. . .หัวใจของ'เวกัส‘ เต้นแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อมองเห็นหญิงสาวที่สวมเสื้อยืดของเขาเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องนอนของเขา เขาลอบมองดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้นเชิดนิดๆของหญิงสาว ไล่ลงมาถึงริมฝีปากสวยอวบอิ่มได้รูปน่าจูบของหญิงสาว แล้วก็ต้องรีบหลบสายตาเมื่อเธอหันหน้ามามองเขาพอดี. . . “ไอยานอนห้องเวได้เลยนะ เดี๋ยวเวลงไปนอนโซฟากับพวกนี้เอง อีกอย่างคืนนี้น่าจะคุยกันเรื่องงานแข่งรถกันยาว แล้วเสื้อผ้าเวใส่ได้มั้ย? แก้ขัดไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอมิคงเอากระเป๋ามาให้แหละ” เวกัสรีบเอ่ยบอกหญิงสาว ไอยา: ”ขอบคุณมากนะเว สบายมากแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่“ หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพลางยิ้มจนตาหยีให้เขา แต่มันกลับทำให้ใจเขาเต้นเร็วจนผิดจังหวะ หลายปีก่อนเค้าไม่กล้าพอที่จะบอกรักเธอ ทำให้เธอต้องเสียใจที่ไปรักผู้ชายห่วยๆอย่าง“ไอ้พีช” แต่จากนี้เขาจะไม่ยอมเสียเธอไปให้ใครอีก “ไอยา”จะต้องเป็นของเขาคนเดียว เขาจะดูแลไม่ให้เธอเสียใจ ไม่มีผู้ชายคนไหนมีค่าพอสำหรับน้ำตาของ“ไอยา”ทั้งนั้น. . . . เวกัสคิดพลางเดินลงบันไดตามหลังเพื่อนๆลงไปชั้นล่าง . .
View More17:00 น. Suwannabhumi Airport bangkok Thailand
"เห้ย! เอมิ ไหนแกบอกว่าเครื่องลงจอดสี่โมงครึ่งไง นี่มันห้าโมงแล้วฉันยังไม่เห็นวี่แววของไอยาเลย" เจได ชายหนุ่มร่างสูงผมสีบลอนด์เอ่ยถามเพื่อนสาวคนเดียวในกลุ่มด้วยความสงสัย "เอาน่า รออีกแปปนึง เครื่องอาจจะดีเลย์ก็ได้ป่ะ"หญิงสาวสุดเซ็กซี่นามเอมิเอ่ยตอบเพื่อนชายของเธอ หากคนอื่นมองมาคงคิดว่าเธอเป็นสาวเปรี้ยวสุดเซ็กซี่ ด้วยบุคลิกของเธอ บวกกับทรวดทรงองค์เอว ไหนจะหน้าอกที่แทบจะล้นทะลักเสื้อยืดครอปคอกว้างโชว์เอวที่เธอใส่อยู่ มีแต่พวกเพื่อนๆเธอเท่านั้นแหละที่รู้ว่าแท้จริงแล้วนั้นเธอไม่ได้ชอบผู้ชาย แถมนิสัยยังห้าวยิ่งกว่าบรรดาเพื่อนผู้ชายของเธออีกด้วย "นั่นไงๆ ไอยาเดินออกมาแล้ว" เสียงร้องเสียงดังของเอมิ ดึงดูดสายตาของทั้งกลุ่มให้หันไปมองตามเสียงเธอ โดยเฉพาะชายหนุ่มอีกคนในกลุ่มที่ยืนใส่แว่นกันแดดเอามือล้วงกระเป๋าอยู่ด้านหลังหญิงสาว เขารีบหันหน้าไปตามเสียงเอมิทันทีที่ได้ยินว่าบุคคลที่พวกเขารอคอยมาถึงแล้ว 'ไอยา' ชื่อนี้ที่เขารอคอยมาเกือบ 3 ปี หญิงสาวที่กุมหัวใจของเขาเอาไว้ตั้งแต่แรกพบตั้งแต่เมื่อ 5 