“เห้ย!!! นั่นจีน่าเปล่าวะ และนั่นไง…ไอ้หน้าหล่อที่มึงบอกว่าอยากได้มันเป็นเพื่อน”
บอส ภานุเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเจอใครที่กำลังเดินออกไปจากบริเวณห้องน้ำ สายตาคมของเพื่อนสนิทหันมองไปตามทางที่เพื่อนบอก ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นมาเพียงเล็กน้อย
“บังเอิญจังแฮะ”
เสียงทุ้มเปล่งดังออกมาก่อนที่ขายาวๆ จะก้าวตามฝ่ายนั้นไปโดยที่บอส ภานุยังคงยืนงงกับการกระทำของเพื่อนอยู่กับที่
“เห้ย!!! ไอ้กราฟ นั่นมึงจะไปไหน…รอกูด้วย”
เขาตะโกนตามหลังกราฟ กาลัญญูก่อนที่จะมองตามเพื่อนสนิทไปอย่างุนงง
สองหนุ่มเพื่อนซี้เดินตามหลังคู่หนุ่มสาวมาจนเกือบถึงหน้าประตูทางออกของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ก่อนที่สองขาของแบม ภูวดลจะต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนเอ่ยทักทายเขาขึ้นมา
“สวัสดี นายหนุ่มฮอต”
แบม ภูวดลหันหลังกลับมามองตามเสียงก็พบกับชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเขาและเพื่อนสาวส่งยิ้มมาให้ หนุ่มคนนี้มีรูปร่างสูงโปร่ง ผมดกดำ คิ้วเข้ม จมูกโด่งสันเป็นคม ริมฝีปากเรียวสีแดงธรรมชาติ เขาส่งยิ้มมาให้ จีน่าเห็นครั้งแรกก็รู้สึกว่าชายหนุ่มคนที่เข้ามาทักหล่อเหลา หล่อพอๆ กับเพื่อนสนิทของเธอเลย แต่เพราะเธอไม่ได้ชอบผู้ชายเธอเลยไม่ได้รู้สึกอะไร
“เอ่อ… สวัสดี นาย….เรียกเราหรอ”
แบม ภูวดลเอ่ยถามทั้งที่หัวใจแอบสั่นไหวอย่างรุนแรงเมื่อได้เห็นรอยยิ้มทะเล้นที่ส่งมาจากคนร่างสูงตรงหน้า
“ใช่… เราชื่อกราฟ เรารู้จักเธอจีน่า.. ส่วนนายชื่ออะไรนะบอใบไม้”
คนถูกถามรีบแนะนำตัว ก่อนที่จะทำท่านึกถึงชื่อของอีกฝ่ายขึ้นมา
“แบม…”
จีน่าเฉลยให้ เธอมองหน้าคนที่เข้ามาทักก่อนที่จะพยายามนึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเธอไปรู้จักเขาตอนไหน แต่เท่าที่เธอจำได้เธอไม่เคยรู้จักหรือมีเพื่อนชื่อนี้หรือหน้าตาแบบนี้เลย
“อืม….ใช่ เธอสองคนดังมากเลยรู้เปล่า ดังไปถึงโรงเรียนของเรานู่น”
กราฟพยายามชวนคุย สองหนุ่มสาวหันไปมองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ
“สวัสดีจีน่า แบม เราชื่อบอส เป็นเพื่อนของกราฟมัน เราสองคนเรียนอยู่เขตมีนน่ะ เรื่องหนุ่มฮอตสาวฮอตฝั่งธนดังไปถึงฝั่งมีนเลยรู้ป่าว วันนี้ได้มาเจอตัวจริงสมกับที่เขาพูดถึงกันเลย”
บอส ภานุที่เดินมาถึงทีหลังเพื่อนเอ่ยทักทายสองหนุ่มสาวที่เพื่อนสนิทนั้นใจกล้าเดินเข้ามาทักก่อน
“เอ่อ… ขอโทษนะ คือเราสองคนรีบกลับ ขอตัวก่อนนะ”
จีน่าบอกก่อนที่จะดึงมือเรียวของแบม ภูวดลเพื่อที่จะพาเดินออกไปจากตรงนั้น แต่แล้วมือหนาของคนที่มาทักทายกลับคว้าเอามือเรียวอีกข้างของเพื่อนสนิทเอาไว้เอาไว้ ทำให้จีน่าพลอยสะดุดไปด้วย แบม ภูวดลตกใจกับความอุ่นร้อนที่แผ่กระจายออกมาจากมือของอีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะรู้สึึกตัวแล้วสะบัดมือหนาออกจากการจับกุมมือของเขา
