Se connecterShare
บทที่ 14
Dernière mise à jour:
2025-04-16 12:50:28
Related chapter
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 15
“พูดอย่างกับว่าฉันมีอารมณ์อย่างนั้นแหละ” เธอตอบกลับพลางเบ้ปากใส่เขาเล็กน้อย“เอาไว้เรามาสร้างอารมณ์ด้วยกัน เลิกพูดมากได้เลย ผมอยากเห็นคุณใส่เสื้อของผมนะที่รัก ผมจะรออยู่ตรงนี้ ไปเปลี่ยนชุดซะ” เขาออกคำสั่งมาหลายครั้ง จึงทำให้เธอตัดสินใจลุกขึ้นแล้วหยิบเสื้อที่เขาให้เดินเข้าห้องแต่งตัว ภายในเวลาไม่ถึงสองนาที่ก็กลับออกมาพร้อมกับชุดใหม่ ซึ่งชุดไม่ได้เลิศเลออะไรเลย มันคือเสื้อเชิ้ตสีกรมท่าของเขาที่ตัวใหญ่และยาวคลุมลงมาจนถึงน่องอวดขายาวเรียวขาวได้เป็นอย่างดี ปลุกเสือร้ายและความหื่นจากสายตาของเขาพอสมควร ทรวดทรงองค์เอวของเธอน่ามองไม่เบา เมื่อเห็นดังนั้นแล้วเขาก็ลอบยิ้มก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ“คุณใส่ชุดนี้มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร เพราะไม่ได้ไปไหน” “แล้วคุณแต่งตัวแบบนี้จะไปไหนเหรอคะ อย่าบอกนะว่าจะขังฉันไว้ที่นี่คนเดียว”“ผมไม่ใจร้ายขนดานั้นหรอก คุณยังไม่ได้ทานมื้อเช้าไม่ใช่เหรอ”“ฉันยังไม่หิว” เธอตอบปฏิเสธทันควันทั้งที่ท้องมันกำลังทรยศ “งั้นเหรอ แต่ผมหิว ผมจะไปทำอะไรทาน ถ้าสนใจก็ตามไปที่เคาน์เตอร์ได้นะครับ” ว่าแล้วเขาก็เดินออกไปจากห้องทันที แล้วตรงไปยังเคาน์เตอร์ครัว ส่วนไอลดาก็เดินตามด้วยค
Dernière mise à jour : 2025-04-16รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 16
“กลับกัน ผมไม่ได้มีความสุข ผมโกรธและไม่พอใจต่างหาก” พูดแล้วก็อยากจะให้เขาส่งกระจกเสียเหลือเกิน ว่าคนกำลังโกรธอยู่เป็นอย่างไร ยิ้มแย้มเจ้าเล่ห์แค่ไหน “ก็คุณมันหยาบคายจริงๆ นี่นะ ไม่รู้ตัวเลยหรือยังไง” “แล้วคุณล่ะ ดีเหลือเกินใช่ไหม พอๆ กันนั่นแหละ” เอาแล้วสิทั้งคู่เริ่มเถียงกันอีกครั้งแล้ว“ฉันไม่เคยเอาใครไปขังไว้ในห้องก็แล้วกันน่า ฉะนั้นเราสองคนน่ะมันต่างกัน” “ไม่ต่างกัน เพราะอะไรรู้ไหม คุณก็อยาก ผมก็อยาก จะแปลกอะไรถ้าเรามาจบกันที่นี่” เมื่อเขาพูดจบเธอก็อยากจะตะบันหน้าเขาสักที ถ้าไม่ติดว่ามีคดีกับเขาอยู่ หากทำอะไรไปในตอนนี้มีหวังคดีเพิ่มแล้วเขาอาจจะไม่ปล่อยกลับเลยก็เป็นได้“คุณนี่มันน่ารังเกียจ ฉันไม่ได้ต้องการอะไรฉันจะกลับ และถ้าออกไปได้จะแจ้งความจับคุณ”“คุณไม่กล้าหรอกที่รัก” ดูเหมือนเขาจะมั่นอกมั่นใจเหลือเกินว่าเธอจะไม่เอาความ“นิโคไล ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ฉันเรียนจบและกำลังเตรียมตัวจะกลับบ้าน” “ไม่ว่าบ้านคุณอยู่ที่ไหน มันก็ไม่หนีหายไปไหนหรอกครับ อยู่เคลียร์ปัญหาของคุณกับผมซะก่อน และอย่าคิดที่จะไปไหน ตราบใดที่ข้อตกลงของเรายังไม่สิ้นสุด” เขาบอกอย่างเด็ดขาด “ฉันยังไม่ได้ตกลงก
