MasukShare
ตอนที่ 6 - 1 แค่อยากเป็นเพื่อน
Terakhir Diperbarui:
2025-07-15 09:17:24“เห้ย!!! นั่นจีน่าเปล่าวะ และนั่นไง…ไอ้หน้าหล่อที่มึงบอกว่าอยากได้มันเป็นเพื่อน”
บอส ภานุเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเจอใครที่กำลังเดินออกไปจากบริเวณห้องน้ำ สายตาคมของเพื่อนสนิทหันมองไปตามทางที่เพื่อนบอก ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นมาเพียงเล็กน้อย
“บังเอิญจังแฮะ”
เสียงทุ้มเปล่งดังออกมาก่อนที่ขายาวๆ จะก้าวตามฝ่ายนั้นไปโดยที่บอส ภานุยังคงยืนงงกับการกระทำของเพื่อนอยู่กับที่
“เห้ย!!! ไอ้กราฟ นั่นมึงจะไปไหน…รอกูด้วย”
เขาตะโกนตามหลังกราฟ กาลัญญูก่อนที่จะมองตามเพื่อนสนิทไปอย่างุนงง
สองหนุ่มเพื่อนซี้เดินตามหลังคู่หนุ่มสาวมาจนเกือบถึงหน้าประตูทางออกของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ก่อนที่สองขาของแบม ภูวดลจะต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนเอ่ยทักทายเขาขึ้นมา
“สวัสดี นายหนุ่มฮอต”
แบม ภูวดลหันหลังกลับมามองตามเสียงก็พบกับชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเขาและเพื่อนสาวส่งยิ้มมาให้ หนุ่มคนนี้มีรูปร่างสูงโปร่ง ผมดกดำ คิ้วเข้ม จมูกโด่งสันเป็นคม ริมฝีปากเรียวสีแดงธรรมชาติ เขาส่งยิ้มมาให้ จีน่าเห็นครั้งแรกก็รู้สึกว่าชายหนุ่มคนที่เข้ามาทักหล่อเหลา หล่อพอๆ กับเพื่อนสนิทของเธอเลย แต่เพราะเธอไม่ได้ชอบผู้ชายเธอเลยไม่ได้รู้สึกอะไร
“เอ่อ… สวัสดี นาย….เรียกเราหรอ”
แบม ภูวดลเอ่ยถามทั้งที่หัวใจแอบสั่นไหวอย่างรุนแรงเมื่อได้เห็นรอยยิ้มทะเล้นที่ส่งมาจากคนร่างสูงตรงหน้า
“ใช่… เราชื่อกราฟ เรารู้จักเธอจีน่า.. ส่วนนายชื่ออะไรนะบอใบไม้”
คนถูกถามรีบแนะนำตัว ก่อนที่จะทำท่านึกถึงชื่อของอีกฝ่ายขึ้นมา
“แบม…”
จีน่าเฉลยให้ เธอมองหน้าคนที่เข้ามาทักก่อนที่จะพยายามนึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเธอไปรู้จักเขาตอนไหน แต่เท่าที่เธอจำได้เธอไม่เคยรู้จักหรือมีเพื่อนชื่อนี้หรือหน้าตาแบบนี้เลย
“อืม….ใช่ เธอสองคนดังมากเลยรู้เปล่า ดังไปถึงโรงเรียนของเรานู่น”
กราฟพยายามชวนคุย สองหนุ่มสาวหันไปมองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ
“สวัสดีจีน่า แบม เราชื่อบอส เป็นเพื่อนของกราฟมัน เราสองคนเรียนอยู่เขตมีนน่ะ เรื่องหนุ่มฮอตสาวฮอตฝั่งธนดังไปถึงฝั่งมีนเลยรู้ป่าว วันนี้ได้มาเจอตัวจริงสมกับที่เขาพูดถึงกันเลย”
บอส ภานุที่เดินมาถึงทีหลังเพื่อนเอ่ยทักทายสองหนุ่มสาวที่เพื่อนสนิทนั้นใจกล้าเดินเข้ามาทักก่อน
