Masukไอยาเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก เวกัสในสภาพที่ท่อนบนเปลือยเปล่าผมเปียกลู่มีน้ำหยดลงมาประปรายตามแผงอกกว้างเดินอออกมา ไอยารับลุกขึ้นจากเตียงหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กส่งให้เขา
“ขอบคุณครับ” เขารับผ้าขนหนูมาเช็ดผมแล้วส่งยิ้มให้เธอ “เมื่อกี้เอมิโทรมา นัดเราออกไปกินข้าวที่ห้างตอนเที่ยง เวกัสว่างไปด้วยกันมั้ย” ไอยาหันไปคุยกับเขา และพยายามไม่หันไปมองอกกว้างกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพกนั่น เวกัสในสายตาเธอตอนนี้ดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก เธอไปอยู่เมืองนอกหลายปีเห็นฝรั่งหล่อๆ เดินถอดเสื้อโชว์กล้ามหน้าท้องตามชายหาดมาก็มาก แต่กลับไม่มีใครที่ดึงดูดสายตาเธอได้เท่าเขาเลย “ได้ครับ งั้นไอยาอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวเราลงไปรอข้างล่างนะ” ไอยายิ้มให้เขาแทนคำตตอบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเอง ณ. . .ห้างสรรพสินค้าแฟชั่นไอส์แลนด์ “เวกัสหิวรึยัง เอมิส่งข้อความมาบอกว่ากำลังออกมาแล้วให้เราหาอะไรกินรอก่อนเลย” “ไอยาอยากกินอะไรเลือกเลย” “งั้น ร้านนั้นล่ะกัน” นิ้วเรียวชี้ไปยังป้ายร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ไม่ไกลจากจุดที่พวกเขายืนอยู่ “ได้ครับ” “เวกัสอยากกินอะไร”เธอถามเขาหลังจากที่พวกเขาเข้ามานั่งในร้านอาหารแล้ว “แล้วแต่ไอยาเลย เราได้หมด“ “งั้นสั่งเผื่อเอมิด้วยล่ะกันเนาะ น่าจะใกล้ถึงแล้ว. . . เอาเซ็ตนี้ เซ็ตนี้ แล้วก็อันนี้ค่ะ“ ไอยาหันไปสั่งพนักงานเสิร์ฟที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่นานนักอาหารก็เริ่มทะยอยมาเสิร์ฟ ไอยาหันไปมองทางหน้าร้านเห็นเพื่อนสาวที่เธอนัดไว้กำลังเดินเข้ามาพร้อมทั้งลากกระเป๋าเดินทางของเธอมาด้วยจึงโบกมือให้ ”เอมิ ทางนี้“ ”รอนานมั้ยไอยา เวกัส รถติดมากเลย อีกอย่างกว่าจะปลีกตัวออกมาได้ก็แทบแย่“ เมื่อมาถึงโต๊ะอาหารเอมิก็เริ่มบ่นให้เพื่อนฟัง พร้อมทั้งหยิบตะเกียบมาคีบแซลมอนเข้าปากด้วยความหิว ”ทำไมหรอเอมิ“ ไอยาถามเพื่อนสาวด้วยความอยากรู้ ”ก็ไอ้พี่พีทนะสิ ได้ยินว่าเราจะมาหาไอยาก็ตามมาด้วย เอาน้องแพรมาอ้างว่าจะมาเล่นสวนสนุกที่นี่ จะปฏิเสธหลานก็ไม่ได้เลยต้องยอมให้มาด้วย นี่เราก็แอบหนีออกมา“ พูดจบเอมิก็กลอกตาขึ้นข้างบน ”ช่างเค้าเถอะ ไม่เห็นเป็นไรเลย“ ไอยาบอกเพื่อนสาวพร้อมทั้งส่ายหัวยิ้มๆ กับการแสดงสีหน้าของเพื่อนสาวที่บ่งบอกว่าเซ็งมาก ”เหอะ เอาลูกมาอ้างล่ะสิไม่ว่า“ พูดพร้อมกับคีบซูชิเข้าปากชิ้นใหญ่แล้วเรียกพนักงานมาสั่งอาหารเพิ่ม