Dernière mise à jour : 2025-04-16รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 17
“คุณคงเป็นคนไทยที่ไม่รู้จักลำบาก พ่อแม่ประเคนให้ทุกอย่าง หวังจะเรียนจบสูงๆ กลับไปจะได้เป็นผู้บริหารเลย ไม่เคยสัมผัสคำว่าลูกจ้าง แต่ระวังไว้หน่อยอะไรมันก็ไม่แน่นอน เศรษฐกิจมันผันแปรตลอด วันนี้คุณไม่ต้องขอเงิน แต่วันข้างหน้าไม่แน่” “ไม่ต้องมาสอนฉัน ครอบครัวฉันก็เป็นนักธุรกิจเหมือนกับคุณนั่นแหละ” “อย่าทะนงตัวเกินไปครับ คนเรามันมีล้มกันได้ แล้วเวลาล้มไม่มีใครช่วย จะมีก็แต่คนซ้ำเติม” เขาพูดเหมือนเคยล้มมาก่อนอย่างนั้นแหละ เธอคิด “พูดเหมือนคุณเคยล้มมาก่อน” เธอถามด้วยความสงสัย “ก็ล้มก่อนที่จะมีวันนี้ไงครับ” เขาบอกเพียงสั้นๆ แต่เธอไม่คิดที่จะถามต่อเพราะไม่อยากเสียมารยาท หากเขาอยากจะเล่ามันก็อีกเรื่องหนึ่ง“เราคุยกันเรื่องธุรกิจได้ยังไงเนี่ย ฉันถามคุณกลับบ้างได้ไหม” เขายักไหล่เป็นเชิงอนุญาต“คุณไม่มีครอบครัวเหรอคะ” เธอถามรวมๆ ไม่อยากจะระบุว่ามันคือแฟนหรือพ่อแม่ “ถ้าหมายถึงพ่อแม่ท่านเสียไปหลายปีแล้ว คุณแม่ผมร่างกายไม่แข็งแรงเป็นหลายโรค พ่อผมป่วยเป็นมะเร็งกล่องเสียง ผมถึงไม่สูบบุหรี่ไง” จะบอกว่าตัวเองรักษาสุขภาพแต่ดื่มเหล้าอย่างนั้นสินะ“บุหรี่ไม่สูบแต่ดื่มเหล้าน่ะหรือคะ ประเดี๋ยวจะกลายเป็นม
Dernière mise à jour : 2025-04-16รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 18
“ออกหนึ่งทุ่มเราจะไม่ทัน ว่าแต่แต่งตัวสวยๆ นะครับ” จบคำเขาก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะสูดดมความหอมอย่างถือสิทธิ์โดยไม่ได้เอาจมูกแตะเพราะเขายังมีมารยาทพอ อีกอย่างมันยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะทำ“ปล่อยได้แล้ว” เธอสั่งเสียงต่ำและดุเข้มจากนั้นจึงผลักเขาออกแรงๆ กระทั่งหลุด นิโคไลยักคิ้วใส่เธออย่างคนเจ้าเล่ห์แต่ไร้รอยยิ้ม เมื่อพอใจแล้วเขาจึงเดินไปที่ห้องแต่งตัว เลือกชุดที่ตัวเองต้องการอยู่สักพักแล้วจึงออกไปทันที เพื่อว่าเขาเองจะได้อาบน้ำแต่งตัวในอีกห้องนอนหนึ่งแต่เล็กกว่ามาก ซึ่งห้องนั้นเอาไว้รับรองแขกนั่นเอง ส่วนไอลดาเมื่อเห็นว่าเขาออกไปแล้ว จึงได้รีบเข้าไปอาบน้ำด้วยความรวดเร็ว แล้วออกมาแต่งตัวตามที่ตามที่เขาต้องการ เวลาผ่านไปนานพอสมควรสำหรับสุภาพสตรีในการแต่งองค์ทรงเครื่อง ไม่ว่าหน้าตาหรือผมเผ้าก็ต้องสวยเป๊ะ นิโคไลอดคิดไม่ได้ว่าหากไอลดาสวมใส่ชุดที่เขานำมาให้แล้วจะสวยแค่ไหน ต้องยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงไทยที่สวยมาก คิดว่าใส่ชุดอะไรก็คงสวยทั้งนั้น เขานั่งคิดไปพลางยิ้มไปพลางหลังจากที่แต่งตัวเสร็จ เผลอลืมความกริ้วโกรธไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ สำหรับนิโคไลนั้นเลือกชุดสูทสีดำเข้ารูปมาสวมใส่ พิเศษ