“เอ่อ… ขอโทษนะ คือเราสองคนรีบกลับ ขอตัวก่อนนะ”
จีน่าบอกก่อนที่จะดึงมือเรียวของแบม ภูวดลเพื่อที่จะพาเดินออกไปจากตรงนั้น แต่แล้วมือหนาของคนที่มาทักทายกลับคว้าเอามือเรียวอีกข้างของเพื่อนสนิทเอาไว้เอาไว้ ทำให้จีน่าพลอยสะดุดไปด้วย แบม ภูวดลตกใจกับความอุ่นร้อนที่แผ่กระจายออกมาจากมือของอีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะรู้สึึกตัวแล้วสะบัดมือหนาออกจากการจับกุมมือของเขา
“เอ่อ….ขอโทษ พอดีเรายังคุยไม่จบเลย”
กราฟ กาลัญญูที่ได้สัมผัสมือนุ่มของอีกฝ่ายถึงกับเอ่ยคำขอโทษออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“เอ่อ…มีอะไรอีกครับ” แบม ภูวดลเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเช่นกัน
“เราอยากจะเป็นเพื่อนกับนาย…”
กราฟ กาลัญญูเอ่ยออกมาทันทีอย่างไม่ลังเล ทั้งจีน่าและแบม ภูวดลถึงกับตกตะลึง จะไม่ให้ตกตะลึงกันได้อย่างไรก็ในเมื่อจู่ๆ คนแปลกหน้าก็อยากจะมาเป็นเพื่อนกับเขา ส่วนบอส ภานุถึงกับตกใจในความกล้าของเพื่อนสนิท และเชื่อแล้วว่าเพื่อนสนิทไม่ได้ล้อเล่นเรื่องที่อยากเป็นเพื่อนกับไอ้หนุ่มหล่อสุดฮอตของโรงเรียนใหม่ที่กราฟ กาลัญญูกำลังจะย้ายไป
“แต่เรา… ไม่อยากเป็นเพื่อนกับนาย ขอตัวก่อนนะ”
น้ำเสียงเย็นชาดังออกมาก่อนที่จะจูงมือเพื่อนสนิทอย่างจีน่า เจนจิราออกจากห้างไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง ชีวิตของแบม ภูวดลไม่เคยพบเจอใครที่กล้าเข้ามาทักทายแบบถึงเนื้อถึงตัวหรือบอกว่าอยากจะเป็นเพื่อนกับเขามาก่อน
“หยิ่งว่ะ… ไอ้กราฟ…กูว่ามึงอย่าย้ายไปเลยว่ะ เรียนโรงเรียนของเราให้จบแล้วไปต่อมหาวิทยาลัยด้วยกัน”
บอส ภานุอดที่จะหมั่นไส้หนุ่มหน้าหล่อต่างโรงเรียนคนนั้นไม่ได้
“แบบนี้สนุกดีออก… แม่กูมาทำเรื่องย้ายเสร็จแล้ว และ...ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนใจกูได้ ขอโทษว่ะบอส กูอยากได้ไอ้หมอนั่นเป็นเพื่อนจริงๆ” เขาเอ่ยออกมาขณะที่สายตาคมก็มองตามคนที่เพิ่งเดินจากไป
“สนุกอะไรของมึงวะ กูฟังกูยิ่งไม่เข้าใจ” บอส ภานุพูดออกมาอย่างไม่เข้าใจ
“กลับเหอะ...กูต้องไปอ่านหนังสือ”
กราฟ กาลัญญูเอ่ยชวนก่อนที่จะเดินนำเพื่อนสนิทออกไป บอส ภานุมองตามเพื่อนอย่างไม่เข้าใจแต่ก็เดินตามไปไม่ห่าง
ทางด้านแบม ภูวดลที่ใจยังคงเต้นแรงยังไม่หายกำลังนั่งอยู่บนรถตู้ของครอบครัวโดยมีเพื่อนสนิทอย่างจีน่า เจนจิรากลับพร้อมกัน หญิงสาวแทบจะหัวเราะออกมากับอาการตื่นเต้นของเพื่อนสนิท เป็นเธอก็คงจะตื่นเต้นอยู่หรอกถ้ามีผู้หญิงสวยๆ มาจับมือแล้วบอกว่าอยากเป็นเพื่อนกับเธอ
