เดินหน้า 2

เวกัสเห็นสีหน้าและแววตาของพชรก็พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไงกับไอยา จึงคีบอาหารให้เธอและชวนคุยเรื่องคอนโดที่เค้าแนะนำให้เธอเพราะไม่อยากให้โอกาสที่จะได้ใกล้ชิดเธอหลุดลอยไปเพราะคนอื่น

“หลังกินเสร็จไอยาอยากไปไหนต่อรึเปล่า ถ้าไม่มีเราแวะไปดูคอนโดกันมั้ย”

“คอนโดอะไรวะ?” เอมิถามเวกัสพลางเลิกคิ้วสูงด้วยความสงสัย

“คอนโดของลูกพี่ลูกน้องกูอ่ะ เพิ่งเปิดให้เข้าอยู่ว่าจะพาไอยาไปดู ก็คอนโดมึงเต็มแล้วหนิ“

”ดีเลย ช่วงนี้กูยังไม่ว่างอ่ะ ต้องช่วยดูแลแม่กับน้องแพร มึงช่วยดูแลไอยาแทนกูก่อนละกันไอเว“ เอมิรีบเปิดโอกาสให้เวกัสแล้วก็เป็นการปิดโอกาสลูกพี่ลูกน้องของเธอที่จะใช้เธอมาเป็นข้ออ้างในการหาเรื่องเข้าใกล้ไอยาด้วย

”ไอยาจะกลับมาอยู่ที่นี่ถาวรแล้วใช่มั้ยครับ“ พชรถามหญิงสาวหลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่างน้องสาวกับเพื่อนสนิท เค้ารู้ดีว่าเวกัสคิดอย่างไรกับไอยา ผู้ชายด้วยกันทำไมเค้าจะมองไม่ออกว่าอีกฝ่ายแอบชอบไอยามาตั้งนานแล้ว ขนาดตอนที่ไอยาคบกับเขาอีกฝ่ายก็ยังคอยเป็นห่วง คอยดูแลจนเขาต้องคอยกันไอยาออกมาจากพวกเพื่อนๆของเธอ เห็นสายตาของเวกัสตอนนี้ก็รู้ว่ามันยังไม่ได้ตัดใจไปจากเธอ

“เอ่อ. . . ยังไม่แน่นอนค่ะ ว่าจะอยู่ไปเรื่อยๆยังไม่มีกำหนดค่ะ” ไอยาตอบอีกฝ่ายอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่พยายามที่จะไม่สบตาหรือมองหน้าอีกฝ่ายตรงๆ ซึ่งก็ทำได้ยากเพราะอีกฝ่ายนั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ

เวกัสเห็นหญิงสาวมีท่าทีประหม่า จึงเลื่อนมือของเขาไปกุมมือเธอเอาไว้โดยที่ไม่มีใครเห็น เมื่อความอบอุ่นแผ่ซ่านที่มือไอยาจึงก้มลงไปมองและเงยหน้ามองเขาพร้อมยิ้มให้เขาอย่างขอบคุณ ถึงเธอจะทำใจเรื่องระหว่างเธอกับพชรได้แล้วแต่การที่ได้เจอหน้าเขาตรงๆ ได้พูดคุยกับเขาแบบนี้มันก็ทำให้เธอรู้สึกไหววูบในอกเหมือนมีใครไปสะกิดโดนรอยแผลเป็นของเธอ ที่แม้ข้างนอกมันจะดูหายดีแต่ลึกๆข้างในมันก็ยังแอบเจ็บจี๊ดๆอยู่ในบางครั้ง

“แล้วคอนโดไอยาล่ะครับ ขายไปแล้วหรอ” พชรถามต่อเพราะอยากหาเรื่องคุยกับอีกฝ่าย โอกาสที่จะได้เจอหญิงสาวคงไม่ได้มีบ่อยๆโดยเฉพาะเมื่อมีก้างชิ้นโตอย่างเวกัสอยู่ข้างๆด้วยแล้ว

“เปล่าหรอกค่ะ แต่ไอยาไม่อยากอยู่ที่นั่นแล้ว” หญิงสาวตอบตรงๆแล้วคว้าแก้วน้ำมาดื่มเพื่อจบบทสนทนาระหว่างเธอกับเขา

“คุณน้าไอยาจ๋วยจังเลยค่ะ ลูกแพรชอบคนจ๋วยๆ“ เด็กน้อยยิ้มให้เธอจนตาหยี ส่วนแก้มก็ป่องเพราะเคี้ยวขนมอยู่เต็มปาก

