Semua Bab รักนี้ข้าสมยอม: Bab 1 - Bab 10

เขาเป็นบุรุษจืดจาง ไร้ความโดดเด่น แต่นางก็เห็นความน่าสนใจในตัวเขาจนได้ หวังเพียงเขามอบครอบครัวเล็กๆ อยู่อย่างสมถะ มีชีวิตหลังแต่งงานที่เงียบสงบเรียบง่ายและปลอดภัยก็พอหากแต่ชีวิตสงบสุขที่ได้มาง่ายๆไหนเลยจะยืนยาว สุดท้ายนางก็ได้รับแต่ความสับสนวุ่นวาย ชีวิตยุ่งเหยิงอันตราย ระหกระเหินผกพันไม่แน่นอนชีวิตสงบสุขเรียบง่ายที่ใฝ่หาเหตุใดช่างยากเย็นนักอา...แต่ไม่เป็นไร เพราะในที่สุดนางก็ได้รู้ ชีวิตที่ยุ่งเหยิงอันตรายเช่นนี้ล่ะ ช่างมีสีสันดีนักแล**********แนะนำตัวละครไป๋เล่อชิง คู่รักคู่ร้างแม้ห่างกายแต่ใจมิไร้เยื่อใย นางเพิ่งรู้ เพราะเขาสมยอม การแต่งงานระหว่างเราจึงเกิดขึ้น มิน่าเล่า แรกเริ่มจืดจาง ภายหลังคมเข้ม ทีแรกขึงขัง หลังๆยอมหมด เขาแสร้งทึมทื่อบื้อใบ้เพื่อแกล้งนางนี่เองอู๋หมิง หากไม่สมยอมแต่โดยดี คงมีสตรีโชคร้ายตลอดชีวิตโจวเจิน/อาโยวสตรีจากยุคปัจจุบัน ถูกรถชนทะลุมิติมาสิงร่างจอมยุทธ์หญิงผู้ตามหารักแท้กับสามีคนใหม่ คนไหนก็ได้หลิวหนิง/เจาจวิ้นคนสนิทข้างกายอู๋หมิง**********หออวิ๋นเซียว แผนการอันชั่วร้ายไร้ยางอายถูกบรรยายออกมาจากริมฝีปากจิ้มลิ้ม“ข้าวางแผนเอาไว้แล้ว เจ้าแค

ฉางเฟิงจึงรีบทำท่าง้องอนเต็มที่ เขาไม่อยากเสียไป๋เล่อชิงไป “ชิงชิง เจ้าใจเย็นก่อน” ไป๋เล่อชิงเกือบใจอ่อนอยู่แล้วเชียว อย่างน้อยก็ยังอาจจะเหลือเยื่อใยในฐานะสหายที่หวังดีต่อไป แต่เมื่อเหลือบเห็นสีหน้าสตรีนางนั้นที่ยกยิ้มตรงมุมปาก สีหน้าคล้ายสาสมใจอย่างมาก นางก็ให้รู้สึกเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน โกรธจนคล้ายมีควันพุ่งออกใบหูที่แท้ก็เช่นนี้ สตรีคนนั้นจงใจให้นางมาเห็นสินะ!ฮึ! ดี! แผนการแย่งชิงนับว่าดีบุรุษเช่นนี้อยากได้ก็เอาไปเถอะ!กล่องไม้ใส่อาหารถูกเขวี้ยงลงพื้นดังโครม ทั้งขนมและป้านน้ำชาตกกระเด็นแตกกระจายดังเพล้งๆ ทั้งหมดพลันกลายเป็นอาวุธร้าย“กรี๊ดดดด” หญิงแพศยากรีดร้องสุดเสียง ท่าทางที่เสแสร้งนั้นทำเหมือนตกใจอย่างมาก เสียขวัญอย่างยิ่งฉางเฟิงรีบเข้าไปปกป้อง “น้องฉิน”“พี่เฟิง น้ำร้อนเจ้าค่ะ ถูกเศษกระเบื้องบาดด้วย ข้าเจ็บเหลือเกิน ฮือ...” อ่อนแอปวกเปียกปรารถนาการปกป้องทะนุถนอมอย่างที่สุด“โอย พี่เฟิง ข้าจะตายหรือไม่เจ้าคะ ข้ากลัวเจ้าค่ะ”เมื่อได้ยิน เขารรีบหันมามองไป๋เล่อชิงตาขวาง “ชิงชิง เจ้าทำอะไร เกินไปกระมัง”ว่าอย่างไรนะมารยาแค่นี้ก็มองไม่ออกเรอะไป๋เล่อชิงยิ่งให้รู้สึกเหมือนฟ้า

ในอดีตเพราะมารดาของนางมีนิสัยร้ายกาจเป็นที่เลื่องลือ แม้นางทำตัวแสนดีย่อมมีคดีติดตัวมิอาจลบล้าง และยามนี้บุตรสาวของนายหญิงรองผู้ล่วงลับเช่นนาง ไหนเลยจะสู้บุตรสาวของนายหญิงใหญ่ที่ยังมีชีวิตอยู่ ที่สำคัญแม่เลี้ยงยังมีบุตรชายค้ำชู ไม่บอกก็รู้ว่านางที่ตัวคนเดียวไร้มารดาไม่มีพี่หรือน้องชายร่วมอุทร ต้องเจอนรกขุมไหน ไม่ว่าจะทนกัดฟันยืนหยัดอย่างไร ก็ต้องแพ้พ่ายในทุกวัน พี่หญิงได้แต่งงานกับฉางเฟิง ส่วนนางต้องแต่งงานตามการตัดสินใจของบิดามารดาและวาจาของแม่สื่อวันนั้น นางบังเอิญแอบได้ยินท่านพ่อกับแม่เลี้ยงพูดคุยกันว่าจะให้นางแต่งกับพ่อหม้ายผู้ร่ำรวย พอไปสืบถึงรู้ว่าคนผู้นั้นแก่กว่านางยี่สิบกว่าปี มีร้านค้ามากมายเป็นสินสอดสู่ขอ แต่เขามีอนุเต็มเรือน ลูกหลานครบถ้วน ในจวนที่กำแพงสูงลิบนั้นเป็นครอบครัวใหญ่ ปัญหาเยอะ มีทั้งนายท่านผู้เฒ่าบ้าอำนาจ นายหญิงผู้เฒ่าที่เคร่งจารีตแต่ลำเอียงรักบุตรหลานผู้ชายเป็นที่สุด เห็นบุตรหลานผู้หญิงเป็นขยะไร้ค่า ทั้งยังมีท่านลุง มีท่านอา รวมกันหลายคน และมีบุรุษที่แต่งสะใภ้คนแล้วคนเล่ารับอนุไม่เว้นแต่ละวัน นับเป็นครอบครัวถ้ำเสือรังหมาป่าเฉกจวนไป๋ท

