1 - [6] สตรีมเมอร์คนโปรดอยู่ในโหมดเพื่อนข้างห้อง

มือใหญ่จับช้อนกวัดแกว่งไปมาในถ้วยกาแฟเป็นครั้งที่สามของวัน กาแฟสองแก้วก่อนหน้าไม่ได้ช่วยให้เขาหายง่วงเหงาหาวนอนเลยแม้แต่อย่างใด ราวกับว่าตอนนี้ร่างกายของเขาได้ชินชากับคาเฟอีนไปเสียแล้ว

เป็นเวลาเกือบสองสัปดาห์ที่เขาต้องอยู่อย่างเงียบเหงา ไม่มีอะไรน่าสนใจในช่วงที่ผ่านมา หลังจากการสตรีมครั้งสุดท้ายของคุณพายในวันนั้น ไม่มีการอัปเดตใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะรูปภาพ วิดีโอ หรือแม้แต่ข้อความสั้น ๆ สงสัยคนสวยอาจจะติดธุระทำให้ไม่สามารถปลีกตัวมาโพสต์อะไรให้แฟนคลับหายคิดถึง สิงหาก็หวังว่าอีกคนจะสบายดีและกลับมาอัปเดตผลงานไว ๆ

ติ๊ง ~ ~

เสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชันไลฟ์สดดังขึ้น ทำให้ผมรีบวิ่งมาดูหน้าจอคอมโดยทันที

--------------------------------

perryfairypies: ฮายค่ะทุกคน

perryfairypies: คิดถึงพายกันไหมคะ พายคิดถึงทุกคนมาก ๆ เลยค่ะ

perryfairypies: ก่อนหน้านี้พายไม่ค่อยว่างเลยค่ะ เลยไม่มีเวลามาไลฟ์

perryfairypies: แต่ตอนนี้พายมีเวลาให้ทุกคนแล้วน้าาาา

perryfairypies: วันเสาร์ 21.00 น. มาเจอพายกันได้ค่ะ

perryfairypies: พายรอนะคะ 

---------------------------------

สิงหากำลังคิดถึงสตรีมเมอร์คนโปรดอยู่พอดี นึกไม่ถึงว่าอีกคนจะโพสต์ข้อความมาในเวลาไล่เลี่ยกัน ข้อความไม่กี่ประโยคของคุณพาย ทำให้เขามีแรงเหมือนกับได้ชาร์จแบต สงสัยกาแฟแก้วนี้คงไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้วกระมัง

ก๊อก ก๊อก ~ ~

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้สิงหาแปลกใจอยู่ไม่น้อย เพราะตั้งแต่ที่เขาอาศัยอยู่ที่นี่ แทบจะไม่มีใครมาหาเขา และไม่มีเหตุด่วนเหตุร้ายอะไรที่ต้องมาเรียกเขาถึงห้อง ส่วนมากแล้วถ้านิติคอนโดมีธุระอะไร พวกเขาจะติดต่อมาทางแชทหรือโทรมาหาเขาก่อนอยู่เสมอ แล้วใครกันที่มาเรียกเขาอยู่ตอนนี้

“หวัดดีครับ พี่สิงห์” เด็กหนุ่มใส่แว่นหนาเอ่ยเสียงร่าทันทีที่เขาเปิดประตู

เขาลืมไปเสียสนิทว่าเพิ่งมีเพื่อนบ้านย้ายมาอยู่ใหม่ สงสัยคงจะเอาขนมหรือของกินมาให้อีกเช่นเคย

“ว่าไงพระพาย มีอะไร”

“พี่สิงห์ยุ่งอยู่ไหม” เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยสีหน้ากังวล

“ไม่ยุ่ง พี่เพิ่งทำงานเสร็จ”

“พายขอความช่วยเหลือหน่อยได้ไหมครับ”

“ให้พี่ช่วยอะไร”

“พายขอใช้ห้องน้ำพี่ได้ไหมครับ พอดีว่าห้องน้ำพายก๊อกน้ำมันเสีย” สิงหาเลิกคิ้วสูงทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่เด็กหนุ่มข้างห้องขอให้ช่วย

“แล้วโทรตามช่างหรือยัง”

“โทรแล้วครับ ตอนนี้ช่างเลิกงานแล้ว นิติบอกว่าช่างจะเข้ามาดูให้พรุ่งนี้”

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็น ซึ่งถือเป็นเวลาเลิกงานของพนักงานและช่างประจำคอนโด คงไม่มีใครขยันทำงานมาซ่อมให้ในเวลานี้หรอก

“ได้ไหมครับพี่สิงห์ ถ้าไม่ไ-”

“ไม่เป็นไร มาใช้ห้องพี่ก่อนก็ได้” เขาเอ่ยขัดก่อนเด็กหนุ่มจะเอ่ยจบ

“ขอบคุณมากครับ” พระพายยิ้มกว้างส่งให้เขา ทำเอาหัวใจแทบหยุดเต้น

เหมือนมาก

เหมือนเกินไป

เหมือนอย่างกับว่าเป็นคนเดียวกัน

แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก เค้าโครงหน้าดูต่างกันจนไม่น่าจะเป็นคนเดียวกันได้

