ติวดุ (8) | อย่าร้องเสียงดังสิ

“อ๊ะ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” หญิงสาวแหงนหน้ารับความเสียวที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น แต่จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของบุตรสาวเข้ามาใกล้ พาให้สองคนรีบผละจากกัน ชนิตารีบติดกระดุมเสื้ออย่างไว

“แม่ขา หนูหากางเกงขาสั้นสีดำไม่เจอ” เนชิตาโผล่หน้ามาถาม ขณะที่มองแม่กำลังยืนคุยกับลุงภพอยู่ข้าง ๆ กัน

“อ่อ แม่เพิ่งซักเก็บให้ น่าจะอยู่ในลิ้นชักนะ ลูก” มารดาตอบอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้ โดยไม่ทันสังเกตมือของชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ เลื้อยมาตะปบที่แก้มก้นกลมมน ก่อนจะบีบเบา ๆ แต่ทำให้บางคนถึงกับสะดุ้ง

“ไปค้างบ้านเพื่อนแบบนั้น ใส่กางเกงขาสั้นจะดีเหรอ เนย” ข้ามภพท้วงอย่างเป็นห่วง ขณะเดียวกันก็สอดมือเข้าใต้กระโปรงบาน โดยที่บุตรสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามไม่เห็น เพราะมีโต๊ะกินข้าวยาวบังกั้นไว้อยู่

“นะ นั่นสิ ลูก เอากางเกงขายาวไม่ดีกว่าเหรอ” เสียงชนิตาเริ่มสั่น เมื่อมือสากล้วงลึกเข้าไปแหวกแพนตี้ แล้วลูบไล้เนื้อแท้ข้างในอย่างแผ่วเบา

“ก็ได้ค่า” เนชิตายอมลงแต่โดยดี เพราะสุดท้าย เธอจะเอาอะไรใส่กระเป๋าบ้าง แม่ก็ไม่รู้สักหน่อย “งั้นเดี๋ยวหนูเก็บกระเป๋าแล้วออกไปเลยนะคะ แม่ เดียร์มารอที่ใต้ตึกแล้วน่ะค่ะ