ตอนที่ 48 ความจริงคือ....

รถเบนซ์ของณัฐชัย จอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เขาจ้องไปที่หน้าบ้านเพราะเห็นว่าเจ้าของบ้านกำลังยืนเถียงกับใครบางคนอยู่ 

“ เจนบอกแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับเจน อาไม่มีงานมีการทำหรือไง “ 

“ อาก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับเจนนักหรอก ก็แค่ถามดูว่ามีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า “ จิรกิตติ์ยืนต่อล้อต่อเถียงกับเจระวี จนไนยะที่เดินลงมาดูต้องรีบเอาตัวมาคั่นกลางห้ามทั้งคู่ 

“ คิดว่าตัวเองมีน้ำยาขนาดนั้นเลย “ เจนก็ยังไม่หยุด เธอต่อว่าคนเป็นอานอกสายเลือดไม่หยุดปาก 

“ เจนมึงหยุด! เถียงอะไรกันเนี่ยห๊ะ “ ไนยะรีบดึงแขนเพื่อนให้ออกห่างมาจากอาเจต เพราะอีกแค่นิดเดียวพลอยเจนจะกระโดดหยุมหัวอาเจตอยู่แล้ว 

“ หยุดคิดเรื่องนี้ซะน่ะ มันไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก “ พลอยเจนตะโกนพูดใส่จิตรกิตติ์แล้วหันหลังเดินไปขึ้นรถ 

“ อ้าว “

“ สวัสดีค่ะพี่เจน “ เมื่อขึ้นรถมาเธอก็เห็นว่ามีณิหลานั่งอยู่ในรถด้วย 

“ ณิหลา นี่ไอ้ไนตามหาน้องเจอแล้วเหรอ รู้เปล่าว่าเมื่อวานนะ มันหน้าหงอยเป็นหมาไปที่ร้านพี่บอกว่าหาน้องไม่เจอ “ พอเจอเข้ากับณิหลาพลอยเจนก็พูดจ่อแจไม่หยุด ต่างจากอีกคนที่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จาเอาแต่อมยิ้มจางให้ 

“ นี่ยังไม่ดีกันอีกเหรอ “ เมื่อเจนเห็นไนยะเดินขึ้นรถมาแล้วบรรยากาศดูจะมาคุแปลกๆ จึงเอ่ยถาม เพื่อนหนุ่มจึงหันมามองค้อนเธอ

“ มึงอยู่เงียบๆ ไปได้มั้ยเจน “ 

วัด

ทั้งสามขึ้นมานั่งบนศาลาวัด ไม่นานหลวงตาก็เดินเข้ามาหา

“ อ้าว นี่ได้เจอกันแล้วหรือ “ หลวงตาที่เห็นหน้าของวรรณิหลาทักขึ้นด้วยหน้าตานิ่งเฉยเนื่องจากหลวงตานั้นรู้อยู่แล้ว ทำให้ทั้งสามคนจ้องหลวงตาอย่างสงสัย

“ หลวงตารู้ได้ยังไงครับว่าเป็นคนนี้ “ ไนยะถามเพราะเขาเองก็สงสัย หลวงตาก็ยิ้มให้ 

“ ก็เพราะเธอคนนี้ หน้าเหมือนกับดวงวิญญาณตนนั้นที่ตามพ่อหนุ่มมาวันนั้นไง แต่วันนี้ไม่เห็นแล้ว เขาน่าจะหมดห่วงแล้ว “ ไนยะหันไปจ้องหน้าพลอยเจนทันที เพราะสิ่งที่พลอยเจนเคยพูดดันเป็นความจริงเสียอย่างนั้น

“ หลวงตาจะบอกว่า วิสาเป็นวิญญาณตามติดพี่หมอมาก่อนอย่างนั้นเหรอคะ“ ณิหลาที่นั่งฟังด้วยความสงสัยจึงได้ถามกับหลวงตา หลวงตาท่านก็พยักหน้าให้

“ ใช่ วิญญาณของฝาแฝดเธอ ติดตามผู้ชายคนนี้เพราะเห็นว่าเขาเป็นคนดี น่าจะช่วยเหลือกันได้ “ 

“ แต่ผมไม่เคยเจอกับวิสามาก่อนที่จะฝันเลยนะครับหลวงตา “ ชายหนุ่มบอก หลวงตาก็ยิ้มจางให้ 

