2.15ปีก่อน

 2

ณ ผับ N&M 

ในที่สุดฉันก็มาถึงจนได้ ฉันยื่นบัตรสีทองที่ได้มาให้การ์ดหน้าผับ ฉันเป็นแขกวีไอพีไง โฮ๊ะๆ ก้าวแรกที่พ้นประตูฉันต้องกวาดสายตาไปรอบๆเพื่อมองหาใครบางคนที่ไม่ตอบไลน์ฉัน ที่นี้เป็นผับที่ครบวงจรเชียวหละ ผับหรูสามชั้น แต่เปิดให้บริการแค่สองชั้น ชั้นที่สามไม่รู้ว่าเอาไว้ทำอะไร

ฉันเดินขึ้นมาที่ชั้นสองหลังจากกวาดสายตาหาไบรอันต์ที่ชั้นแรกไม่เจอเพราะคนเยอะมาก ขึ้นมาชั้นสองมองลงไปน่าจะดีกว่า ตลอดทางที่ฉันเดินมีแต่คนมองไม่ว่าชายรึหญิง เป็นเพราะฉันสวยหน้าออกฝรั่งนิดๆรึเปล่ารึว่ามองการแต่งตัวของฉัน วันนี้ฉันแค่ใส่ชุดสีดำรัดรูป แบบคล้องคอ สั้นแค่คืบ ข้างหลังผ่าเป็นรูปตัววีลึกลงไปเกือบถึงก้น กับรองเท้าสูง 4 นิ้ว มันก็ปกติของคนในนี้นะว่ามั้ย แต่ฉันไม่แคร์หรอก

อ่ะ เจอแล้วเขานั่งอยู่ชั้นสองจริงๆด้วย ในโต๊ะเขามีผู้ชายอยู่ 4 คน แต่ละคนหน้าตานี้กินกันไม่ลงจริงๆข้างกายแต่ละคนก็มีผู้หญิงเช่นกัน ส่วนไบรอันต์นี้กำลังนัวเนียกับผู้หญิงเลยล่ะ ฉันตัดสินใจไม่เดินเข้าไปเลือกที่จะนั่งมองเขาจากมุมนี้ดีกว่า ฉันสั่งวอดก้า... มานั่งจิบไปพลางๆ 

"สวัสดีครับคนสวย ขอนั่งด้วยคนนะ" ผู้ชายคนหนึ่งถือแก้วเหล้าเข้ามาขอนั่งกับฉัน หมอนี้จัดได้ว่าเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่งเลยแหละ

"ค่ะ" ฉันยิ้มให้ 

"ผมชื่อคลาสนะครับ คุณ?"

"นินิวคะ"

ฉันนั่งจิบไวน์  พูดคุยกับคนชื่อคลาสไปเรื่อยๆจนรู้สึกร้อนวูบวาบทั่วร่างกาย จะว่าเมาคงไม่ใช่ฉันกินไปแค่นิดเดียวเอง ลางสังหรณ์ไม่ดีแล้วไง ฉันมองคนชื่อคลาสที่ยิ้มเจ้าเล่มาให้

"เอ่อ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ " ฉันเอ่ยบอกอย่างมีมารยาทไม่ให้มันรู้ตัวแต่...คงไม่ทันมันเข้ามาประชิดตัวจับแขนฉันไว้

"ไปด้วยกันมั้ยคน..เฮ้ย!!" มันยังพูดไม่จบพนักงานเสิร์ฟก็เดินมาชนทำเหล้าหกใส่มันเสียก่อน ฉันใช้จังหวะที่มันกำลังหัวเสีย สะบัดแขนออกจากการเกาะกุมวิ่งไปหาไบรอันต์ทันที

ฉันเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว รู้สึกมันร้อนรุ่มต้องการอะไรสักอย่าง ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาโต๊ะของไบรอันต์ เขานั่งริมสุดติดกับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังออเซาะเขาอยู่อีกด้าน ฉันเดินนั่งตักไบรอันต์เอามือคล้องคอหมอนี้ไว้กันตก ซุกหน้าเข้ากับซอกคอขอของเขา

"ยัยบ้า ออกไปนะ!" ยัยผู้หญิงที่นั่งออเซาะไบรอันต์แวดใส่ฉันแล้วพยายามดึงฉันออก แต่ไบรอันต์ปัดแขนยัยนั้นไม่ให้ดึงฉัน