“เอ่อ….ขอโทษ พอดีเรายังคุยไม่จบเลย”
กราฟ กาลัญญูที่ได้สัมผัสมือนุ่มของอีกฝ่ายถึงกับเอ่ยคำขอโทษออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“เอ่อ…มีอะไรอีกครับ” แบม ภูวดลเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเช่นกัน
“เราอยากจะเป็นเพื่อนกับนาย…”
กราฟ กาลัญญูเอ่ยออกมาทันทีอย่างไม่ลังเล ทั้งจีน่าและแบม ภูวดลถึงกับตกตะลึง จะไม่ให้ตกตะลึงกันได้อย่างไรก็ในเมื่อจู่ๆ คนแปลกหน้าก็อยากจะมาเป็นเพื่อนกับเขา ส่วนบอส ภานุถึงกับตกใจในความกล้าของเพื่อนสนิท และเชื่อแล้วว่าเพื่อนสนิทไม่ได้ล้อเล่นเรื่องที่อยากเป็นเพื่อนกับไอ้หนุ่มหล่อสุดฮอตของโรงเรียนใหม่ที่กราฟ กาลัญญูกำลังจะย้ายไป
“แต่เรา… ไม่อยากเป็นเพื่อนกับนาย ขอตัวก่อนนะ”
น้ำเสียงเย็นชาดังออกมาก่อนที่จะจูงมือเพื่อนสนิทอย่างจีน่า เจนจิราออกจากห้างไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง ชีวิตของแบม ภูวดลไม่เคยพบเจอใครที่กล้าเข้ามาทักทายแบบถึงเนื้อถึงตัวหรือบอกว่าอยากจะเป็นเพื่อนกับเขามาก่อน
“หยิ่งว่ะ… ไอ้กราฟ…กูว่ามึงอย่าย้ายไปเลยว่ะ เรียนโรงเรียนของเราให้จบแล้วไปต่อมหาวิทยาลัยด้วยกัน”
บอส ภานุอดที่จะหมั่นไส้หนุ่มหน้าหล่อต่างโรงเรียนคนนั้นไม่ได้
“แบบนี้สนุกดีออก… แม่กูมาทำเรื่องย้ายเสร็จแล้ว และ...ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนใจกูได้ ขอโทษว่ะบอส กูอยากได้ไอ้หมอนั่นเป็นเพื่อนจริงๆ” เขาเอ่ยออกมาขณะที่สายตาคมก็มองตามคนที่เพิ่งเดินจากไป
“สนุกอะไรของมึงวะ กูฟังกูยิ่งไม่เข้าใจ” บอส ภานุพูดออกมาอย่างไม่เข้าใจ
“กลับเหอะ...กูต้องไปอ่านหนังสือ”
กราฟ กาลัญญูเอ่ยชวนก่อนที่จะเดินนำเพื่อนสนิทออกไป บอส ภานุมองตามเพื่อนอย่างไม่เข้าใจแต่ก็เดินตามไปไม่ห่าง
ทางด้านแบม ภูวดลที่ใจยังคงเต้นแรงยังไม่หายกำลังนั่งอยู่บนรถตู้ของครอบครัวโดยมีเพื่อนสนิทอย่างจีน่า เจนจิรากลับพร้อมกัน หญิงสาวแทบจะหัวเราะออกมากับอาการตื่นเต้นของเพื่อนสนิท เป็นเธอก็คงจะตื่นเต้นอยู่หรอกถ้ามีผู้หญิงสวยๆ มาจับมือแล้วบอกว่าอยากเป็นเพื่อนกับเธอ
“คิดยังไงถึงอยากจะมาเป็นเพื่อนกับแบมของเราน๊า…..” จีน่า เจนจิราเอ่ยออกมาลอยๆ
“ม่ะ..ไม่รู้สิ” คนถูกเอ่ยถึงรีบตอบออกมาทันที
“แหม…. เสียงสั่นเชียว ถามจริง… มีความรู้สึกเหมือนถูกไฟช็อตปะเวลาจับมือกับนายหน้าหล่อนั่นน่ะ” เธอเอ่ยถามด้วยความอยากรู้
“อือ…. รู้สึกแปลกๆ แต่ถึงยังไงก็เถอะ… มีสิทธิ์อะไรมาจับมือฉัน”
