LOGINShare
ตอนที่11
Last Updated:
2025-06-27 09:34:11ตอนนี้ที่สนามทุกคนได้กระจายไปอยู่ตามมุมต่างๆรอพี่ๆจะเรียกซ้อมอีกครั้งปรินกับเพื่อนนั่งมองดูสามสาวที่ยืนซ้อมเหวี่ยงคฑากันอยู่ข้างสนาม
ในสนามมีนักฟุตบอลกำลังซ้อมรับส่งบอลกันอยู่ “แคท ปรางจะเอาน้ำมั้ยเราจะไปเอาน้ำ ”มายด์ถามเพื่อนที่ยืนซ้อมคฑากันอยู่ ”เอาจ้า เอามา2เลยเผื่อแคทด้วย”ปรางตอบ มายด์จึงเดินไปหยิบน้ำที่พวกพี่ๆเตรียมมาให้ “แคทคับ..นำ้”พี่ศิวาเดินเอาขวดน้ำมาส่งให้แคท แคทมองก่อนจะส่ายหน้า ”ไม่เป็นไรค่ะพี่ศิวา มายด์เดินไปเอาให้แล้ว ขอบคุณนะคะ”แคทบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉย ศิวาพยักหน้ารับรู้แล้วหันหลังเดินกลับไป ปรางเดินมาข้างๆแคท ”แกก็น่าจะรับไว้นะพี่เขาอุตส่าห์เอามาให้ ดูสิเดินคอตกกลับไปเลย”ปรางบอก ”อย่างนี้ดีแล้ว พี่เขาจะได้เลิกพยายามสักทีแล้วแกดูสิแฟนคลับพี่เขามองมาขนาดนั้้น ขืนชั้นรับน้ำไว้สักวันคงต้องโดนรุมแน่นอน”แคทพูด เธอพยักหน้าไปทางกลุ่มสาวๆที่ยืนอยู่อีกฝั่งของสนาม “น้อง!ระวัง”มีเสียงดังมาจากกลางสนาม แคทหันไปตามเสียงก็เห็นลูกฟุตบอลกำลังลอยมา มองจากสายตาแล้วมันต้องโดนหัวปรางแน่ๆ แคทกระโดดเข้าไปขวางโดยใช้มือจับลูกฟุตบอลไว้เหมือนโกล์วมืออาชีพ การที่แคทพุ่งออกไปอย่างนั้นทำให้ร่างของเธอชนปรางจนล้มลงไป และตัวเธอเองก็กลิ้งไปตามแรงของบอล “แคท ปราง!”มายด์ร้องอย่างตกใจพลางทิ้งขวดน้ำที่เธอถือมา แล้วรีบวิ่งไปที่เพื่อน “เฮ้ย!” ปรินและเพื่อนพูดออกมาพร้อมกันเพราะเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างพากันวิ่งมาที่ข้างสนามทันที ศิวาเองได้ยินเสียงก็เห็นเหมือนกันเลยทิ้งขวดน้ำในมือรีบวิ่งมาที่สองสาวนอนอยู่ ปรางลุกขึ้นก่อนเพราะไม่ได้เป็นอะไรพอเห็นแคทล้มอยู่อีกทางแถมมือยังถือลูกฟุตบอลอยู่ในมือเลยรีบวิ่งไปที่แคท “แคท!เป็นไงบ้าง”มายด์ ปรางและศิวามาถึงและพูดพร้อมกัน แคทลุกขึ้นนั่งโดยมีมายด์กับปรางนั่งยองๆอยู่ข้างๆ ”ไม่เป็นไร”แคทบอกเพื่อนและเงยหน้าบอกทุกคนที่วิ่งมาดูปรางกับมายด์ช่วยกันพยุงแคทให้ลุกขึ้น ปรินกับเพื่อนวิ่งมาถึงตอนที่แคทลุกขึ้นยืนแล้ว ”เป็นอะไรหรือเปล่า ปราง แคท”ปรินถามแต่สายตามองไปที่แคท ”ปรางไม่เป็นอะไรค่ะ แต่แคทต้องเจ็บแน่ๆ ทำไมเตะบอลไม่ระวังกันเลยล่ะคะ”ปรางตอบปริน เธอหันไปว่าพวกนักฟุตบอลที่ตอนนี้มายืนกันเต็มไปหมด “พวกเราขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจเลยคับ”หนึ่งในนักบอลพูดขึ้นพร้อมกับก้มหน้า ”นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจนะ ถ้าตั้งใจจะเจ็บแค่ไหน และนี่ถ้าแคทไม่จับบอลให้สงสัยหนูไม่ต้องไปโรงพยาบาลเลยเหรอ”ปรางพูดแบบโมโห ”ขอโทษคับ”คราวนี้นักบอลพูดพร้อมกันทั้งทีมเลย “พอแล้ว ปรางเค้าไม่ได้ตั้งใจหรอกแล้วก็ไม่มีใครเป็นอะไรสักหน่อย”แคทพูดและจับมือปราง ”แต่แกเจ็บนะ ถ้าเป็นมากแล้วเป็นดรัมไม่ไหวจะทำไง”ปรางมองแคทพลางพูด แคทยิ้มแล้วส่ายหัว ”ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น นี่ค่ะลูกบอลไปซ้อมกันต่อเถอะค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรหรอก”แคทบอกปราง เธอโยนลูกฟุตบอลคืนให้ นักบอลก้มหัวให้แล้วก็พากันไปซ้อมต่อ “แคท ไปห้องพยาบาลดีกว่ามั้ย”ศิวาพูด แคทก้มมองดูตัวเองดีที่ใส่กางเกงวอล์มขายาวเท่าที่เห็นก็มีแผลที่ข้อศอกทั้งสองข้างเพราะเสื้อแขนสั้นและมีแผลถลอกตามแขนเพราะไถลไปกับพื้น “ใช่ แคทไปทำแผลก่อนดีกว่า”มายด์พูดสนับสนุนส่วนปรางพยักหน้าเห็นด้วย ”เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”ศิวาพูด ”ไม่เป็นไรค่ะ มีมายด์กับปรางไปเป็นเพื่อนแล้ว พี่ศิวายังมีงานต้องทำอีกนี่คะ ขอบคุณมากค่ะ”แคทปฏิเสธด้วยสีหน้าปกติ !เดี๋ยวพี่ตามไปดูนะ”ศิวาพูด แคทพยักหน้า “ไป เดี๋ยวช่วยพยุง”ปรางพูด ”ไม่ต้องขนาดนั้น บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไรมากไง”แคทพูดกับปราง เธอเดินไปโดยมีปรางกับมายด์เดินขนาบข้าง ปรินและเพื่อนๆเดินตามไปเงียบๆ พลางฟังสาวๆที่เดินข้างหน้าคุยกันไป ”ขอบใจมากนะแคท ถ้าไม่ได้แกชั้นคงได้ไปนอนโรงพยาบาลแน่ๆ”ปรางพูด เธอทำหน้าเศร้าเพราะเพื่อนต้องมาเจ็บเพราะตัวเอง ”ก็เพราะชั้นไม่อยากต้องไปเยี่ยมแกที่โรงพยาบาลน่ะสิเลยต้องช่วยไง พูดเล่น อย่าคิดมากนะชั้นก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”แคทพูดแล้วเอามือมาลูบผมของปราง แคทรู้ว่าปรางไม่อยากให้เธอต้องเจ็บแต่มันก็แค่เล็กน้อยเท่านั้น ”ถ้าพ่อรู้ล่ะก็ เรื่องใหญ่แน่”มายด์พูดบ้าง ”ห้ามให้พ่อรู้โดยเด็ดขาด เข้าใจใช่มั้ย ถ้าขืนรู้ว่าชั้นยังทำอะไรแบบนี้มีหวังได้กลับไปอยู่บ้านแน่ๆ”แคทพูดเสียงกังวลแล้วกำ ชับเพื่อน ที่ห้องพยาบาลหมอทำแผลให้แคทที่นอนอยู่บนเตียง มายด์กับปรางยืนอยู่ข้างเตียงส่วนปรินกับเพื่อนคอยอยู่นอกห้อง เมื่อทำแผลเสร็จแคทก็ลุกขึ้น แล้วปิ่นที่แคทปักผมอยู่ก็ล่วงไปที่พื้นหักเป็นสองชิ้้น ผมที่ขมวดไว้เลยร่วงลงมา ”อ้าว!