Mag-log inShare
ตอนที่ 14 - 1 ทางเลือก
Huling Na-update:
2025-07-20 09:05:07
Pinakabagong kabanata
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 17 - 1 ผ่อนคลายหลังจากสอบเสร็จ
“เอ่อ... พ่อครับ แม่ครับ วันนี้ผมไปสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ามา เห็นว่าแม่ของจีน่า เขารับอุปการะเด็กที่นั่นอยู่สามคน บ้านเราไม่อยากรับอุปการะเด็ก ๆ พวกนั้นบ้างเหรอครับ”คำถามของบุตรชายคนเล็กทำเอาทั้งนายภูวเมศ และแพทย์หญิงศิริลักษณ์ถึงกับนั่งมองหน้ากันทันที“น่ะ... นี่ แบมอยากมีนะ...น้องเหรอลูก”แพทย์หญิงศิริลักษณ์เอ่ยถามภูวดลออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก“มะ...ไม่ใช่ครับแม่ ผมไม่ได้อยากได้น้องเพิ่ม ผมหมายถึงเรารับอุปการะน้อง ๆ พวกนั้น ด้วยกันส่งเสียให้พวกเขาเรียนจนจบปริญญาตรี เพื่อที่จะได้มีอาชีพเลี้ยงตัวเองได้ในวันข้างหน้าไงครับ ถึงยังไงครอบครัวเราก็มีเงิน และมีสมบัติมากมายที่ใช้ไปจนตายก็ไม่มีวันหมดอยู่แล้ว”สองสามีภรรยาได้ฟังเช่นนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย การแบ่งปันโอกาสให้กับคนที่ด้อยโอกาสกว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะทุกคนในครอบครัวไม่มีใครเกียจคร้านเลยสักคน ทำให้เงินที่หามาได้นั้นไม่ค่อยถูกใช้ออกไป ดีที่ลูกๆ ทุกคนของครอบครัวก็มีอาชีพที่ทำ และอาชีพที่ใฝ่ฝันว่าจะทำกันหมดแล้ว“พ่อเห็นด้วย แต่เอาเป็นในนามบริษัทของเราได้หรือเปล่า”บริษัทพีมาร์ฟามาซีซูติคอล จำกัด เป็นบริษัทยาอันดับของประเทศไทยก็จริง
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 17 ผ่อนคลายหลังจากสอบเสร็จ
เช้าวันเสาร์ เวลาเจ็ดนาฬิกาสามสิบนาที รถตู้คันหรูของตระกูลริกเตอร์เคลื่อนออกจากคฤหาสน์ของตระกูลริกเตอร์ มุ่งหน้าสู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่อยู่ในเขตปริมณฑล เมื่อไปถึงสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ภูวดลก็รู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก แม้เขาจะรู้ดีว่าเด็กกำพร้าหรือเด็กที่ถูกทอดทิ้งมีมากมายถึงเพียงใดในโลกใบนี้ แต่เขาก็ยังทำใจให้ยอมรับไม่ได้อยู่ดี“สนใจรับอุปการะเด็กสักคนสองคนไหมล่ะ” เจนจิราเอ่ยถามเพื่อนชายออกมายิ้มๆ“ฉันยังไม่บรรลุนิติภาวะเลย จะรับอุปการะใครได้เหรอ” ภูวดลเอ่ยถามเพื่อนออกมาด้วยความแปลกใจ“ก็ให้พ่อนายรับสิ”“เธอก็ลูกคนเดียว ไม่ให้แม่ของเธอรับไปอุปการะสักคนล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับ“ครอบครัวฉันรับมาแล้วจ้ะ รับมาสามคนแล้ว แต่เรารับอุปการะในเรื่องส่งเสียให้ได้เรียนต่อ ไม่ได้รับไปเป็นลูกบุญธรรม”“อ้อ...แบบนั้นก็ได้เหรอ”เจนจิราพยักหน้าก่อนที่จะดึงแขนเพื่อนสนิทให้เข้าไปข้างใน เด็กที่ต้องการผู้อุปการะในปัจจุบันนี้มีมากมาย แต่ผู้รับอุปการะในปัจจุบันนั้นหาได้น้อยนักภาพของเด็กตั้งแต่วัยแรกเกิดจนถึงสิบแปดปี ที่ยืนต่อแถวรอรับอาหารกลางวันจากผู้ใหญ่ใจดี ทำให้ภูวดลที่เพิ่งจะเคยมาเยือน ณ สถานที่แห
