ตอนที่ 6 - 1 แค่อยากเป็นเพื่อน

“เห้ย!!! นั่นจีน่าเปล่าวะ และนั่นไง…ไอ้หน้าหล่อที่มึงบอกว่าอยากได้มันเป็นเพื่อน”

บอส ภานุเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเจอใครที่กำลังเดินออกไปจากบริเวณห้องน้ำ สายตาคมของเพื่อนสนิทหันมองไปตามทางที่เพื่อนบอก ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นมาเพียงเล็กน้อย

“บังเอิญจังแฮะ”

เสียงทุ้มเปล่งดังออกมาก่อนที่ขายาวๆ จะก้าวตามฝ่ายนั้นไปโดยที่บอส ภานุยังคงยืนงงกับการกระทำของเพื่อนอยู่กับที่

“เห้ย!!! ไอ้กราฟ นั่นมึงจะไปไหน…รอกูด้วย”

เขาตะโกนตามหลังกราฟ กาลัญญูก่อนที่จะมองตามเพื่อนสนิทไปอย่างุนงง

สองหนุ่มเพื่อนซี้เดินตามหลังคู่หนุ่มสาวมาจนเกือบถึงหน้าประตูทางออกของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ก่อนที่สองขาของแบม ภูวดลจะต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนเอ่ยทักทายเขาขึ้นมา

“สวัสดี นายหนุ่มฮอต”

แบม ภูวดลหันหลังกลับมามองตามเสียงก็พบกับชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเขาและเพื่อนสาวส่งยิ้มมาให้ หนุ่มคนนี้มีรูปร่างสูงโปร่ง ผมดกดำ คิ้วเข้ม จมูกโด่งสันเป็นคม ริมฝีปากเรียวสีแดงธรรมชาติ เขาส่งยิ้มมาให้ จีน่าเห็นครั้งแรกก็รู้สึกว่าชายหนุ่มคนที่เข้ามาทักหล่อเหลา หล่อพอๆ กับเพื่อนสนิทของเธอเลย แต่เพราะเธอไม่ได้ชอบผู้ชายเธอเลยไม่ได้รู้สึกอะไร

“เอ่อ… สวัสดี นาย….เรียกเราหรอ”

แบม ภูวดลเอ่ยถามทั้งที่หัวใจแอบสั่นไหวอย่างรุนแรงเมื่อได้เห็นรอยยิ้มทะเล้นที่ส่งมาจากคนร่างสูงตรงหน้า

“ใช่… เราชื่อกราฟ เรารู้จักเธอจีน่า.. ส่วนนายชื่ออะไรนะบอใบไม้”

คนถูกถามรีบแนะนำตัว ก่อนที่จะทำท่านึกถึงชื่อของอีกฝ่ายขึ้นมา

“แบม…”

จีน่าเฉลยให้ เธอมองหน้าคนที่เข้ามาทักก่อนที่จะพยายามนึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเธอไปรู้จักเขาตอนไหน แต่เท่าที่เธอจำได้เธอไม่เคยรู้จักหรือมีเพื่อนชื่อนี้หรือหน้าตาแบบนี้เลย

“อืม….ใช่ เธอสองคนดังมากเลยรู้เปล่า ดังไปถึงโรงเรียนของเรานู่น”

กราฟพยายามชวนคุย สองหนุ่มสาวหันไปมองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ

“สวัสดีจีน่า แบม เราชื่อบอส เป็นเพื่อนของกราฟมัน เราสองคนเรียนอยู่เขตมีนน่ะ เรื่องหนุ่มฮอตสาวฮอตฝั่งธนดังไปถึงฝั่งมีนเลยรู้ป่าว วันนี้ได้มาเจอตัวจริงสมกับที่เขาพูดถึงกันเลย”

บอส ภานุที่เดินมาถึงทีหลังเพื่อนเอ่ยทักทายสองหนุ่มสาวที่เพื่อนสนิทนั้นใจกล้าเดินเข้ามาทักก่อน

“เอ่อ… ขอโทษนะ คือเราสองคนรีบกลับ ขอตัวก่อนนะ”

จีน่าบอกก่อนที่จะดึงมือเรียวของแบม ภูวดลเพื่อที่จะพาเดินออกไปจากตรงนั้น แต่แล้วมือหนาของคนที่มาทักทายกลับคว้าเอามือเรียวอีกข้างของเพื่อนสนิทเอาไว้เอาไว้ ทำให้จีน่าพลอยสะดุดไปด้วย แบม ภูวดลตกใจกับความอุ่นร้อนที่แผ่กระจายออกมาจากมือของอีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะรู้สึึกตัวแล้วสะบัดมือหนาออกจากการจับกุมมือของเขา

“เอ่อ….ขอโทษ พอดีเรายังคุยไม่จบเลย”

กราฟ กาลัญญูที่ได้สัมผัสมือนุ่มของอีกฝ่ายถึงกับเอ่ยคำขอโทษออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