“คิดยังไงถึงอยากจะมาเป็นเพื่อนกับแบมของเราน๊า…..” จีน่า เจนจิราเอ่ยออกมาลอยๆ
“ม่ะ..ไม่รู้สิ” คนถูกเอ่ยถึงรีบตอบออกมาทันที
“แหม…. เสียงสั่นเชียว ถามจริง… มีความรู้สึกเหมือนถูกไฟช็อตปะเวลาจับมือกับนายหน้าหล่อนั่นน่ะ” เธอเอ่ยถามด้วยความอยากรู้
“อือ…. รู้สึกแปลกๆ แต่ถึงยังไงก็เถอะ… มีสิทธิ์อะไรมาจับมือฉัน”
ทำเสียงโมโหกลบเกลื่อน จีน่า เจนจิราแอบยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อย อาการของแบม ภูวดลมันคล้ายๆ กับอาการของเธอตอนตกหลุมรักพี่ไอซ์ตอนนั้นไม่มีผิด ไม่แน่ว่าเพื่อนสนิทของเธอคนนี้อาจจะกำลังตกหลุมชายหนุ่มหน้าหล่อ นักเรียนฝั่งมีนคนนั้นเข้าให้แล้ว
“นั่นสิ…..น่าจะจับมือฉันแทนคิกๆๆๆ”
จีน่า เจนจิราเอ่ยขึ้นก่อนที่จะหัวเราะออกมา แบม ภูวดลไม่สบตาเพื่อนเพราะกลัวจะถูกเพื่อนสนิทจับได้ว่าแอบเผลอใจไปให้เจ้าของมือหนาที่แผ่ความอุ่นร้อนออกมาจากฝ่ามือยามที่เขากุมมือของตนไว้
Bab terbaru
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 30 - 1 เพราะรักนี้...ไม่จำกัดนิยาม (อวสาน)
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาภายในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังใจกลางกรุงฯ ภาพของชายหนุ่มร่างสูงที่สวมใส่ชุดกาวน์เดินเคียงข้างกันไปยังโรงอาหารหลังจากการผ่าตัดเคสเมื่อคืนที่ผ่านมา ภูวดลและกาลัญญูนั้นเป็นศัลยแพทย์หัวใจที่ทางอาจารย์หมอและคนป่วยชื่นชม แม้แต่พวกแพทย์และพยาบาลแผนกอื่น ต่างก็แอบชื่นชมสองหนุ่มเช่นกันสำหรับอาจารย์หมอและผู้ป่วยนั้นชื่นชมในความรู้ความสามารถของสองหนุ่ม แต่สำหรับเหล่าแพทย์และพยาบาลแผนกอื่นต่างรู้สึกชื่นชมสองหนุ่มที่กล้าเปิดเผยความสัมพันธ์ว่าทั้งสองคนคบหากันอย่างไม่สนใจต่อสายตาคนอื่น และความสัมพันธ์ของทั้งสองหนุ่มนั้นก็น่าชื่นชมมาตั้งแต่สมัยที่ทั้งคู่ยังคงเป็นนักศึกษาแพทย์อยู่“ศัลยแพทย์หัวใจโรงพยาบาลเรานี่หน้าตาดีกันจริงๆ แต่เสียดายที่คบกันเอง ทำให้ผู้หญิงอย่างเราเสียโอกาสในการได้แฟนเป็นหมอ”พยาบาลแผนกสูตินรีเวชคุยเล่นกับเพื่อนที่นั่งตรงกันข้าม ในขณะที่สายตาก็มองไปยังสองแพทย์หนุ่มที่เพิ่งจะเดินตามกันไปซื้ออาหาร“เดี๋ยวนี้เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้แล้วย่ะ ฉันชอบนะ คู่ของหมอแบมกับหมอกราฟน่ะ ทั้งสองเป็นคู่รักที่คอยช่วยเหลือและซัพพอร์ตกันดีมากเลย อีกอย่าง…สองคนนี้คบกันตั้งแต่ยังเรี