ปีที่แล้ว. . . "ไอยา!!! ทางนี้ๆ" เอมิตะโกนเสียงดัง พลางโบกมือโบกไม้เรียกเพื่อนสาวของเธอ ทำเอาผู้คนรอบๆข้างหันมามองเธอเป็นจุดเดียวกัน ไม่ใช่แค่เพราะเสียงที่ดังของเธอ แต่บรรดาชายหนุ่มอีกสามคนที่ยืนอยู่ข้างเธอล้วนแต่เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี ทำให้กลุ่มของพวกเธอกลายเป็นที่สนใจของผู้คนโดยรอบโดยเฉพาะสาวๆ ที่จ้องมองบรรดาเพื่อนผู้ชายของเธอตาเป็นมัน "เอมิ!! ไม่เจอตั้งนานคิดถึงจังเลย" หญิงสาวที่พึ่งลากกระเป๋ามาถึง พุ่งตรงมาสวมกอดเพื่อนสาว ที่เป็นเพื่อนรักของเธอด้วยความคิดถึง "พวกนายด้วยนะ ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงทุกคนจังเลย เจได,วิน . . . 'เวกัส' " ไอยาผละออกจากอ้อมกอดของเพื่อนสาว แล้วหันมายิ้มจนตาหยีให้เพื่อนผู้ชายอีกสามคนของเธอที่ยืนอยู่ด้านหลังของเอมิ รอยยิ้มของเธอทำเอาชายหนุ่มที่ชื่อ 'เวกัส' กระตุกวูบ เขาถอดแว่นออกพยายามเก็บสีหน้าแห่งความดีใจไว้แล้วเอื้อมมือไปลากกระเป๋าเดินทางของหญิงสาวมาไว้กับตน "เดี๋ยว'เว'ลากกระเป๋าให้ ไปขึ้นรถกันเถอะ" พูดจบชายหนุ่มก็รีบลากกระเป๋าเดินนำหญิงสาวออกไปทันที เขากลัวว่าหญิงสาวจะเห็นรอยยิ้มที่กว้างกว่าปกติของเขา หลายปีที่ไม่ได้เจอเธอ เขาคิดถึงเธอทุกวัน เพียงเพราะตอนนั้นเขาไม่มีความกล้าพอที่จะบอกรักเธอ ทำให้เธอไปคบกับคนอื่น และไอ้ 'ผู้ชายห่วยๆ' นั่นก็ทำให้เธอเสียใจ จนหนีไปเรียนต่อต่างประเทศโดยที่เขาไม่แม้แต่จะได้ไปส่งเธอขึ้นเครื่องหรือเอ่ยคำร่ำลาอะไรเลย แต่วันนี้เธอกลับมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำให้เธอเสียใจอีก และจะไม่ยอมให้มีผู้ชายคนไหนได้เข้าใกล้เธออีกด้วย เวกัสยกยิ้มมุมปากขณะยกกระเป๋าของ 'ไอยา' ขึ้นรถ ขณะที่เจ้าตัวเดินหัวเราะ พูดคุยส่งเสียงเจื้อยแจ้วกับเอมิเพื่อนสาวของเธออยู่ด้านหลังเขา แค่ได้ยินเสียงหัวเราะหัวเธอ หัวใจของเขาที่มันเย็นชามาหลายปีก็เหมือนกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นได้อีกครั้งนึง. . .Rrrrrrrrr Rrrrrrrrr หลังจากเดินไปส่งเวกัสที่หน้าห้องแล้ว ไอยาก็ปิดประตูแล้วเดินกลับมาที่เตียง กะว่าจะโทรไปหาเพื่อนสาวแต่ยังไม่ทันได้หยิบโทรศัพท์ เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาซะก่อน “ฮัลโลว่าไงเอมิ ไอยากำลังว่าจะโทรไปหาอยู่พอดีเลย” “เปล่า โทรมาเช็คดูว่าถึงบ้านเวกัสรึยัง แล้วนี่เป็นยังไงบ้างไอยาโอเคมั้ยที่ไปค้างบ้านเวกัส” เอมิถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวว่าไอยาจะอึดอัดเพราะไอยาไม่ได้เจอหน้าพวกเวกัสตั้งหลายปี