ใส่ตะกร้าล้างน้ำ

เพียะ!

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน ฝ่ามือหนัก ๆ ของบิดาก็ฟาดลงมาบนใบหน้าเต็มแรง ร่างบางถลาลงกับพื้น ดีที่แม่นมรับเอาไว้ได้ทัน

"เกิดอะไรขึ้นคะ คุณโนชย์"

นมชื่นถาม เมื่อพาตัวเองมาบังแก้วตาดวงใจเอาไว้ พสิกายกมือกุมหน้า ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อถึงได้โมโห ถึงขั้นลงมือกับเธอ ตากลมโตมองไปทางด้านหลัง เห็นสอง แม่ลูกกาฝากหัวเราะอย่างเย้ยหยันก็พอเข้าใจเรื่องราว สองคนนั่นน่าจะมีส่วนกับเรื่องนี้ พ่อเธอถึงได้โมโหหนัก

"งามหน้าจริง ๆ หนีตามผู้ชายไปกลางดึก กลับมาสภาพนี้ แค่ตบยังน้อยไป ที่ผ่านมาที่แกไม่กลับบ้านเพราะแบบนี้ใช่ไหม"

"คุณโนชย์ ฟังคุณหนูก่อนสิคะ"

นมชื่นพยายามขอร้อง เพราะตกใจกับข้อกล่าวหาของ คนเป็นพ่อ

"ฉันหวังดีกับแก พยายามหาคนดี ๆ ให้แก แต่แกก็ยังใฝ่ต่ำ หนีไปกับผู้ชายกลางดึก รู้ถึงไหนอายถึงนั่น"

"ตบก้อย ตีก้อยเถอะค่ะ ถ้ามันทำให้คุณพ่อสบายใจ ก้อยมันเลว ก้อยไม่รักดี คุณพ่อตีก้อยให้ตายเลยค่ะ"

พสิกาย้อนเมื่อหมดความอดทน เรื่องที่เธอลงไปหา ปภังกร ต่อให้สองแม่ลูกนั่นไม่รู้ แต่กล้องวงจรปิดก็มี เรื่องนี้ เธอจะไม่โทษใคร เพราะมันเป็นความผิดของเธอเอง

"ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร!