คนที่กูหวง 2

@บ้านเวกัส

เมื่อเดินเข้ามาภายในบ้านไอยาก็สังเกตเห็นชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มหน้าตาดีคนหนึ่ง นั่งเล่นเกมส์อยู่กับริวและเจไดเพื่อนของเธอ พอเธอเดินเข้ามาใกล้พวกเพื่อนๆเธอก็เอ่ยทักทาย ทำให้ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามองเธอกับเวกัส

“ไอ้ริว! อยู่ด้วยพอดีเลยนึกว่าจะต้องโทรตามซะแล้ว” ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามาหา เขาคือ ’ริวกิ’ น้องชายแท้ๆของเวกัสที่ไอยายังไม่เคยพบหน้ามาก่อน

“กลับมาเมื่อเช้า แล้วนี่ไปไหนมา” เขาถามเวกัสแต่สายตากลับมองมาที่ไอยาที่ยืนอยู่ด้านข้าง และเลื่อนสายตาลงมามองยังกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่อยู่ในมือของเวกัส

“พาไอยาไปทำธุระมา นี่ไอยาเพื่อนกู ไอยา!นี่ริวน้องชายเราเอง อายุห่างกันสองปี” เวกัสแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน

“สวัสดีค่ะ เรียกไอยาเฉยๆเหมือนพวกเวกัสก็ได้นะ” หญิงสาวแนะนำตัวและยิ้มให้เขา ส่วนเขาก็ยิ้มให้เธอและพยักหน้าเบาๆตอบกลับมา เขาเป็นคนหล่อมากทีเดียวใบหน้าคมคายนั่นออกจะหล่อกว่าเวกัสซะอีก

“กูพาไอยาไปดูคอนโดพี่เตมา พี่เตนัดเลี้ยงข้าวเย็นนี้ มึงด้วยนะไอริว พวกมึงไปด้วยกันป่ะ” ท้ายประโยคหันไปถามเพื่อนอีกสองคน

“ไม่ว่ะ พวกกูรอมึงมาเดี๋ยวสักพักก็จะกลับกันแล้ว” ทั้งสองพยักหน้าให้เวกัส

“งั้นตอนเย็นเรียกด้วยนะ ขอติดรถไปด้วย” ริวกิบอกพี่ชายของเขา

“ทำไมว่ะ ปกติมึงขับรถไปเองตลอด”

“ขี้เกียจขับรถ!!” ตอบเสร็จก็ลุกเดินหนีไปยังฝั่งปีกซ้ายของตนเอง ปล่อยให้เวกัสงุนงงในท่าทีของน้องชาย ปกติแม้เขาจะชวนแต่ริวกิก็เลือกที่จะขับรถเองตลอดเหตุก็เพราะน้องชายเขามักจะไปต่อกับสาวๆอยู่เสมอ แต่วันนี้ไม่รู้นึกยังไงถึงจะขอติดรถเขาไปด้วย

“เออ ไอเว!! งั้นพวกกูกลับก่อนนะ เรื่องงานแข่งก็เอาตามที่คุยกันไว้เมื่อคืนเลย”

“เออ แล้วเจอกัน” เมื่อเพื่อนๆพากันแยกย้าย เวกัสก็ชวนไอยาขึ้นไปบนห้องเพื่อเอาของไปเก็บ

“เดี๋ยวไอยารอแปปนึงนะ เดี๋ยวเวขอเอาเสื้อผ้าแปปนึง จะได้ไม่ต้องเข้ามารบกวนไอยาบ่อยๆ”

“เวกัสจะไปไหนหรอ”

“เปล่าครับ เราจะไปนอนห้องรับแขกข้างล่างหน่ะ” พูดจบก็เก็บเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยลงมาข้างล่าง โดยก่อนไปก็ไม่ลืมหันมากำชับหญิงสาว

“ไอยาอย่าลืมนัดเย็นนี้นะครับ เดี๋ยว 6 โมงเย็นเจอกัน”

“ค่ะ”

18:00 น.

