วันดับนางริษยา เล่ม 1 - เธอคือผู้หญิงของผม 1/2

“ตกลงค่ะ” เสียงหวานใสของนรีกุลเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก

ความตื้นตันใจฉายชัดผ่านดวงตากลมโตสดใสของสาวเจ้า

นัฐธวีร์อดรู้สึกดีใจขึ้นมาไม่ได้ว่านรีกุลหญิงสาวคนรักของ เขาดีใจแม้หล่อนเห็นเพียงแหวนเงินเกลี้ยงเกลาธรรมดาสามัญที่เขา ตั้งใจเพียรเก็บหอมรอบริบมาทั้งเดือน

นัฐธวีร์คาดไว้ว่านรีกุลคงจะไม่เหมือนจารีย์ผู้หญิงที่เขาคบคนก่อนหน้าที่ปรารถนาแต่ทรัพย์สมบัติของเขาและแหวนเพชร ราคาแพงเหยียบล้าน

หากนัฐธวีร์คาดคะเนไม่ผิดจากความเป็นจริงมากนัก นรีกุลจะต้องเป็นผู้หญิงที่มีแต่รักแท้…ให้เขาเป็นแน่ ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ในใจ

หยาดน้ำใสไหลคลอหน่วยตาของเธอด้วยความปรีดา… นรีกุลที่ตั้งหน้าตั้งตารอคอยวันนี้มาแสนนานอดรู้สึกปลาบปลื้มใจ ชื้นขึ้นมาไม่ได้

สองหนุ่มสาวโผเข้าหากอดกันด้วยความรัก

มือข้างซ้ายของนัฐธวีร์ช้อนเรือนร่างอรชรของคนตัวเล็กขึ้นมาแล้วจับเอวของเธอหมุนไปรอบ ๆ ห้องนอนโอ่งโถงอย่างมีความสุข

นรีกุลสัมผัสได้ถึงความรักอันเต็มเปี่ยมของนัฐธวีร์ ความสุขของทั้งสองคนได้ขยับขึ้นแล้วในความสัมพันธ์ของทั้งคู่

นรีกุลอดรู้สึกไม่ได้ว่าในเวลานี้เธอคงจะเป็นเจ้าสาวที่มีความสุขที่สุดในโลกเพราะเธอจะมีนัฐธวีร์เคียงข้างไปในทุกช่วงเวลา ตลอดไป

ดวงหน้าหวานของนรีกุลฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันได้รูปสวยเรียงตัวอย่างเป็นระเบียบนั้นบอกชายหนุ่มได้ชัดเจนว่าหญิงคนรักกำลังมีความสุขล้นเพียงใด นัฐธวีร์จึงหยุดหมุนเรือนร่างของคนตัวเล็กทันที ดวงหน้า คมคายของชายหนุ่มเคลื่อนเข้าใกล้ใบหน้ารูปไข่ของหญิงสาว

ชายหนุ่มจรดจมูกโด่งรั้นของเขาชิดจมูกของนรีกุล นัฐธวีร์สัมผัสได้ถึงผิวนวลละเอียดของหญิงสาวที่เปล่งปลั่งของหญิงสาวตรงหน้าเขา

ดวงหน้าคมคายโน้มเข้าใกล้ใบหน้าหวานแฉล้มมากกว่าเดิม ลมหายใจของนัฐธวีร์รินรดใกล้บริเวณเรียวปากของสาวเจ้าที่หลับตาพริ้มอย่างสุขใจ

ลมหายใจของชายหนุ่มและหญิงคนรักรินรดกันจนแทบจะผสานเป็นหนึ่งเดียวกัน

ราวกับโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะวินาที นัฐธวีร์สบสายตาของนรีกุลอย่างไม่ได้ตั้งใจและเช่นเดียวกันหญิงสาวเองก็ไม่ทันได้ ตั้งตัว

หัวใจของหญิงสาวเต้นรัวเร็วจนแทบจะระเบิดออกมานอกอก นรีกุลหน้าร้อนผะผ่าวราวกับถูกแสงอาทิตย์แรงจัดแผดเผา

ใบหน้าสวยให้ขึ้นสีชมพูระเรื่อก็ไม่ปาน

“กริ๊ง” เสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทว่านัฐธวีร์ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดความรู้สึกและความปรารถนา

