All Chapters of รอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Chapter 1 - Chapter 10

คอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา"อา... " ร่างสูงที่ขยับโยกอยู่เหนือร่างเปลือยเปล่า ปล่อยเสียงครางออกมาอย่างสุขสม เมื่อถูกความเสียวซ่านจากภายในที่อ่อนนุ่มเล่นงาน ตาคู่คมมองดวงหน้าหวานที่ชื้นเหงื่อ นึกขัดใจเมื่อเห็นปากบางขบเข้าหากัน ดวงตากลมโตนั่นอีก ที่ปิดสนิท เพราะเจ้าของไม่อยากเห็นหน้าเขา 'ปภังกร' ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับสับสะโพกเข้าออกถี่ ๆ เมื่ออยากแกล้งคนที่นอนนิ่งเหมือนหุ่น พยายามฝืนตัวเองเพื่อต่อต้านเขา กรามแกร่งขบเข้าหากันจนเป็นสันนูน เมื่อถูกภายในอ่อนนุ่มตอดรัดจนเสียวกระสัน จนต้องผ่อนจังหวะให้ช้าลง โมโหตัวเองตั้งใจจะแกล้งคนที่นอนเกร็งอยู่ใต้ร่างให้รู้สำนึก ที่บังอาจมาท้าทายเขา แต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานอนกับเธอ แต่เขาก็ยังทรมานและสุขสม เพราะทุกอย่างที่เป็นเธอยังคงเป็นเหมือนเดิม โดยเฉพาะความอ่อนนุ่มภายในช่องทางรัก ที่คับแน่นจนเขาแทบปริแตกเพียงแค่ เข้าไปครึ่งทาง"ร้องออกมา! ครางออกมา! ผมไม่ชอบนอนกับท่อนไม้!"ชายหนุ่มออกคำสั่ง สะโพกสอบยังตอกเข้าใส่ แต่เปลี่ยนจังหวะให้ช้าลง เน้นย้ำตรงจุดหลัก ๆ เพื่อแกล้งให้เธอทรมานคำสั่งที่ได้ยินไม่ได้มีผลก

"ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ!" กัดฟันตอบเพราะรู้นิสัยของคนที่อยู่ข้างนอก ว่าเอาแต่ใจแค่ไหน ถ้าเขาไม่ได้คำตอบก็จะถามและหงุดหงิดไม่เลิก"เปิดประตู!" ปภังกรยังย้ำคำสั่งเดิม เพราะไม่ไว้ใจ รอยเลือดที่เขาเห็นมีปริมาณไม่น้อย ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร กันแน่ พสิกาเป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรี เธอย่อมไม่ร้องขอความช่วยเหลือจากเขา เขาคงจะใจดำเกินไปถ้าปล่อยให้เธอมา ตายคาห้องของเขา"ฉันแค่... เป็นประจำเดือน" บอกออกไปแบบนั้นเพราะมั่นใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ถึงแม้อาการปวดและปริมาณเลือดจะมากกว่าวันแรกที่ประจำเดือนมา ถ้าเลือดนี่ไม่ใช่ประจำเดือนแล้วมันเป็นเลือดอะไรกัน ใบหน้าสวยซีดเผือด เมื่อคิดไปต่าง ๆ นานา คนที่จะตอบคำถามเธอได้คือหมอ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ร่างบางก็พยุงตัวเองลุกขึ้น อาบน้ำชำระล้างทำความสะอาดร่างกาย จะได้พาตัวเองออกไปจากที่นี่ให้ เร็วที่สุดปภังกรยืนมองบานประตูห้องน้ำ โล่งใจที่ได้ยินคำตอบของเธอ วันนี้เขาหนักมือเพราะนึกโมโหที่เธอต่อต้านเขา จึงอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะกลัวว่าสาเหตุมันมาจากเขา ร่างสูงถอยกลับออกมานั่งรอที่ขอบเตียงกว้าง เขามีเรื่องจะคุยกับเธอ เงินจำนวน 500,000

"กลับบ้านถูกด้วยเหรอคะคุณก้อย" ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน เสียงจิกกัดก็ดังมาเข้าหู พสิกาถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน "คุณพ่อรออยู่ค่ะ"นอกจากลูกสาวแล้ว แม่ก็ยังวุ่นวายกับเธอไม่เลิก เกศิณีบอกให้เธอรับรู้ว่า เรื่องนี้คงไม่จบง่าย ๆ เพราะประมุขของบ้านรอคุยกับเธออยู่ เกศิณีกับเกศิราสองแม่ลูกที่ทำตัวไม่ต่างอะไรกับกาฝาก นอกจากจะมาเกาะพ่อเธอแล้ว สองแม่ลูกนี้ยัง หาเรื่องเธอทุกวัน และพ่อของเธอก็เป็นไปกับแม่ลูกคู่นี้ด้วย ไม่ว่าสองคนนี้จะพูดอะไร พ่อเธอก็เห็นดีเห็นงามไปหมด ทุกอย่าง สาเหตุที่เธอไม่อยากกลับบ้าน ส่วนหนึ่งก็มาจาก คนพวกนี้"กลับมาแล้วเหรอคะ ทำไมหน้าซีดจังเลย ไม่สบาย หรือเปล่า" คำถามจากแม่นมที่เดินมารับหน้า ทำให้พสิกายิ้มออกมาได้ นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดในบ้านหลังนี้"ก้อยไม่เป็นอะไรค่ะนม คิดถึงจังเลย" ร่างบางสวมกอดหญิงสูงวัยอย่างแสนรัก "นอนที่ร้านเหรอคะ นมโทร. หาก็ไม่รับสาย นมเป็นห่วงมากเลยรู้ไหมคะ" นมชื่นยังคงตัดพ้อ เพราะตั้งแต่เมื่อวาน หญิงสาวก็ไม่รับโทรศัพท์เลย โทร. ไปที่ร้านก็ไม่มีคนรับสาย คำถามของหญิงสูงวัยทำให้พสิกาหนักใจ เธอไม่อยากโกหก "อ

