บทที่ 288

แต่เพื่อดูว่าเขาอยากจะทำอะไรกันแน่

เจียงเฉินหานถามต่อ "เมื่อก่อนไม่เห็นเธอจะสะสมแก้วเลย"

เซ่าเยว่ขมวดคิ้ว "นายกำลังถามความชอบของฉันอยู่เหรอ?"

เจียงเฉินหานตอบอย่างจริงใจ "ใช่"

หัวใจของเซ่าเยว่เหมือนถูกอะไรบางอย่างกระแทกเข้าอย่างแรง รู้สึกแปลบๆในอก แต่ก็รู้สึกตลกร้ายไปพร้อมกัน

เมื่อก่อนเธอเคยเฝ้ารอคอยบทสนทนาแบบนี้กับเจียงเฉินหานมาก จะได้ทำความรู้จัก เข้าใจกัน และได้ค้นพบสิ่งดีๆ ในตัวอีกฝ่าย

แต่ตอนนี้ เซ่าเยว่ลองคิดดูดีๆ แล้ว เธอสนใจหัวข้อนี้นะ ถ้าได้คุยกับเพื่อน เธอก็ยินดี

แต่ถ้าคนคนนั้นคือเจียงเฉินหาน เธอไม่มีความสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว

กลับรู้สึกว่าเป็นเรื่องไร้สาระไปเสียหมด

"ไม่เกี่ยวกับนาย"

เจียงเฉินหานจ้องมองเธอ "ซื้อให้ตัวเอง หรือซื้อให้คนอื่น?"

เซ่าเยว่มองเข้าไปในดวงตาของเขา "แล้วไง? ฉันจะซื้อให้ตัวเองหรือให้คนอื่นแล้วมันจะทำไม?"

เจียงเฉินหานพยายามอย่างมากที่จะสงบสติอารมณ์ แต่การที่เซ่าเยว่ไม่ตอบตรงๆ ทำให้เขาหงุดหงิดมากขึ้น เขาไม่อยากทะเลาะเลยจริงๆ แต่คำสั่งที่เย็นชาและดุดันก็หลุดออกมาจากปากจนได้ "บอกมา!"

"ฉันไม่มีหน้าที่ต้องบอกนาย"

เจียงเฉินหานคว้าถุงชอ