อีกอย่างก็ไม่ได้สนิทกับพวกนั้นเท่าเธอด้วย แต่เธอไม่ไว้ใจให้ไอยาไปพักที่อื่น อีกอย่างอยู่กับเวกัสปลอดภัยที่สุดแล้ว เวกัสไม่มีทางให้ใครทำร้ายไอยาเด็ดขาดความรู้สึกของมันที่มีต่อไอยาเธอรู้ดีมาตลอด “โอเคมาก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ไอยาตอบเพื่อนสาวให้คลายกังวล “เมื่อกี้ไอ้พี่พีชถามถึงไอยาด้วย หงุดหงิดชะมัด”เอมิบอกเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ “ช่างเขาเถอะเอมิ เรื่องมันผ่านไปตั้งนานแล้ว”ไอยารู้ดีว่าเอมิรักเธอมาก ถึงขนาดเกือบตัดพี่ตัดน้องกับพชรตอนที่เธอหนีไป เอมิรับรู้เรื่องระหว่างเธอกับพชรมาตลอดแล้วเอมิก็เสียใจมากที่พชรทำร้ายเธอ บ่อยครั้งที่โทรคุยกันเอมิก็จะเล่าเรื่องพชรใ
เวกัสใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อเห็นไอยาที่สวมใส่เสื้อผ้าของเขาของเขาก้าวออกมาจากประตูห้องน้ำ เดิมทีเขาคิดว่าจะรอดูว่าเธอจะใส่เสื้อผ้าของเขาได้ไหม ถ้าใส่ไม่ได้จะได้หาตัวใหม่ให้เธอเปลี่ยน แต่ไม่คาดคิดเลยว่าแค่เห็นเธอใส่เสื้อผ้าของเขาจะทำให้เขาเสียอาการจนหัวใจแทบเต้นผิดจังหวะแบบนี้ “เวกัส….” ไอยาเรียกเขาพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เมื่อเห็นเขามองเธอแล้วเหม่อไม่พูดอะไรอยู่นานสองนาน “เป็นไงบ้างไอยา พอจะใส่ได้มั้ย ถ้าไม่ได้เดี๋ยวเราหาตัวใหม่ให้” “ไม่เป็นไรหรอก ใส่ได้สบายมากเดี๋ยวพรุ่งนี้เอมิก็คงเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาให้แหละ” ไอยาตอบ พลางก้มมองชุดกีฬาของเวกัสที่ตัวเองใส่อยู่ เวกัสมองตามสายตาไอยา สำหรับเขาไม่มีใครใส่ชุดกีฬาได้สวยและน่ามองเท่าเธอแล้ว…… ไม่รู้ว่าเขาเผลอจ้องเธอนานไปหรือเปล่ารู้ตัวอีกทีเธอก็จ้องตาเขาพร้อมทำตาแป๋วใส่ “เอ่อ… แล้วนี่ไอยาก็อยู่ไทยนานมั้ย” ไวกัสรีบหาเรื่องคุยพร้อมกับยกมือเกาหัวแก้เก้อ “ก็ว่าจะอยู่ไปเรื่อยๆนะ ยังไม่มีกำหนดเลย อาจจะหางานทำที่นี่เลยก็ได้” “แล้วนี่ไอยาจะไปอยู่คอนโดเอมิหรอ แล้วคอนโดไอยาหล่ะ”เวกัสรีบหาเรื่องคุย เพราะอยากคุยกับไอยานานๆแล้วถือโอกาสสอบถามเรื