ท่าทางที่แสดงออกมาช่างขัดกับหน้าสวยๆของเธอซะจริงๆ ”ค่อยๆกิน เดี๋ยวก็ติดคอหรอก“ ไอยาหัวเราะกับท่าทางของเพื่อน ส่วนเวกัสได้แต่นั่งกินอาหารยิ้มๆแต่ไม่ได้พูดอะไร ”น้าเอมิคะ“ ไอยาหันไปมองเด็กสาวตัวน้อยที่วิ่งเข้ามาหาเอมิ โดยมีร่างสูงของผู้เป็นพ่อเดินตามหลังมา ผู้ชายร่างสูง ผิวขาว หน้าตาดีใส่แว่นที่เดินตามเด็กน้อยเข้ามาคือ ‘พชรมา ”พี่พีทตามมาทำไมคะ ไหนว่าจะพาน้องแพรไปเล่นสวนสนุก“เอมิถามพี่ชายด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ เพราะรู้ดีว่าเขามีจุดประสงค์อะไรถึงตามเธอมา ”น้องแพรหิวข้าว บอกอยากกินซูชิพี่เลยพามา พี่ขอนั่งด้วยได้มั้ย นั่งกินข้าวสองคนน้องแพรมันเหงาหน่ะ“ พชรถามน้องสาวแต่สายตากลับมองเลยไปยังไอยาที่นั่งด้านในติดกับน้องสาวตน ”น้าเอมิขา น้องแพรอยากกินซูชิ“ เด็กน้อยทำเสียงอ้อนน่ารัก และทำตาแป๋วใส่ เอมิหันมามองหน้าเพื่อนสาวด้วยความลำบากใจ แต่ไอยาก็พยักหน้าเบาๆและยิ้มมุมปากบางๆให้เพื่อนสาวมีนัยว่าไม่เป็นไร ”งั้นไอ้เวมานั่งนี่ เดี๋ยวกูจะนั่งกับหลาน“เอมิหันไปยักคิ้วให้เวกัส เธอกับพวกผู้ชายสนิทกันเลยพูดกูมึงกันอย่างสนิทปากและพวกมันก็รู้ว่าเธอชอบผู้หญิง มีเพียงไอยาคนเดียวเท่านั้นที่เปรียบดังสมบัติของกลุ่มเลยไม่มีใครพูดจาหยาบคายกับเธอ พอเวกัสลุกขึ้นพชรก็รีบเข้าไปนั่งแทนที่ตามด้วยลูกสาวเขาและเอมิ ซึ่งที่นั่งของเขาจะตรงข้ามกับไอยาพอดี “น้องแพร สวัสดีคุณน้าไอยากับน้าเวกัสสิครับ”พชรบอกลูกสาวให้กล่าวทักทายไอยา “ซาหวัดดีค่ะคุณน้าคนสวย คุณน้าสุดหล่อด้วยค่ะ”เด็กน้อยยกมือไหว้ทั้งสองและยิ้มอย่างน่ารัก “สวัสดีค่ะ น้องลูกแพร” ไอยายิ้มให้เด็กหญิงตัวน้อยด้วยความเอ็นดู และเอื้อมมือไปจับแก้มนุ่มๆของน้องลูกแพรเบาๆ ซึ่งเด็กหญิงตัวน้อยก็ยิ้มให้เธอจนตาหยี ไอยาไม่นึกเคืองโกรธเด็กหญิงตรงหน้าเพราะอย่างไรเสียน้องลูกแพรก็เป็นหลานสาวของเพื่อนสนิท และเรื่องระหว่างเธอกับพชรและน้ำค้างก็ไม่เกี่ยวกับน้องลูกแพรเลย พชรมองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม ท่าทีของอดีตคนรักที่ไม่ได้รังเกียจลูกสาวของเขาทำไห้ใจชื้นขึ้นมาก แม้เขาจะรู้ว่าไอยาเป็นคนจิตใจดีและรักเด็กแต่เขาก็กังวลว่าเรื่องระหว่างเขากับน้ำค้างที่ทำผิดต่อหญิงสาวในอดีตจะทำให้เธอพลอยโกรธเกลียดลูกสาวของเขาไปด้วย เดิมทีคนที่เขาหมายปองจะให้เป็นแม่ของลูกก็คือหญิงสาวแต่ดันเกิดเรื่องซะก่อน หรือบางทีเขาอาจจะพอมีโอกาสอีกครั้งก็เป็นได้@บ้านเวกัส เมื่อเดินเข้ามาภายในบ้านไอยาก็สังเกตเห็นชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มหน้าตาดีคนหนึ่ง นั่งเล่นเกมส์อยู่กับริวและเจไดเพื่อนของเธอ พอเธอเดินเข้ามาใกล้พวกเพื่อนๆเธอก็เอ่ยทักทาย ทำให้ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามองเธอกับเวกัส “ไอ้ริว! อยู่ด้วยพอดีเลยนึกว่าจะต้องโทรตามซะแล้ว” ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามาหา เขาคือ ’ริวกิ’ น้องชายแท้ๆของเวกัสที่ไอยายังไม่เคยพบหน้ามาก่อน “กลับมาเมื่อเช้า แล้วนี่ไปไหนมา” เขาถามเวกัสแต่สายตากลับมองมาที่ไอยาที่ยืนอยู่ด้านข้าง และเลื่อนสายตาลงมามองยังกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่อยู่ในมือของเวกัส “พาไอยาไปทำธุระมา นี่ไอยาเพื่อนกู ไอยา!นี่ริวน้องชายเราเอง อายุห่างกันสองปี” เวกัสแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน “สวัสดีค่ะ เรียกไอยาเฉยๆเหมือนพวกเวกัสก็ได้นะ” หญิงสาวแนะนำตัวและยิ้มให้เขา ส่วนเขาก็ยิ้มให้เธอและพยักหน้าเบาๆตอบกลับมา เขาเป็นคนหล่อมากทีเดียวใบหน้าคมคายนั่นออกจะหล่อกว่าเวกัสซะอีก “กูพาไอยาไปดูคอนโดพี่เตมา พี่เตนัดเลี้ยงข้าวเย็นนี้ มึงด้วยนะไอริว พวกมึงไปด้วยกันป่ะ” ท้ายประโยคหันไปถามเพื่อนอีกสองคน “ไม่ว่ะ พวกกูรอมึงมาเดี๋ยวสักพักก็จะกลับกันแล้ว” ทั้งสอง
“ไอยาอยากซื้อของอะไรเพิ่มอีกมั้ย” เวกัสถามหญิงสาวที่พึ่งถือถุงเดินออกมาจากบิวตี้ช็อป “แค่นี้ก็พอแล้วแหละ เดี๋ยวไอยาลากกระเป๋าเองก็ได้ค่ะ” หญิงสาวเอื้อมมือหมายจะคว้ากระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเธอที่อยู่ในมือเขาด้วยความเกรงใจ เพราะตั้งแต่ออกมาจากห้องน้ำเวกัสก็แย่งทั้งกระเป๋าเดินทางและกระเป๋าสะพายจากเธอไปถือไว้เองทั้งหมด ไหนจะถุงของใช้ส่วนตัวที่เธอพึ่งซื้อมาเมื่อกี้นี้อีก“ไม่เป็นไรคับ ไอยาสะพายแค่กระเป๋าก็พอ” เวกัสแตะแขนไอยาเบาๆให้ออกเดินไปพร้อมกัน เขาไม่กล้าจับมือเธอเพราะกลัวเธอจะมองว่าเขาฉวยโอกาส @คอนโดแห่งหนึ่งย่านนวมินทร์ “น้องไอยาชอบที่นี่มั้ยครับ”“ชอบค่ะพี่เต! งั้นไอยาทำสัญญาเลยนะคะ” ไอยาตอบชายหนุ่มนามเตชัสซึ่งเป็นเจ้าของคอนโดโครงการที่เธอกำลังจะเข้าอยู่ ถ้าคนไม่รู้คงคิดว่าชายหนุ่มกำลังขายขนมจีบเธออยู่แน่ๆ เพราะชายหนุ่มเดินตามติดเธอไม่ห่างคอยแนะนำรายอะเอียดต่างๆพาชมรอบๆโครงการทั้งๆที่ควรจะเป็นหน้าที่ของฝ่ายขายมากกว่า“ได้ครับงั้นน้องไอยาคุยรายละเอียดเรื่องเอกสารกับเลขาฯพี่ได้เลยนะครับ คุณนัทครับ! ผมฝากพาคุณไอยาไปทำเรื่องเอกสารสัญญาหน่อยครับ แล้วช่วยติดต่อหัวหน้าช่างแผนกบิ้วอินมาพ