ส่วนลึกของตนเองลงได้เลย

 “รับโทรศัพท์ก่อนก็ได้ค่ะวีร์”นรีกุลเอ่ยขณะเปิดเปลือกตาขึ้นมอง พลางบอกชายหนุ่มคนรัก

ดวงตาคู่สีดำสนิทของชายหนุ่มสบสายตากับนัยน์ตาชวนฝัน ของนรีกุลอย่างลังเล…หญิงสาวมองเห็นนัยน์ตาคู่นั้นของนัฐธวีร์เด่น ชัดถึงความวิตกกังวลใจของเขา

“ครับ” นัฐธวีร์เอ่ยขึ้นกับหญิงสาวอย่างยอมจำนนในชะตาชีวิตของตนเอง

มือหนาของชายหนุ่มเอื้อมหยิบโทรศัพท์สมาร์ทโฟนขึ้นมามาสไลด์เปิดออกอย่างเชื่องช้า

ดวงตาคู่คมของนัฐธวีร์จดจ้องทอดสายตามายังเบอร์โทร ปลายสายเมื่อเห็นเบอร์คุ้นเคยที่เขาไม่เคยอยากจะสนทนาด้วยโทร เข้ามายังเบอร์ของชายหนุ่ม

เสียงโทรศัพท์ยังคงร้องขึ้นอย่างต่อเนื่องจนนรีกุลนิ่วหน้ามองเขาอย่างจับสังเกตในอากัปกิริยาของชายคนรัก

ดวงตาคู่กลมโตของเขาลอบมองอาการของหญิงคนรัก นัฐธวีร์รับรู้ได้ทันทีว่าเวลานี้นรีกุลกำลังมองมาทางเขาอย่างไม่สบายใจ

นัฐธวีร์ตัดสินใจรับโทรศัพท์ในที่สุดเวลานี้ปลายสายของ  ชายหนุ่มคือบิดาแท้ ๆ ของเขาที่ไม่ได้พบเจอกันมานานเป็นแรมปี

 “รับโทรศัพท์ได้แล้วเหรอไอ้ตูดหมา” เสียงปลายสายกระแทกประโยคแรกเข้าสู่โสตประสาทหูสองข้างของนัฐธวีร์เต็มเปา

“สวัสดีครับ” นัฐธวีร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่นมัวไม่น้อย ดวงหน้าคมคายของเขาเบือนหน้าออกไปอย่างไม่ต้องการให้หญิงคนรักรับรู้

นัฐธวีร์สืบเท้าขวาก้าวเดินออกไปจากห้องนอนทิ้งให้นรีกุลตั้งคำถามมากมายเกี่ยวกับตัวเขา

“หายหัวไปไหนมาเป็นปี ๆ แกอย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่าแกแอบไปนอนกกผู้หญิงคนนั้นมา” ปลายสายของนัฐธวีร์เอ่ยขึ้น พลางต่อว่าเขาอย่างเกรี้ยวกราด

“พ่อ…นุ่นเขาเป็นคนจีนอย่าไปเรียกเขาว่าเจ๊กแล้วเขารวยกว่าเราอีกพ่อ” นัฐธวีร์เดือดดาลโต้เถียงกลับไปยังปลายสายด้วย แรงโทสะอารมณ์ที่คุกรุ่นราวกับใครเข้ามาแหย่รังแตน

“นี่แกคิดว่าฉันจะยอมรับสะใภ้เจ๊กอย่างนั้นเหรอ…ไอ้ลูกเวร”  กรพจน์ บิดาของนัฐธวีร์ตอบโต้ชายหนุ่มอย่างไม่ลดละ

คำว่าเจ็กยังคงอยู่ติดอยู่ในปลายสายของบิดานัฐธวีร์

มือหนาของเขาต้องกดลดระดับเสียงของสมาร์ทโฟนรุ่น ล่าสุดที่นรีกุลเพิ่งถอยมาให้เขามาหมาด ๆ   นัฐธวีร์หวังแต่เพียงว่านรีกุลคงจะไม่อยากได้ยินคำนี้จากปากของผู้เป็นบุพการีที่มีพระคุณของเขาเป็นแน่