@บ้านเอมิ “ทำไมเราไม่เคยบอกพี่ว่าไอยาจะกลับมา” พชรถามน้องสาวทันทีที่อยู่ด้วยกันสองคน ส่วนคุณเอมอรแยกไปพักผ่อนแล้ว และได้พาน้องลูกแพรลูกสาวของเขาไปนอนด้วย “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่พีชคะ” เอมิย้อนถามพี่ชายซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของตนด้วยเสียงที่ไม่พอใจนิดๆ “เอมิก็รู้ว่าพี่อยากเจอไอยา ที่ผ่านมาพี่ถามเรื่องไอยาเราก็ไม่เคยตอบพี่เลย” พชรตัดพ้อน้องสาวของตน “ไอยาไม่อยากเจอพี่ เอมิว่าพี่น่าจะรู้ว่าเพราะอะไรนะคะ” เอมิตอบพี่ชายพลางกรอกตาขึ้นข้างบน “. . . .” พชรเงียบไปหลังจากได้ยินคำตอบของน้องสาว พลางครุ่นคิดถึงเรื่องในอดีตของเขากับไอยา “ถ้าพี่พีชไม่มีอะไรแล้ว เอมิขอตัวก่อนนะคะ” เอมิบอกพี่ชายแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปยังห้องนอนของตัวเอง ปล่อยให้พชรนั่งครุ่นคิดอะไรที่โซฟาอยู่คนเดียว PACHARA. . .TALK หลังจากน้องสาวขึ้นห้องไปแล้ว พชรก็นั่งอยู่ที่โซฟาต่ออีกพักใหญ่ๆ ในใจครุ่นคิดถึงแต่หน้าของหญิงสาวที่ได้เจอกันที่โรงพยาบาลวันนี้ ถ้อยคำของน้องสาวยังคงวนเวียนอยู่ในหัวเขา ‘ไอยาไม่อยากเจอพี่ เอมิว่าพี่ก็น่าจะรู้ว่าเพราะอะไรนะคะ’ ใช่แล้วเขารู้ เขารู้ดีทีเดียวแหละ ต้นเหตุที่ทำให้หญิงสาวหนีไปต่างประเทศโ
บนรถ “ขอโทษด้วยนะเว พอดีเราไม่อยากเจอพี่พีชอ่ะ เลยไม่ไปค้างบ้านเอมิ” ทันทีที่ขึ้นรถมา ไอยาก็รีบบอกกับเวกัสทันทีถึงสถานการณ์เมื่อครู่ที่เธอกับเอมิโกหกผู้ใหญ่ทั้งสอง แล้วเอาเวกัสไปเอ่ยอ้าง ไอยารู้ว่าเอมิเข้าใจความรู้สึกเธอดีที่สุด จึงได้โกหกออกไปแบบนั้น “ไม่เป็นไรเลยไอยา ไม่ต้องคิดมากนะ” เวกัสบอกไอยา แล้วรีบเคลื่อนรถออกไปทันที ใจเขาเต้นแทบไม่เป็นจังหวะเมื่อมีโอกาสได้อยู่กับเธอสองคนหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี “ถ้าเวไม่สะดวก พาเราไปส่งที่โรงแรมใกล้ๆแถวนี้ก็ได้นะ” ไอยาเอ่ยบอกเวกัสเพราะกลัวเขาจะลำบากใจที่เธอจะไปบ้านเขา ถึงยังไงเธอกับเขาก็ไม่ได้สนิทกันเท่าเธอกับเอมิ “เห้ย ไม่เป็นไรเลย เราสะดวก ไอยาพักบ้านเราได้เท่าที่ต้องการเลยนะ” เวกัสรีบบอก กลัวว่าโอกาสที่ได้ใกล้ชิดเธอจะหลุดมือไป ไอยาไม่รู้หรอกว่าเค้าดีใจมากแค่ไหนตั้งแต่ได้ยินคำพูดของเอมิ ถึงจะเป็นเรื่องที่เขาไม่คาดคิดมาก่อนก็ตาม แต่มันทำให้เขาตื่นเต้นจนหัวใจแทบระเบิดออกมาจากอก @ บ้านเวกัส . . . บ้านเวกัสมีลักษณะเป็นบ้านตึกสองชั้นคล้ายตึกแฝดแต่ภายใชัในเป็นห้องโถงใหญ่มีบันไดขึ้นชั้นบนซ้ายขวาแต่มีผนังกั้นตรงกลางแยกเป็นสัดส่วนช