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 30 เพราะรักนี้...ไม่จำกัดนิยาม
ณ ร้านอาหารชื่อดังที่มีพิกัดอยู่บนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมหรูใจกลางกรุงฯ วันนี้สถานที่แห่งนี้ได้มีโอกาสต้อนรับนักแสดงสาวชื่อดัง ที่เดินทางมารับประทานอาหารกับกลุ่มเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลายของเธอ ทางร้านอาหารจึงได้จัดโซนวีไอพี เพื่อความเป็นส่วนตัวให้กับเธอและเพื่อนๆ“ร้านนี้หรูมากเลย วิวก็สวยมากด้วย” คุณหมอพลอยเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น“ที่สำคัญคืออาหารอร่อยด้วย”ภูวดลบอกคุณหมอสาวซึ่งเป็นเพื่อนสาวอีกคนของกลุ่ม ตอนนี้เจนจิรายังคงมาไม่ถึง ทำให้มีแค่เขา กาลัญญูและพลอยเท่านั้น“ถ่ายรูปหน่อยไหมที่รัก” กาลัญญูเอ่ยถามภูวดลออกมา ทำเอาหญิงสาวเพียงคนเดียวถึงกับมองบน เพราะรู้สึกเหม็นความรักที่ไม่เคยจืดจางของเพื่อนทั้งสองคน“อือ... นายก็มาถ่ายด้วยกันสิ” เมื่อได้รับคำเชิญชวน กาลัญญูก็ยิ้มกว้างออกมา“เอามือถือมาสิ เดี๋ยวฉันจะถ่ายให้”คุณหมอสาวบอกคู่รักตรงหน้า มีหรือที่กาลัญญูจะปฏิเสธ ชายหนุ่มรีบส่งสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของตนให้กับเพื่อนสาวทันที“หวานกันไม่เปลี่ยนเลยนะ”เสียงหวานที่คุ้นเคยดังมาจากทางด้านหลังของคุณหมอสาว พลอยยืนนิ่งตัวเกร็งเพราะเธอนั้นจำได้ดีว่าเสียงที่เพิ่งได้ยินนี้เป็นเสียงของใ
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 29 - 1 ประสบความสำเร็จ
ห้าปีต่อมาณ สนามบินสุวรรณภูมิ ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสองคนกำลังเดินลากกระเป๋าเดินออกมาจากทางออกของผู้โดยสารขาเข้า ตลอดทางมีสายตาของสาวๆ ที่จับจ้องมองไปยังชายหนุ่มทั้งสองแทบจะไม่ยอมละสายตา คนที่สูงกว่าสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว ส่วนคนที่ต่ำกว่าอีกฝ่ายประมาณห้าเซนติเมตรสวมใส่เสื้อยืดสีฟ้าอ่อน ผิวของทั้งสองหนุ่มขาวเนียนน่ามอง“เป็นคนรักกันแน่ ๆ เลย” ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินทางมาในเที่ยวบินเดียวกันกับสองหนุ่มกระซิบบอกเพื่อนสนิทที่เดินมาด้วยกัน“ใช่ย่ะ... ตอนอยู่ที่ห้องรับรองของผู้โดยสาร ฉันเห็นผู้ชายตัวสูงๆ น่ะคอยดูแลหนุ่มหล่อคนข้างๆ เป็นอย่างดีจนน่าอิจฉาเลยล่ะ”“น่าอิจฉาเนอะ เดี๋ยวนี้น่ะไม่ว่าจะเพศไหน ถ้ารักกันด้วยใจแล้วมันก็ดูสวยงามเสมอ” เพื่อนข้างๆ พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่ทั้งสองสาวจะพากันเดินแยกไปอีกทาง