EP.10 ลวง NC++

EP.10 ลวง NC

“พี่เตอร์ พีชไม่ไหวค่ะ ตอนนี้มันเหมือนจะเป็นไข้” แม้จะพึงพอใจแต่ก็รั้งสติกลับมาได้ว่า เรื่องนี้จะเกิดขึ้นซ้ำสองไม่ได้ แต่เหมือนยิ่งห้ามเขายิ่งจู่โจมหนักขึ้น บีบเคล้นอกอวบซุกไซ้ลำคอระหงกระตุ้นอารมณ์ของคนที่กำลังเล่นตัว

“ทำไม? ไม่อยากให้ครบสองล้านเร็วๆ เหรอ” เขากระซิบข้างใบหูเล็กด้วยเสียงกระเส่าที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์

“ค่าตัวพีชแพงค่ะ ความสาวที่เสียไปมันมีค่าเท่าที่พี่เตอร์จ่ายไปเลยค่ะ สองล้านกว่าครบแล้วค่ะ” หากพลาดพลั้งไปอีกรอบเธอกลัวว่าความรู้สึกของเธอจะถลำลึกไปมากกว่านี้ หากเธอไปยอมเขาง่ายๆ ไม่ต่างอะไรกับการเดินเข้ากองเพลิง เธอเชื่อคำพูดของน้อยมากกว่าคำพูดของพัตเตอร์ คนที่เห็นเหตุการณ์มักพูดความจริงมากกว่าเจ้าตัวที่พยายามพูดให้ตัวเองดูดี

“แก้สถานการณ์ได้ดีอ่ะ ชอบ”

“ปล่อยได้แล้วค่ะ พีชปวดหัวพีชอยากนอน” สายตาของพัตเตอร์กะลิ้มกะเหลี่ยแสดงออกชัดว่าเขาอยากเชยชมร่างบางอีก เขาหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง ถอดบ็อกเซอร์ออกไปให้พ้นทาง มือหนาคว้าความเป็นชายที่แข็งชันมาชักรูดต่อหน้าหญิงสาว

“จะไม่รับผิดชอบหน่อยเหรอ”

“พีชคิดว่าพี่เตอร์สามารถทำให้ตัวเองหายอยากได้นะคะ” มุมเงยมุมอันตราย เธอเลี่ยงไม่มองคนที่กำลังหลอกล่อเธอด้วยร่างกายที่เพอร์เฟกต์

“เป็นคนอื่นอ่ะเขาพุ่งเข้าใส่แล้วนะ”

พัตเตอร์ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เขานั่งลงตรงอ่างเหมือนเดิม อ้าขาออกกว้างเปิดทางให้เธอเข้ามา เอนหลังพิงกับขอบอ่างอย่างสบายใจ “ลองดูดิ” จับมือลูกพีชมาช่วยชักรูด เขากำมือลูกพีชให้กอบกุมแก่นกายไว้โดยเขาเป็นคนควบคุมจังหวะเอง “ทำแบบนี้ แบบนี้ฉันชอบมาก”

ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความเขินอาย สัมผัสแปลกใหม่จากเส้นเลือดปูดโปนรอบๆ แก่นกายทำให้เธอเองก็อยากรู้อยากลอง เขาคลายมือจากมือเธอปล่อยให้เธอควบคุมมันเองซึ่งเธอก็ควบคุมมันต่ออย่างเงอะงะ เป็นที่พอใจของเขาอย่างมาก

เขากำลังบริหารเสน่ห์ ซึ่งเธอเองก็กำลังเดินเข้าหลุมพรางอีกครั้ง

“อ๊าส์ ซี๊ดด” เสียงครางเบาๆจากพัตเตอร์กระตุ้นอารมณ์ให้เธอได้อย่างดี สายตาของเขาที่มองมาทำให้เธออยากทำอะไรกับร่างกายของเขามากกว่านี้แต่เธอก็ไม่ใจกล้าพอ จังหวะการหอบหายใจของเขาแรงขึ้นพอๆ กับอกข้างซ้ายของเธอที่เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา

“เสียวมาก อ๊า เร็วกว่านี้สิ”

“ค่ะ” เธอกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ หัวเห็ดแดงก่ำเยิ้มๆมันทำให้เธอกลืนน้ำลายลงคอโดยอัตโนมัติ

เขาปล่อยให้เธอควบคุมมันอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งแก่นกายใหญ่กระตุกเกร็งถี่ๆ พัตเตอร์ยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปบีบปากคนตัวเล็ก

“อยากให้ปล่อยในปากป่ะ”

“ไม่เอาค่ะ พีชทำไม่เป็น”

“งั้นก็ใช้มือทำให้ฉันแตก”

“ค่ะ” เธอควบคุมจังหวะอย่างเงอะงะ สีหน้าและแววตาอันเสียวซ่านของพัตเตอร์ในตอนใกล้เห็นปลายสวรรค์รำไรมันทำให้เลือดในกายสูบฉีดพลุ่งพล่านหนักกว่าเก่า

“อ๊าสส” เสียงคำรามของชายที่ได้ปลดปล่อยออกมาดังลั่นห้องน้ำ ลูกพีชกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออีกครั้งเมื่อน้ำรักสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาเปื้อนมือของเธอ

“จะไม่ปล่อยมันจริงๆ เหรอ”

“ขอโทษค่ะ” ลูกพีชคลายมือทันทีเมื่อถูกทักท้วง เธอเขินอายรีบเอาน้ำมาล้างทำความสะอาดสิ่งที่ติดมือมา

“จะไม่ลองชิมหน่อยเหรอว่ามันรสชาติเป็นยังไง”

“มะ...ไม่ดีกว่าค่ะ”

“อยากโดนไหม ตรงนั้นเธอน่าจะแฉะมากแล้ว”

“พีชบอกแล้วไงว่าพีชให้มันจบแค่เมื่อคืนดีกว่า พีชไม่ชอบขายร่างกายแลกเงิน พีชไม่อยากมีสถานะเป็นเด็กเลี้ยงใครค่ะ”

“ปากว่าตาขยิบนะ”

“พีชแค่ทำตามที่พี่เตอร์ต้องการค่ะ แค่นี้คงคุ้มกับเงินที่เสียไปนะคะ”

“จริงเหรอ”

“พีชยังอยากทำงานที่นี่ต่อ พีชขอทำงานในครัวเหมือนเดิม อยากให้เราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องเหมือนเดิม”

“คำว่าเจ้านายกับลูกน้องมันขาดไปพร้อมกับพรหมจรรย์เธอแล้ว”

“พีชว่าพีชขอตัวก่อนดีกว่า”

เธอจะไม่หลงกลเขาไปมากกว่านี้ เธอเลือกที่จะลุกขึ้นเดินหนีไปล้างตัวที่ฝักบัว เขาก็ไม่ได้ตามมา มันก็ดีแล้ว ขอให้ทุกอย่างมันจบ เธอกับเขากลับมาเป็นเจ้านายและลูกน้องกันเหมือนเดิม

21.00 น.

@สนามแข่งรถ

กรี๊ดดดดดดดด!

ผู้คนบนอัฒจันทร์ต่างก็ลุ้นระทึกส่งเสียงเชียร์บรรดารถสปอร์ตที่กำลังดวลความเร็วกันอย่างดุเดือด ลูกพีชก็เป็นหนึ่งในนั้นที่มาเชียร์นักแข่งคนโปรด เธอนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ ลุ้นเหมือนใจจะหลุดไปกับรถสปอร์ตที่ท้าทายกันอย่างสุดชีวิตในสนามใหญ่

การแข่งขันดำเนินไปจนกระทั่งจบลง ลูกพีชมีความสุขมากที่นักแข่งคนโปรดของเธอชนะและสิ่งที่เธอรอคอยก็มาถึง หลังจากจบการแข่งขันจะได้ถ่ายรูปกับนักแข่งคนโปรด เธอเข้ามาต่อแถวอันยาวเหยียดที่ปลายแถวไม่รู้จะจบตรงไหน แต่ก็ทน ไหนๆ เธอก็มาดูแข่งจริงที่สนามครั้งแรกและคิดว่าต้องได้กลับไปให้คุ้ม

