บทที่ 2 พรรัมภาพยายามทั้งดึงทั้งงัดกุญแจมือแต่มันก็ไม่เป็นผล จนข้อมือของเธอแดงถลอก“จิ เพราะไอ้บ้านั้นคนเดียวเลย แถมยังมาจูบ….” พูดถึงตรงนี้เธอก็หยุดเผลอนึกถึงรสจูบที่รุนแรงของเขา และความรู้สึกประหลาดที่มันปั่นป่วนอยู่ในร่างกายร่างบางได้แต่ถอนลมหายใจ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว คงจะดึกมากแล้วเธอรู้สึกง่วงจึงได้เผลอหลับไป การันต์กลับเข้าไปในงานช่วยรับแขก และยังอยู่ร่วมงานเลี้ยงดื่มกินตลอดจนจบงาน เขายืนส่งวิเชียรและแม่ทั้งสองจะไปฮันนีมูนกันต่อทันที“ลุงฝากไปดูยัยแพรด้วยนะการันต์”“ได้ครับ”“แล้วนี่จะกลับบ้านหรือเปล่าดูเมา ๆ นะตารัน”“ผมค้างที่นี่ครับ”“อย่าลืมนะลูก ดูแลหนูแพนด้วยนะ”ครับแม่ เที่ยวให้สนุกนะครับไม่ต้องเป็นห่วง”หลังจากส่งพวกท่านทั้งสอง ชายหนุ่มมองดูนาฬิกาตีสองกว่าแล้ว เขาจึงกลับขึ้นห้องขอนอนพักสักหน่อยร่างใหญ่เดินกลับเข้ามาในห้องพัก เขาถอดสูทและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกแล้วถอนโยนไว้อย่างไม่สนใจด้วยความเมา ชายหนุ่มหยุดยืนอยู่ปลายเตียง เห็นร่างเล็กของเธอนอนหลับตาพริ้มลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ“พออยู่นิ่ง ๆ ก็ดูน่ารักดีเหมือนกัน” การันต์เดินมานั่งข้างเตียง เขาไขกุญแจฝั่งที่
บทที่ 1“แพนไม่ยอม แม่ตายไปแค่สามปีพ่อก็พาเมียใหม่เข้าบ้านแล้วเหรอคะ”“แพนฟังพ่อก่อน”“ไม่ แพนรับไม่ได้ เมียใหม่คนเดียวไม่พอยังมีลูกติดมาด้วย” แพน พรรัมภา หญิงสาวตัวเล็กบอกบาง ท่าทางร้ายกาจและเอาแต่ใจ คงเป็นเพราะเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของ วิเชียรประธานกรรมบริษัทโภคภัณฑ์ อันดับหนึ่งของประเทศ เธอถูกเลี้ยงมาอย่างดีแต่เธอพึงจะเสียแม่ที่เธอรักที่สุดไปเมื่อสามปีก่อน วันนี้พ่อของเธอก็พาผู้หญิงใหม่เข้าบ้าน อายุรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ของเธอเห็นจะได้ แถมยังมีลูกติดมาอีกคน ชายคนนั้นเธอจำได้ดี เขาเป็นรุ่นที่เคยเรียนคณะบริหารที่เธอเรียนอยู่“พ่อคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะรักพ่อจริง ๆ หรือคะ คนพวกนี้ก็แค่อยากจะได้สมบัติของพ่อก็แค่นั้น” ร่างเธอกวาดสายตามองวิภาดา และ การันต์ สองแม่ลูกอย่างดูถูก“ยัยแพน จะมากเกินไปแล้วนะพ่อไม่เคยสั่งสอนให้แกดูถูกคนอื่นแบบนี้” “แพนไม่ได้ดูถูก แพนพูดความจริงดูก็รู้ท่าทางแบบนี้เป็นพวกหิวเงินแน่ คุณอยากได้เท่าไรล่ะ ฉันจะจ่ายให้แล้วออกจากชีวิตพ่อฉันไปซะ” เธอหันไปพูดใส่วิภาดาเพี๊ยะ!“โอ๊ย!” เสียงฝ่ามือหนัก ๆ กระทบใบหน้าสวยจนร่างบางเซถอยหลัง “คุณทำไมถึงตีลูกแบบนี้ ไม่เป็นไรนะหนูแพ