Dernière mise à jour : 2025-04-16รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 19
นิโคไลล็อกประตูเรียบร้อย แล้วจึงพาไอลดาเดินไปตามเส้นทางที่ส่งไปจนถึงส่วนที่เรือจอดอยู่ ระหว่างนี้บรรดาลูกค้าที่อยากจะมาดื่มด่ำกับอาหารสุดหรู พร้อมกับการล่องเรือชมแม่น้ำโปโตแมคเริ่มทยอยกันขึ้นเรือบ้างแล้ว เพราะเวลาหนึ่งทุ่มตรงเรือจะแล่น“เรือ Odyssey Washington” ไอลดากล่าวด้วยความทึ่งเมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆ เรือ เพราะมันลำใหญ่มาก“เคยมาหรือเปล่า” นิโคไลถามเสียงเรียบ “ยังค่ะ ฉันไม่รู้ว่าจะมาทำไมและมากับใคร เพื่อนๆ ฉันก็ไม่มีรสนิยมแบบนี้” “ท่าทางคุณก็มีฐานะคนหนึ่ง ผมนึกว่าชอบอะไรหรูหราซะอีก” “ก็ชอบค่ะ แต่อย่างที่บอกไม่รู้จะมากับใครเหมือนกัน มาคนเดียวก็คงจะไม่สนุก” “คุณก็ได้มากับผมแล้วนี่ไง หวังว่าจะสนุกนะครับ” คงจะสนุกอยู่หรอกมากับผู้ชายที่รู้จักกันเพียงหนึ่งวันหนึ่งคืน“เอ่อ จะพยายามค่ะ” ไอลดาตอบเสียงเรียบพลางมองไปเบื้องหน้า ขณะที่กำลังจะก้าวขึ้นเรือโดยมีพนักงานต้อนรับผายมือเชิญ“ถึงกับต้องพยายามเลยเหรอ” นิโคไลอดถามไม่ได้“คุณก็รู้ว่าเรามาด้วยกันเพราะอะไร” นั่นสินะมันไม่ได้มีความหมายอะไรต่อกันเลย แต่ให้ตายสิ เขาไม่อยากให้คืนนี้ผ่านไปเร็วเลย อดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะเขายังไม่ได้สอยเธอมานอ
Dernière mise à jour : 2025-04-16รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 20
“อยากทานอะไรอีกไหมครับ ผมจะสั่งให้” นิโคไลชวนเธอคุยเพื่อทำลายความเงียบเมื่อเห็นว่านิ่งไป “ไม่ล่ะค่ะ ฉันอิ่มแล้ว ถ้าไม่ว่าอะไรฉันจะดื่มไวน์” จะว่าไปแล้วมันเป็นเครื่องดื่มที่เธอชอบ แต่หากดื่มเข้าไปมากมีหวังเสียการควบคุมตัวเองเหมือนคราวที่ดื่มเตกีล่าเข้าไปแน่ๆ“เดี๋ยวผมดื่มเป็นเพื่อน” จบคำเขาก็รินไวน์ให้กับเธออีกครั้ง คราวนี้ภายในร่างกายเริ่มมีแอลกอฮอลเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ นิโคไลคอแข็งสำหรับเครื่องดื่มแบบนี้ ทว่ากับไอลดาเมื่อดื่มไปมากหน่อยก็ทำให้มึนได้เหมือนกัน แต่เกรงว่าจะเป็นเหมือนเมื่อคืนจึงต้องหยุดดื่มเสียก่อน เมื่อนิโคไลเห็นว่าเธอกำลังเมาได้ที่ เขาจึงลุกเดินเข้าไปหา พร้อมกับโน้มตัวลงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู“เต้นรำกับผมสักเพลงนะไอซ์” นิโคไลเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มและเรียกชื่อเล่นเธออย่างสนิทปาก