เพราะทั้งคู่จอดรถเอาไว้ที่ลานจอดรถของสนามบิน“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยที” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนดังขึ้นที่บริเวณจุดนัดพบ ซึ่งสองหนุ่มเดินไปถึงตรงนั้นพอดี สัญชาตญาณความเป็นหมอทำให้ทั้งสองไม่รอช้า รีบพากันวิ่งเข้าไปดูอาการทันที“ขอโทษครับ ผมเป็นหมอ ให้ผมตรวจดูอาการของผู้ป่วย
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 29 ประสบความสำเร็จ
ระหว่างทางมักจะมีอุปสรรคเพื่อมาทดสอบชีวิตคนเรามากมาย ภูวดลและกาลัญญูเองก็หนีไม่พ้นเช่นกัน ปีนี้เป็นปีที่ทั้งสองหนุ่มได้ออกมาเรียนภาคชั้นคลินิก และต้องแยกกันอยู่คนละโรงพยาบาล ภูวดลได้อยู่ในโรงพยาบาลรัฐใจกลางกรุงฯ ส่วนกาลัญญูนั้นได้ลงไปประจำอยู่ที่โรงพยาบาลนอกกรุงเทพฯ ดีที่มีเพื่อนสาวในกลุ่มไปด้วยกัน“เวลาพวกพี่สอนให้ฟังและตั้งใจดู ดูสิ...พอถึงเวลาต้องลงมือทำจริงๆ แล้วก็ทำไม่ได้” รุ่นพี่ปีหกบ่นรุ่นน้องปีสี่ออกมา เมื่ออีกฝ่ายปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้ตามที่บอก“รุ่นพี่...อย่าดุน้องเลยค่ะ แรกๆ มันก็มีมือสั่นเป็นธรรมดา” รุ่นพี่ปีห้าขัดขึ้นมา แม้จะรู้สึกชินกับการที่พวกรุ่นพี่ชอบตำหนิ เพราะตนก็เคยผ่านจุดนี้มาเหมือนกัน แต่ก็อดที่จะสงสารรุ่นน้องไม่ได้“แต่ถ้าฟังกันแล้วตั้งใจดูก็จะทำไม่ผิดใช่ไหมล่ะ” รุ่นพี่ปีหกบอกออกมา เพราะที่เขาบ่นก็เพื่อให้รุ่นน้องมีความตั้งใจที่จะเรียนรู้ให้มากขึ้น และใส่ใจผู้ป่วยให้มากขึ้น“ผมขอโทษครับ ครั้งหน้าผมจะทำให้ดีกว่านี้ครับ”หนุ่มนักศึกษาแพทย์ปีสี่ขอโทษรุ่นพี่ออกมา สีหน้าของเขาก็สลดลง ภูวดลยกมือขึ้นไปตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ แม้จะเพิ่งรู้จักกัน แต่ภูวดลก็ใจดีกับเพื่อนในคณะเสม
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 28 - 1 ไม่เคยลืม
“มะ…ไม่นะ พะ…พี่ไม่ได้ลืม” เสียงทุ้มร้องดังออกมาทั้งๆ ที่เปลือกตายังคงปิดอยู่ เม็ดเหงื่อผุดออกมาตามไรผมและหน้าผาก จนคนที่กำลังหลับสนิทอยู่สะดุ้งตื่น“ที่รัก…เป็นอะไรไปหืม…” กาลัญญูรีบปลุกคนข้างกายพร้อมกับเอ่ยถามออกมา ใบหน้าของภูวดลชุ่มไปด้วยเหงื่อ ร่างกายก็กระสับกระส่ายไปมา“มะ...