ตอนที่ 15 เข้าทาง 2

ไป๋เล่อชิงว่า “สงสัยพี่สาวคงอยากมีหน้าอกใหญ่จึงทำลวงตาให้แต่งกายออกมางดงามมากกว่าเดิม”

“อ้อ จริงด้วย ข้าลืม” 

โจวเจินเริ่มคล้อยตามและเห็นด้วยนิดๆ

ทว่านางกระชับมือที่กอบกุมท่อนขาของคนบนบ่าสงสัยอีก “แต่ท่อนขาของเขาก็ไม่นุ่มนิ่มเท่าที่ควรนะ”

ก่อนที่โจวเจินจะสันนิษฐานไปเรื่อย   เจาจวิ้นรีบทำทีสะดุ้ง 

“อุ๊ยตาย! ข้าตื่นแล้ว รีบเอาข้าลงเร็วเข้า ลงๆ” 

“โอ๊ะๆ ได้ๆ” โจวเจินพลันลืมเรื่องที่คลางแคลงใจ  รีบหยุดฝีเท้าค่อยๆวางแม่นางชุดชมพูลง 

“พี่สาวเจ็บที่ใดหรือเจ้าคะ?" 

ไป๋เล่อชิงเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง

เจาจวิ้นเงยหน้ามองคนถาม เห็นเป็นคนที่แต่งกายเป็นบุรุษ แต่เอ๊ะ พอมองใกล้ๆ ชัดๆ ถึงกับต้องเพ่งพิศอย่างไม่อาจถอนสายตา พอสังเกตดีๆก็พลันมั่นใจเต็มสิบ ตาโตมีลักยิ้มน่ารักทั้งยังมีหน้าอกใหญ่แต่ตัวเล็กนิดเดียว 

ฮึ! ที่แท้ก็สตรีปลอมตัว 

แล้วไป!

เจาจวิ้นไม่สนใจสาวน้อยสะสวยหุ่นดีผู้นี้ที่แม้ว่าจะปลอมตัวเป็นผู้ชายก็ยังงามสะพรั่งโดดเด่น เพียงหันมองโจวเจินอย่างบ้าคลั่งจนตาเกือบถลน 

“พี่สาว ท่านเป็นอะไรหรือไม่?” ไป๋เล่อชิงถามอีก เบิกตาโตปานนั้น หรือว่ายังตกใจไม่หาย

เจาจวิ้นพลันนึกขึ้นได้ “ใช่! ข้าตกใจจะแย่ โอ๊ย!  ข้าเจ็บเหลือเกิน เจ็บมากด้วย”

รีบแสร้งโอดครวญแฝงแววออดอ้อนเต็มขั้น

“บาดเจ็บแน่ๆ” โจวเจินว่า “ขอข้าดูหน่อย”

ครั้นโจวเจินยื่นหน้าเข้ามาเพื่อมองหาบาดแผล เจาจวิ้นก็สบโอกาสมองอย่างตั้งใจ 

พอได้เห็นใบหน้าของโจวเจินใกล้ๆ  ก็ให้รู้สึกใจสั่น 

เขามองอย่างเผลอไผลจนสมองคล้ายหยุดทำงาน ไม่สั่งการชั่วขณะ แต่หัวใจกลับจดจำรูปลักษณ์เอาไว้แล้วทั้งหมด 

“ว่าอย่างไรพี่สาวบาดเจ็บที่ใด นั่งลงก่อนเจ้าค่ะ หายใจเข้าลึกๆ” ไป๋เล่อชิงเห็นคนถูกถามเหม่อลอยเช่นนี้จึงคิดว่าอาการสาหัส “ข้าพอรู้เรื่องหมอเรื่องยาเล็กน้อย ให้ข้าจับชีพจรหน่อย”

เจาจวิ้นถูกดึงมือไปจับชีพจร ได้ยินเสียงแว่วว่า “โอ้ ชีพจรเต้นเร็วและแรงมาก พี่สาวคงตกใจกลัวน่าดู”

เจาจวิ้นกะพริบตาปริบๆ เขาไม่ได้ตกใจกลัวสักนิด แต่กำลังตื่นเต้นสุดขีดต่างหาก

ฝ่ายโจวเจิน นางจับชีพจรไม่เป็นหรอก ทำได้เพียงจับหน้าผาก จึงยกมือหนึ่งอังหน้าผากตัวเอง ยื่นอีกมือไปอังหน้าผากอีกคน 

ทำเอาเจาจวิ้นอุ่นวาบเบิกตาโตยิ่งกว่าเดิมสามเท่า เมื่อเขาถูกมือนุ่มเย็นตะปบเบาๆ เหนือคิ้วเช่นนั้นก็ให้รู้สึกขนลุก เนื้อตัวกระตุกอย่างเสียวซ่าน

“ตัวไม่ร้อนนะ ไหนดูให้ดีอีกทีสิ” เพราะเห็นเป็นสตรีด้วยกัน โจวเจินจึงเอาหน้าผากตัวเองแตะหน้าผากของอีกฝ่ายเสียเลย 

ทำเอาคนปลอมเป็นสตรีตัวเกร็งแข็งทื่ออีกคำรบ

ลมหายใจที่ประสานอย่างใกล้ชิดนี่มัน...

อา...คิดถึงเหลือเกิน