ความรู้สึกบางอย่างทำให้เธอตอบรับการขอเต้นรำด้วยความเต็มใจ มันเป็นอารมณ์อยากรู้อยากลองของคนที่มีแอลกอฮอลอยู่ในเส้นเลือดนั่นเอง“ค่ะ” ไอลดาตอบรับก่อนจะลุกขึ้น จากนั้นเขาจึงพยุงให้เธอเดินมาที่กลางโซน โดยที่เพลงบรรเลงไปเรื่อยๆ ขับกล่อมให้อารมณ์ของทั้งคู่โลดแล่นไปกับความโรแมนติก ไม่มีการถกเถียงหรือต่
Dernière mise à jour : 2025-04-16รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 21
“ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากให้คุณทำ ถือเสียว่าแกล้งออกเดตกับผม”“เราเพิ่งรู้จักกันและเริ่มต้นกันได้ไม่ดีเท่าไหร่”“งั้นเรามาเริ่มต้นกันใหม่ เดตกันตอนนี้เลย”“คุณไวไฟเกินไปหน่อยแล้ว”“ผมเชื่อว่าคุณก็ไม่ต่างกับผมสักเท่าไหร่”“ฉันไม่... ไม่... เอ่อ” ไอลดาจะบอกเขาอย่างไรดีล่ะว่าไม่ได้ไวไฟขนาดนั้น ทุกอย่างมันก็แค่การเสแสร้งเอาตัวรอด หัวดื้อหัวแข็งเพื่อผู้ชายจะได้ไม่ต้องเข้าใกล้เธอ ซึ่งอันที่จริงแล้วเธอก็อยากจะมีใครสักคน เพราะอายุขนาดนี้แล้วบางทีก็อดนึกถึงเรื่องเซ็กส์ด้วยความก๋ากั๋นไม่ได้ แต่เธอเองก็กล้าคิดเกินไปแล้ว“ไอซ์ ถ้าคิดว่าผมไวไฟ ก็ช่วยดับไฟให้ผมสิ” นิโคไลกระซิบเสียงนุ่ม ซึ่งเธอเข้าใจความหมายเป็นอย่างดี และเมื่อได้ยินเช่นนี้ก็รีบเงยหน้ามองเขาทันทีหวังจะสบตา เพื่อค้นหาความหมายในสิ่งที่เขาพูด แต่ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยริมฝีปากของเธอก็ถูกปิดสนิทแน่นด้วยเรียวปากร้อนๆ ประทับจูบลงมาอย่างถือสิทธิ์ไอลดายืนนิ่งเหมือนช็อก ขณะที่เขากดจูบหน
Dernière mise à jour : 2025-04-17รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 22
มันอวบอิ่มสมกับรูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเธอ เขาไม่รอช้าก้มหน้าลงแล้วใช้ริมฝีปากพรมจูบอกอวบทั้งสองข้างสลับกัน ซุกไซ้จมูกสูดดมด้วยความพอใจ ความเสียวซ่านทำให้เธอดิ้นพล่านและกดศีรษะเขาเอาไว้อีกครั้ง พร้อมกันกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นเพื่อกดกลั้นเสียงครางไม่ให้เล็ดลอดออกมา“อืม” ทว่าเสียงครางเล็ดลอดออกมาให้เขาได้ยินเพียงเล็กน้อย ขณะที่เธอหลับตาพริ้ม แอ่นกายขึ้นลงเป็นจังหวะ ระคนกับเสียงหายใจหอบพร่า ทุกอย่างแทบจะหมุนติ้วพาเธอทะยานไปสู่ห้วงอวกาศเมื่อปลายลิ้นร้อนส่งออกมาแตะที่บัวคู่งาม แล้วลากโลมเลียสลับกัน ทั้งขบเม้มและกัดเบาๆ มือหนาก็กุมขยำหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะสิ้นสุดลงด้วยการอ้าปากครอบครองเมล็ดทับทิมสีหวาน“อื้อ!” ไอลดาครางออกมาด้วยความเสียวซ่านที่เกินจะเก็บกด เพราะไม่เคยได้สัมผัสกับเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต เธอสะดุ้งเมื่อเรียวปากร้อนครอบครองและดูดเม้มหนักหน่วง ราวกับผีเสื้ออยากจะดื่มด่ำกับดอกบัวที่กำลังชูช่อล่อแมลงหนุ่ม“นิคกี้ อืม” เธอกดกลั้นเสียงครางไม่ได้อีกแล้วได้แต่ปลดปล่อยอารมณ์ไปตามใจปรารถนาและฤทธิ์แอลกอฮอล