ทำเสียงโมโหกลบเกลื่อน จีน่า เจนจิราแอบยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อย อาการของแบม ภูวดลมันคล้ายๆ กับอาการของเธอตอนตกหลุมรักพี่ไอซ์ตอนนั้นไม่มีผิด ไม่แน่ว่าเพื่อนสนิทของเธอคนนี้อาจจะกำลังตกหลุมชายหนุ่มหน้าหล่อ นักเรียนฝั่งมีนคนนั้นเข้าให้แล้ว
“นั่นสิ…..น่าจะจับมือฉันแทนคิกๆๆๆ”
จีน่า เจนจิราเอ่ยขึ้นก่อนที่จะหัวเราะออกมา แบม ภูวดลไม่สบตาเพื่อนเพราะกลัวจะถูกเพื่อนสนิทจับได้ว่าแอบเผลอใจไปให้เจ้าของมือหนาที่แผ่ความอุ่นร้อนออกมาจากฝ่ามือยามที่เขากุมมือของตนไว้
“แบม… นายล้างหน้าด้วยอะไรอะ หน้านายขาวดี”จู่ๆ เขาก็เอ่ยออกมาขัดจังหวะ ทั้งจีน่า เจนจิราและตั้ม อนุพงษ์ต่างพากันเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของแบม ภูวดลก็พากันเห็นด้วยกับกราฟ กาลัญญูกับเรื่องที่ว่าแบม ภูวดลนั้นหน้าขาวใส“โฟมล้างหน้าไง แล้วก็มาสก์หน้าก่อนนอน” เขาตอบตามความจริง“มาสก์หน้าด้วยเหรอนายน่ะ แต่มาสก์หน้าพวกผู้หญิงเขาทำกันไม่ใช่เหรอวะ” กราฟ กาลัญญูเอ่ยถามออกมาอย่างจับผิด“จีน่า… ก่อนนอนเธอมาสก์หน้านอนไหม”“ม่ะ…มาร์คสิ ถามได้ นายไม่มาร์คหรือไง เพิ่มวิตามินให้ผิวหน้าไง” จีน่าหันไปตอบอีกฝ่าย“ไม่อะ… ขี้เกียจหึๆ”สายตาที่มองไปยังแบม ภูวดลนั้นเต็มไปด้วยความจับผิด แต่มีหรือที่หนุ่มผู้เก็บงำความลับมานานอย่างแบม ภูวดลจะหลุดออกมา“พี่สาวมันเป็นดาราไง แม่มันก็เป็นคุณหมอ ไม่แปลกหรอกที่จะมันจะได้รับการดูแลจากแม่กับพี่สาว”ตั้ม อนุพงษ์เอ่ยออกมา เขาไม่ได้ช่วยเพื่อนแต่เขาคิดว่าเพื่อนดูแลตัวเองเพราะมีพี่สาวเป็นดาราและมีมารดาเป็นแพทย์หญิง“นายกำลังจับผิดอะไรเราหรือเปล่ากราฟ”แบม ภูวดลจ้องหน้าเขาพร้อมกับเอ่ยถามออกมา จีน่า เจนจิรากับตั้ม อนุพงษ์ก็หันไปมองหน้าเพื่อนใหม่เป็นตาเดียวกัน“เปล่า…. ก็แค่อยากรู
ร่างสูงโปร่งที่เดินผ่านเข้าประตูโรงเรียนมัธยมแห่งนี้มากำลังตกอยู่ในสายตาของคนที่กำลังนั่งรออยู่ แบม ภูวดลไม่ได้สนใจคนรอบข้างจึงทำให้เพื่อนใหม่เข้ามาประชิดตัว แขนแข็งแรงพาดลงบนไปไหล่กว้างมือหนาก็วางลงบนบ่า ชายหนุ่มสะดุ้งเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะหันใบหน้าหล่อเหลาไปมองแล้วพยายามจะเบี่ยงกายออกจากวงแขนแข็งแรงของอีกฝ่าย แต่ทว่ากราฟ กาลัญญูกลับบีบไหล่เขาอย่างแน่นหนา“ปล่อย!!!” น้ำเสียงแข็งกร้าวดังลอดไรฟันจนคนที่โอบไหล่อยู่ถึงกับหัวเราะดังอยู่ในลำคอ“หึๆ”กราฟ กาลัญญูผละวงแขนแข็งแรงของตนออกจากไหล่กว้างของอีกฝ่าย“หวงจังนะ… ร่างกายนายน่ะ”เขาเอ่ยออกมาขณะที่เดินข้างๆ สาวๆ ที่มองมาต่างพากันหวีดร้องเพราะหนุ่มฮอตกับหนุ่มหน้าหล่อ นักเรียนที่เพิ่งย้ายมาใหม่นั้นเดินเคียงข้างกันมา แบม ภูวดลไม่ตอบคำถามที่เขาถาม แต่ทว่ากลับรีบสาวเท้าก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว กราฟ กาลัญญูมองตามเพื่อนชายตรงหน้ายิ้มๆ ก่อนที่จะเร่งฝีเท้าแล้วก้าวตามไปอย่างไม่รีรอจีน่า เจนจิราที่เดินตามหลังมาแต่ไม่แสดงตัวเพราะเธอเองก็อยากจะรู้ว่าแบม ภูวดลนั้นคิดอย่างไรกับเพื่อนใหม่ที่เข้ามาก่อกวนให้เขารำคาญใจ หรือกำลังเข้ามาปั่นป่วนหัวใจขอ