ณ ห้องพิเศษ โรงพยาบาล A เมื่อทั้งสามคนมาถึงโรงพยาบาลก็รีบรุดไปที่ห้องพักผู้ป่วยทันที “แม่คะ เป็นยังไงบ้าง เอมิมาแล้ว“ เอมิส่งเสียงดังเจื้อยแจ้วขณะผลักประตูห้องผู้ป่วยเข้าไป ตามหลังด้วยไอยาและเวกัส ไอยาชะงักเล็กน้อยขณะเดินตามเอมิเข้าห้องผู้ป่วย เมื่อเห็นบุคคลที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เจอนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนี้ด้วย ก่อนที่จะตั้งสติได้รีบยกมือไหว้และกล่าวคำทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองท่านในห้อง “คุณน้าเอมสวัสดีค่ะ, สวัสดีค่ะคุณป้าพิมพ์อาการเป็นยังไงบ้างคะ” ไอยาเอ่ยด้วยยิ้มน่ารัก “หนูไอยา ไม่เจอกันตั้งนานป้าคิดถึงมากเลยลูก ดูสิสวยขึ้นตั้งเยอะ…ใช่มั้ยเอม? ” คุณพิมพ์พรเอ่ยทักทายไอยาที่เธอเอ็นดูเหมือนลูกสาวแท้ๆอีกคน ก่อนที่จะหันไปพยักเพยิดกับน้องสาวขณะเอ่ยชมไอยา ส่งผลให้ชายหนุ่มอีกคนในห้องที่กำลังนั่งเล่นกับลูกสาวที่โซฟาเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่ได้ชื่อ “ไอยา” ’พชร‘ รีบเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่ได้ยินแม่ของเขาเอ่ยชื่อ ‘อดีตคนรัก’ ก่อนหน้านี้เขามัวแต่เล่นกับลูกสาวที่นั่งอยู่บนตักเขา จึงทำให้ไม่ได้สังเกตว่ามีคนอื่นมากับน้องสาวของเขาด้วย โดยเฉพาะ ‘ไอยา‘ หญิงสาวที่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เจอเธออีก เพราะรู้ว่
หลายนาทีผ่านไป. . . เอมิเดินกลับมาที่โต๊ะด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก ก่อนจะเอ่ยปากบอกกับเพื่อนๆในกลุ่มที่นั่งรอฟังกันอยู่ “พวกมึง!!! กูกับไอยาคงอยู่ต่อด้วยไม่ได้แล้วว่ะ ไว้วันหลังกูแก้ตัวใหม่นะ” เอมิบอกกับกลุ่มเพื่อนด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก “มีเรื่องอะไรรึเปล่าเอมิ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย คุณน้าว่ายังไงบ้าง” ไอยาเอ่ยถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง “คือวันนี้แม่กับป้าพิมพ์เค้านัดกันไปซื้อของที่ห้าง แล้วตอนออกจากห้างน้องแพรวิ่งออกไปก่อน ป้าพิมพ์เลยรีบวิ่งตามกลัวจะออกถนน พอดีวินมอไซร์รับจ้างมาส่งคน เค้าเบรคไม่ทันเลยชนป้าพิมพ์เข้า” เอมิบอกกับเพื่อนๆเสียงเครียด “แล้วตอนนี้ป้าพิมพ์เป็นยังไงบ้าง แล้วน้องแพรนี่คือ. . . . เอ่อ” ไอยารีบถามต่อด้วยความเป็นห่วง แต่ประโยคหลังกลับขาดหายไปดื้อๆ เพราะเธอรู้คำตอบอยู่แก่ใจดีแล้ว เพราะป้าพิมพ์ที่พูดถึงคือ ‘คุณป้าพิมพ์พร’ พี่สาวของ ‘คุณน้าเอมอร’ แม่ของเอมิ ซึ่งเธอก็รู้จักและคุ้นเคยกับท่านดีเพราะท่านคือมารดาของพชรหรือ ‘พี่พีช’ ผู้ชายที่เธอเคยรักมากเมื่อสามปีก่อน “ใช่ น้องแพรคือลูกสาวของพี่พีช” เอมิเอ่ยตอบ ซึ่งก็ตรงกับสิ่งที่ไอยากำลังคิดอยู่ “แล้วเป็นไรมากป่าวว่ะ
Comments