“น้องลูกแพรก็น่ารักมากๆค่ะ โตขึ้นต้องสวยกว่าน้าไอยาแน่เลย” หญิงสาวยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เด็กหญิงตรงหน้า

“คุณน้าไอยาไปเล่นของเล่นกับลูกแพรได้มั้ยคะ”

“เอ่อ…” ไอยามองเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความลำบากใจ ถึงเธอจะเอ็นดูน้องลูกแพรแต่จะให้อยู่ใกล้พชรนานๆเธอก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี

“ได้มั้ยครับไอยา” พชรยิ้มให้หญิงสาวอย่างมีความหวัง บางทีหญิงสาวอาจจะใจอ่อนเพราะลูกสาวของเขาก็ได้ ไม่แปลกที่ลูกแพรจะรู้สึกชอบไอยาเพราะเธอเป็นคนใจดีและรักเด็กมาก เด็กๆต่างก็ชอบเธอกันทั้งนั้น สมัยที่ยังคบกันเธอชอบชวนเขาไปทำบุญที่บ้านเด็กกำพร้าบ่อยๆ

“วันนี้น้าไอยาต้องไปทำธุระกับน้าเวกัสต่อ วันนี้น้องลูกแพรไปเล่นกับคุณพ่อและน้าเอมิก่อนนะคะ เดี๋ยววันหลังน้าไอยาจะซื้อของเล่นไปให้นะคะ” เธอตอบน้องลูกแพรโดยที่ไม่หันมองหน้าเขาแม้แต่น้อย

“งั้นมื้อนี้พี่ขอเลี้ยงนะครับ ถือเป็นการต้อนรับไอยากลับมา นะครับ อย่าปฏิเสธพี่เลยพี่ดีใจจริงๆนะครับที่ไอยากลับมา” พชรรีบพูดเพื่อไม่ให้หญิงสาวได้มีโอกาสปฏิเสธ ถึงครั้งนี้จะไม่มีโอกาสแต่ครั้งหน้าก็ยังมีหวัง โดยเฉพาะเมื่อไอยารับปากว่าจะซื้อของเล่นให้ลูกสาวของเขา เขาก็ยังมีข้ออ้างที่จะได้เจอหญิงสาวอีกครั้งอยู่

“งั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” หญิงสาวรับปากเขาเพราะไม่อยากเสียมารยาท

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จเอมิก็ลากเพื่อนสาวออกมาคุยที่ห้องน้ำเป็นการลำพัง

“ไอ้พี่พีทนี่ไม่ปล่อยแกชัวร์ มันต้องหาทางจีบแกอีกแน่นอน” เอมิบอกกับเพื่อนสาวที่ยืนทำตาปริบๆใส่เธอ

“เอมิคิดมากเกินไปรึเปล่า เรื่องระหว่างเรากับเค้ามันจบไปตั้งนานแล้ว”

“เราถามจริงๆ นะ ไอยาลืมพี่พีทได้แล้วจริงๆใช่มั้ย” เอมิถามแล้วดึงเพื่อนสาวเข้ามากอดเมื่อเห็นเพื่อนของเธอมีสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้

“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เราคิดว่าเราลืมเขาได้แล้วแต่พอเจอหน้ากันมันก็รู้สึกแปลกๆ” ไอยาตอบเพื่อนสาวไปตามความจริงเพราะเธอก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน

“ไม่เป็นไรนะ ช่างมันเถอะ ยังไงช่วงนี้ไอยาพักอยู่บ้านเวกัสก่อนนะ เดี๋ยวไอรินกลับมาเราจะไปหา”

“อืม เอมิไม่ต้องเป็นห่วงนะ” ไอยายิ้มให้เพื่อนสาวเพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง

เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเวกัสยืนรออยู่ ถัดไปไม่ไกลก็เห็นสองพ่อลูกยืนรออยู่หน้าร้านขายของเล่น

”ฝากไอยาด้วยนะเว้ยไอ้เว กูเปิดโอกาสให้แล้วนะ“ พูดพลางตบไหล่เพื่อนชายเบาๆ โดยที่ไม่ได้สนใจไอยาที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆเลย

“อืมขอบใจ กูดูแลดีอยู่แล้วคนนี้“ พูดจบเวกัสก็คว้ากระเป๋าจากมือไอยามาถือไว้เอง แล้วแตะแขนหญิงสาวเบาๆให้เดินไปข้างหน้าพร้อมกันโดยที่ไม่สนสายตาอีกคู่ที่จ้องมองมาที่เขาด้วยความไม่พอใจ.