หักซะแล้ว”แคทอุทานพลางเอามือจับผมไว้ ”ให้ผมมันได้หายใจบ้างก็ได้”ปรางพูด ”จะบ้าเหรอ นี่มันในมหาลัยนะ”แคทรีบบ่น มายด์ขำกับท่าทีของแคท ”กระเป๋าของเราอยู่ไหนล่ะมายด์”แคทหันไปถามมายด์ ”อยู่ข้างนอกอ่ะ”มายด์บอก ”ไม่เป็นไรในกระเป๋ามียางรัดผมอยู่”แคทพูดพลางลงจากเตียง พอขาลงถึงพื้นแคทก็รู้สึกเจ็บแปร๊บที่ข้อเท้า ”เป็นอะไรหรือเปล่า?”มายด์ถามเมื่อเห็นแคททำหน้านิ่ว ”มันแปร๊บที่ข้อเท้าอ่ะ”แคทบอก พลางจับข้อเท้า “หมอคะ เพื่อนหนูเจ็บที่ข้อเท้าค่ะ”มายด์รีบเดินไปบอกหมอทันที หมอเดินกลับมาดูในขณะที่แคทกลับขึ้นไปนั่งบนเตียงแบบห้อยขาลงมา มีปรางที่ยืนหน้าเสียอยู่ข้างๆ หมอจับข้อเท้าพลิกไปพลิกมาแล้วบีบเบาๆ ”เจ็บมั้ย”หมอเงยหน้ามาถาม ”ไม่มากค่ะ”แคทตอบ “น่าจะเจ็บเอ็นข้อเท้า เกิดจากที่ล้มผิดท่า เดี๋ยวเอายาไปกินกับทานะ แล้วเดินไหวมั้ย”หมอบอกอาการแล้วหันมาถาม ”น่าจะไหวค่ะ มันเจ็บไม่มาก”แคทบอกหมอ ”หมอคะแต่เพื่อนหนูเคยกระดูกข้อเท้าแตกนะคะ มันจะไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ”มายด์รีบถามหมอด้วยสีหน้าเป็นกังวลมาก ”เท่าที่ดู ไม่น่าจะเกี่ยวกันนะ แต่ถ้ามันบวมขึ้นก็ไปโรงพยาบาลให้เขาเอกซเรย์ดูก็ได้” หมอบอก “ค่ะ…ขอบคุณค่ะหมอ”แคท มายด์และปรางยกมือขอบคุณหมอ
Latest chapter
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่206
วันนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงานปีที่5ของปรินกับแคท ปรินอยากจะเซอไพร์สเธอจึงโทรไปจองโต๊ะที่ร้านอาหารบนดาดฟ้าเพื่อจะฉลองกับเธอสองคน ตอนบ่ายปรินพาแคทกลับบ้านก่อนเวลา เขาบอกให้เธอแต่งตัวเพราะจะพาไปที่แห่งหนึ่ง แคทลืมไปแล้วว่าวันนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงาน เธอจึงงงๆที่วันนี้เขาพาเธอกลับบ้านเร็วแล้วยังบอกว่าให้แต่งตัวจะพาไปไหนสักที่ เมื่อแคทแต่งตัวเสร็จ เธอเดินลงก็เห็นว่าปรินรออยู่แล้ว เขาพาเธอไปที่รถแล้วเอาผ้ามาปิดตาของเธอ "พี่ปรินจะทำอะไรคะเนี่ย..ปิดตาแคททำไมคะ" "พี่จะพาไปที่แห่งหนึ่ง แต่ต้องปิดตาก่อนจะได้ตื่นเต้นไงคับ" "เล่นเป็นเด็กเลยนะคะ" "ห้ามแกะออกนะคับ นั่งเฉยๆถ้าถึงที่แล้วพี่จะเปิดตาออกให้" "ค่ะ..ก็ได้" ปรินขับรถไปเรื่อยๆจนถึงโรงแรมที่เขาจองโต๊ะไว้ เขาลงไปเปิดประตูและก้มลงอุ้มเธอพาไปที่ลิฟต์ เขากดขึ้นไปชั้นบนสุด เมื่อลิพต์เปิดปรินก็อุ้มแคทไปนั่งเก้าอี้ที่ทางร้านได้จัดเตรียมไว้ เขาเอาผ้าที่ปิดตาของแคทออก "ลืมตาได้แล้วคับ"ปรินบอก แคทค่อยๆลืมตาขึ้น เธอมองไปข้างหน้าและมองไปรอบๆแล้วยิ้มออกมา รอบตัวเธอมีซุ้มดอกไม้เต็มไปหมด แถมมีเทียนหอมแท่งเล็กๆที่ถูกจุดแล้ววางไว้จนทั่วแทนการเ