เวกัสเห็นสีหน้าและแววตาของพชรก็พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไงกับไอยา จึงคีบอาหารให้เธอและชวนคุยเรื่องคอนโดที่เค้าแนะนำให้เธอเพราะไม่อยากให้โอกาสที่จะได้ใกล้ชิดเธอหลุดลอยไปเพราะคนอื่น“หลังกินเสร็จไอยาอยากไปไหนต่อรึเปล่า ถ้าไม่มีเราแวะไปดูคอนโดกันมั้ย”“คอนโดอะไรวะ?” เอมิถามเวกัสพลางเลิกคิ้วสูงด้วยความสงสัย“คอนโดของลูกพี่ลูกน้องกูอ่ะ เพิ่งเปิดให้เข้าอยู่ว่าจะพาไอยาไปดู ก็คอนโดมึงเต็มแล้วหนิ“”ดีเลย ช่วงนี้กูยังไม่ว่างอ่ะ ต้องช่วยดูแลแม่กับน้องแพร มึงช่วยดูแลไอยาแทนกูก่อนละกันไอเว“ เอมิรีบเปิดโอกาสให้เวกัสแล้วก็เป็นการปิดโอกาสลูกพี่ลูกน้องของเธอที่จะใช้เธอมาเป็นข้ออ้างในการหาเรื่องเข้าใกล้ไอยาด้วย”ไอยาจะกลับมาอยู่ที่นี่ถาวรแล้วใช่มั้ยครับ“ พชรถามหญิงสาวหลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่างน้องสาวกับเพื่อนสนิท เค้ารู้ดีว่าเวกัสคิดอย่างไรกับไอยา ผู้ชายด้วยกันทำไมเค้าจะมองไม่ออกว่าอีกฝ่ายแอบชอบไอยามาตั้งนานแล้ว ขนาดตอนที่ไอยาคบกับเขาอีกฝ่ายก็ยังคอยเป็นห่วง คอยดูแลจนเขาต้องคอยกันไอยาออกมาจากพวกเพื่อนๆของเธอ เห็นสายตาของเวกัสตอนนี้ก็รู้ว่ามันยังไม่ได้ตัดใจไปจากเธอ“เอ่อ. . . ยังไม่แน่นอนค่ะ ว่าจะอยู่ไ
ไอยาเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก เวกัสในสภาพที่ท่อนบนเปลือยเปล่าผมเปียกลู่มีน้ำหยดลงมาประปรายตามแผงอกกว้างเดินอออกมา ไอยารับลุกขึ้นจากเตียงหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กส่งให้เขา“ขอบคุณครับ” เขารับผ้าขนหนูมาเช็ดผมแล้วส่งยิ้มให้เธอ“เมื่อกี้เอมิโทรมา นัดเราออกไปกินข้าวที่ห้างตอนเที่ยง เวกัสว่างไปด้วยกันมั้ย” ไอยาหันไปคุยกับเขา และพยายามไม่หันไปมองอกกว้างกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพกนั่น เวกัสในสายตาเธอตอนนี้ดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก เธอไปอยู่เมืองนอกหลายปีเห็นฝรั่งหล่อๆ เดินถอดเสื้อโชว์กล้ามหน้าท้องตามชายหาดมาก็มาก แต่กลับไม่มีใครที่ดึงดูดสายตาเธอได้เท่าเขาเลย“ได้ครับ งั้นไอยาอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวเราลงไปรอข้างล่างนะ” ไอยายิ้มให้เขาแทนคำตตอบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองณ. . .ห้างสรรพสินค้าแฟชั่นไอส์แลนด์ “เวกัสหิวรึยัง เอมิส่งข้อความมาบอกว่ากำลังออกมาแล้วให้เราหาอะไรกินรอก่อนเลย” “ไอยาอยากกินอะไรเลือกเลย” “งั้น ร้านนั้นล่ะกัน” นิ้วเรียวชี้ไปยังป้ายร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ไม่ไกลจากจุดที่พวกเขายืนอยู่ “ได้ครับ” “เวกัสอยากกินอะไร”เธอถามเขาหลังจากที่พวกเขาเข้ามานั่งใน
เช้าวันถัดมาไอยาตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืด อาจเป็นเพราะไม่ชินที่หรือเปล่าถึงทำให้เมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับ หรืออาจจะเป็นเพราะเธอเอาแต่ครุ่นคิดถึงคำพูดของเอมิที่คุยกับเธอก่อนจะวางสาย ประโยคสุดท้ายนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวเธอสลัดยังไงก็ไม่หลุด เมื่อไม่สามารถข่มตาให้หลับต่อไปได้ ไอยาจึงพาตัวเองลงมาชั้นล่างที่พวกเพื่อนผู้ชายของเธออยู่“เวกัสๆ. . . เว! ขึ้นไปนอนข้างบนเถอะ” ไอยาเขย่าไหล่เขาเบาๆ เมื่อลงมาถึงชั้นล่างเธอก็เห็นเวกัสนอนหลับอยู่ที่โซฟาคนเดียว โดยที่ไม่เห็นวินและเจไดแม้แต่เงา เห็นแต่เครื่องเล่นเกมส์ที่เชื่อมต่อกับจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่วางทิ้งไว้“อ้าวไอยาตื่นแล้วแล้วหรอ”เสกัสขยี้ตามองเธอด้วยท่าทางงัวเงีย“ทำไมเวนอนที่โซฟาคนเดียวหล่ะ แล้วเจไดกับวินไปไหน”“พวกมันนอนห้องรับแขกอ่ะ เรานั่งคิดอะไรเพลินๆเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้” เวกัสยกมือขึ้นปิดปากหาวด้วยความง่วง“เวกัสขึ้นไปนอนข้างบนห้องเถอะ นอนตรงนี้มันไม่สบายหรอก”“อืม. . .” ไอยาหน้าแดงเมื่อเวกัสเอาแต่จ้องหน้าเธอเมื่อเธอบอกให้เขาขึ้นไปนอนบนห้อง “เอ่อเว. . ไอยาขอใช้เครื่องซักผ้าหน่อย คือเราจะซักชุดเมื่อคืนไว้เปลี่ยนอ่ะ” เธอบอกขณะเดินตามเขาขึ
Rrrrrrrrr Rrrrrrrrr หลังจากเดินไปส่งเวกัสที่หน้าห้องแล้ว ไอยาก็ปิดประตูแล้วเดินกลับมาที่เตียง กะว่าจะโทรไปหาเพื่อนสาวแต่ยังไม่ทันได้หยิบโทรศัพท์ เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาซะก่อน “ฮัลโลว่าไงเอมิ ไอยากำลังว่าจะโทรไปหาอยู่พอดีเลย” “เปล่า โทรมาเช็คดูว่าถึงบ้านเวกัสรึยัง แล้วนี่เป็นยังไงบ้างไอยาโอเคมั้ยที่ไปค้างบ้านเวกัส” เอมิถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวว่าไอยาจะอึดอัดเพราะไอยาไม่ได้เจอหน้าพวกเวกัสตั้งหลายปี อีกอย่างก็ไม่ได้สนิทกับพวกนั้นเท่าเธอด้วย แต่เธอไม่ไว้ใจให้ไอยาไปพักที่อื่น อีกอย่างอยู่กับเวกัสปลอดภัยที่สุดแล้ว เวกัสไม่มีทางให้ใครทำร้ายไอยาเด็ดขาดความรู้สึกของมันที่มีต่อไอยาเธอรู้ดีมาตลอด “โอเคมาก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ไอยาตอบเพื่อนสาวให้คลายกังวล “เมื่อกี้ไอ้พี่พีชถามถึงไอยาด้วย หงุดหงิดชะมัด”เอมิบอกเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ “ช่างเขาเถอะเอมิ เรื่องมันผ่านไปตั้งนานแล้ว”ไอยารู้ดีว่าเอมิรักเธอมาก ถึงขนาดเกือบตัดพี่ตัดน้องกับพชรตอนที่เธอหนีไป เอมิรับรู้เรื่องระหว่างเธอกับพชรมาตลอดแล้วเอมิก็เสียใจมากที่พชรทำร้ายเธอ บ่อยครั้งที่โทรคุยกันเอมิก็จะเล่าเรื่องพชรใ