“ คนเราถึงจะไม่เคยพบเจอกัน แต่หากเคยช่วยเหลือ ก็แล้วแต่มีบุญมีกรรมร่วมกันทั้งนั้นแหละ “ 

“ ก็แกเป็นหมอไงไอ้ไน ก่อนที่วิสาจะเสีย แกเคยรักษาหรือเป็นเจ้าของไข้น้องหรือเปล่า “ พลอยเจนถามอย่างเดาส่งมองมาที่เพื่อน ก่อนที่เธอจะหันไปถามหญิงสาวข้างกาย “ ณิหลาพี่ถามได้ไหม ตอนที่วิสาจะเสีย ณิหลาได้พาเธอไปที่โรงพยาบาลหรือเปล่า “ 

“ ไปค่ะ ก็โรงพยาบาลที่พี่หมอทำงานนั้นแหละ “ 

“ นั่นไง! ต้องใช่แน่เลย “ พลอยเจนพูดขึ้นอย่างมั่นใจ แต่คุณหมอหนุ่มก็ปฏิเสธทันที

“ แต่ฉันมั่นใจว่าไม่เคยเห็นวิสาหรือณิหลามาก่อน ที่จะฝันจริงๆ “ 

“ พี่หมอไม่เคยเจอหรอกค่ะ เพราะณิหลาจำได้ว่าวันนั้นณิหลาก็ไม่เคยเห็นพี่หมอไนเหมือนกัน “ 

“ อ้าว แล้วมันยังไงล่ะ “ พลอยเจนอุทานอย่างไม่เข้าใจ จากนั้นจึงหันไปคุยกับหลวงตา “ แสดงว่าดวงวิญญาณของผู้หญิงคนนั้น ตามเพื่อนหนูมาตลอด 5 ปีเลยเหรอคะ “ หลวงตาก็ไม่พูดอะไรนอกเสียจากพยักหน้าว่าใช่ ทำเอาพลอยเจนสีหน้าเปลี่ยนเสียวสันหลังวาบ 

“ แล้วหลวงตารู้มั้ยคะ ว่าวิสาต้องการอะไร ทำไมเธอถึงตามพี่หมอ “ เพราะตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมาทั้งที่ณิหลาเป็นน้องสาวเป็นฝาแฝดกับวิสา แต่เธอกลับไม่เคยฝันหรือเคยเจอวิสาเลยสักครั้งตั้งแต่ที่วิสาเสียไป ทำไมวิสาจะต้องไปเข้าฝันหมอไนยะคนที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนด้วย ณิหลาคิดแล้วก็หันไปจ้องหน้าแฟนหนุ่ม 

“ เพราะเขาอยากให้ช่วยเหลือ คนที่ยังอยู่ “ แม้หลวงตาจะไม่ได้ตอบให้รู้ชัดเจนแต่คนฟังก็เข้าใจ ณิหลาหันกลับมาจ้องหลวงตาน้ำตาคลอ 

“ อ๋อ วิสาคงอยากจะให้ไนช่วยณิหลาล่ะสิ “ พลอยเจนอุทานเป็นการเดาออกมาอีก หลวงตาก็ยิ้มให้

“ อืม เพราะเธอห่วงน้องสาวคนเดียวที่ยังอยู่ แล้วเห็นว่าพ่อหนุ่มเป็นคนดี เลยอยากฝากน้องสาวให้พ่อหนุ่มช่วยเหลือ ดูแล “ ณิหลาก้มหน้า ทำไมวิสาถึงรักและทำทุกอย่างเพื่อเธอตลอด ขนาดตายไปแล้ววิสาก็ยังห่วงเธอ

“ แล้วตอนนี้ดวงวิญญาณของวิสาไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วเหรอคะ เธอยังอยู่กับพวกเรามั้ย “ หน้ามนที่น้ำตาเปรอะแก้มเงยหน้าขึ้นถามหลวงตาอีกคำถาม 

“ เขาไปสู่ภพภูมิของเขาแล้วแหละ เราที่ยังอยู่ก็ดูแลตัวเองให้ดีๆ เขาจะได้ไม่ห่วง หลวงตาก็บอกได้แค่นี้แหละ “