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่205
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นอนกอดกัน โดยปรินให้แคทซบไปที่หน้าอกของเขา แล้วก็กอดเธอไว้อย่างแน่น "พี่กลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้ทำแบบนี้กับเราอีกแล้ว" "แคทก็กลัวค่ะ...กลัวว่าจะไม่ได้นอนกอดพี่ปรินอย่างนี้อีก" "ผ่านเหตุการณ์นี้มาได้..ทำให้พี่รู้ว่า เวลาของพวกเราไม่รู้ว่าจะหมดลงเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้นเราต้องดูแลรักษาคนที่รักไว้ให้ดีๆ อย่าปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆโดยที่ไม่ได้มีความสุขด้วยกันเลย" "ใช่ค่ะ..แต่จริงๆแล้วพี่ปรินกับแคทก็อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาเลยนะคะ" "ใช่คับ..แต่พี่ว่าจะเพิ่มเวลาของเราให้มากขึ้นอีกหน่อยนะ" "เวลาของเรา? เวลาอะไรคะ" "ก็...เวลาที่เราจะเป็นของกันและกันไงคับ" "บ้า..พี่ปรินอ่ะ...ไม่คุยด้วยแล้วค่ะ" "งั้น..ทำอย่างอื่นแทนนะคับ" "ว้าย!พี่ปริน..ไม่เอา...พอแล้ว..อือ..อือ" ปรินก้มไปจูบปิดปากแคท แล้วทุกอย่างก็เริ่มต้นและจบลงเหมือนเดิมอีกครั้ง แคทกับปรินเดินทางกลับมาจากออสเตรเลียแล้ว เปรมพอเห็นแคทกับปรินกลับมาก็วิ่งเข้าไปกอดทั้งคู่ "น้องเปรมคิดถึงพ่อปรินกับแม่แคทที่สุดเลยคับ" "แม่กับพ่อก็คิดถึงน้องเปรมนะคับ"แคทพูด "แล้วแม่แคทหายหรือยังคับ" "แม่หายแล้วคับ แล้วน้องเปรมดื้อกับค
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่204
"พี่ปรินคะ..ไม่งอนนะคะ แคทอยู่ก็ได้ค่ะ"แคทจับมือของเขา ตอนนี้แคทนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ส่วนปรินยืนอยู่ข้างๆเตียง "พี่ไม่ได้งอน ถ้าเราไม่อยากอยู่พี่ก็ไม่บังคับหรอก"ปรินพูด น้ำเสียงน้อยใจนิดๆ "อยากสิคะ แคทแค่หวงลูกกับงานน่ะค่ะ ขอโทษนะคะ"แคทบอก "เราอ่ะ ห่วงทุกอย่างแต่ไม่เห็นจะห่วงพี่เลย พี่แค่อยากอยู่กับเราสองคนต่ออีกหน่อยเท่านั้น"ปรินยังหน้าบึ้ง "ห่วงสิคะ แคทห่วงพี่ปรินที่สุด นะคะ นะนะเลิกงอน เลิกน้อยใจนะ"แคทพูด "เราห่วงพี่จริงๆนะ หรือแค่พูดให้พี่ดีใจเล่นๆ"ปรินถาม เขาเลิกงอนเธอแล้วแต่แค่อยากแกล้งเธอดูบ้าง "แคทพูดจริงๆค่ะ...