียวถ้าอยากหายก็แค่ทนทำครั้งสองครั้งก็หายแล้ว"

"มึงเป็นใครมาสอนกูห๊ะ! แม่กูยังไม่มาบังคับกูเลยอย่าสะเออะแสดงความเห็นเรื่องตากูอีกบอกให้ทำอะไรก็ทำแค่นั้นพอ!"

ใบหน้าดุดันกดเสียงต่ำรอดไรฟันจ้องอีกฝ่ายด้วยความเยือกเย็นทำเอาลูกหนี้ก้มหน้างุดแกะกุ้งเผามือเป็นระวิง

"แดกอะไรหรือยัง?" คนดุมองมาทางฝั่งตรงข้ามแม้ภาพเบลอพอจะเห็นหมวกคลุมผมที่เหมือนคนจะสระผมตลอดเวลาแต่แวะมาแกะกุ้งให้กินก่อนไปอาบน้ำ?

"..ยังครับ" เสียงเล็กอู้อี้ตอบเบาราวกับไม่ได้อ้าปากพูด

เจ้าหนี้ขมวดคิ้วเดาะกระพุ้งแก้มขบคิดบางอย่างก่อนจะเลื่อนจานอาหารข้างมือให้

"กินสิ" คนรวยเชิดหน้าเอ่ยขึ้น

"กินอะไรครับ? นั่นจานเปลือกกุ้ง" เสียงเล็กๆ ตอบกลับเบาๆ ถึงกระนั้นคนตรงข้ามก็ได้ยิน

"..."

เกิดอาการเดตแอร์ขึ้นกลางวงสนทนาสตาร์กระพริบตาปริบๆ มองซากเปลือกกุ้งในจานพลางคิดในใจ 'จะให้กินจริงๆ เหรอ?'

" อะ เเฮ่ม..ขอช้อนหน่อยกูอยากกินน้ำซุป" ใบหน้านิ่งเชิดสูงเอ่ยอีกครั้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ทันเห็นสีหน้าสงสัยของสตาร์

ซุปอะไร?

แต่ก็ยื่นช้อนให้

จ้วง~

ซู้ดดดดด~

อึ่กกก! พรวดดดดด!!!

แค่ก!ๆๆๆๆๆๆ

"ไอ้เหี้ย! นี่มัน?"

"น้ำจิ้มซีฟู๊ดครับ"

"ทำไมมึงไม่บอกกูละโว้ยไอ้เด็กบ้า แค่กๆๆ น้ำ!!"

"นี่ครับน้ำ ... ผมไม่รู้นี่ครับ คุณร็อคสั่งให้ทำอาหารทะเลเผาไม่ได้สั่งทำซุปมันไม่มีซุปตั้งแต่แรกแล้วขอโทษนะครับที่ห้ามไม่ทันกลืนไปอึกใหญ่เชียว"

"มึงกวนตีนกูเหรอกูพึ่งบอกหยกๆ ว่าให้ดูแลกู!"

"ขอโทษค้าบ"

..