ไป๋เล่อชิงได้ตระหนักอย่างแท้จริงว่าบุรุษที่มีท่าทางจืดชืดคล้ายไม่ประสาต่อโลกหล้านามว่าอู๋หมิง แท้จริงกลับดุดันยิ่งกว่าเสือ ร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ กระบวนท่าร่วมรักประหนึ่งทหารศึกกระหายเลือดที่ได้ออกรบอหังการหรือไม่ก็จอมยุทธเจ้าสำราญที่ออกท่องยุทธจนล่วงรู้ฟ้าดิน เขาพานางท่องราตรีวสันต์จนขาพับขาอ่อน ทำเอาแม่นางน้อยเช่นนาง ถึงขั้นบรรลุแจ้งในทุกท่วงท่าร่วมรักทุกขั้นตอนเนื่องจากสามีเร่าร้อน ตอนเช้าเมื่อตื่นนอน ภรรยาถึงขั้นต้องเดินขาสั่นไปยกน้ำชาให้แม่สามีโถงเรือนยามรุ่งอรุณ แสงแดดสาดเข้าทางหน้าต่าง ส่งผลให้ทั่วห้องอบอุ่นกำลังดีเมื่ออากาศทำให้สบายตัวคนย่อมสบายใจหวังว่าแม่สามีจะโปรดโปร่งอารมณ์ดีไม่รู้สึกหงุดหงิดร้อนรุ่มอันใดไป๋เล่อชิงเดินเข้าประตูโถงเรือนมาพร้อมอู๋หมิง เห็นแม่สามีนั่งอยู่จึงรีบคารวะทักทายอย่างมีมารยาท“สะใภ้ทำความเคารพแม่สามีเจ้าค่ะ”ซืออวิ๋นช้อนตามองสะใภ้นิ่งๆอย่างพินิจพิจารณา สีหน้าไม่เผยความนัยว่าชอบไป๋เล่อชิงหรือไม่ เพราะบุตรชายไม่เคยเล่าเรื่องสตรีของเขาให้ฟัง หมิงเอ๋อร์คบหากับนางยามใดก็สุดรู้ จู่ๆ ก็กลับเรือนมาบอกมารดาว่าอยากแต่งงาน พอถามว่าแต่งกับสตรีคนใด พามาให้แม่รู

ครั้นคิดถึงตรงนี้ ไป๋เล่อชิงก็พลันเห็นภาพวาบหวิวเป็นกล้ามหน้าท้องของอู๋หมิงโดยไม่ได้ตั้งใจ ความหวั่นไหวก่อเกิดในใจทันใด พาลให้แก้มนุ่มเกิดริ้วแดงซ่านมิอาจห้าม นางรีบดึงสติคืนมาก่อนว่าต่อ “ไม่มีความเคลื่อนไหวเลย ระดูก็เพิ่งมาวันนี้”ลู่หว่านจับมือไป๋เล่อชิงปลอบ “ชิงเอ๋อร์อย่ากังวล ข้าเองแต่งกับเฉิงอวี่ได้เกือบปีเลยเชียว กว่าจะตั้งครรภ์”เฉิงเอินพลันรู้สึกผิด “ชิงชิง ข้าขอโทษที่ปากพล่อย ขอตบปากตัวเองนะ นี่แน่ะๆ” นางทำปากจู๋ยกมือตีแปะๆไป๋เล่อชิงหัวเราะคิก “มาๆ ข้าตบให้”“อ๊ะ ไม่ต้องๆ ข้าเกรงใจ”“ไม่เป็นไร”“ไม่เอา”สตรีทั้งสองวิ่งหนีรอบตัวลู่หว่านเด็กสาววัยสะพรั่งมักเป็นเช่นนี้เสมอเวลาเจอกัน วุ่นวายอย่างยิ่ง ลู่หว่านให้รู้สึกปลงยิ่งนัก ชีวิตพวกเจ้าสงบสุขเกินไปกระมัง? นางรีบปราม “พวกเจ้าอย่าทำเช่นนี้มันดูไม่งาม” เฉิงเอินหยุดเล่นแต่ปากว่า “ไม่เป็นไรหรอกพี่สะใภ้ ชีวิตอย่าจริงจังเกินไป ทำตัวเป็นเด็กบ้างจะได้ปลดปล่อย”“ใช่แล้ว” ไป๋เล่อชิงเห็นด้วยอย่างยิ่ง มีเพียงอยู่กับสหายแสนดีอย่างเฉิงเอิน นางถึงได้เป็นตัวของตัวเองจังหวะนั้น เสียงทักทายของสตรีผู้หนึ่งพลันดังขึ้น “น้องรอง”สตรีทั้งสา