LOGINShare
1.การกลับมา
Last Updated:
2024-12-15 16:42:221
สวัสดีประเทศไทย ในที่สุดก็ถึงเวลารอคอยสักทีแต่จะว่าไปก็ไม่ใช่เวลากำหนดที่แท้จริงหรอก ฉันแค่อดใจรอไม่ไหวอีกต่อไปเลยอ้อนกลับมาเรียนต่อที่ไทย เอางี้ๆเดียวขอแนะนำตัวก่อนเนอะแล้วจะเล่าให้ฟัง ฉันชื่อนินิว อายุ20 ปี เป็นลูกครึ่ง เกาหลี ไทย อเมริกา ตัวเล็กๆขาวๆไม่ใหญ่เหมือนฝรั่งหรอก ฉันเกิดที่ไทยแต่เรียนที่อเมริกาเพราะแม่กับป๊าย้ายไปอยู่ที่นู้นอะนะ ฉันมีคู่หมั้นตั้งแต่อายุ 5 ขวบ อิอิ เขาเป็นพี่ฉัน 1 ปีผู้ชายคนนี้หล่อม๊ากกกกขอบอกๆ เราหมั้นกันตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบ แล้วจะแต่งงานกันทันทีที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี แต่ฉันทนไม่ได้ไงอยากกลับมาหาเขาก่อนเลยอ้อนป๊า แม่ ปู่ ย่า และ แม่ พ่อ ปู่ ของว่าที่สามีกลับมาเรียนที่ไทย อิอิ และนี้แหละคือเหตุผลทั้งหมดของฉัน ป่านนี้เขาจะโตขนาดไหนแล้วนะถึงจะดูจากรูปที่แม่เขาส่งมาให้ตลอดแต่มันก็ไม่เท่าตัวจริงไง ผู้หญิงจะติดเขาตรึมมั้ยอะ เขาจะนิสัยยังไง
หลังจากออกจากสนามบินฉันก็ตรงมาที่คอนโดของว่าที่สามีเลย อ้อนแม่ของว่าที่สามีฉันส่งคนมารับหนะท่านรู้ว่าฉันอยากไปหาว่าที่สามีใจจะขาด(ฟังดูเหมือนแรดเนาะฮ่าฮ่าฮ่า)ท่านเลยจัดให้ ท่านใจดีกับฉันแบบนี้เสมอแหละ อิอิ
ติ๊ด~
"ขอบคุณนะคะคุณลุง"ฉันใช้คีย์การ์ดที่คุณแม่ฝากมาให้เปิดเข้าห้องของว่าที่สามีอย่างง่ายดาย หันกลับไปขอบคุณคุณลุงขับรถที่ช่วยลากกระเป๋าสามใบขึ้นมาให้
"ครับคุณหนู" ว่าแล้วคุณลุงก็เดินจากไป
ฉันลากกระเป๋าสามใบเข้ามาในห้องก่อนเดินสำหรวจคอนโด มันเป็นสไตล์โมเดิร์นหรูหราโทนขาวดำ ตามสไตล์ของเจ้าของห้องนั่นแหละ มีห้องโถงใหญ่ ห้องครัว แล้วก็ห้องนอนสองห้อง ฉันเปิดดูทีละห้องๆจนถึงห้องสุดท้ายน่าจะเป็นห้องนอนของเจ้าของคอนโด
แอด~~
"อ่าา ซี๊ดดด ไบรอันต์คะ ใกล้ ซี๊ดดดแล้ว "
สองร่างกำลังนัวเนียกันอยู่บนเตียงไม่สิต้องเรียกว่ากระแทกรึเปล่านะ ฉันแทบจะยืนช็อกอยู่กับที่แต่ก็นะเรื่องแบบนี้สำหรับผู้คนตะวันตกเป็นเรื่องธรรมดา แต่! ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครไง จบป่ะ
"กรี๊ดดด ยัยบ้า! ซี๊ดดด" ยัยผู้หญิงหน้าวอกคงเห็นฉันเข้าแล้ว
"บ้าเอ้ย!!" ไบรอันต์หันตามมือยัยหน้าวอกที่ชี้มาทางฉัน แล้วสบถ
"อ่ะ ไบรอันต์คะ ยัยบ้าออกไปซิ" ดูเหมือนว่ายัยหน้าวอกคงยังไม่เสร็จสมสินะแต่เสียใจด้วย ไบรอันต์ลุกขึ้นแล้วโยนอะไรไม่รู้ลงถังขยะคว้าผ้าเช็ดตัวมาผันเอวสอบไว้
"เธอเป็นใคร" ไบรอันต์ย่างสามขุมเข้ามาหาฉันที่ยืนอยู่ประตูที่เดิมไม่ไปไหน
"ว่าที่ภรรยานายไง" ฉันเชิดหน้าตอบจ้องตาสีนิล
"ไม่จริง ยัยบ้า ไบรอันต์คะ..."
"เธอกลับไปก่อน" ไบรอันต์หันไปบอกยัยชะนีหน้าวอกเสียงนิ่งเสียก่อนที่ยัยนั้นจะพูดจบ
"กะ... ก็ได้คะ" ทีแรกยัยชะนีหน้าวอกจะไม่ยอมแต่พอเจอสายตาไบรอันต์เข้าไปใครๆก็ต้องกลัว
"ฉันไปรอข้างนอกนะ หวังว่านายคงจะทำธุระเสร็จเร็วนะ" หลังจากที่ยัยชะนีหน้าวอกรีบแต่งตัวแล้วออกไปจากห้องแล้ว ฉันก็หันมาบอกคนตรงหน้าพร้อมกับเหล่ตามองส่วนนั่นของเขาที่ทำให้ผ้าเช็ดตัวตุงๆสื่อความหมาย ฉันยักไหล่แล้วเดินออกมานั่งโซฟาหน้าทีวีรอ
หลังจากที่คิดว่าจะมาเป็นลูกแมวน้อยขี้อ้อนอยู่กับเขาแต่ตอนนี้ความคิดฉันต้องเปลี่ยนหมดฉันคงต้องเป็นแม่เสือสาวเสียแล้วถึงจะเอาไอ้เสือนี้อยู่ มีอย่างที่ไหน นี้มันเที่ยงแล้วแต่เขายังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกลางวันแสกๆไม่อายฟ้าอายดินบ้างเลย หึ ใช่ย่อยเหมือนกันสินะ พ่อไบรอันต์สุดหล่อของฉัน
"อะ แม่จะคุยด้วย " ฉันยื่นโทรศัพท์ให้ไบรอันต์ทันทีที่เขาเดินมานั่งที่โซฟา
"ครับแม่" ไบรอันต์รับโทรศัพท์ไปดีๆ ขณะพูดก็ใช้สายตาที่ฉันอ่านไม่ออกมองสำรวจฉันไปด้วย ชิ ฉันสวยหรอกย่ะ
"ครับ "
เขายื่นโทรศัพท์คืนมาให้ฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตรสุดๆรึฉันคิดไปเองหรอ?
" โอเค๋?" ฉันยักไหล่ไม่ยีละกับสายตาที่ส่งมา
"เธอคือยัยปีศาจผมแกะ นั้นจริงๆหรอ " ไบรอันต์เลื่อนหน้าเข้ามาหาฉันใกล้ ใกล้จนปากกับจมูกเราจะแตะกันอยู่แล้ว
"ใช่สิคะพี่ไบรอันต์ของน้องนินิว^^" ฉันพูดเสียงหวาน ผลักคนตรงหน้าให้ออกห่าง
"หึ" เขาสบถออกมาว่า หึ ด้วยแหละ
"นี้ห้องของเธอ" เขาเดินไปเปิดห้องอีกห้องที่ไม่ใช่ห้องนอนเขา
"ไม่! ฉันจะนอนห้องนี้" ฉันยืนขึ้นชี้ไปยังห้องของเขา
"นั้นมันห้องของฉัน อย่าเรื่องมากถ้าอยากอยู่ที่นี้"
"..." ฉันกอดอกเชิดหน้าไม่พูด
"อยู่ที่นี้อย่าสร้างปัญหาให้มาก! "
ปัง!
ปิดประตูไม่กลัวมันพังเลยรึไงรู้หรอกว่ารวย ไบรอันต์ออกไปแล้วก็เหลือแต่ฉันที่อยู่ที่นี้ และฉันก็ไม่คิดจะฟังคำสั่งเขาหรอกนะเรื่องอะไรฉันจะนอนคนเดียวล่ะ ว่ามั้ย ฉันลากกระเป๋าเข้ามาในห้องนอนไบรอันต์ เหลือบไปเห็นสภาพเตียงที่ยับยู่ยี่ก็ทำให้คิดถึงภาพสะอิดสะเอียนเมื่อครู่
"เฮ้อ... เสร็จสักที " ทิ้งตัวลงนั่งเตียงนุ่มๆอย่างหมดสภาพกว่าจะเก็บของเสร็จคือฉันยังไม่ชินกับแม่บ้านที่นี้ไงเลยจัดเองเดียวหาของไม่เจอจะแย่เอา ฉันจะจัดของเป็นหมวดหมู่คนที่อยู่กับฉันจะรู้ อ้อ ฉันสั่งให้คนมาเปลี่ยนที่นอนยกเซตสั่งแม่บ้านมาทำความสะอาดห้องใหม่หมดแล้วแหละ สบายใจได้ เตียงนี้มีแค่ฉันกับไบรอันต์เท่านั้น โฮ๊ะๆๆ
นี้มันจะสี่ทุ่มแล้วยังไม่มีวี่แววของเจ้าของห้องจะกลับมาเลย ทักไลน์ไปอ่านก็ไม่ตอบ บ้าเอ้ย ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาใครสักคนเพื่อเอาข้อมูลอะไรบางอย่าง
Latest chapter
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 46.ตอนจบ NCหวานๆ
46ไลน์ ไลน์ผมคว้าโทรสัพท์ของยัยปีศาจขึ้นมาดูทันทีที่มีเสียงไลน์เข้ามา ผัวไง ทำไรก็ไม่ผิดครับ ผมกดเข้าไปเปิดอ่านข้อความทันที'น้องนินิวทำไรอยู่ครับ''คิดถึง'อ่านจบปุ๊บผมแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเลย แม่งใครว่ะ ไอ้เหี้ยเอ้ย!!!! เจอดีแน่ยัยปีศาจ ผมสงบสติอารมณ์ตัวเองนั่งจ้องดูทีวี ใจมันร้อนรนเหมือนโดนไฟเผาเลยตอนนี้แอด~~~มาแล้วยัยตัวดี ผมเหล่หางตามองคนที่เปิดประตูถือน้ำเข้ามา ทำหน้านิ่ง ไม่สนใจ"น้ำคะ" ยัยปีศาจยื่นแก้วน้ำมาให้ผม ยิ้มหวาน หึ ทำเป็นยิ้มเดียวเจอดี!!"นี้อะไร!!!" ผมโยนโทรศัพท์ลงที่นอนให้เธอได้ห็น"เอ่อ..." ยัยปีศาจจับโทรศัพท์ขึ้นไปดูแล้วทำตาโตตกใจ รีบวางแก้วไว้โต๊ะหัวเตียงแล้วขึ้นมาที่นอนจับแขนผมแน่น"เอ่อ อะไรพูดมาดิว่ะ" ตอนนี้ผมโมโหสุดๆ ยิ่งมาเห็นท่าทีที่เธอทำผมยิ่งโมโห"ฮืออ ทำไมต้องดุเสียงดังด้วย ฮือออ " อาว นี้ผมผิดหรอ??? ยัยปีศาจไม่ตอบแต่ร้องไห้เป็นเขื่อนแตกที่ผมพูดเสียงดัง "..." ผมไม่พูดอะไรแต่ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาออกให้คนตัวเล็กเบาๆ"เขาเป็นผู้ชายที่ อึก นิวเคยกินข้าวด้วย" ผมรู้สึกผิดหวังขึ้นมาทันที เธอนอกใจผม?"...""ยัยซอล กับแจกันอ่ะ หลอกให้ไปกินข้าวกับผู้ชายคนนี้ นิวไม
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 45.คิดถึง หวานๆ
45ไบรอันต์ผมรอวันนี้มานานมากวันนี้จะได้กลับมาหายัยเด็กดื้อ ยัยปีศาจของผม ผมฟื้นขึ้นมาเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว ผมไม่คิดว่าตัวเองจะรอดจากวันนั้นมาได้ผมคิดว่าผมคงตายไปแล้ว แต่เมื่อหนึ่งเดือนที่แล้วผมฟื้นขึ้นมาเจอพี่โบ๊ทพี่ชายผมเอง มันเรียนอยู่ที่อังกฤษทำกิจการที่นู้นเลยพี่โบ๊ทมันบอกผมว่าผมหลับไปปีหนึ่งเต็มๆ หลังจากที่หมอบอกว่าผมเป็นเจ้าชายนิทรา มันก็เอาผมมารักษาที่นี่โดยไม่ให้ใครเข้ามาวุ่นวาย เพราะมันไม่อยากให้ใครหวังกับการฟื้นของผมมากนัก อยากให้ทุกคนชินกับการที่ไม่มีผมมันจะเป็นการดีกว่า ใช่ผมก็คิดแบบนั้นนะ ตอนที่ผมฟื้นขึ้นมาผมไม่สามารถที่จะเดินหรือทำอะไรได้เหมือนเดิมตามปกติเพราะไม่ได้ขยับตัวมาหนึ่งปีเต็ม ผมคิดถึงยัยปีศาจนั้นมากถึงมากที่สุด หมอที่รักษาผมก็ดันชื่อนิวอีก มันก็ยิ่งคิดถึงเมียสิครับ ผมตั้งใจทำกายภาพบำบัดให้กลับมาเดินได้เหมือนเดิมให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้กลับไปหายัยปีศาจนั้น และผมก็ทำมันสำเร็จเพียงระยะเวลาแค่หนึ่งเดือน หมอบอกว่าผมฟื้นตัวเร็วมาก นี้สินะที่เขาบอกว่าความรักคือยาวิเศษฮ่าฮ่าฮ่าผมกลับไปหาพ่อแม่และเพื่อน ยกเว้นยัยปีศาจ ผมแค่อยากเซอร์ไพรส์และขอเธอแต่งงานเลยทีเดียวเลย
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 44.พบเจอ/ขอแต่งงาน
44ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้านิดหน่อยแล้วรีบลงไปที่นัดหมายกับยัยพวกนั้นทันที เดียวมันทำอย่างที่ขู่จริงๆ ฉันกลับไม่เป็นทำไงหละ ชิ มีเพื่อนเพื่อนก็ทิ้ง มีแฟนแฟนก็ทิ้ง ชีวิติฉันมีอะไรดีบ้างว่ะ"อ่าว ไปไหนกันหมด" ฉันลงมาที่นัดหมายมองไปรอบๆก็ไม่เจอใครสักคน ยัยพวกนั้นนัดฉันมาตรงนี้นี้น่ารึว่าฉันมาเลยเวลาหว่า ฉันยกแขนขึ้นดูน่าฬิกา ก็ไม่เกินนี้"เอ๊ะ!!" ฉันเดินดูรอบๆก็เจอกระดาษแผ่นเล็กกับลูกศร➡'เด็กดื้อ เดินตามลูกศรมา' เด็กดื้อหรอ ใช่ฉันหรอ มีแต่ไบรอันต์ที่ชอบเรียกแบบนี้ ไม่จริงมั้ง ใครเล่นตลกอะไรอยู่เนี่ย ถึงจะคิดแบบนั้นฉันก็เดินตามลูกศรไป ทุกๆลูกศรก็จะมีประโยคคำพูดแปะอยู่➡'คิดถึง' ใครเล่นอะไรเนี่ย ฉันเก็บกระดาษที่แปะกับลูกสร➡'ขอโทษที่ให้รอนาน' ยิ่งอ่านฉันก็ยิ่งคิดว่าต้องเป็นเขาแน่ๆ เขากลับมาหาฉันแล้วจริงๆหรอ อยู่ๆสิ่งที่พี่หมอนิวเล่าให้ฉันฟังก็วิ่งเข้ามาในหัว หรือผู้ชายคนนั้นคือไบรอันต์ ใช่พี่ของไบรอันต์เอาเขาไปรักษาหนิ ทำไมฉันถึงไม่คิดถึงข้อนี้นะ แล้วที่ยัยซอลกับยัยแจกันพาฉันไปซื้อชุด แล้วที่บอกฉันที่ห้องให้ลงมา ใช่มันต้องใช่แน่ๆ➡'คิดถึงพี่มั้ยเด็กดื้อ' ยิ่งเดินมาอ่านประโยคนี้ฉันยิ่งแ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 43.มีอะไรที่ทะเล
43ทะเลแสนงามฉันมาถึงที่พักที่ทะเลตั้งแต่เมื่อวานแล้วพร้อมกับยัยซอล แจกัน ยังจำได้มั้ยที่ฉันบอกว่าสองคนนั้นหนีแฟนมาเที่ยว แต่ตอนที่ยัยพวกนั้นไปรับฉันที่คอนโดดันมีผู้ชายสองคนนั่งอยู่ในรถมาด้วย คือ? มันคืออะไร??? ถ้าจะพาแฟนไปแล้วจะเอาฉันมาด้วยเพื่อ!! นี้ไงและฉันก็ต้องโดดเดียวไม่มีคู่เดินออกมาเล่นที่ชายหาดคนเดียวทะเลที่นี่สวยมากน้ำทะเลสีฟ้าใสมองเห็นพื้นทรายขาวละเอียดสะอาดตา ที่นี่ไม่ค่อยมีคนพลุ่งพล่านสักเท่าไหร่เพราะเป็นหาดของพวกคนมีอันจะกินที่สามารถมาพักที่นี่ได้ มีเงินอย่างเดียวไม่ได้นะต้องโง่ด้วย!!ฉันเดินเล่นมาเรื่อยๆมาหยุดอยู่หน้าชิงช้าใต้ต้นไม้ที่ให้ร่มเงา ฉันนั่งลงชิงช้าแกว่งไปมาเบาๆ สายตาทอดมองออกไปท้องทะเลสวย เมื่ออยู่ในความสงบ ที่ไม่มีผู้คนที่รู้จัก ฉันก็มักจะแสดงความอ่นแอออกมาเสมอ"คิดถึงจัง...." ยิ้มบางๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก้มมองเท้าตัวเอง"ถ้าตอนนี้ได้อยู่กับพี่นิวคงมีความสุขมากเลย " ฉันหันไปมองชิงช้าอีกอันที่อยู่ข้างๆกัน ฉันอยากให้เขามานั่งตรงนี้ พูดคุยหยอกล้อกับฉัน แต่มันก็คงเป็นได้แค่ความฝันรึเปล่า"นิวรออยู่ กลับมาหานิวนะ" น้ำตาที่คอยอยู่เป็นเพื่อนฉันยามเหงาไหลเทลงอาบ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 42.คิดถึงใจจะขาด
421 ปีผ่านไปหนึ่งปีสำหรับบางคนมันแค่เวลาไม่นานแต่สำหรับฉันตอนนี้มันช่างยาวนานเหลือเกินกว่าจะผ่านไปในแต่ละวันๆ แต่ละชั่วโมง แต่ละนาที แต่ละวินาที มันช่างยาวนานอะไรอย่างนี้ ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้วมีงานทำแล้วด้วย ฉันเลือกที่จะเปิดกิจการเกี่ยวกับเพชรพลอยที่เมืองไทย จะเรียกว่าฉันมาเปิดสาขาที่ไทยก็ว่าได้แม่กับพ่อก็ดีใจที่ฉันรู้จักทำงานและสืบทอดกิจการถึงจะเริ่มต้นด้วยการเปิดสาขาที่ไทยก็เถอะมีบางคนถามฉันว่า ทำไมไม่กลับไปหาพ่อแม่ทั้งที่เรียนจบแล้ว อยู่นี้ก็ไม่มีใคร ฉันก็อยากกลับไปนะแต่ฉันทิ้งบ้านหลังนี้ไม่ได้ ถึงฉันจะมาอยู่เวลาไม่นานแต่มันกลับผูกพันธ์ มีเรื่องราวต่างๆมากมายที่ฉันไม่อยากลืมมัน ฉันจดจำทุกเหตุการณ์ภาพทุกภาพมุมทุกมุมในห้องนี้ไว้ในความทรงจำฉันมักจะไปทีที่หนึ่งหลบหลีกจากโลกภายนอกที่โหดร้ายได้ ฉันขับรถออกชานเมืองมาเรื่อยๆจนถึงแปลงกุหลาบมากมายหลายสี ฉันเลี้ยวรถเข้าจอด หอบช่อดอกไม้สีขาวเดินลงจากรถ เดินตรงไปที่สุสานเอามือปัดฝุ่นที่ติดเพียงเล็กน้อยออก ที่นี่มีคนดูแลอย่างดีเลยล่ะ ฉันนั่งลงกับพื้นวางช่อกุหลาบลง"เป็นไงบ้างคะ สบายดีใช่มั้ย อยู่นี้คงไม่เหงาเท่าหนูหรอกใช่มั้ยคะย่า ย่าอยู่ได
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 41.เด็กดื้ออย่าร้อง
41"อิ่มจัง" ฉันวางช้อนลงแล้วลูบท้องตัวเองปอยๆ"ไม่อิ่มก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วเด็กดื้อ" ไบรอันต์ยกมือขึ้นมาลูบหัวให็แล้วยิ้มเอ็นดูหลังจากที่กินอิ่มแล้วไบรอันต์ก็เรียกพนักงานมาเช็คบิล"ป่ะไปเดินเล่นกันดีกว่า " ฉันดึงมือคนตัวโตให้ลุกขึ้นไปเดินเล่นสะพานที่เขาบอกว่าจะพาไป(ได้ยินข่าวว่าเธออ้อน)อ่าวไม่ใช่หรอ(ตลก!) ฉันใช่มั้ยที่อ้อนจะไปเองฮ่าฮ่าฮ่า ฉันกับไบรอันต์เดินกอดคอกันมาที่สะพานไม้ที่มีไฟติดตลอดทางอย่างสวยงาม ลมพัดเอื่อยๆอากาศเย็นสดชื่นที่สุด"ที่นี่สวยจัง" ฉันปล่อยแขนไบรอันต์วิ่งกางแขนไปกลางสะพานรับลมเย็นๆ อากาศสดชื่นๆ"เดียวรอพี่ด้วย" เสียงไบรอันต์ที่วิ่งตามหลังฉันมา"ฮ่าฮ่าฮ่าแน่จริงก็ตามมาให้ทันสิ" ฉันวิ่งหนีไบรอันต์ออกมาไกลกวักมือเรียก"อย่าหนีนะเด็กดื้อ" เขาพยายามวิ่งมาหาฉันแต่ใครจะยอมให้จับได้ล่ะฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้มันช่างเป็นอะไรที่มีความสุขที่สุด^^"มาดิเร็วๆเลยฮ่าฮ่าฮ่า" "นิวมันอันตราย กลับมาก่อน!" ฉันหันหลังกลับไปมองไบรอันต์ที่เริ่มเรียกเสียงดุ"อ่ะ ขอโทษคะ " ฉันก้มหัวลงขอโทษบุคลที่ฉันเดินชนเมื่อกี้"มีความสุขกันจริงเลยนะ" เสียงนี้! ฉันเงยหน้าขึ้นมองทันทีที่ได้ยินเสียงนั้นแล้วต้อ
You may also like
ชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.0K viewsรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด284.1K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก324.8K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn49.9K viewsบำบัดลับซ่านสวาท
SheLyn94 viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol12.9K viewsสัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย
นามปากกาดาวเหนือ1.4K viewsข้ามเส้นมาเล่นเพื่อน
เดย์ไลลา3.2K views
