ตอนที่ 22 ขยันทำให้ชอบจัง

“ ณิหลาก็บอกไปแล้วนี่ค่ะ ว่าเป็นนักวาดอิสระ ไม่ใช่สก๊อย “

“ แต่งตัวแบบนี้ ใครเห็นก็ต้องคิดว่าเป็นสก๊อย แล้วอาชีพวาดรูปมันจะได้เงินเท่าไหร่กันเชียว นี่เธอคิดจะมาเกาะลูกชายฉันกินใช่มั้ย “ ด้วยความเป็นแม่เจ้าระเบียบ ณัฐลีคงจะไม่ยอมแน่ถ้าจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาหลอกลูกชายเธอ

“ เธอจะเอาเท่าไหร่ ?” หญิงกลางคนพูดออกมาอีกเมื่อหญิงสาวเงียบไม่ตอบ

“ ห๊ะ ? “ คนฟังก็ถึงกับงุนงง

“ ถ้าฉันจะจ้างให้เธอออกไปจากชีวิตลูกชายฉัน เธอจะเอาเท่าไหร่ “ คำถามแสนดูถูกของณัฐลี ทำเอาณิหลาเริ่มหัวเสีย เธอจึงตอบกลับคนแก่หัวโบราณตรงหน้ากลับอย่างประชดประชัน

“ โธ่ คุณแม่คะ พี่หมอเขาทั้งสูงทั้งขาว หน้าตาดีหุ่นดี แถมยังเป็นหมออีก ตรงตามมาตรฐานของณิหลาไปหมด ถ้าณิหลาได้เป็นเมียพี่หมอคงจะสบายไปทั้งชาติ “ คนที่ขึ้นชื่อว่าแม่หวงลูกชายได้ฟังก็เลิกคิ้วขึ้นลงไปตามท่าทีของคนตรงหน้า 

“ ถ้าคุณแม่อยากจะจ้างให้ณิหลาออกไปจากชีวิตพี่หมอ ก็คงต้องจ่ายแบบให้ณิหลาสบายไปทั้งชาตินะคะ ณิหลาถึงจะยอมตกลง “ คนพูดบอกพร้อมกับทำตาเล็กตาใหญ่ใส่ว่าที่แม่ย่า จนณัฐลีต้องกุมขมับ

“ คุณไน “ เสียงของแม่บ้านเรียกชื่อของคนที่มาใหม่ ณิหลารีบหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นไนยะที่กำลังยืนอยู่ด้านหลัง ตายจริงเขาได้ยินที่เธอพูดเมื่อกี้หรือเปล่า 

“ มาทำอะไรกันตรงนี้ครับ “ เขาเอ่ยถาม คนเป็นแม่จึงยกยิ้มมุมปาก แล้วพูดฟ้องบอกลูกชาย 

“ เมื่อกี้ไนคงได้ยินที่นางเด็กนี่มันพูดแล้วใช่มั้ย ตาสว่างหรือยังหือ“ คุณหมอหนุ่มที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยกคิ้วสูงแล้วจ้องไปที่วรรณิหลา ที่เธอกำลังทำหน้าทำตาไม่รู้ไม่เห็นเลิ่กลั่กมองไปที่อื่น มุมปากของเขาจึงเผยยิ้มออก

“ ได้ยิน แต่ก็ไม่เห็นต้องมีอะไรให้ตาสว่างเลยนี่ครับ “ เมื่อได้ยินที่ลูกชายตอบมาเช่นนั้นคนเป็นแม่ก็เริ่มหัวร้อน 

“ ตายแล้ว นี่ลูกไปหลงอะไรมันนักหนาเนี้ยห๊ะ “ ณิหลาได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกอยากจะแกล้ง เธอรีบยกมือขึ้นมาเกาะแขนคุณหมอหนุ่มที่ยืนข้างกัน พร้อมกับแนบแก้มของเธอลงไปด้วย

“ สงสัยพี่ไนเขาคงจะชอบความน่ารักขี้อ้อนของณิหลา ก็เลยใจอ่อนนะคะ ใช่ไหมคะที่รัก “ พูดเสร็จมือเล็กก็จับไปที่คางของคนที่กำลังมองเธอด้วยรอยยิ้ม ท่ามกลางความตกตะลึงของคนเป็นแม่และสาวใช้ทั้งสองที่ยืนดูอยู่ แต่มีคุณหมอหนุ่มคนเดียวที่เอาแต่ยืนยิ้มชอบใจ 

“ แรดมากเลยค่ะคุณหญิง “ แม่บ้านขี้ยุอย่างอ้ายหันไปกระซิบใส่ข้างหูเจ้านาย 

“ ไร้ยางอาย คงจะเอาตัวไปกระโดดใส่ผู้ชายแบบนี้จนชำนาญแล้วละสิ อย่าหวังเลยว่าจะได้มาเป็นสะใภ้พงษ์พิสิฐ “ คุณหญิงพูดจบก็เดินหนีไป แต่ก้าวไปแค่สองก้าวก็ต้องหันมาพูดกับลูกชายอีกรอบ