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 16 - 1 ทำตัวไม่ถูก
“โอ๊ย!!! อยากรู้ก็ถามไปเลย ถามว่าทำไมถึงได้ทำแบบนั้น แบม...นายกับนายนั่นยังต้องเจอหน้ากันอีกหลายปีนะ”เจนจิรายกมือขึ้นมากุมขมับ ถ้ามีเพื่อนข้ามเส้นมาทำกับเธอแบบนี้เธอก็คงจะสับสนไม่น้อยเหมือนกัน แต่ถ้าอยากรู้ว่าอีกฝ่ายคิดหรือรู้สึกอย่างไร มีทางเดียวก็คือต้องถามออกไปให้รู้เรื่อง“ฉันกลัวว่า...”“จะได้ฟังคำตอบที่น่าผิดหวังใช่ไหม” ยังพูดไม่ทันจบเจนจิราก็สวนขึ้นมาทันทีภูวดลพยักหน้าขึ้นลงเป็นคำตอบว่าที่เพื่อนของเธอนั้นพูดมานั้นไม่ผิด เขากลัวความผิดหวัง กลัวกาลัญญูแค่เข้ามาหยอกเพราะนายนั่นเป็นคนขี้เล่น“แล้วนายกะว่าจะเก็บเรื่องนั้นเอาไว้ในใจแบบนี้ไปตลอดหรือยังไง”“ครั้งแรกอาจจะแค่หยอกเล่นก็ได้”“จะให้พิสูจน์อีกกี่ครั้งกันล่ะ ถึงจะรู้หัวใจตัวเองกันเสียที”เจนจิราพอจะมองออก หลายเดือนที่ผ่านมานี้ กาลัญญูพยายามเข้าหาภูวดลตลอด หากเป็นการที่อีกฝ่ายเข้าหาเธอ เธอก็พอจะเข้าใจได้ว่าอีกฝ่ายนั้นชอบผู้หญิง แต่นี่นายนั่นพยายามตีสนิทและคอยเอาอกเอาใจใส่เพื่อนสนิทของเธอมาตลอด“ช่างเถอะ ถ้าใจตรงกัน ชอบเหมือนกัน เดี๋ยวพวกนายก็ไปสานต่อกันเอง คนที่ใช่ยังไงก็ไม่ยากหรอก” เจนจิราถอนหายใจออกมา ถ้าจะให้เพื่อนสนิทของ
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 16 ทำตัวไม่ถูก
หลังจากเกิดเหตุการณ์พลั้งเผลอในวันนั้น วันนี้ทำให้ภูวดลรู้สึกสับสนและทำตัวไม่ถูกเวลาที่อยู่กับกาลัญญูตามลำพัง เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะแกล้งลองใจเขา ไม่ใช่คิดเหมือนกันกับเขา ความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะดีขึ้นของทั้งคู่กลับกลายเป็นห่างเหินอีกครั้ง เพราะภูวดลเอาแต่ทำตัวออกห่างจากกาลัญญู เขากลัวหัวใจตัวเอง กลัวว่าจะถลำลึกไปกับการกระทำของเพื่อนชายที่ยังดูไม่ชัดเจน“แบม...วันนี้ไปอ่านหนังสือด้วยกันป่าว”กาลัญญูพยายามที่จะใกล้ชิดกับภูวดลเหมือนเดิม เขาพอจะรู้สึกได้ว่าเพื่อนชายเริ่มตีตัวออกหาก ทั้ง ๆ ที่วันนั้นก็เป็นฝ่ายตอบสนองเขาเองแท้ๆ แต่มาวันนี้กลับเริ่มที่จะหลบเลี่ยงเขา“ขอโทษนะ วันนี้เรามีนัดกับจีน่าแล้วน่ะ”เจนจิราหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทด้วยความงุนงง เธอสังเกตอาการของเพื่อนทั้งสองมาได้สักพักแล้ว แรกๆ ดูจะเข้ากันด้วยดี แต่สองสามวันมานี้เพื่อนสนิทของเธอดูเหมือนจะพยายามตีตัวออกหากจากอีกฝ่าย‘หรือว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ระหว่างที่ฉันไม่ได้อยู่กับสองคนนี้นะ’ เจนจิราคิดในใจ“อ่อ.... ไปทำอะไรที่ไหนกันเหรอจีน่า” กาลัญญูหันไปถามเพื่อนสาวคนเดียวในกลุ่ม“อ้อ... อื้อ... ว่าจะไปคุณตาของฉันน่ะ”เจนจิราตอบรับเ
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 15 - 1 ทดสอบใจตัวเอง