เมื่อถึงเวลานัดไอยาก็รีบอาบน้ำแต่งตัวลงมาข้างล่าง เมื่อลงบันไดมาก็เห็นริวกิน้องชายเวกัสนั่งรออยู่ที่โซฟาคนเดียว

“เวกัสยังแต่งตัวไม่เสร็จหรอคะ” หญิงสาวรู้สึกประหม่ากับสายตาที่เขามองเธอ แววตาเค้าไม่ได้มีแววคุกคาม แต่กลับทำให้เธอหน้าเห่อร้อนจนทำตัวไม่ถูก ’ผู้ชายคนนี้เสน่ห์เหลือร้ายจริงๆ‘ ไอยาคิดในใจ

“ไอ้เวไปเอารถมารอหน้าบ้านครับ เราไปกันเถอะเชิญครับไอยา”

“เดี๋ยวไอยานั่งหน้ากับเรานะ” เวกัสลงจากรถอ้อมมาเปิดประตูรถให้หญิงสาว หญิงสาวยิ้มพร้อมกับขอบคุณเขาเบาๆ

ระหว่างนั่งรถไอยาก็ได้แต่นั่งฟังบทสนทนาระหว่างสองพี่น้อง แล้วเธอก็สังเกตุเห็นว่าริวกิเอาแต่มองเธอ ปากเขาคุยกับพี่ชายแต่สายตากลับเอาแต่จ้องเธอไม่วางตา หญิงสาวรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะว่าจะทักคุยกับเอมิ แต่เมื่อหญิงสาวเปิดอินสตาแกรมขึ้นมาก็พบว่ามีข้อความแจ้งเตือนผู้ติดตามรายใหม่ เมื่อกดเข้าไปดูจึงพบว่าเป็นพชรที่ส่งคำขอมา นี่คงเป็นแอคเคาน์ใหม่ของเขา เพราะอันเก่าเธอบล็อกเขาไปหมดแล้ว หญิงสาวกดเข้าไปดูหน้าโปรไฟล์ของเขาก็สะดุดกับโพสต์ล่าสุดที่เขาพึ่งโพสต์วันนี้ เป็นภาพอาหารที่พวกเธอพึ่งกินไปตอนเที่ยงในภาพนั้นถ่ายติดมือของเธอที่กำลังใช้ตะเกียบคีบอาหารอยู่ พชรเขียนแคปชั้นใต้ภาพว่า ‘อาหารมื้อที่อร่อยที่สุดในสามปี อยากทานอาหารอร่อยแบบนี้ทุกวันจัง’ ไอยาอ่านแล้วก็รู้สึกไหววูบในอก ใจที่มันด้านชาของเธอกลับเริ่มมีความรู้สึกอีกครั้ง เธอใจเต้นรัวเร็วภาพความเจ็บปวดในอดีตที่เค้าสร้างให้เธอย้อนกลับเข้ามาสมอง สามปีกว่าๆมานี้เธอคิดเสมอว่าเธอลืมพชรได้แล้วแต่พอได้เจอหน้าเขาใกล้ๆความรู้สึกต่างๆก็เริ่มกลับคืนมา เป็นความรู้สึกโหยหาเล็กๆแต่แฝงไว้ด้วยความเจ็บปวดเจียนตายนั่นทำให้เธอรู้สึกสับสนในตัวเอง ไอยานั่งเหม่ออยู่ในห้วงความคิดตนเองจนได้ยินเสียงเวกัสเรียกชื่อเธอ สติรับรู้ของเธอจึงกลับคืนมา

“ไอยาๆๆ เป็นอะไรหรือเปล่าคับ” เวกัสเลื่อนมือของเขามากุมมือหญิงสาวเอาไว้ ตอนนี้กำลังติดไฟแดงเดิมทีเขาคิดจะถามหญิงสาวว่าเธอหนาวรึเปล่า เขาจะได้เบาแอร์ให้แต่กลับเห็นว่าหญิงสาวมีอาการเหม่อลอยจนไม่ได้ยินเสียงของเขา