“ เย็นนี้แม่จะเรียกให้อนิต้ามากินข้าวด้วย ลูกเองก็ต้องมานะไน “ คุณหมอที่กำลังมึนงงจึงรีบพยักหน้ารับ เมื่อแม่และสาวใช้เดินไปแล้ว เขาจึงหันมามองหญิงสาวที่ยังคงกอดแขนของเขาอยู่ ณิหลาเองก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องคุณหมอ แล้วจึงรีบปล่อยมือออกจากการรัดกุมเขา

“ ตัวแสบน่ะน้องเนี้ย “

“ ก็คุณหญิงเขามาว่าให้ณิหลาก่อนนี่ค่ะ “ หญิงสาวก้มหน้าเพราะกลัวโดนเขาดุที่เธอทำตัวไม่เหมาะสม

“ พี่รู้ พี่รู้จักแม่พี่ดี “ เขาพูดด้วยท่าทีขบขัน 

“ ขำอะไร มันตลกเหรอ “ เธอรีบเงยหน้าขึ้นมาจ้องเขาหน้านิ่วคิ้วขมวด

“ พี่ก็แค่ รู้สึกขันที่เห็นมีคนกล้ามาต่อล้อต่อเถียงแบบนี้กับแม่พี่ “ 

“ แล้วมันดีหรือมันไม่ดีคะ “ 

“ ก็ดีน่ะ เพราะที่ผ่านมาพี่ก็โดนแม่บังคับ ให้อยู่ในระบบระเบียบมาตลอด ขนาดจะมีเมียแม่พี่ท่านยังคิดจะหาให้เลย “ 

“ แล้วพี่จะเอาตามที่แม่บอกเหรอ “ หญิงสาวยังคงจ้องหน้าถามคนตัวสูงข้างกาย เขาเองก็มองเธอพร้อมกับรอยยิ้มอ่อน 

“ ไม่ พี่ก็บอกแล้วไง ว่าพี่จะเอาณิหลา “ คนฟังเงียบไปทันทีเมื่อได้ยิน ผู้ชายอะไรขยันหยอดเธอจริงๆ 

“ แวะ !” พอรู้ตัวว่าตัวเองเขินหน้าแดงแล้ว จึงรีบเดินหนีเข้าไปในบ้าน

“ อ้าว จะไปไหนอะตัวแสบ “คุณหมอไนยะจึงเดินตามเธอเข้าไป แล้วก็เห็นว่าณิหลากำลังยืนส่องกระจก อยู่ใกล้ๆ กับทางขึ้นบันได เขายิ้มจางแล้วเดินขึ้นไปเอาเอกสารบนห้อง พอกลับลงมาก็ยังเห็นเธอยืนส่องกระจกอยู่เหมือนเดิม แถมสีหน้ายังบูดบึ้งอีก เขาจึงยืนเอาแขนศอกค้ำราวบันไดดูเธอไปพักใหญ่ ก่อนจะถามออกมา

“ เป็นอะไรเหรอณิหลา “ คนโดนถามก็รีบหันมาหา

“ ณิหลาเหมือนสก๊อยตรงไหนคะ แถมยังโดนด่าว่าไร้ยางอายอีก บ้าหรือเปล่ายังไม่เคยผ่านชายสักคน ทำไมถึงมาดูถูกกันได้ “ คนบ่นกอดอกหันหน้าไปที่กระจก แต่คนฟังที่ได้ยินสองประโยคหลังแว่วๆ ก็แอบกลืนน้ำลายลงคอ จ้องมองไปที่น้องอย่างไม่ละสายตา

“ มองอะไรคะ!” 

“ อะ ไม่มีอะไรนี่ “ คนโดนทักรีบหลุดจากการเหม่อลอย

“ แล้วนี่พี่หมอเลิกงานแล้วหรือคะ ทำไมถึงกลับมาไวจัง “ 

“ ยังครับ พี่แค่กลับมาเอาเอกสาร เดี๋ยวก็ว่าจะไปแล้ว “ เขาพูดแล้วก็เดินลงมาจากบันไดเข้ามายืนใกล้เธอ

“ ก็ไปสิคะ ยังมองอะไรอยู่ ” ไนยะอมยิ้มแล้วก้มหน้าไปพูดใกล้หูของหญิงสาว

“ ก็มองดูแฟนพี่ไง “ 

“ บ้า! ณิหลาตกลงไปเป็นแฟนพี่ตอนไหนกัน “ 

“ ไม่รู้แหละ เมื่อกี้ยังเรียกพี่ว่าที่รักอยู่เลย งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะครับที่รัก “ เสียงทุ้มละมุนเอื้อนเอ่ยพร้อมกับดวงตาแพรวพราวมองมายังหญิงสาว สะกดให้คนฟังนิ่งไป เมื่อหายเขินจึงร้องพึมพำตามหลังเขา 

“ บ้า คนอะไรไม่รู้ขยันทำให้ชอบจัง “