บทที่ 7หลังจากอยู่โรงพยาบาลมาสามวัน ชายหนุ่มก็จัดหนักกันในห้องทุกวันจนมีเสียงเล็ดลอดออกมาข้างนอกให้บอดี้การ์ดที่ที่ยืนเฝ้าอยู่ได้อมยิ้มวันนี้ชายหนุ่มจึงได้พาเธอกลับบ้าน เมื่อทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลเสร็จ ทั้งสองก็เดินออกมาโดยมีบอดี้การ์ดร่างใหญ่สองคนเดินนำหน้า และเดินตามหลังอีกสองคน นับดาวมองอย่างแปลกใจ เกาะแขนชายหนุ่มไว้แน่นไม่กล้าที่จะถาม ชายหนุ่มเดินมาถึงหน้าโรงพยาบาลเขายืนรอไม่อีกวินาทีก็มีซูเปอร์คันหรูมาจอดเทียบ ชายคนที่ขับมาลงจากรถโค้งคำนับเขา นับดาวยิ่งเลิกลักเธองงไปหมดคนพวกนี้เป็นใครกันแน่ ชายหนุ่มหยิบแว่นดำขึ้นมาสวม ก่อนจะจูงมือเธอให้ตามเขาไปฝั่งคนนั่งแล้วเปิดประตูให้เธอ“กลับบ้านกันเถอะ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วกดไหล่เธอเบา ๆ ให้เข้าไปในรถ จากนั้นเขาก็เดินกลับไปแล้วขึ้นมานั่งฝั่งคนขับ “พี่เดื่อ..นี้มันคืออะไรกันคะ” หญิงสาวขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “อะไรครับ” เขาขับรถขับไปด้วยความเร็ว“ทั้งหมดนี้คืออะไร ชายพวกนั้นแล้วก็รถนี้” “อ๋อ พวกบอดี้การ์ดของพี่เอง นี้ก็รถพี่ไง”“พี่เป็นใครกันแน่” หญิงสาวกำสายเบลท์จดแน่น “ทำไมตกใจอะไร”“เหมือนดาวยังไม่รู้จักพี่ดีพอ พี่เดื่อมีอะไรปิดบังดา
บทที่ 6เดื่อสั่งให้ลูกน้องกระจายกำลังค้นหารถตู้คันนั้น ในที่สุดเขาก็เจอว่ารถคันที่เอาตัวเธอไปนั้นกำลังมุ่งหน้าไปทางไหน ชายหนุ่มจึงสั่งให้ลูกน้องตามไปอย่างให้คาดสายตาส่วนตัวเขาพอรู้พิกัดก็รีบขับซูเปอร์คาร์ตามไปทันที ด้วยความเร็วของรถในที่สุด ชายหนุ่มก็ตามมาถึงที่รีสอร์ต โดยลูกน้องของเดื่อ รายงานว่ารถตู้คันนั้นพึ่งจะเขาไปไม่ถึงสิบนาที เดื่อจึงสั่งให้ลูกน้องไปหาคนดูแลรีสอร์ต ส่วนเขาจะเข้าไปจัดการพวกนั้นเอง พอรู้ว่าพวกนั้นพักอยู่โซนไหน ร่างสูงเดินดุ่มเข้ามาอย่างไม่เกรงกลัวเขาเห็นรถตู้คันนั้นจอดอยู่ก็ยิ่งมั่นใจ สายตาคมดุจเหยี่ยวมองสำรวจรอบ ๆ เห็นชายเฝ้าอยู่ที่ด้านล่างของห้องนั้นสองคน เดื่อจึงเดินเข้าไปโดยไม่รีรอ“เฮ้ย เอ็งเป็นใครว่ะ ที่นี่จองไว้หมดแล้ว” หนึ่งในชายสองคนนั้นลุกขึ้นยืนแล้วดันอกของเดื่อตุ้บ!! ชายหนุ่มง้าหมัดอัดใส่หน้าชายคนนั้นหมัดเดียว ก็หลับกลางอากาศล่วงลงพื้นไป ชายอีกคนเห็นเพื่อนล่วงไปแล้ว ก็เตรียมจะชักปืนที่เหน็บอยู่ข้างเอวแต่ก็ไม่ทันความไวของชายหนุ่ม หมัดหนัก ๆ ถูกอัดเข้าหน้าจนสลบกลางอากาศไปอีกคนจากนั้นเขาจึงรีบขึ้นไปที่ห้องนั้น มือหนากำลูกบิดประตูค่อย ๆ เปิดเข้าไป
