ไฮโซกินเด็ก | 4

เช้าวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือเมื่อคืนกว่าจะอาบน้ำแล้วข่มตาหลับลงได้ก็ปาเข้าไปตีสามกว่าแล้วเช้านี้เลยไม่ค่อยสดชื่นเท่าไหร่ พอลุกจากที่นอนยังไม่ทันได้ล้างหน้าแปรงฟันฉันก็รีบออกไปดูว่าที่พ่อของลูกฉันก่อนว่ายังอยู่ไหม แต่พอออกจากห้องมาก็ได้ยินเสียงเคร้งๆดังมาพร้อมกลิ่นอาหารหอมๆลอดออกมาจากในครัว

พอเดินเข้ามาในครัวก็เห็นว่าที่พ่อของลูกฉันกำลังยืนหันหลังทำข้าวกับข้าวอย่างตั้งอกตั้งใจ ไม่เคยมีใครที่เข้ามาในชีวิตแล้วจะตื่นมาทำกับข้าวให้ฉันกินแบบนี้สักคน นี่สิไม่เสียแรงที่อยากได้มาเป็นพ่อของลูกฉัน

"อ๊ะ...คุณภาตื่นแล้วหรอครับ" พีทที่ยืนผัดอะไรสักอย่างที่หน้าเตาหันซ้ายหันขวามาเจอฉันเข้าพอดี แล้วเขาก็ทำหน้าตาตื่นตกใจเล็กๆ

"ผะ..ผมขอโทษนะครับที่ถือวิสาสะเข้ามาในครัวของคุณภา พอดีผมตื่นแล้วกลัวคุณภาจะหิวเลยเข้ามาในครัวเห็นมีหมูมีไข่อยู่ผมก็เลยผัดข้าวไว้ให้คุณภาทานได้ไหมครับ"

"ได้สิ ถือวิสาสะอะไรกันฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณอุตส่าห์ตื่นมาทำให้ฉันกินแต่เช้าเลย" มันน่าจูบให้รางวัลแต่เช้าจังแต่สายดายฉันยังไม่ได้แปรงฟันเลยแล้วฉันก็ไม่มั่นใจในกิ่นปากตัวเองยามเช้าขนาดนั้นด้วย

"งั้นฉันขอเวลาล้างหน้าแปรงฟันสักแป๊บนึงนะเดี๋ยวออกมากินด้วย" ฉันบอกเร็วๆแล้ววิ่งเข้าห้องไปล้างหน้าแปรงฟันด้วยความเร็วแสง

"ครับ"

ห้านาทีต่อมาฉันก็มานั่งกินข้าวเช้ากับพีททั้งๆที่ปกติไม่เคยจะกินด้วยซ้ำนอกจากกาแฟดำแก้วเดียว พอมองพีทแล้วฉันก็นึกสังเวชตัวเองขึ้นมาตงิด พีททำกับข้าวอร่อยจริงๆต่างจากฉันที่ขนาดแค่ทอดไข่ก็ยังยากเลย

ฉันโทรบอกยัยจิ๋วแม่เลขาส่วนตัวฉันแล้วเรียบร้อยว่าวันนี้จะเข้าไปช้าหน่อยอาจจะไปเที่ยงเลยก็ได้ถ้ามีอะไรเร่งด่วนก็ให้นางไปตามพี่ชายฉันได้เลย

"อืม..พีทเก่งจังทำกับข้าวอร่อยด้วย" ฉันชมขึ้นบ้างหลังจากที่ฟาดข้าวผัดฝีมือพีทไปจานนึงพูนๆ เพิ่งรู้การได้กินข้าวเช้ามันดีอย่างนี้นี่เองโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือการที่มีคนที่ชอบมาทำให้กินแบบนี้

"ตอนอยู่บ้านผมทำให้ยายกับแม่กินบ่อยๆน่ะครับ" พีทเล่าว่าบางทียายกับแม่ไปขายของไม่มีเวลาทำกับข้าวให้เขาก็ต้องทำกินเอง

"หรอๆแล้วที่บ้านพีทอยู่กับใครบ้างอ่ะ"

"ผมอยู่กับแม่แล้วก็ยายสามคนครับ"

"ถ้างั้นวันหลังพาภาไปบ้านพีทบ้างสิภาอยากเจอแม่กับยายพีทบ้างนะๆ"

"ได้สิครับ"

"ถ้างั้นวันนี้พีทไปที่นึงกับภาก่อนได้ไหมเราจะได้มั่นใจในตัวของกันและกันไง"

"ได้ครับผมไปกับคุณภาได้ทุกที่เลย"

"น่ารักจัง"

หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายไปอาบน้ำอาบท่าแล้วแต่งตัวกันส่วนเสื้อผ้าพีทฉันเอาไปส่งซักอบรีดจนแห้งเสร็จพอดีพร้อมใส่

โรงพยาบาลXXXX

"คุณภามาโรงพยาบาลทำไมหรอครับเจ็บอะไรตรงไหนหรือเปล่า" พีทถามฉันด้วยสีหน้าวิตกกังวลเล็กๆ

"ภาไม่ได้เป็นอะไรหรอกแต่เราจะมาตรวจสุขภาพกันพีทโอเคใช่ไหม ?"