“เอ่อ…มีอะไรอีกครับ” แบม ภูวดลเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเช่นกัน

“เราอยากจะเป็นเพื่อนกับนาย…”

กราฟ กาลัญญูเอ่ยออกมาทันทีอย่างไม่ลังเล ทั้งจีน่าและแบม ภูวดลถึงกับตกตะลึง จะไม่ให้ตกตะลึงกันได้อย่างไรก็ในเมื่อจู่ๆ คนแปลกหน้าก็อยากจะมาเป็นเพื่อนกับเขา ส่วนบอส ภานุถึงกับตกใจในความกล้าของเพื่อนสนิท และเชื่อแล้วว่าเพื่อนสนิทไม่ได้ล้อเล่นเรื่องที่อยากเป็นเพื่อนกับไอ้หนุ่มหล่อสุดฮอตของโรงเรียนใหม่ที่กราฟ กาลัญญูกำลังจะย้ายไป

“แต่เรา… ไม่อยากเป็นเพื่อนกับนาย ขอตัวก่อนนะ”

น้ำเสียงเย็นชาดังออกมาก่อนที่จะจูงมือเพื่อนสนิทอย่างจีน่า เจนจิราออกจากห้างไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง ชีวิตของแบม ภูวดลไม่เคยพบเจอใครที่กล้าเข้ามาทักทายแบบถึงเนื้อถึงตัวหรือบอกว่าอยากจะเป็นเพื่อนกับเขามาก่อน

“หยิ่งว่ะ… ไอ้กราฟ…กูว่ามึงอย่าย้ายไปเลยว่ะ เรียนโรงเรียนของเราให้จบแล้วไปต่อมหาวิทยาลัยด้วยกัน”

บอส ภานุอดที่จะหมั่นไส้หนุ่มหน้าหล่อต่างโรงเรียนคนนั้นไม่ได้

“แบบนี้สนุกดีออก… แม่กูมาทำเรื่องย้ายเสร็จแล้ว และ...ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนใจกูได้ ขอโทษว่ะบอส กูอยากได้ไอ้หมอนั่นเป็นเพื่อนจริงๆ” เขาเอ่ยออกมาขณะที่สายตาคมก็มองตามคนที่เพิ่งเดินจากไป

“สนุกอะไรของมึงวะ กูฟังกูยิ่งไม่เข้าใจ” บอส ภานุพูดออกมาอย่างไม่เข้าใจ

“กลับเหอะ...กูต้องไปอ่านหนังสือ”

กราฟ กาลัญญูเอ่ยชวนก่อนที่จะเดินนำเพื่อนสนิทออกไป บอส ภานุมองตามเพื่อนอย่างไม่เข้าใจแต่ก็เดินตามไปไม่ห่าง

ทางด้านแบม ภูวดลที่ใจยังคงเต้นแรงยังไม่หายกำลังนั่งอยู่บนรถตู้ของครอบครัวโดยมีเพื่อนสนิทอย่างจีน่า เจนจิรากลับพร้อมกัน หญิงสาวแทบจะหัวเราะออกมากับอาการตื่นเต้นของเพื่อนสนิท เป็นเธอก็คงจะตื่นเต้นอยู่หรอกถ้ามีผู้หญิงสวยๆ มาจับมือแล้วบอกว่าอยากเป็นเพื่อนกับเธอ

“คิดยังไงถึงอยากจะมาเป็นเพื่อนกับแบมของเราน๊า…..” จีน่า เจนจิราเอ่ยออกมาลอยๆ

“ม่ะ..ไม่รู้สิ” คนถูกเอ่ยถึงรีบตอบออกมาทันที

“แหม…. เสียงสั่นเชียว ถามจริง… มีความรู้สึกเหมือนถูกไฟช็อตปะเวลาจับมือกับนายหน้าหล่อนั่นน่ะ” เธอเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

“อือ…. รู้สึกแปลกๆ แต่ถึงยังไงก็เถอะ… มีสิทธิ์อะไรมาจับมือฉัน”

ทำเสียงโมโหกลบเกลื่อน จีน่า เจนจิราแอบยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อย อาการของแบม ภูวดลมันคล้ายๆ กับอาการของเธอตอนตกหลุมรักพี่ไอซ์ตอนนั้นไม่มีผิด ไม่แน่ว่าเพื่อนสนิทของเธอคนนี้อาจจะกำลังตกหลุมชายหนุ่มหน้าหล่อ นักเรียนฝั่งมีนคนนั้นเข้าให้แล้ว

“นั่นสิ…..น่าจะจับมือฉันแทนคิกๆๆๆ”

จีน่า เจนจิราเอ่ยขึ้นก่อนที่จะหัวเราะออกมา แบม ภูวดลไม่สบตาเพื่อนเพราะกลัวจะถูกเพื่อนสนิทจับได้ว่าแอบเผลอใจไปให้เจ้าของมือหนาที่แผ่ความอุ่นร้อนออกมาจากฝ่ามือยามที่เขากุมมือของตนไว้