ทำยังไงพี่ปรินถึงจะเชื่อล่ะคะ"แคทพูด "งั้นก็ต้องพิสูจน์"ปรินบอก "พิสูจน์ยังไงคะ"แคทถาม "อย่างนี้ไงคับ" ปรินก้มลงมาจูบโดยที่แคทไม่ทันตั้งตัว เขาใช้มือข้างหนึ่งดันหัวเธอไว้ แล้วจูบเธอด้วยความรู้สึกรักใคร่ เขาเอาลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของเธอ แล้วก็ไล้ริมฝีปากไปที่แก้ม ตา ใบหูและลงมาที่ซอกคอขาว เขาไซร้คอจนแคทร้องครางออกมาเบาๆ แล้วเขาก็วนขึ้นไปจูบที่ปากเธออีกครั้ง "พี่หายงอนเราแล้วล่ะ"ปรินยิ้ม "ไม่ต้องมายิ้มเลย ขี้โกงตลอดอ่ะ"แคทอายหน้าแดง "พี่ก็โกงกับเราคน
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่203
"หมอให้อยู่รอดูอาการอีก2-3วัน ถ้าไม่มีอะไรก็เดินทางกลับได้"ลุงหมอบอก "ดีเลยค่ะ งั้นปรางไปโทรบอกพ่อกับแม่ก่อนดีกว่า ป่านนี้คงรอแย่แล้วค่ะ ไปค่ะพี่ชยา"ปรางบอก "งั้น เดี๋ยวพี่กับมายด์ไปหาซื้ออะไรมากินฉลองกันหน่อยดีกว่านะ"เอกพูด "ลุงก็ขอไปคุยกับเพื่อนลุงก่อน หนูแคทพักผ่อนไปก่อนนะเดี๋ยวลุงมาใหม่"ลุงหมอบอก ทุกคนพากันเดินออกไปจากห้องกันหมด เหลือแค่ปรินที่ยังจับมือแคทและมองหน้าเธออยู่ "แคทมีอะไรแปลกไปเหรอคะ พี่ปรินถึงได้มองแบบนั้น"แคทถาม "แคทรู้มั้ยว่าพี่กลัวมากแค่ไหน ตั้งแต่เราเข้าห้องผ่าตัดมาจนกระทั่งก่อนที่เราจะฟื้นขึ้นมา พี่กลัวว่าจะไม่ได้ยินเสียงของเราอีกแล้ว พี่กลัวว่าเราจะเป็นเจ้าหญิงนิทรา นอนเฉยๆไม่รับรู้อะไรแต่นั่นพี่ก็ยังรับได้แค่ให้เรายังอยู่ไม่จากพี่ไปเลยก็พอ"ปรินหน้าเศร้ามาก "ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วค่ะ..อย่าคิดมากเลยนะคะ...ต่อไปนี้แคทจะไม่ทำให้พี่ปรินต้องทุกข์ใจเพราะแคทอีกแล้ว"แคทพูด "พี่ไม่เคยทุกข์เพราะเราเลยนะ เราทำให้พี่มีความสุขเสมอขอแค่มีเราอยู่ข้างๆ อย่าทิ้งพี่ อย่าปล่อยให้พี่ต้องเดินไปคนเดียวโดยที่ไม่มีเรา ได้มั้ยคับ"ปรินถาม "ได้ค่ะ..ต่อไปนี้แคทจะไม่ทิ้งพี่ปรินกับลู
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่202
"ขอบใจนะทุกคน ขอบใจจริงๆ"ปรินบอก ทุกคนเดินไปนั่งกันที่โซฟาข้างๆห้อง ลุงหมอเดินเข้ามาแล้วและนั่งคุยอยู่กับชยา เอก มายด์และปราง ส่วนปรินยังนั่งกุมมือแคทอยู่ข้างเตียง สักพักปรินก็รู้สึกว่านิ้วมือของแคทที่เขากุมอยู่กำลังขยับ ตอนแรกปรินไม่แน่ใจเขาจึงตั้งใจมองอีกครั้ง ก็เห็นว่ามันขยับจริงๆ "ลุงหมอคับ แคทขยับนิ้วคับ"ปรินบอก เขาเรียกลุงหมอเสียงดังด้วยความดีใจ ทุกคนรีบลุกแล้วเดินเข้ามายืนข้างเตียง "ไหนตาปริน..จริงด้วย"ลุงหมอบอกน้ำเสียงดีใจ "ใช่ค่ะ...ตาของแคทก็ขยับด้วยค่ะ"ปรางพูด เธอยิ้มด้วยความดีใจ "ดูกันไว้ก่อนนะ...