“ถ้าผมขอเข้าไปอาบเลยตอนนี้ ได้ไหมครับ”

“ได้สิ เข้ามาได้เลย”

สิงหาเปิดประตูกว้างขึ้นเป็นเชิงบอกให้คนเด็กกว่าเข้าไปด้านในก่อน เด็กหนุ่มวัยยี่สิบก้าวเดินเก้กังพลางสอดสายตาสำรวจ ภายในห้องของสิงหาถูกออกแบบและปรับเปลี่ยนใหม่ ทำให้แตกต่างจากห้องของเขามากทีเดียว

พระพายเดินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งสะดุดตากับสิ่งหนึ่งที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี นั่นคือหน้าโปรไฟล์บนแอปพลิเคชันสตรีมมิ่งที่สร้างรายได้ให้เขาได้เป็นกอบเป็นกำ จนสามารถจ่ายค่าเทอมและเลี้ยงดูตัวเองได้โดยไม่ต้องขอเงินจากที่บ้าน

เขาไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่นัก หากสิงหาจะเคยดูผลงานของเขา ทว่ากลับประหลาดใจมากกว่าที่เห็นรูปมงกุฎอยู่บนบัญชีของอีกคน มงกุฎที่ทำให้รู้ว่าเจ้าของบัญชีติดอันดับผู้ที่โดเนทให้เขาสูงสุด 5 อันดับ ไม่คิดว่ารุ่นพี่ข้างห้องวัยสามสิบจะเป็นแฟนคลับตัวยงของเขา

สงสัยวันนี้คงต้องเซอร์วิสแฟนคลับเป็นการตอบแทนเสียหน่อยแล้ว

“ห้องน้ำอยู่ในห้องนอนนะ เดินเข้าไปได้เลย” สิงหาเอ่ย

“ผมไม่ได้เอาครีมอาบน้ำมา ขอใช้ของพี่ก่อนได้ไหมครับ”

“เอาสิ ใช้ได้เลย ตามสบาย”

“พี่สิงห์ใจดีจัง ขอบคุณนะครับ” เด็กหนุ่มคลี่ยิ้มบาง ทำเอาเจ้าของห้องทำตัวไม่ถูก

“มีอะไรก็เรียกพี่แล้วกัน พี่ขอเคลียร์งานแป๊บหนึ่ง” คนแก่กว่าแยกตัวไปโต๊ะทำงานโดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบตน

สิงหาเคยชินกับการมีคนที่เขาไม่รู้จักมักจี่อยู่ในห้อง ไม่ว่าจะอยู่ที่โซฟา ห้องน้ำ หรือห้องนอน เพราะบ่อยครั้งที่เขามักมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับคนแปลกหน้า แต่พักหลังมานี้เขาไม่ได้นัดใครมาที่ห้องแล้ว เพราะเขาได้เพื่อนทำเรื่องอย่างว่าเป็นขาประจำอย่างเต๋ ทำให้ไม่ต้องเสียเวลาค้นหาหรือทำความรู้จักคนใหม่ ๆ

มันก็ดีอยู่หรอกที่นึกอยากตอนไหนก็แค่โทรหาเต๋ เพราะอีกคนไม่เคยปฏิเสธเขาได้เลยสักครั้ง แต่เขารู้สึกว่ารสชาติเซ็กซ์ที่ทำกับเต๋ มันยังไม่ถึงใจ เหมือนกับกินอาหารจานเด็ดที่ยังไม่ถึงกับเป็นจานโปรด เพราะไม่รู้ว่ามันขาดรสชาติอะไรไป

“พี่สิงห์ครับ!!”

เสียงเรียกสิงหาจากในห้องนอนดังขึ้น ทำให้เขาหลุดจากห้วงความคิด จนต้องเดินเข้าไปหาต้นเสียง

“มีอะไรพระพาย”

“พี่สิงห์มีผ้าเช็ดตัวไหมครับ พอดีว่าผมลืมหยิบมา” พระพายเอ่ยเสียงอ่อน

“มี ๆ”

“ผมขอยืมก่อนได้ไหม”

“ได้ ๆ เดี๋ยวพี่เอามาให้ รอแป๊บหนึ่ง” สิงหาค้นหาของที่เด็กหนุ่มอยากได้ในตู้เสื้อผ้าก่อนจะส่งให้อีกคน

“ขอบคุณครับ”

เด็กหนุ่มส่งยิ้มละมุนผ่านช่องประตูที่เปิดแง้มเอาไว้แค่ส่วนเดียว ทำเอาคนแก่กว่าใจเต้นตึกตักไม่เป็นตัวของตัวเอง จนต้องเบี่ยงตัวไปยังโต๊ะทำงาน เพื่อหลีกเลี่ยงอาการสั่นไหวที่เกิดขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ

เห็นของขาวหน่อยไม่ได้

ใจน้วยทุกทีเลยไอ้สิงห์

ร่างสูงโปร่งเมื่อเห็นอาการประหม่าเล็ก ๆ ของเจ้าของห้อง ก็ยกยิ้มอย่างพอใจ อีกไม่นานปลาคงกินเหยื่อโดยที่เขาไม่ต้องลงมือทำอะไรมาก