“เวกัสเรียกไอยาทำไมคะ” หญิงสาวทำสีหน้างุนงง

“เวจะถามว่าไอยาหนาวมั้ยครับ จะได้เบาแอร์ให้” เขายิ้มให้หญิงสาวอย่างนึกเอ็นดู

“ไม่เป็นไรคะ ขอบคุณนะ” ชุดที่ไอยาใส่วันนี้เป็นเดรสสายเดี่ยวตัวยาว แต่มีเสื้อแขนยาวไหมพรมบางๆใส่คลุมมาด้วยหญิงสาวจึงไม่รู้สึกหนาวเท่าไหร่นัก เมื่อหันไปมองหน้าเวกัสก็เห็นเขากำลังตั้งใจขับรถอยู่ ไอยาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอรู้สึกดีกับความอบอุ่น และการดูแลเอาใจใส่ที่เวกัสมีให้เธอไม่น้อย

“ใจลอยแบบนี้ คิดถึงแฟนรึเปล่าครับ กลับมาไทยคงคิดถึงแฟนที่อยู่ทางนู้นแย่เลย” เสียงริวกิเอ่ยเหย้าเธอลอยมาจากเบาะด้านหลัง ไอยาจึงหันไปมองเขาและเห็นว่าเขาก็กำลังมองเธออยู่เช่นกัน

“ไอยาไม่มีแฟนให้คิดถึงหรอกค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมกับยิ้มให้เขานิดๆ

“จริงหรอครับ สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ยังไง” เขาถามต่อ

“ไม่มีจริงๆค่ะ”

“งั้นแบบผมนี่พอจะรับไว้พิจารณาได้มั้ยครับ” ริวกิเอ่ยถามไอยาทีเล่นทีจริง

“ไม่ได้!! ไอยาไม่ได้เหมือนพวกผู้หญิงในสต็อกของมึง ห้ามยุ่ง!!!” เสียงที่ตอบกลับมากลับไม่ใช่เสียงของหญิงสาวแต่เป็นเสียงของพี่ชายเขาแทน แถมเสียงนั้นก็แฝงไว้ด้วยความไม่พอชัดอย่างชัดเจน จริงอยู่ที่เขาสนใจหญิงสาวนามไอยาคนนี้ เธอสวยน่ารักตรงสเปกเขาทุกอย่าง แต่เขาก็มองออกว่าพี่ชายของเขาก็สนใจในตัวเธอเช่นกัน ถึงปากจะบอกว่าเป็นเพื่อนแต่การดูแลเอาใจใส่ก็มากกว่าเพื่อนอย่างชัดเจน เขาไม่เคยเห็นพี่ชายเขาพาสาวคนไหนมาที่บ้านอย่าว่าแต่จะมาค้างคืนแบบนี้เลย มีบ้างที่เวลาไปดื่มและมีสาวๆมานั่งชนแก้วด้วยแต่ก็ล้วนแยกย้ายเมื่อดื่มเสร็จไม่มีไปต่ออีก ครั้งนี้เขาจึงอยากลองหยั่งเชิงพี่ชายของเขาดู และดูท่าทีของหญิงสาวที่มีต่อพี่ชายของเขาด้วยเพราะหากเธอไม่สนใจพี่ชายเขา เขาอาจจะลองจีบเธอสักตั้ง

“โห ก็แค่แหย่เล่นป่ะ ไม่เห็นต้องทำเสียงดุเลย” ริวกิหัวเราะและผิวปากอย่างอารมณ์ดี และเขาก็ได้รับสายตาพิฆาตที่มองผ่านกระจกมองหลังส่งมาให้เป็นของขวัญจากคนที่กำลังขับรถอยู่