ลุงจะไปบอกหมอ"ลุงหมอบอกแล้วรีบเดินออกไป แคทที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับเปลือกตาขึ้นๆลงๆ เพราะเธอหลับไปนานจึงยังไม่ชินกับแสง นิ้วมือก็เริ่มขยับมากขึ้น เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่มือ รู้ว่ามีใครกำลังกุมมือของเธออยู่ ในที่สุดแคทก็ลืมตาขึ้นมาจนได้ "แคท...แคทรู้สึกตัวแล้ว ดีใจจริงๆ" ปรางกับมายด์หันมากอดกันเองด้วยความดีใจ "แคท..เป็นยังไงบ้าง รู้สึกเจ็บตรงไหนหรือป่าว รอเดี๋ยวนะคับลุงหมอไปตามหมอแล้ว"ปรินรีบพูด เขายิ้มด้วยความดีใจจนน้ำตาซึม ลุงหมอกับหมอที่ผ่าตัดแคทและพยาบาลเดิน
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่201
เมื่อเดินไปถึงห้องที่แคทนอนอยู่ ปรินน้ำตาคลอเมื่อเห็นแคทนอนหลับตาสนิท มีเครื่องมือและสายอะไรหลายอย่างอยู่รอบๆตัวเธอ ผมของเธอยังอยู่เหมือนเดิม ปากเธอมีท่อใส่อยู่ เขาไม่อยากเห็นเธอต้องเจ็บแบบนี้ จนเขาไม่ยอมมีลูกอีกก็เพราะกลัวเธอจะเจ็บแต่นี่ยิ่งกว่าตอนผ่าคลอดอีก "พี่ปรินคับ พี่ปรินต้องสู้นะคับ ใจของพี่ปรินกับพี่แคทส่งถึงกันได้ เพราะอย่างนั้นถ้าพี่ปรินท้อหรือหมดหวังพี่แคทก็จะรับรู้ได้นะคับ"กวางจับมือของปริน "ได้กวาง พี่จะสู้จะไม่ท้อเพื่อที่แคทจะได้กลับมาอยู่กับพี่อีกครั้ง พี่สัญญา"ปรินมองหน้ากวาง "ผมเชื่อว่าพี่แคทต้องผ่านไปได้ เพราะพี่แคทไม่เคยยอมแพ้ไม่ว่าเรื่องอะไร ไม่ว่าจะหนักแค่ไหน ถ้าพี่แคทตัดสินใจจะทำก็จะทำจนได้"กวางพูด "ใช่ กูคิดเหมือนกวาง แคทเป็นนักสู้ที่ไม่เคยแพ้ เพราะฉะนั้นมึงต้องเข้มแข็ง"เอกพูด "ใช่ มึงยังมีพวกกู มีกวาง มีลุงหมอแล้วยังมีพ่อแม่ ปรางกับมายด์และที่สำคัญที่สุดคือมึงยังมีตาเปรม ที่เป็นตัวแทนความรักของมึงกับแคทอีกด้วย"ชยาพูด "กูรู้ กูจะสู้และผ่านมันไปให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม"ปรินพูด วันรุ่งขึ้นปริน ชยา เอก กวางและลุงหมอมาโรงพยาบาลกันตั้งแต่เช้า ปรินโทรก
You may also like
กำราบรักนายวิศวะเจ้าเล่ห์
SOEUR2.9K viewsBAD ENGINEER ถ่านไฟเก่าวิศวะ
Ballamira16.0K viewsน้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง
มิลเลียนาห์2.5K viewsทวงรักร้ายนายวิศวะ(เลว) | เวหา x เชอรีน
Aoybabyz5.2K viewsโคตรไอ้เหี้ยม(หื่น)
inglada1.4K viewsเสือร้ายขังรัก (จบเรื่อง)
วารินทร์ทิพย์5.3K viewsพี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน
Naya Solene795 viewsพิษเพื่อนสนิท
ซากิระ18.7K views