Dernière mise à jour : 2025-04-18
Latest chapter
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 36
“คิดถึงผมไหมไอซ์” นิโคไลกระซิบเสียงนุ่มพร้อมกับเอื้อมมืออีกข้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกแต่ไม่หมด จากนั้นจึงขยับมือไปลูบไล้ตรงทรวงอกของเธอผ่านชุดแสก และบีบขยำเบาๆ พลางใช้ปากงับเอาไว้ ปลายจมูกซุกไซ้สูดดมราวกับหิวกระหาย“ฉันไม่... อืม” ไอลดากำลังจะบอกว่าไม่คิดถึงเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ทว่าความเสียวซ่านที่เริ่มก่อตัวขึ้นตรงกลางกายทำให้เธอชะงักคำพูด และหายใจเข้าออกติดขัดคล้ายจะสำลัก มือทั้งสองจากที่ผลักใสเขาอยู่ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นโอบกอดรัดต้นคอเขาเอาไว้โดยไม่รู้ตัว“คุณทำให้ผมคลั่งอยู่หลายเดือนนะที่รัก” นิโคไลบอกด้วยน้ำเสียงหอบพร่า พร้อมกับความต้องการของร่างกายที่พุ่งพล่านเกินจะเก็บกดอารมณ์“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ ได้โปรด” เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้นทว่าจะสู้แรงต้านทานของร่างกายได้หรือ“ผมจะลงโทษคุณ ที่หนีผมมา” เขากระซิบบอกอีกครั้งพร้อมกับใช้มือบีบเค้นทรวงอกหนักขึ้น ส่วนมืออีกข้างกำลังกรีดกรายและบดเบียดเม็ดเสียวขึ้นลงกระทั่งมีน้ำหวานอุ่นๆ ซึมไหลออกมา เขากระตุกยิ้มด้วยค
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 35
“จะไม่ออกไปใช่ไหม ได้... งั้นฉันออกไปเอง” ว่าแล้วเธอจึงรีบเดินไปหมายจะเปิดประตู ทว่าเขาวิ่งมาขวางพร้อมกับล็อกเอาไว้ทันที“นี่! หลีกไป” ไอลดาไม่ได้พูดเสียงดังนัก เพราะยืนอยู่ตรงประตูแล้วกลัวพนักงานด้านนอกจะได้ยิน“ผมก็แค่อยากจะทบทวนว่าคืนนั้นของเรา มันส่งผลให้เราเป็นอะไรกัน มันไม่ใช่อุบัติเหตุ”“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และคืนนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ เราเมาด้วยกันทั้งคู่” เธอรู้ตัวดีว่าไม่ได้เมา รู้ตลอดเวลา“เราออกเดตกันแล้ว และคนเมาที่ไหนเขาจะมีแรงขนาดนั้น หลายยกเลยนะที่รัก”“หุบปากได้แล้วนิคกี้ คุณต้องการอะไรฉันจากฉันกันแน่เนี่ย”“ถ้าอยากให้ผมหุบปาก คืนนี้ขึ้นไปหาผมบนห้องสิ รับรองเรื่องของเรา คู่หมั้นคุณจะไม่มีทางรู้” เธอไม่มีวันเชื่อเขาหรอก และการที่เขายุ่มย่ามกับเธอก็ไม่ต่างอะไรกับประกาศให้คนอื่นได้รู้นั่นแหละ“อย่ามาขู่ฉันให้ยาก” เธอพยายามข่มความกลัวและมองว่าเ