"โห่! กูพึ่งรู้ว่ามึงไม่ธรรมดา " ฉันได้ยินเสียงผู้ชายในโต๊ะเขาพูด แต่ฉันไม่ได้สนใจ ตอนนี้รู้แค่ว่าอยากสัมผัสร่างกายของเขามากขึ้น จนฉันเริ่มถูไถไปตามตัวเขาแล้ว 

"มาได้ไง " คนที่ฉันนั่งตักถามเสียงเรียบ

"นั่งแท็กซี่มา อืมม ไบรอันต์ร้อน " ฉันตอบเขาแล้วเริ่มงอแงอยากได้สิ่งที่ต้องการซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

"ร้อน ร้อนนนน " ตอนนี้ฉันพยายามดึงทึ้งเสื้อผ้าตัวเองแล้ว

ไบรอันต์ 

ตอนนี้ผมนั่งอยู่ผับยังไม่กลับห้องมันก็เรื่องปกติของผมนั่งแหละครับ แต่วันนี้ผมมาเร็วเกินไปแค่นั้นเอง ก็เมื่อตอนเที่ยงมีผู้หญิงคนหนึ่งมาขัดขวางกิจกรรมเข้าจังหวะผมหนะสิ พูดแล้วก็เจ็บใจ และหลักจากที่ผมได้คุยกับแม่ก็รู้ว่าผู้หญิงที่ที่เข้ามาขัดจังหวะคือยัยปีศาจผมแกะ คู่หมั้นของผมเอง ที่เรียกว่ายัยปีศาจผมแกะก็เพราะว่ายัยนี้ เอาแต่ใจมากกก มาเล่นกับผมทีไรก็จะชอบบังคับผมทำนั้นทำนี้ ถ้าผมไม่ทำก็จะวิ่งไปฟ้องปู่ผม ตอนเด็กๆผมกลัวปู่มากแล้วยัยนี้ก็เป็นหลานรักนอกใส่ของปู่ผมหนะสิ หลานแท้ๆอย่างผมเลยตกกระป๋อง แหละที่หมั้นกันเพราะยัยนี้แหละบังคับผม 

ย้อนกลับไป  15  ปีก่อน

"นี้ๆพี่ไบร์อันต์ " ยัยปีศาจผมแกะเอามือมาจิ้มๆผมที่นั่งเล่นอยู่ม้านั่งใต้ต้นไม้ในสวน

"..." ผมเงยหน้าเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

"เค้าจะไปเรียนที่อเมริกาแล้วนะ" 

"แล้ว?"

"เค้าจะไม่ได้กลับมาแล้ว เรามาหมั้นกันมั้ย? แล้วถ้านินิวเรียนจบเรามาแต่งงานกันนะ^^"

"ไม่เอา เธอจะบ้าหรอ อายุแค่นี้"

"ถ้าพี่ไบรอันต์ไม่ตกลง เค้าจะไปฟ้องคุณปู่ว่าพี่รังแกนินิวแล้วให้ยึดหุ่นยนต์กับรถบังคับให้หมดเลย"

"อย่านะ! ยัยปีศาจผมแกะ"

"งั้นก็สัญญาสิ"

"อือ สัญญาก็ได้ "

"^^ ปะ ไปบอก คุณป้า คุณลุง คุณแม่ ปาป๊ากันดีกว่า ^^" 

ปัจจุบัน

นั้นแหละครับที่มาของพันธะนี้ จะยกเลิกก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้รึเปล่าและนี้ยังไม่ถึงกำหนดยัยปีศาจผมแกะก็ดันกลับมาก่อน บ้าเอ้ย! ผมกระดกเหล้าเข้าปากไม่ยั้ง จนโดนเพื่อนแซว วันนี้เครียดเลยหาผู้หญิงมานั่งด้วย แต่รู้สึกว่ามันจะยิ่งเครียดเข้าไปอีก เพราะผมเห็นแต่หน้ายัยปีศาจผมแกะวนเวียนเข้ามาในสมองตลอด ไม่คิดว่ายัยบ้านั้นโตขึ้นจะสวยขนาดนี้แถมหุ่นนี้อย่าพูดถึง