การต่อสู้เล็ก ๆ เกิดขึ้นเมื่อไม่มีใครยอมใคร พสิกาเองก็ขัดขืนสุดกำลัง ในขณะที่ปภังกรก็เริ่มโมโห เมื่อเธอต่อต้านเขา ความโมโหบวกกับความเมา ทำให้เขาอยากเอาชนะเธอ มือแกร่งข้างที่ว่างเลื่อนไปจับท้ายทอยแล้วกำผมบริเวณนั้นเพื่อให้ใบหน้าสวยเชิดขึ้น มือข้างที่จับคางออกแรงบีบ ก่อนจะกระแทกริมฝีปากลงไปบนปากอิ่มอย่างแรง พสิกาไม่อาจต่อต้านเขาได้ เธอรู้ตัวดีว่ากำลังมีน้อยกว่าเขา แต่จะให้ยอม ง่าย ๆ มันก็ไม่ใช่เธอเธอยอมเขามามากพอแล้ว ต่อไปนี้เธอจะไม่ทน ใบหน้าสวยที่พยายามเบี่ยงหลบถูกบีบจนเจ็บร้าว แต่เธอก็ยังต่อต้านเขา อยากจูบก็จูบ แต่เธอจะไม่ตอบสนองอะไรทั้งนั้น ให้เขา รู้สึกว่าจูบกับร่างที่ไร้วิญญาณแบบนี้ก็สะใจดี สิ่งที่เขาทำไม่ได้แค่ทำให้เธอเจ็บ แต่มันทำลายศักดิ์ศรีความเป็นคนของเธอ จากที่เคยตกลงกันไว้ เธอต้องจ่ายดอกเบี้ยทุกครั้งที่เขาต้องการ แต่ความต้องการของเขามันสิ้นสุดตรงไหน ต้องรอให้เธอใช้หนี้ให้หมดก่อนใช่ไหม และดอกเบี้ยของเขามันแค่ไหนกัน พักหลัง ๆ มานี้ เขาก็เรียกร้องจากเธอหนักขึ้น เธอต้อง ไปหาเขาเกือบทุกวัน จนร่างกายของเธอเริ่มทรุดโทรมเพราะ การกระทำของเขา เธอไม่เคยมีความสุขเลยสักคร

"คุณ!" อุทานออกมาอย่างตกใจ เมื่อคนใต้ร่างขยับตัว ร่างบางผละออกจากอกเขาเหมือนเป็นของร้อน น่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่กินเข้าไป เธอถึงได้เผลอหลับคาอกเขาแบบนี้ ตากลมโตมองหน้าคนที่นอนอยู่บนเบาะรถ เขาก็มองหน้าเธออยู่เช่นกัน"ขอโทษนะคะ"บอกเมื่อขยับตัวลงจากอกเขา มือบางกำชายเสื้อเชิ้ตไว้แน่น ดีที่เขายังเอาเสื้อมาคลุมให้ ปภังกรมองคนเขินตรงหน้าอย่างนึกเอ็นดู เธอลนลานลงจากอกเขา ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะหลับสนิทเหมือนอกเขาเป็นที่นอนชั้นดี แต่ตอนนี้ทำมาเป็นรังเกียจ "ช่วยไปส่งฉันที่บ้านด้วยค่ะ"บอกเมื่อขยับไปนั่งตรงเบาะคู่กับเขา "จะกลับบ้านสภาพนี้จริงหรือ"ปภังกรถามเพื่อความแน่ใจ ก่อนจะกวาดตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมเผ้ายุ่งเหยิง ริมฝีปากบวมเจ่อ เพราะ ถูกขโมยกัดจนช้ำ ใส่เสื้อตัวใหญ่หลวมโคร่ง ไหนจะคราบน้ำรักที่เปรอะเปื้อนไปตามกางเกงนั่นอีก สภาพตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับถูกรุมโทรม"กลับค่ะ" เธอยืนยันคำตอบ ก่อนจะหลบตาเขา วันนี้ เธอทำอะไรตั้งมากมาย และที่สำคัญมันเกิดในรถยนต์ของเขา"ไปหาที่อาบน้ำก่อนไหม จะได้ล้างตัวด้วย กางเกงคุณเลอะหมดแล้ว"พูดพร้อมพยักหน้าให้เธอดูกางเกงของตัวเอง ใบหน้าสวยเห่อร้อนเมื่อ