"โอเคครับ"

แล้วหลังจากนั้นเราสองคนก็มาแจ้งความจำนงค์กับหมอว่าอยากมาขอตรวจสุขภาพของพวกเราทั้งคู่ ประมาณสิบห้านาทีพวกเราก็ตรวจเสร็จเรียบร้อยรอฟังผลอย่างรวดเร็วทันใจ

ตอนนี้ใบตรวจสุขภาพร่างกายของพีทอยู่ในมือฉันส่วนของฉันก็อยู่ในมือพีทเราสลับกันดู ของพีทสะอาดไร้โรคติดต่อปลอดภัยหายห่วง ส่วนของฉัน..ว่าแต่ทำไมพีททำหน้าแบบนั้นล่ะหมายความว่าไง ? หรือฉันเป็นโรคอะไรร้ายแรงหรอ

"พีท ! ของภาเป็นอะไรทำไมพีททำหน้าแบบนั้นล่ะ"

"ของคุณภาก็...ร่างกายแข็งแรงดีปลอดภัยหายห่วงครับ"

"โธ่ ! เด็กบ้าภาก็ตกใจหมด"

แล้วหลังจากนั้นฉันก็จะไปส่งพีทที่บ้านแต่เขาไม่ยอมให้ไปส่งบอกว่าฉันเสียเวลามานานแล้วเขากลับเองได้ ฉันก็เลยไม่อยากดูงี่เง่าในสายตาเขาก็เลยแยกย้ายต่างคนต่างกลับ แต่คืนนี้ฉันมีนัดและก็ให้คีย์การ์ดห้องของฉันไว้กับพีทแล้ว

เมื่อมาถึงที่ทำงานก็เจอยัยจิ๋วเลขาจอมวุ่นเตรียมเอกสารมากมายก่ายกองเอาไว้ให้ฉันเซ็นเรียบร้อยที่โต๊ะทำงาน หลังจากนั้นฉันก็หัวปั่นทั้งวันเคลียร์งานเคลียร์เอกสารวุ่นวายไปหมดเพราะว่าพรุ่งนี้ฉัน...มีโครงการจะลากิจ

หลังจัดการเอกสารบนโต๊ะเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันก็เดินออกจากห้องตรงไปยังห้องท่านประธานบริษัทที่มีพี่ชายฉันอยู่เพื่อขออนุมัติวันลา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เคาะประตูเสร็จฉันก็เปิดประตูเข้าไปทันทีไม่ต้องรอให้มีใครอนุญาติเพราะว่าที่ฉันเคาะก็แค่เป็นพิธีเท่านั้นแหละแบบว่าตามมารยาท !

"ต๊ายย ! คนอะไรไม่มีมารยาทเอาซะเลยคนเขายังไม่ทันเอ่ยอนุญาติให้เข้ามาสักหน่อย"

พอเข้ามาก็เห็นยัยจิ๋วยืนก้มหน้าจมูกแดงอยู่ต้องมีใครทำอะไรยัยจิ๋วของฉันแน่ๆ ไม่งั้นแม่เลขาผู้แสนบึกบึนของฉันคงไม่น้ำตาเล็ดแบบนี้ พลันเสียงแว๊ดๆไม่เข้าหูก็ดังเข้ามาในโสตประสาทและพอมองประสานสายตาก็พบว่า....

"กะ..แก !"

จะใครล่ะก็อีคนที่ไฝว้กับฉันเมื่อตอนที่ช่วยคุณยายคนนั้นไว้ไง หนอยแน่ ! มายืนเกาะแข้งเกาะขาพี่ชายฉันซะด้วย

"คุณภามขาผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะทำไมไม่มีมารยาทเอาซะเลยนึกจะเปิดก็เปิดเข้ามาเลย" แม่นั่นหันไปเกาะแขนพี่ชายฉันแล้วจีบปากจีบคอฉอเลาะใส่จนหน้าหมั่นไส้

"ภามขาา..นี่คุณไปเอาเด็กไซด์ไลน์มาจากไหนอีกคะ ภาบอกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกนิสัยแบบนี้ทำไมไม่ฟังกันบ้างเลย" ฉันก็ไม่ยอมบ้างสิคะเดินไปกอดแขนอีกข้างนึงของพี่ภามพลางส่งสายตาให้ยัยจิ๋วออกไปเดี๋ยวฉันจัดการเอง สักพักยัยจิ๋วก็ค่อยๆเดินตัวลีบออกจากห้องไป

"กรี๊ดดด ! อีบ้า ! กล้าดียังไงมาว่าฉันขาย"

"ภาพูดอะไรหยาบคาย !" พี่ภามหันมาดุฉันเสียงเข้ม แต่มีหรือที่ฉันจะสน !

"อ๋อ ! ไม่ขาย...ให้ฟรี ! ดีจังนี่พี่ภามไปหามาจากไหนคะเนี่ย" ฉันเอียงคอมองหน้าแม่นั่นแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปากใส่

"พอได้แล้วภา ! เอ่อ..คุณฝนช่วยกลับไปก่อนได้ไหมครับเดี๋ยวผมจะโทรหาใหม่" พี่ภามส่งสายตาขอร้องให้ฉันเลิกหาเรื่องสักที ส่วนฉันก็แค่ยักไหล่เบาๆใส่

"นี่คุณภามไล่ฝนหรอคะ ?" ยัยฝนอะไรนี่ทำเป็นบีบน้ำตาใส่พี่ชายฉัน โอ๊ย ! ดูก็รู้ว่าตอแหลใครเชื่อก็โง่แล้วมั้ย !

"ผมเปล่าไล่นะครับคุณฝนอย่าร้องไห้เลยนะเดี๋ยวไม่สวยเอานะครับเดี๋ยวผมรีบเคลียร์งานให้เสร็จแล้วจะรีบโทรหาทันทีเลยโอเคไหมครับ"

เอ้า ! เจอคนโง่หนึ่งอัตราแล้วจ้าต้องให้กินปลาด่วนๆจะได้ฉลาดๆ

"งั้นคุณภามก็บอกฝนมาก่อนว่ายัยนี่เป็นใครแล้วเป็นอะไรกับคุณหรอคะ ?" นังคุณฝนไม่ยอมต้องการจะรู้ให้ได้ว่าฉันเป็นใคร

"แล้วหล่อนจะอยากรู้ไปทำไมไม่ทราบ" ฉันที่ลอยหน้าลอยตาตอบอย่างไม่เกรงสายตาเขียวๆของพี่ชายที่ส่งมากำราบเลยซักนิด

"นี่ภาเป็นน้องสาวของผมเองครับ"

"น้องสาว !!" ยัยคุณฝนห่อปากอุทานเสียงอ่อยขณะเหลือบมองหน้าฉัน

"ใช่ !"

"เอ่อ..ถะถ้างั้นฝนขอตัวกลับก่อนดีกว่านะคะไว้ฝนจะโทรหานะคะคุณภาม"

"ครับผมกลับบ้านดีๆนะครับ"

"หึ..." ฉันที่เหยียดปากใส่อย่างหมั่นใส่ทั้งยัยคุณฝนแล้วก็หมั่นไส้ทั้งพี่ชายตัวเองนี่แหละ !

"ภา..."

ทันทีลับร่างยัยคุณฝนไปพี่ภามก็หันมาตวัดสายตามองฉันแล้วกำลังจะบ่นอีกตามเคย

"หยุดเลยพี่ภามถ้าคิดจะจีบยัยคุณฝนอะไรนี่ภาบอกเลยว่าให้พี่คิดให้ดีคิดเยอะๆเลยนะ !" ฉันไม่มีวันเอายัยบ้านั่นมาเป็นพี่สะไภ้ฉันเด็ดขาด

"ทำไมล่ะ ? ทำไมถึงไม่ชอบเขาขนาดนั้นล่ะฮึ"

"พี่ภาม...ถ้าพี่ได้เจอยัยนั่นแบบที่ภาเจอรับรองได้เลยว่าพี่ภามจะไม่ถามภาแบบนี้แน่"

"ขนาดนั้นเลยหรอ"

"ภาขอนะจะเป็นใครคนไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้...โอเคนะ"

"เห้อ ! ก็น้องเล่นสั่งซะขนาดนี้แล้วพี่จะทำอะไรได้ล่ะ"

"ดีมากค่ะ"

"แล้วนี่มาหาพี่มีอะไรหรือเปล่า"

"พรุ่งนี้ภาจะขอลากิจค่ะ"

"กี่วัน ?"

"สักสองวันก็พอค่ะ"

"โอเคตามนั้นครับคุณลูกน้อง"

"ขอบคุณมากๆค่ะท่านประธาน"

.

.