ไม่ เชื่อพี่นะ พี่…” คนที่กำลังฝันร้ายแผดเสียงร้องออกมา“แบม!!! เป็นอะไรไป หืม…” กาลัญญูใจคอไม่ดีรีบเรียกชื่อแล้วปลุกคนรักหนุ่ม“หะ…หืม อา… ฝันอีกแล้ว” ภูวดลสะดุ้งตื่นเด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันทีพลางพึมพำออกมา“ฝันร้ายเหรอ” คนข้างๆ เอ่ยถาม“อือ…ฝันถึงน้องวิน” กาลัญญูขมวดคิ้ว เพราะภูวดลยังไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังอย่างละเอียด“ก็คนที่ทำให้ฉันอยากเป็นศัลยแพทย์หัวใจยังไงล่ะ น้องเสียไปเกือบสิบปีแล้วล่ะ ตอนนั้นฉันยังเด็กเหมือนกัน ตามคุณแม่ไปทำงานที่โรงพยาบาล น้องวินป่วยเป็นโรคหัวใจ เป็นเพราะตอนนั้นแพทย์เฉพาะทางโรคนี้มีน้อย ทำให้น้องวินได้รับการรักษาไม่ทัน จึงจากไป….”กาลัญญูพยักหน้าขึ้นลงอย่างเข้าใจ เมื่อได้ฟังถึงเรื่องราวของคนที่ทำให้ภูวดลมีความมุ่งมั่นอยากจะเป็นศัลยแพทย์หัวใจ ก่อนที่เขาจะดึงคนรักหนุ่มเข้ามาในอ้อมก
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 28 ไม่เคยลืม
วันนี้เป็นวันที่ภูวดลนัดพบปะในกลุ่มของเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมปลาย โดยมีกฎว่าแต่ละคนต้องพาแฟนมาให้เพื่อนได้ชื่นชมด้วย และแน่นอนว่าภูวดลนั้นกำลังจะพากาลัญญูไปเปิดตัวกับเพื่อนสมัยเรียนมัธยม ว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นแฟนของเขา แม้เจนจิราจะรู้ความจริงอยู่แล้ว แต่นั่นไม่ใช่กับอนุพงษ์ ตอนแรกที่ภูวดลไปถึงร้านอาหารที่นัดเจอกันพร้อมกับกาลัญญู อนุพงษ์ก็เอาแต่มองหาคนข้างกายของทั้งสองหนุ่ม“ไหนล่ะแบม...กราฟ แฟนของพวกนาย อย่าบอกนะว่าหลอกให้ฉันพาแฟนมาด้วย”“ก็ยืนอยู่ด้วยกันนี่ไง” กาลัญญูเป็นฝ่ายตอบออกมาแทน คนที่กำลังมองหาคนข้างกายของสองหนุ่มถึงกับตาเบิกโพลง“มะ…หมายความว่าไง ยะ…อย่าบอกนะว่านายสองคน” อนุพงษ์ยังพูดไม่ทันจบสองหนุ่มก็จับมือกันแล้วชูขึ้นให้เขาดู“ห๊า… น่ะนี่นายสองคนชอบกันเองเหรอ” คนที่เพิ่งจะรู้ความจริงร้องอุทานแล้วรีบถามเพื่อนทั้งสองออกมา“อือ…แล้วนี่จีน่ายังไม่มาอีกเหรอ”กาลัญญูตอบสั้นๆ แล้วจึงเอ่ยถามอนุพงษ์ หลังจากที่เขาและภูวดลนั่งลงตรงข้ามสองหนุ่มสาวเรียบร้อยแล้ว แฟนสาวของอนุพงษ์ได้แต่นึกเสียดายแทนสาวๆ ที่สองหนุ่มหล่อ หน้าตาดีตรงหน้ากลับมาคบหากันเอง“ยัง…อ้อ นี่น้องแพร แฟนของฉันเอง” หญิงสา
Anda juga akan menyukai
ดวงใจศิวกร
ดอกลิลลี่สีม่วง392 DibacaAcacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป
persiA99313 Dibacaเด็กดีของพี่หมอ
จินต์พิชา1.9K Dibacaไขรหัสรัก You’re my keys. [OMEGAVERSE]
DILEMMA 28395 DibacaLOVE YOU MY SUGAR DADDY | รักนะครับคุณแด๊ด
RudeHand7811.2K Dibacaฉาวชู้
อิสระ&ชน380 Dibacaท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2
ลูกแกะขนปุย790 Dibacaคุณวารีไม่ชอบแมวหยิ่ง
บาริสต้าสายรุ้ง1.1K Dibaca