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 34
“อย่าเรียกฉันแบบนี้ ฉันไม่ชอบ ฉันอยากให้คุณไปตามตารางที่เราจัดเอาไว้ให้จะได้มีไกด์”“นี่คุณไม่ตามใจแขกวีไอพีเลยนะ ยัดเยียดให้ไปในที่ที่ผมไม่อยากไป”“เรียกว่าอย่างนั้นก็ได้ ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป ไม่ได้บังคับนะคะ”“ดูเหมือนคุณอยากจะอยู่ห่างๆ ผมเหลือเกิน” เมื่อเขาเอ่ยเช่นนี้เธอก็ได้แต่ถอนหายใจ แล้วเบือนหน้าหนีเล็กน้อย ก่อนจะพูดเรื่องอื่น“คุณจะเอาผู้ติดตามของคุณไปด้วยหรือเปล่า” ไอลดาไม่อยากตอบคำถามของเขา จึงพูดเรื่องอื่นเสียอย่างนั้น“แน่นอน ผมจะเอาผู้ติดตามไปทุกคนนั่นแหละ แต่คุณต้องไปดูแลผมด้วยตัวเอง ห้ามให้คนอื่นไป” ยังดีที่เขาไม่ขอให้ไปตามลำพัง“แต่ฉันก็ต้องมีผู้ช่วยไปด้วย เผื่อขาดเหลืออะไร” เพื่อเป็นไม้กันหมามากกว่าเป็นผู้ช่วยกระมัง เขาคิด“เอาไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะผมไม่อยากเห็นหน้าผู้ช่วยคุณ ผมแค่อยากเห็นหน้าคุณคนเดียว” เขาพูดออกมาตรงๆ ชัดเจนจนทำให้เธอถึงกับอึ้งและกลืนน้ำลายไม่ลงคอเลยทีเดียว“แต่ฉันไม่ได้อยาก
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 33
วันรุ่งขึ้น ไอลดารีบไปทำงานแต่เช้า ถึงโรงแรมแปดโมงครึ่ง พนักงานบางคนยังมาไม่ถึง โดยเฉพาะเลขานุการหน้าห้องของเธอ เธอจึงเข้าห้องโดยไม่สนใจใคร แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้องสะดุ้งด้วยความตกใจ เพราะเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานของเธอมันขยับโยกไปมาก อีกทั้งอยู่ในลักษณะที่ผิดไปจากเดิมนั่นคือหันหลัง แต่แล้วอยู่ๆ เก้าอี้ก็หมุนกลับมา“อรุณสวัสดิ์ที่รัก” น้ำเสียงทักทายทุ้มต่ำไร้รอยยิ้มของชายหนุ่มผู้บุกรุก ทำให้ไอลดาถึงกับช็อกไปชั่วขณะดวงตา แต่ต้องรีบเก็บอาการ“เอ่อ คุณ! เข้ามาได้ยังไง ไม่มีใครเห็นคุณเหรอ” ไอลดาถามด้วยความหวาดหวั่นระคนด้วยความโกรธ“ทำไมผมจะเข้ามาไม่ได้ ผมเป็นสามีคุณนะ” บ้าแล้ว ถือสิทธิ์มาเรียกร้องคำว่าสามีอย่างนั้นหรือ“คุณไม่ใช่ อย่ามาเพ้อเจ้อ” เธอว่าน้ำเสียงดุเข้มก่อนจะวางกระเป๋าถือเอาไว้บนโต๊ะ แล้วไปนั่งที่โซฟารับแขกแทน ขณะเดียวกันเขาก็แสร้งทำเป็นมองบนโต๊ะทำงาน เห็นภาพบาดตานั่นคือภาพคู่ของกันตพงษ์กับไอลดา เห็นอย่างนั้นแล้วเขาจึงถือวิสาสะจับภาพนั้นคว่ำหน้าลงเสียเลย จาก
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 32