บทที่ 5“นับดาว ๆ นี้พี่เอง” เสียงทุ้มที่ฟังดูคุ้นเคย ดังขึ้นจากด้านหญิงสาวสลัดตัวให้หลุดจากชายอีกคนหนึ่งที่จับตัวเธอไว้ ก่อนจะรีบหันกลับไปมองทางต้นเสียง“พี่กันต์...” นับดาวนิ่งค้างมองกันต์ชัยค้างอยู่หลายวิทำไมเขายังมาอยู่นี้ เพราะตอนนั้นกันต์ชัยเอาเงินเสี่ยหนีไป ทิ้งให้เธอรับเคราะห์โดนไอ้เสี่ยอ้วนตามล่า“ดาวพี่เอง พี่มาช่วยดาวแล้ว” กันต์ชัยเอ่ย ก่อนจะดึงมือเธอไปกุมไว้“ช่วย.... แล้วตอนนั้นพี่หายไปไหน” ดวงตาสวยจ้องเขม็งไปที่ชายหนุ่ม“พี่...พี่ มีความจำเป็นเดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังแต่ตอนนี้ดาวไปกลับพี่ก่อน”นับดาวนั่งอยู่บนรถหลายชั่วโมง รถตู้คันนี้ขับผ่านหลายจังหวัดจนเธอจำไม่ได้ แต่เธอก็ยังไม่ไว้ใจกันต์ชัย เพราะความรู้สึกของเธอต่อเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้เธอนึกถึงแต่เดื่อ แต่ก็ยังไม่รู้จะติดต่อเขาได้ยังไงกันต์ชัยพาหญิงสาวไปที่รีสอร์ตแห่งหนึ่ง เขาเปิดห้องแล้วพาเธอไปที่ห้องทั้งสองจึงได้เริ่มคุยกัน“ตกลงเรื่องวันเป็นยังไงกันแน่ พี่กันต์ไปอยู่ไหนมา” เธอเปิดคำถามด้วยสีหน้าสงสัย“เงินก้อนนั้นแก้วตามันเป็นคนเอาไปและใส่ร้ายดาว”“แก้วตาเนี้ยนะ แก้วเป็นเพื่อนสนิทดาวนะพี่ดาวไม่เชื่อว่าแก้วจะทำอย
มือเล็กของหญิงสาวขยุ้มอยู่ที่เรือนผมพร้อมยังแอ่นโหนกเนื้อเข้าหาปาก มือกดหัวชายหนุ่มเข้าเนินอีกมือเท้าปากตุ้มน้ำ ร้องครางอย่างรัญจวนใจ จนน้ำหวานสีใสถูกรูหอยขมิบคายออกมาจนฉ่ำแฉะให้ชายหนุ่มรีบตวัดเลีย รางใหญ่ห่อลิ้นดันเข้าไปในร่องที่คับแน่น ดุนดันเข้าเอาทำเอาเธอเสียวและตื่นเต้นกับบรรยากาศปลอดโปร่งที่ไร้หลังคากับความเสียวที่เขาเปรนปรนมอบให้จนเธอแทบคลั่ง “อืมมม พี่เดื่อ อ๊ะ” เสียงหวานครางชื่อเขาอย่างรัญจวนลิ้นร้อนของชายหนุ่มยังคงชักเข้าออกในรูแคบไม่หยุด เธอไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป นับดาวปล่อยมือที่เท้าอยู่มาจิกที่บ่าของชายหนุ่มตัวเธอเกร็งกระตุกอยู่หลายครั้ง รูรักของเธอก็ตอดขมิบปลายลิ้นของชายหนุ่มอย่างแรงปล่อยน้ำเสียวออกมาจนไหลเยิ้ม“พี่เดื่อ ดาวแตกแล้ว อืมมม” เธอเอ่ยบอกเขาเสียงแผ่วแทบจะหมดแรง ชายหนุ่มจนละใบหน้าขึ้นจากเนินสวาท นับดาวรีบยกมือขึ้นไปเช็ดคราบน้ำเหนียวที่ติดอยู่ตามใบหน้าของเขา และดึงชายหนุ่มมาจูบอย่างดูดดื่ม มือของเธอเตะอยู่ที่แผ่นอกใหญ่ และค่อย ๆ เลื่อนลงลูบไล้แผงกล้ามหน้าท้องที่นูนเป็นลูก ๆ จนถึงลำเนื้อใหญ่ เธอกอบกำแล้วชักรูดขึ้นลงถี่ ๆ“อ่าส์...” ร่างใหญ่ผละจูบออก เข้าจั