“ไง ฟันแล้วทิ้งเหรอ”

“พะ...พี่เตอร์” ร่างบางไหวตัวด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงของชายที่เธอเพิ่งหนีมา ความคิดที่ว่าเขาคงไม่สนใจเธอแล้วมันไม่จริงเลยสักนิด

“ตกใจอะไร”

“แค่ไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่ค่ะ”

“ที่นี่ถิ่นฉันเผื่อเธอไม่รู้”

‘ต้องขออภัยด้วยนะครับคุณเซฟเหนื่อยมากแล้วขอตัวไปพักก่อนนะครับ’ เสียงประกาศจากผู้จัดการส่วนตัวของเซบาสเตียนสร้างความเสียใจให้บรรดาแฟนคลับ ไม่เว้นแม้กระทั่งลูกพีชที่ต่อแถวรอมาเกือบชั่วโมง เธอเสียดายไม่แพ้ทุกคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ

“ฉันเพิ่งดูไอจีเธอมา เห็นว่าเธอชอบดูแข่งรถ ไม่คิดว่าวันนี้เธอจะมาด้วย”

“พีชขอตัวกลับก่อนละกัน งานจบแล้ว เฟล” ลูกพีชเบี่ยงเบนประเด็นพร้อมกับเดินหนี แต่ก็ไม่ทันพัตเตอร์ เขาคว้าท่อนแขนของเธอไว้แน่น

“ฉันไปส่ง”

“ไม่เป็นไรค่ะ พีชกลับเองได้” คำปฏิเสธของเธอไร้ประโยชน์ พัตเตอร์พาลูกพีชไปขึ้นรถ แต่เขาไม่ได้พาไปยังรถยนต์ส่วนตัวของเขา เขาพาไปนั่งในรถของเซบาสเตียน

ลูกพีชไม่ปฏิเสธที่จะขึ้นรถของเซบาสเตียน เธอมัวแต่ชื่นชมภายในรถของไอดอลและถ่ายรูปเก็บไว้ดูคนเดียว มีความสุขจนลืมไปว่าเธอต้องหลีกหนีให้ไกลจากพัตเตอร์ แต่ในระหว่างนั้นพัตเตอร์ก็คาดเข็มขัดนิรภัยและล็อครถเรียบร้อยพร้อมจะขับลงสนามแต่ไม่ลืมที่จะคาดเข็มขัดให้ลูกพีชด้วย

“พีชขอลงได้ไหมคะ พอดีต้องรีบกลับ”

“ไม่อยากซึมซับบรรยากาศบนรถไอ้เซฟเหรอ”

“พี่เตอร์สนิทกับพี่เซฟเหรอ”

“ถ้าไม่สนิทจะได้อภิสิทธิ์ขนาดนี้เหรอ”

“พีชว่าพีชจะกลับแล้วค่ะ แค่นี้ก็พอใจแล้ว”

“ไม่อยากยุ่งกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ” พัตเตอร์ยื่นใบหน้าไปใกล้ๆอีกฝ่าย นิ้วเรียวยาวสัมผัสพวงแก้มนิ่มอย่างแผ่วเบา “ถ้าเปลี่ยนจากคำว่าขายตัว เด็กเลี้ยง เด็กเสี่ย มาเป็นคำว่าคนคุยเธออาจจะรู้สึกดีกว่าป่ะ”

“พี่เตอร์จะแกล้งอะไรพีชอีกคะ”

“เริ่มสนใจคำว่าคนคุยแล้วเหรอ”

“เปล่าค่ะ”

“ถ้าเธอจูบฉันแปลว่าตกลง” ว่าจบเขาก็ประกบจูบเธอทันที เป็นการยัดเยียดสถานะให้เธอแบบที่เธอก็ยังไม่ทันตั้งตัว