“โอ๊ะ!!! รถมาพอดีเลย กลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้”มือหนายกขึ้นมาโบกลาเพื่อนทั้งสองก่อนที่ร่างสูงจะเดินตรงไปยังรถตู้คันหรูที่มารับเขาพอดี สองหนุ่มสาวไม่ได้ตอบอะไรออกมาเพียงแต่หันมามองหน้ากัน“ระวังนายกราฟไว้หน่อยก็ดีนะแบม จีน่าว่านายนี่ดูยังไงกับแบมอยู่นะ”จีน่าที่เดินคล้องแขนของกราฟ กาลัญญูตรงไปที่ยังรถตู้ของครอบครัวเอ่ยออกมา“เราก็ว่าอย่างนั้นแหละจีน่า นี่ก็ก่อกวนเราทุกวันเลย” แบม ภูวดลเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจ เพื่อนใหม่มาเรียนได้เพียงสัปดาห์เดียวแต่ทว่าทำเขาปั่นป่วนหัวใจ“แล้วเป็นไง แอบหวั่นไหวไปกับเขาไหม” จีน่า เจนจิราแอบกระซิบถาม“ไม่!!!”เสียงเข้มดังออกมาก่อนที่จะขึ้นไปนั่งบนรถ เพื่อนสาวรีบตามขึ้นไปก่อนที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ ราวกับรู้ว่ามีอะไรบางอย่าง เธอรู้สึกได้ว่าแบม ภูวดลแอบหวั่นไหวไปกับคนที่ชอบก่อกวนเขาร่างสูงโปร่งที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำภายในห้องนอนส่วนตัวของตนนั่งลงบนเตียงก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปหยิบสมาร์ทโฟนที่มีเสียงข้อความดังเข้ามาเป็นระยะ สายตาคมกวาดอ่านทุกตัวอักษรในข้อความที่ส่งเข้ามาจากเพื่อนใหม่ แบม ภูวดลเลิกคิ้วหนาของตนขึ้นเพียงเล็กน้อยเมื่อได้อ่านกราฟ เด็กใหม่ : น
เพื่อนใหม่ที่ย้ายเข้ามาได้เพียงหนึ่งสัปดาห์ทำเอาชีวิตที่เคยสงบสุขของแบม ภูวดลวุ่นวาย เขาต้องเผชิญกับอัตราการเต้นของหัวใจที่แรงและเร็วบ่อยครั้งเพราะอีกฝ่ายมักจะถึงเนื้อถึงตัวอยู่เสมอ ถึงแม้จะมีสองเพื่อนสนิทคอยกันและห้ามปรามให้ แต่ทว่าเพื่อนใหม่ดูเหมือนจะอยากแกล้งเขาให้เขาเปิดเผยตัวตนเสียเหลือเกิน“พอทีเถอะ ถ้านายยังไม่เลิกถึงเนื้อถึงตัวเราอีก นายก็ไปอยู่กลุ่มอื่นซะกราฟ” แบม ภูวดลเอ่ยออกมาอย่างเหลืออด“หึๆ เป็นอะไร ฉันก็แค่โอบไหล่นาย จับแขน มันถึงเนื้อถึงตัวตรงไหน เพื่อนผู้ชายคนอื่นเขาก็ทำกัน”กราฟ กาลัญญูเอ่ยออกมายิ้มๆ เขารู้สึกสนุกที่เพื่อนจอมหวงเนื้อหวงตัวราวกับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงคนนี้โมโห“นายก็รู้ว่าแบมไม่ชอบให้ใครมาสัมผัสร่างกายของเขา แบบนี้มันเท่ากับลวนลามกันนะ ถามจริงนายชอบผู้ชายปะเนี่ย” จีน่า เจนจิราเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกไม่ชอบใจเช่นกัน“จริง…. ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับแบม มึงก็ไปอยู่กลุ่มอื่นเลยไอ้กราฟ” ตั้ม อนุวัฒน์เอ่ยออกมาอย่างโมโหเช่นกัน“โอเค โอเค ขอโทษ ขอโทษ ต่อไปเราจะไม่แกล้งนายแล้ว ก็อยากรู้ไงว่าทำไมถึงโดนตัวนายไม่ได้ ความรู้สึกมันเหมือนแบบโดนไฟช๊อตปะ” ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยอ
“นายคนที่เราเจอตอนนั้นไง จำได้ไหม” เสียงหวานเอ่ยถามเพื่อนสนิทด้วยความตื่นเต้น“อืม… ไม่คิดเลย…ว่าจะมาเรียนที่นี่”แบม ภูวดลมองไปที่เพื่อนใหม่ที่หันมาสบตาเข้ากับเขาพอดี รอยยิ้มที่มุมปากของอีกฝ่ายทำเอาเขาต้องหลบสายตาที่ทะเล้นและแพรวพราวนั่น แต่จู่ๆ ร่างสูงก็เดินตรงมาหายังกลุ่มของเขา ทั้งจีน่า เจนจิราและตั้ม อนุพงษ์ถึงกับตกใจ แม้แต่แบม ภูวดลเองก็ตกใจไม่ต่างกัน“สวัสดี ห้อง…หกทับหนึ่งใช่ปะ” เสียงทุ้มดังขึ้นท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่กำลังมองมาอย่างสนใจ“อืม…ใช่"เสียงทุ้มของแบม ภูวดลดังขึ้น สาวๆ ที่มองมาเห็นภาพสองหนุ่มยืนอยู่ใกล้กันก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ เพราะคนหล่อกับคนหล่ออยู่ด้วยกันแล้วภาพที่มองเห็นมันช่างดูเจริญหูเจริญตา เป็นอาหารตาชั้นเยี่ยม“สวัสดี เจอกันอีกแล้ว นาย…จำเราได้ไหม” กราฟ กาลัญญูทักทายหนุ่มหล่อตรงหน้าแล้วเอ่ยถามออกมา“จำได้ว่าเราเคยเจอกันครั้วหนึ่ง แต่จำชื่อนายไม่ได้หรอก” แบม ภูวดลตอบก่อนที่จะมองไปยังเพื่อนสนิททั้งสอง“ถ้าอย่างนั้นเราขอแนะนำตัวกับนายและจีน่าอีกที เราชื่อกราฟ กาลัญญู พิเชษฐ์พัฒน์ ย้ายมาจากโรงเรียนฝั่งมีน”หนุ่มหล่อรีบแนะนำตัว สองหนุ่มสาวเพื่อนซี้ได้แต่หันไปม
หลังจากปิดภาคเรียนไปนานเกือบเดือน การกลับมาเรียนในภาคเรียนที่สองอีกครั้งก่อนที่จะก้าวเข้าสู่ชีวิตนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยก็เริ่มต้นขึ้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งซึ่งมีใบหน้าหล่อเหลาก้าวลงจากรถตู้คันหรูของครอบครัวก่อนที่จะเยื้องย่างเข้าประตูโรงเรียนไป ทุกย่างก้าวของแบม ภูวดลนั้นเป็นที่จับตามองจากสาวๆ รุ่นน้อง ทุกท่วงท่าจังหวะการเดินมันทำให้สาวๆ มองตาเขาแทบลืมหายใจ ถ้าจะบอกว่าเขาเป็นหนึ่งในสมาชิกของวงไอดอลก็ไม่มีใครปฏิเสธได้ลงเลย“แบม!!!”เสียงทุ้มที่ตะโกนตามหลังมาพร้อมกับเสียงฝีเท้าหนักๆ วิ่งตรงมายังเขาทำให้คนถูกเรียกชื่อถึงกับชะงักหยุดเดินแล้วหันกลับไปมอง“มาแต่เช้า” เสียงทุ้มดังออกมาจากริมฝีปากสีแดงอมชมพูเป็นธรรมชาติ“นายก็มาเช้านี่ แล้วจีน่ามายัง วันนี้ได้ข่าวว่าห้องเรามีนักเรียนใหม่ย้ายมาจากโรงเรียนฝั่งมีนคนหนึ่งด้วย”ตั้ม อนุพงษ์เอ่ยขึ้นก่อนที่จะบอกถึงเรื่องราวที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับเพื่อนสนิท“ฝั่งมีน…” เขาทวนคำของเพื่อนสนิท“อืม…. เห็นบอกว่าย้ายมาเทอมนี้แหละ” ตั้ม อนุพงษ์บอกก่อนที่จะสาวเท้าก้าวเดินตามเพื่อนสนิทไป“ย้ายมาตอนนี้อะนะ” แบม ภูวดลยังเอ่ยถามด้วยความข้องใจ“อืม…” คน