“ผมอยากเที่ยวแบบเป็นส่วนตัว จะได้ไหม” คำว่าจะได้ไหม คล้ายกับเป็นการบังคับไปในตัว น้ำเสียงแข็งกระด้างขึ้น หากจะปฏิเสธคงมีปัญหาสินะ เธอคิด“งั้นก็ ฉันจะจัดหาเจ้าหน้าที่ดูแลคุณเป็นพิเศษค่ะ อยากไปที่ไหนก็บอกเขาได้เลย”“ทำไมคุณต้องโยนหน้าที่ของตัวเองไปให้คนอื่นล่ะสวีตตี้”“เรามีเจ้าหน้าที่ดูแลแต่ละฝ่ายค่ะ และกรุณาอย่าเรียกฉันแบบนี้ ฉันมีคู่หมั้นแล้ว”“คู่หมั้นหรือจะสู้สามีได้ ไม่เห็นแปลกถ้าผมจะเรียก เพราะผมเป็นสามีคนแรก”“คุณแอนตัน กรุณาให้เกียรติกันด้วย ฉันกับคุณไม่ได้รู้จักกัน”“หึๆ อย่าพูดแบบนี้นะที่รัก เพราะไม่อย่างนั้นคู่หมั้นและว่าที่สามีคนที่สองของคุณได้รู้แน่ ว่าผมเป็นใคร” ไอลดาต้องพยายามเหลือเกินที่จะไม่ตอบโต้ให้เสียเวลา“คุณต้องการอะไร” ไอลดาตัดสินใจถามตรงๆ แม้จะเริ่มมีอารมณ์โกรธแล้วก็ตาม“ต้องการให้ทุกวินาทีของผม มีคุณอยู่ใกล้ๆ ไง&rdquo
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 31
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ระหว่างที่นิโคไลกำลังขบคิดเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เขาจึงเดินไปเปิดให้“อยากได้อะไรเพิ่มเติมไหมครับ” เจอร์รี่ถามทันทีที่เห็นหน้า ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องและปิดประตูให้เรียบร้อย“หมายถึงอะไร ไม่อยากได้อะไรหรอก” นิโคไลตอบเสียงเครียด ทำให้เจอร์รี่อดเป็นห่วงไม่ได้“เป็นอะไรไปครับเจ้านาย” เจอร์รี่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ขณะที่นิโคไลเดินกลับไปที่ระเบียงห้องอีกครั้ง“เหนื่อย เจทแล็ค” นิโคไลตอบสั้นๆ น้ำเสียงทุ้มต่ำ“อ้าว! ไม่เห็นบอกว่าเจทแล็คนี่ครับ งั้นพักผ่อนเถอะครับ ส่วนเรื่องงานผมดูแลต่อก็ได้ครับ”“จัดการด้วยก็แล้วกัน ยังไงซะเราก็ได้คุณกันตพงษ์เป็นลูกค้าแล้วล่ะ” นิโคไลค่อนข้างมั่นใจในการทำงาน ที่สำคัญคือมีเวลาคุยกันเป็นเดือนๆ“เอ่อ ผมมีอีกเรื่องอยากจะถาม”“เจ้านายจะอยู่ที่นี่เป็นเดือนๆ เลยจริงเหรอครับ ผมยังไม่ได้บอกทางโน้นเอาไว้เลย คิดว่
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 30
“เปล่าครับ ผมแค่รู้สึกว่าเคยเจอคนหน้าคล้ายคุณไอลดามาก่อน แต่ก็แค่หน้าคล้ายน่ะครับ คงไม่ใช่คนเดียวกัน”“ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับ หรือถ้าจะเคยเจอก็อาจจะเป็นที่อเมริกา ไอซ์เคยเรียนอยู่ที่นั่น”“ที่วอร์ชิงตัน” นิโคไลเสริมขึ้นพร้อมกับปรับสีหน้าให้เรียบตึง และสติเขากลับเข้าที่เรียบร้อย“เอ่อ ใช่... คุณทราบได้ยังไงครับ” กันตพงษ์ถามด้วยความสงสัย“ผมเดาน่ะ เพราะผมอยู่วอร์ชิงตัน เคยเจอคนหน้าคล้ายคุณไอลดาและเธอก็อยู่ที่นั่นมาก่อนเหมือนกัน ผมคิดว่าคนเอเชียหน้าคล้ายๆ กัน” นิโคไลบอกเสียงเรียบพลางมองหน้าไอลดาอย่างมีเลศนัย“ฉันว่า คุณคุ้นหน้าฉันตอนอยู่ในลิฟต์มากกว่ามั้งคะ” ไอลดาแทรกขึ้นเสียงเรียบ“ก็อาจเป็นได้ครับ ตอนอยู่ในลิฟต์ เอ่อขอโทษทีที่ไม่ได้ทักทายครับ ไม่คิดว่าจะเป็นคุณสองคนที่ผมต้องมาทำธุรกิจด้วย ผมนึกว่าเป็นแขกของโรงแรมด้วยซ้ำ” นิโคไลแสร้งเออออกับเธอ ทั้งที่ไม่ใช่อย่างนั้น&