“เปลี่ยนชุดเฉยๆ หรือว่าอาบน้ำด้วย นานจัง” กาลัญญูเอ่ยถามยิ้มๆ“อะ...ฮึ่ม ยังไม่ได้อาบน้ำ แค่เปลี่ยนชุด เจอหนังสือที่สนใจอ่านยัง” ภูวดลตอบพลางเดินไปนั่งลงข้างๆ“อือ... นี่ไง สนุกดี ที่บ้านไม่มีเล่มนี้พอดีเลย”“จะยืมไปอ่านก็ได้นะ...ไม่หวง”“จริงอะ”นัยน์ตาคมจ้องมองไปในดวงตาดำสนิทของภูวดลราวกับต้องการคำตอบ ชายหนุ่มรีบหลบตาเพื่อนทันที แววตาทะเล้นขี้เล่นของกาลัญญูทำให้เขารู้สึกไม่เป็นตัวเอง“อะ...อื้อ... จริงสิ อยากอ่านก็เอาไปก่อน แต่ต้องคืนนะ เพราะคุณแม่ให้มา”“อืม... ขอบใจนะ จะรีบอ่านแล้วจะรีบเอามาคืน”มือหนาของกาลัญญูยกขึ้นมาจับไหล่กว้างของภูวดล ร่างหนาสะดุ้งพลางหันไปมองผู้ที่ล่วงเกินตนเอง กาลัญญูมองเขาอยู่ก่อนแล้วทำให้สายตาของทั้งคู่สบกันเข้าพอดี สองหัวใจเต้นแรงราวกับกำลังพบเจอกับเรื่องที่ทำให้ตื่นเต้น“รีบทบทวนบทเรียนของวันนี้แล้วแยกย้ายเถอะ วันนี้ฉันรู้สึกเพลียๆ น่ะ”ภูวดลหลบตาพลางลุกจากเก้าอี้แล้วไปหยิบหนังสือเรียนออกมาจากกระเป๋า ก่อนที่จะเดินกลับมานั่งลงที่โซฟาตัวข้างๆ กาลัญญู ใบหน้าหล่อเหลาขาวใสไร้สิวหรือริ้วรอยบนใบหน้าสมกับวัยทำให้คนที่แอบลอบมองยิ้มน้อยๆ ออกมา ตอนที่ภูวดลกำลังใช้
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 15 ทดสอบใจตัวเอง
หนึ่งเดือนก่อนปิดเทอมใหญ่กาลัญญูและภูวดลเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ทั้งสองหนุ่มได้ตัดสินใจที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เพราะแอดมินชันผ่านด้วยกันทั้งคู่ ความสัมพันธ์ของเจนจิรากับภูวดลที่คนภายนอกเข้าใจผิดก็ยังเป็นเช่นเดิม สองหนุ่มสาวยังคงไปกลับโรงเรียนพร้อมกันและไปกินข้าวพร้อมกัน ภูวดลยังคงเอาใจใส่เพื่อนสนิทไม่เปลี่ยนแปลง ยกเว้นเพียงแค่เวลาอ่านหนังสือที่ภูวดลมักจะใช้เวลาร่วมกันกับกาลัญญูมากกว่า“กราฟ นายอ่านหนังสือถึงหน้าไหนแล้ว”“สี่สิบ นายล่ะ”นมรสสตรอเบอร์รี่ถูกวางลงตรงหน้าของภูวดล ใบหน้าหล่อเหลาแหงนขึ้นมองหน้าคนให้ก่อนที่จะเอ่ยคำขอบคุณ“ขอบใจนะ” กาลัญญูส่งยิ้มให้แล้วจึงนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม“หน้าเจ็ดสิบห้าแล้ว” ภูวดลยกนมขึ้นมาดูดพลางตอบคำถามที่เพื่อนถามออกมา“โห... อ่านเร็วเกินไปไหม” กาลัญญูแทบไม่อยากจะเชื่อ แต่เขาก็รู้ว่าภูวดลไม่ใช่คนโกหก อีกฝ่ายเป็นคนพูดจริงทำจริงตั้งแต่ที่ได้รู้จักกันมา“ใกล้สอบแล้วตั้งใจหน่อย” เสียงทุ้มบอกออกมาหลังจากดูดนมที่เพื่อนเอามาฝากจนหมด“คร๊าบ....รู้แล้วคร๊าบ...”น้ำเสียงตอบรับติดเล่นทำให้ภูวดลส่ายหน้าไปมา เขาจะลุกขึ้นเพื่อหยิบขวดนมเปล่าที่เพิ่งด
Maaari mong magustuhan
คุณหนูเดียร์อยากได้เกียร์พี่เดือนสิบ
ปามาลี1.2K viewsแด่เธอผู้เป็นนิรันดร์
คนเล่านิทาน106 viewsสามรักรสแด๊ดดี้ (4P,ฮาเร็มผัวหลากรสนิยม,fetish,kink,dom-sub)
yblack1.6K viewsยั่ว
ลำเนา1.3K viewsพระยายมราชกับฉ้น
sasima567 viewsซ่อนกลิ่นรัก
การัณย702 viewsเพียงชั่ววูบเดียว [MPREG]
DILEMMA 28892 viewsอาถรรพ์เงาวิญญาณเฮี้ยน
มังกรพ่นไฟ86 views