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 29
ช่วงเวลาเดียวกันนี้ ภายในห้องพักระดับวีไอพีสนนราคาอยู่ที่คืนละหนึ่งแสนบาทบนชั้นสูงสุดที่ชั้น 22 ถูกเปิดออกเพื่อต้อนรับบอสรูปหล่อของเจอร์รี่ ซึ่งเจอร์รี่ได้ขึ้นมาต้อนรับที่บนห้อง พร้อมกับให้กุญแจห้องเอาไว้กับเจ้านายเรียบร้อย กระเป๋าถูกนำมาเก็บในตู้เสื้อผ้า แต่เจ้าของห้องกลับเดินไปยังระเบียง ซึ่งมีกระจกใสบานสไลด์ขนาดใหญ่ เขาเปิดผ้าม่านออก แล้วแสร้งมองวิวเมืองกรุงเทพ ฯ อย่างไร้จุดหมาย“เจ้านายครับ ผมนัดคุณกันตพงษ์และเจ้าของโรงแรมมาดินเนอร์กับเราคืนนี้นะครับ” เจอร์รี่เอ่ยพลางสังเกตอาการของเจ้านายหนุ่มจากทางด้านหลัง“คุณกันตพงษ์กับเจ้าของโรงแรมอย่างนั้นเหรอ” นิโคไลถามกลับ ทว่าไม่ได้หันหน้ามาแต่อย่างใด“ครับผม อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ” เจอร์รี่ตอบและถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ แล้วเจ้าของโรงแรมเป็นใคร” นิโคไลถามด้วยความอยากรู้“จริงสิเจ้านายยังไม่ทราบ เดี๋ยวคงจะได้เจอเธอในตอนเย็นนี้ล่ะครับ เธอชื่อ... คุณไอลดาเป็น...”ก
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 28
ทำไมเขาต้องเกิดมาเป็นผู้ให้ด้วยวะ เขาคิดแต่ยังคงมีความสุขดี แม้จะเป็นเพียงฉากหน้าที่ฉาบเอาไว้ให้คนภายนอกเห็น และมองว่าเขากับไอลดาเป็นคู่หมั้นที่เหมาะสมสำหรับการแต่งงานมากที่สุดก็ตาม แต่เบื้องหลังนี่สิที่ภายในครอบครัวเท่านั้นที่รู้สามปีมาแล้วที่กันตพงษ์กับไอลดาอยู่ในฐานะคู่หมั้น ภายใต้สัญญาที่ว่ากันด้วยเรื่องธุรกิจ เธอกลับมาเมืองไทยได้ถูกเวลาเป็นอย่างยิ่ง เมื่อทางครอบครัวประสบปัญหาเรื่องการบริหารโรงแรม จนขาดสภาพคล่องทางการเงิน จึงต้องขอความช่วยเหลือให้ฝ่ายของกันตพงษ์ซึ่งเป็นเครือญาติเข้ามาช่วยอีกแรง โดยการให้กันตพงษ์เข้ามาถือหุ้นในโรงแรมเกินกว่าครึ่งหนึ่ง พร้อมทั้งเม็ดเงินมหาศาลที่โอบอุ้มต่อลมหายใจของโรงแรมต่อไปแต่กันตพงษ์ไม่อยากขึ้นชื่อว่าฮุบโรงแรมที่สร้างจากครอบครัวไอลดามาเป็นของตัวเอง และไม่ได้ต้องการให้ใช้หนี้คืนแต่อย่างใด เขาจึงยื่นข้อเสนอเนียนๆ ให้ไอลดาแต่งงานด้วย หรือเรียกว่าเอาตัวมาแลกกับเงินก็ยังได้ และเพื่อเขาจะได้เข้ามาช่วยบริหารงานแบบไม่ต้องรู้สึกผิดนักครั้งแรกไอลดาไม่ยอมเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะรักและเคารพกัน
