แชร์

บทที่3 เพื่อน

ผู้เขียน: จันทร์คืนแรม
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-10-31 23:43:51

หลายปีต่อมา

ภายในห้องนอนอันหรูหราบนกาสิโนชื่อดังสองร่างชายหญิงกำลังทำกิจกรรมสยิวอันชอบทำเป็นประจำเปล่งเสียงครางกระเส่าไปทั่วห้อง

"ซี้ด....โครตเสียวเลย"ร่างหนากำยำแข็งแรงมีมัดกล้ามตรงหน้าท้องเป็นลอนยืนซูดปากเกร็งไปทั้งตัวด้วยความเสียวซ่านอยู่กลางห้อง

"ให้เน้นตรงไหนเป็นพิเศษไหมคะ"ซินดี้แฟนสาวของชายหนุ่มเอ่ยขึ้น

"ตรงหัวที่รัก"เอ่ยพลางดันศีรษะหญิงสาวเข้าหาตนเอง

ท่อนเอ็นกระแทกเข้าออกรัวๆ จนน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งแตกกระจายเต็มอุ้งปากของแฟนสาวอย่างสุขสม จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นกระแทกเข้าหาร่องรักชุ่มแฉะสร้างความหฤหรรษ์ให้คนใต้ร่างเกร็งกระตุกไม่หยุดจนเสร็จสมพากันถึงจุดสุดยอดอีกหลายๆ ครั้ง

"คืนนี้ไปปาร์ตี้กันที่ผับของแฟรงค์หน่อยไหมคะ"ซินดี้เอ่ยขึ้นพลางลูบไล้หน้าอกกว้างไปด้วย

"ขอดูตารางงานก่อนนะ"มือหนาลูบบีบสะโพกอวบไปมา

"พอดีซินดี้นัดนีน่าไว้ค่ะ ไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศลตั้งหลายปี ไม่ได้เจอกันเลย ไหนๆ ก็เคยเป็นเพื่อนเป็นคนรู้จักกัน ไปหน่อยนะคะ"

"อืม"แดเนียลนึกย้อนไปในอดีตเมื่อหลายปีก่อนที่เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับนีน่า และเหตุการณ์ต่างๆ ที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอ โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เธอแอบมองเขาทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับจีจี้และซินดี้

ณ ไนต์คลับโซนวีไอพีหญิงสาวในชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงยาวห่อหุ้มสะโพกอวบถึงเพียงต้นขาอ่อนเรียวขาสวยส่งผลให้ชายหนุ่มที่พบเห็นมองเธอตาเป็นมัน ยิ่งใบหน้าสวยรับกับผมยาวลอนประบ่าหน้าอกอวบอิ่มขาวเนียนดันเป็นทรงสวยอยู่ใต้ร่มผ้าเห็นเพียงครึ่งลูกส่งให้เธอมีเสน่ห์น่าค้นหาเป็นอย่างมาก

"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ"ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเสือผู้หญิงเอ่ยขึ้น

"ไม่ได้ค่ะ พอดีฉันนัดเพื่อนเอาไว้"นีน่าปฏิเสธออกไปตรงๆ

"งั้นขอเบอร์ ขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ"

"ขอโทษนะคะ ฉันไม่อยากมีเรื่องรบกวนใจ"

"นีน่า!"เสียงซินดี้เอ่ยแทรกเข้ามา

"เพื่อนฉันมาแล้ว โทษทีนะคะ"

"ครับ"ชายหนุ่มจำใจเดินจากไปด้วยความผิดหวัง

"ใครเหรอ"ซินดี้ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ นีน่า

"ฉันไม่รู้จักหรอก แค่เดินมาทักทายน่ะ"

"แหม เสน่ห์แรงจริงนะ โทษทีนะมาช้าไปหน่อย เธอสวยขึ้นมากเลยนีน่า เดรสสีแดงนี่เหมาะกับเธอจริงๆ "ซินดี้เอ่ยชมเพื่อนไม่หยุดปาก

"เธอก็สวยไม่เปลี่ยนเหมือนกัน อย่าชมฉันเยอะเดี๋ยวจะลอยเอา"นีน่าหัวเราะขบขัน

"ว่าไงครับ สาวๆ"แฟรงค์เจ้าของสถานที่ในชุดเสื้อเซิ้ตสีขาวกางเกงสแล็คขายาวสีดำเดินเข้ามา

"ไงแฟรงค์"ซินดี้ส่งยิ้มให้ชายหนุ่มหวานเยิ้ม

"มากันนานหรือยัง"แฟรงค์มองซินดี้ตาเป็นมัน

"ไม่นาน นายสบายดีนะแฟรงค์"นีน่าเอ่ยขึ้น

"อืม ฉันสบายดี ว่าแต่เธอสวยขึ้นมากเลยนะ"แฟรงค์เหลือบมองขาเรียวสวยแวบหนึ่งพร้อมกับกลืนน้ำลาย

"ขอบคุณ"นีน่ายิ้มรับ

"ไอ้แดเนียลล่ะ ไม่มาด้วยเหรอ"แฟรงค์มองหาเพื่อนสนิท

"ไปทำธุระอยู่น่ะ เดี๋ยวคงจะมา"ซินดี้ยกแก้วขึ้นดื่ม

"งั้นก็นั่งดื่มกันไปเพลินๆ ก่อนแล้วกัน คืนนี้ฉันเลี้ยงเอง"

"ไม่เป็นไร ฉันจ่ายเอง"นีน่าเอ่ยทักท้วงขึ้น

"ไม่ต้องเกรงใจหรอกเพื่อนกันทั้งนั้น ถือว่าฉันเลี้ยงต้อนรับเธอกลับบ้านก็แล้วกันนะ คนสวย"แฟรงค์ยักคิ้วให้นีน่า

"อืม ก็ได้"นีน่ายกแก้วขึ้นดื่มพร้อมกับนึกถึงแดเนียลที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปี

ซอกมุมตึกลับสายตาผู้คนกลางเมืองชายคนหนึ่งกำลังนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัวเลือดอาบหน้า

"มึงรีบไปบอกเจ้านายของมึง ถ้าไม่อยากตาย ก็ให้ใช้หนี้กู!"แดเนียลจ่อปืนไปตรงขมับของชายตรงหน้าเอาไว้พร้อมกับข่มขู่

"ครับ ผมจะรีบไปบอกเดี๋ยวนี้"

"ดี กูให้เวลามานานมากพอแล้ว กูเห็นว่ารู้จักกันมานานให้เล่นไม่อั้น แต่เสือกไม่ยอมจ่าย"มือหนาชักปืนเก็บส่งให้ลูกน้อง เมื่อได้โอกาสชายที่มีสภาพสะบักสะบอมก็รีบลุกวิ่งออกไปทันที

เจมส์กับมิคถือว่าเป็นมือซ้ายมือขวาของแดเนียลเลยก็ว่าได้เพราะไม่ว่าเจ้านายหนุ่มจะไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ก็จะต้องมีทั้งสองคนติดตามไปด้วยทุกที่เหมือนเงาตามตัว

"ที่กาสิโนเรียบร้อยดีใช่ไหม"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อขึ้นมาบนรถ

"ครับนาย"เจมส์เอ่ยขึ้น

"ท่าเรือ กับโรงแรมล่ะ"

"เรียบร้อยดีครับ"มิคเอ่ยรายงาน

"อืมดี ตรงไปที่ไนต์คลับเลยก็แล้วกัน"แดเนียลเอ่ยพลางหลับตาลงพิงเบาะเพื่อพักสายตา

เมื่อร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำทั้งตัวพร้อมชายสองคนประกบข้างซ้ายขวาเดินเข้าไปข้างในไนต์คลับ ผู้คนหนุ่มสาวกำลังเต้นสนุกสนานกันไปตามจังหวะเสียงเพลงอยู่ต่างก็พากันแหวกทางให้เพราะรู้จักอิทธิพลของชายหนุ่มในย่านนี้ดี

"มาช้านะ มึง"แฟรงค์เอ่ยขึ้นทันทีที่แดเนียลนั่งลง

"พอดีมีธุระนิดหน่อย"

"อืม"

"ซินดี้ล่ะ"สายตาคมกริบกวาดหาแฟนสาวและหญิงสาวอีกคน

"ไปเข้าห้องน้ำกับนีน่าน่ะ นั่นไงมาพอดี"

สายตาคมกริบสะดุดเข้ากับร่างผอมเพรียวสมส่วนในชุดสีแดง เมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ชายหนุ่มแทบจะหยุดหายใจ จนสบสายตาเข้ากับเธอเขาจึงได้สติหันไปสนใจแฟนสาวแทนเพื่อกลบเกลื่อนอาการ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับหญิงสาวเธอนั่งก้มหน้าลงมองเครื่องดื่มบนโต๊ะเพื่อกลบความประหม่าเอาไว้

"โทษทีนะที่รัก มาช้าไปหน่อย"มือหนาโอบเอวซินดี้เอาไว้

"ไม่เป็นไรค่ะ นีน่าเขาเข้าใจ"

"หึ"ชายหนุ่มยิ้มมุมปากยกแก้วเครื่องดื่มกระดกลงคอพร้อมกับเหลือบมองเรียวขาสวยนีน่าตรงข้ามแวบหนึ่ง เขาไม่คิดเลยว่าเวลาผ่านไปหลายปีจะเปลี่ยนให้เธอสวยมีเสน่ห์มากขนาดนี้

"นีน่าดื่มสิ เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมนั่งนิ่งแบบนั้นล่ะ"ซินดี้เอ่ยขึ้น

"เปล่า ฉันแค่ไม่ค่อยชินเท่าไหร่"

"ฉันเข้าใจ แดเนียลเขาก็เป็นแบบนี้แหละ พยายามชวนเขาคุยหน่อยก็แล้วกัน"ซินดี้หันไปมองหน้าแฟนหนุ่ม

"อืม"นีน่าพยักหน้ารับ

"เดี๋ยวก็คุ้นเคยกันเองแหละ แต่กูว่าคนแข็งๆ อย่างมึงคงไม่มีใครเอามึงอยู่หรอก"แฟรงค์หัวเราะขบขัน

"เสือก!"แดเนียลสบถใส่เพื่อนอย่างหัวเสีย

"อ้าว ไอ้นี่ กูขอตัวก่อนแล้วกันตามสบายนะ"แฟรงค์ลุกเดินออกไปทันที

"เดี๋ยวมานะ พอดีเมื่อกี้เจอรุ่นน้องจะไปทักทายสักหน่อยน่ะ"ซินดี้ลุกตามหลังแฟรงค์ออกไป

เมื่อถูกทิ้งไว้ที่โต๊ะกันเพียงลำพังสองคนต่างฝ่ายต่างก็นั่งนิ่งอยู่กับที่ไม่มีการปริปากพูดประโยคใดๆ ออกมาจนแดเนียลหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอัดเข้าปอดพ่นควันลอยไปทั่วบริเวณ เมื่อนีน่ายกมือบางขึ้นมาปิดจมูกทำชายหนุ่มขมวดคิ้ว

"ไม่ชอบ"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น

"ตามสบายเถอะ"รีบชักมือลง

"ย้อนแย้งฉิบหาย"ร่างหนาเบนหน้าหนี

"นายว่าอะไรนะ"ร่างบางขมวดคิ้วมุ่น

"เปล่า"สายตาคมกริบเหลือบมองร่างบางตาวาว

"ฉันไปตามซินดี้ดีกว่า"ร่างบางทำท่าจะลุกขึ้น

"ไม่ต้อง"เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความดุดัน

"นายจะคุยกับฉันดีๆ สักครั้งไม่ได้เลยหรือไง"

"อยากจะสนิทกับฉันมากว่างั้น"

"ฉันหมายถึงเป็นเพื่อนกัน สามารถคุยทักทายกันเมื่อเจอน่ะ"

"ได้ แต่จะให้ฉันลืมที่เธอเคยแอบมองฉันเอากับผู้หญิงทุกคนที่คบหาถึงสองครั้งไม่ได้หรอกนะ หึ"แดเนียลยิ้มมุมปาก

"นายหมายความว่ายังไง"นีน่าจ้องหน้าชายหนุ่ม

"ฉันไม่ถือสาหรอก ถือเสียว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญก็แล้วกัน"

"ฉันไม่ได้ตั้งใจ คือคืนนั้นฉันตั้งใจจะนำเค้กไปให้นายกับซินดี้แต่ไม่คิดว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนั้น ฉันขอโทษ"

"ช่างเถอะ ฉันไม่แคร์อยู่แล้ว"ชายหนุ่มยักไหล่ไม่ยี่หร่า

"แล้วเราพอจะเป็นเพื่อนกันได้ไหม"

"อืม"ชายหนุ่มพยักหน้ารับ

"ขอบคุณนะ"นีน่าอมยิ้ม

"หึ จะเป็นหรือไม่เป็นเพื่อนกัน ก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกไปเลย"แดเนียลส่ายหน้า

"ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ร่างบางรีบลุกเดินออกไป สายตาคมกริบได้แต่จับจ้องมองสะโพกอวบจนลับสายตาไป

นีน่าเดินไปถึงบริเวณหน้าห้องน้ำจึงสะดุดตาเข้ากับชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกอดจูบนัวเนียกันอยู่ ซึ่งท่าทางของคนทั้งคู่มันช่างคุ้นเคยเหมือนคนที่เธอรู้จัก ร่างบางจึงตัดสินใจเดินเข้าไปกระชากแขนเรียว

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • รักร้าย   บทที่44 ดื่มด่ำ(จบ)

    ไม่กี่นาทีต่อมาแดเนียลกลับออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเปลือยท่อนบนส่วนท่อนล่างมีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว ร่างหนาเดินเข้าไปโอบกอดนีน่าที่กำลังยืนมองดาวอยู่ตรงระเบียงห้อง มือหนาค่อย ๆ ปลดสายเดี่ยวบนร่างเธอออกทั้งสองข้างเผยให้เห็นหน้าอกเต่งตึงเปลือยเปล่า มือหนาไม่รอช้าบีบเคล้นเต้าสวยปลุกเล้าโลมให้เธอเกิดอารมณ์พิศวาสขึ้น "ตรงนี้เลยได้ไหมที่รัก"ริมฝีปากหนากระซิบข้างใบหูบาง จูบไซ้เลียไปตามลำคอระหงอย่างคนหื่นกระหาย "อ่า ตรงไหนก็ได้ค่ะ ที่ ที่รักพอใจ"ร่างบางหลับตาพริ้มรับสัมผัสจากร่างหนาด้วยความเคลิบเคลิ้ม "รักนะครับ"เอ่ยพลางจุ่มจ้วงนิ้วเรียวยาวสอดใส่เข้าไปในช่องรักพร้อมกันสองนิ้ว "รักเหมือนกันค่ะ อ่าส์"เสียงหวานครางออกมาเบา ๆ เมื่อปมกระสันถูกสะกิดรุกล้ำ เมื่อได้ยินอย่างนั้นแดเนียลก็ผลักร่างบางไปพิงกับผนังระเบียงพร้อมกับแหกยกขาเรียวยาวของเธอขึ้น พาท่อนเอ็นร้อนแข็งขึงเต็มที่สอดแทงเข้าใส่ร่องรักอันฉ่ำแฉะไม่รอรี เอวสอบกระเด้าเข้าใส่ร่องรักเนิบช้าจากนั้นค่อย ๆ ไต่ระดับความถี่เร็วขึ้นไปเรื่อย ๆ จนเสร็จสมน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งแตกกระจายภายในมดลูกรู้สึกภายในท้องสาวร้อนผ่าว ร่างหนาช้อนอุ้มร่างอันอ่อ

  • รักร้าย   บทที่43 คู่ชีวิต

    หนึ่งเดือนต่อมา แดเนียลกับนีน่ากลับมาจดทะเบียนสมรสกันอีกครั้งด้วยความรักที่มีให้กันอย่างเปี่ยมล้นในหัวใจ ทั้งสองคนต่างเติมเต็มซึ่งกันและกัน ซึ่งแน่นอนแดเนียลจะเป็นฝ่ายชดใช้ชดเชยให้แม่ของลูกในสิ่งที่ทำผิดพลาดไปเสียมากกว่า แดเนียลพานีน่าเดินเข้าไปสำรวจในบ้านหลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่ใจกลางเมือง ลักษณะเป็นบ้านโทนสีขาวสองชั้นกว้างขวางใหญ่โตมีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างครบครัน "ชอบไหมที่รัก"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น "ชอบค่ะ ว่าแต่บ้านของใครเหรอ"นีน่าเอ่ยถามพลางกวาดสายตามองไปรอบบ้าน "บ้านของเราครับ" "อะไรนะ"นีน่าไม่อยากจะเชื่อหูตนเอง "ฟังไม่ผิดหรอก บ้านของเราเองครับ"แดเนียลเข้าไปโอบเอวบาง "เซอร์ไพรส์มากเลยค่ะ น่ารักที่สุดเลย"นีน่าหันไปหอมแก้มสากฟอดหนึ่ง "เราขึ้นไปดูห้องนอนกันดีกว่า"มือหนาจับจูงมือบางขึ้นบันไดไปชั้นบน ทั้งสองคนไปหยุดยืนอยู่ตรงกลางห้องนอนกว้าง พร้อมกับส่งยิ้มให้กัน "ว้าว สวยมากเลยค่ะ กว้างขวางน่าอยู่มาก มองไปทางไหนก็สบายตาไปหมด"นีน่าเดินสำรวจไปรอบห้องที่ตกแต่งด้วยโทนสีอ่อน "ที่รักชอบ ผัวก็ดีใจครับ ไม่เสียหลายที่ยอมทุ่มเงินจำนวนมหาศาลซื้อมันมา"ร่างหนาสวมกอ

  • รักร้าย   บทที่42 หัวใจดวงเดิม

    วันต่อมา โรสและพิมพ์ต่างพร้อมใจกันมารับแอนดรูวกลับบ้านหลังจากที่ปล่อยให้พ่อแม่มือใหม่ที่ยังคงไม่ลงรอยกันสักเท่าไหร่อยู่กันเพียงลำพังเพื่อเคลียร์ใจ "โอ๋ลูก ขวัญเอยขวัญมานะครับ กลับบ้านเรากันนะ"โรสรับหลานชายจากนีน่ามาอุ้มแนบอกด้วยความรักใคร่ "ไปกันเถอะ"พิมพ์เอ่ยชวนโรสขึ้นรถ "แม่ไปก่อนนะลูก นีก็นั่งไปกับแดเนียลเขาก็แล้วกัน"โรสเอ่ยจบก็พาแอนดรูวขึ้นรถไปทันที "แม่คะ"นีน่าทำได้เพียงแต่เรียกตามหลังมารดาเท่านั้น "ไปกันเถอะ"แดเนียลรีบโอบเอวคอดกิ่วตรงไปที่รถคันหรู ภายในห้องโดยสารอันกว้างขวางนีน่าเลือกที่จะนั่งห่างจากแดเนียลแต่เขากลับขยับตัวเข้าหาเธอโดยการนั่งชิดเบียดเธอ ส่วนมือหนานั้นก็ไม่อยู่นิ่งโอบเอวเธอเอาไว้อยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อย "เราไม่จำเป็นต้องนั่งใกล้กันขนาดนี้ก็ได้"เสียงหวานเอ่ยขึ้น "ทำไม เราเคยทำยิ่งกว่านี้อีกหรือว่าเราจะทำกันในนี้ดี"แดเนียลเอ่ยหยอกหญิงสาว "คนบ้า"ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก "ใช่ฉันจะเป็นบ้า เพราะเธอไม่สนใจนี่แหละ" "ที่ผ่านมาฉันไม่เห็นนายเป็นแบบนั้นเลย" "ไม่เชื่อก็ถามลูกน้องฉันดูสิ ว่าหลังที่เราหย่ากันฉันเป็นยังไงบ้าง สภาพเหมือนหมาไหม" "นายคิด

  • รักร้าย   บทที่41 เผยความในใจ

    "อะไรที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้นเหรอ หรือว่าฉันยังชัดเจนไม่มากพอ" "_____"นีน่าเลือกที่จะเงียบไม่ตอบโต้ใด ๆ "ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาฉันทำร้ายความรู้สึกของเธอมากเกินกว่าจะให้อภัยได้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอรักฉันมากขนาดไหน แต่ฉันกลับทำมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า" "นายจะพูดถึงมันอีกทำไม ใช่ว่ามีแต่นายที่ทำฉันก็ไม่ต่างกันหรอก" "รู้อะไรไหม ชีวิตนี้ฉันขาดเธอไปไม่ได้จริง ๆ หัวใจของฉันมันเอาแต่เรียกร้องหาเธอตลอดเวลา มันเรียกว่ารักใช่ไหม" "อะไรนะ!"นีน่าตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน "ฉันรักเธอ ได้ยินชัดไหมครับ" "นายพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"นีน่าไม่อยากจะเชื่อหูของตนเอง "ฉันรักเธอ"เอ่ยพลางจรดปลายจมูกลงบนแก้มเนียน ส่วนมือหนาลูบไล้ไปตามเรือนร่างบางจนไปถึงเนินอวบอูมที่ห่างหายการเกิดรุกล้ำมานานหลายเดือน "อย่า"เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบาพร้อมกับดึงมือหนาที่หมายจะล้วงรุกจุดสงวนของเธอออกมา "ทำไม เธอไม่รักฉันเหรอ"จมูกโด่งยังคงวนเวียนหอมซอกคอระหงไม่ห่าง "มันเร็วเกินไป ตอนนี้ฉันอยากจะโฟกัสแค่ลูก"ร่างบางเอ่ยพลางลุกขึ้นจากตักหนาเดินตรงไปที่เตียง แดเนียลถูกทิ้งให้นั่งเคว้งอยู่ตรงโซฟาด้วยความผิดหวัง คำบอกรักของเขามันไม่มีความหมายอะไรกับ

  • รักร้าย   บทที่40 ห่วงใย

    ณ โรงพยาบาลชื่อดังภายในห้องพักฟื้นพิเศษนีน่ากำลังนั่งมองหน้าลูกชายที่นอนหลับอยู่บนเตียงด้วยอาการไข้หวัด เธอไม่คิดเลยสองวันมานี้อาการลูกชายจะหนักขึ้นจนต้องเข้าโรงพยาบาล คนเป็นแม่ใจแทบขาดอยากจะรับความเจ็บปวดเอาไว้ทั้งหมด "ไม่เป็นไรแล้วนะ ถึงมือหมอแล้ว"เคนเอ่ยขึ้น "เพราะฉันเองที่ดูแลลูกไม่ดีถึงได้ป่วยแบบนี้" "อย่าโทษตัวเองเลย อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยขนาดนี้มันเป็นธรรมดาที่เด็กเล็กจะป่วย คุณหมอเขาก็บอกแล้ว" "ค่ะ คุณรีบกลับไปพักที่บ้านเถอะ เดี๋ยวฉันเฝ้าลูกเอง" "ไม่เป็นไร เราจะอยู่ด้วย"เคนทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมชายหนุ่มร่างหนาผลักประตูเดินเข้ามาภายในห้อง นีน่าแอบตกใจเมื่อเห็นแดเนียลเดินเข้ามา ไม่ต่างอะไรกับแดเนียลที่เห็นชายหนุ่มแปลกหน้าที่เคยเห็นผ่านตานั่งอยู่ร่วมห้อง "ฉันเป็นห่วงลูกก็เลยมาเยี่ยม"แดเนียลเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ "หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ไข้ลดลงไปบ้างแล้ว อีกวันสองวันก็กลับบ้านได้"นีน่าเอ่ยบอกอาการไปตามความจริง "คืนนี้ฉันจะนอนเฝ้าลูกเอง เธอจะได้พักบ้าง"แดเนียลเอ่ยพลางเหลือบไปมองเคนด้วยความไม่พอใจ "เอ่อ ฉันเข้าใจว่านายเป็นห

  • รักร้าย   บทที่39 ถอดแบบ

    ภายในห้องนั่งเล่นอันกว้างขวางนีน่าอุ้มลูกพาดบ่าหลังจากที่เธอให้ลูกดื่มนมเสร็จ ร่างบางเดินไปเดินมาอยู่อย่างนั้นพร้อมกับร้องเพลงให้ลูกน้อยฟังเบา ๆ "เดี๋ยวจะมีแขกมาบ้านเรานะลูก"โรสเดินตรงเข้าไปหาลูกสาว "ใครเหรอคะ"นีน่าเอ่ยถามกลับ "เดี๋ยวก็รู้เองจ้ะ" "ใครกันแน่คะ"นีน่าขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย "แม่ไปดูความเรียบร้อยในครัวดีกว่า"โรสเอ่ยตัดบทแล้วเดินออกไปทันที นีน่าถูกทิ้งให้ยืนเคว้งอยู่กลางห้องด้วยความสงสัยในใจ เธอไม่เข้าใจว่ามารดาจะปิดบังเธอทำไมไม่บอกกันตรง ๆ เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงโรสก็กลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับแขกสองคน ในขณะที่นีน่ากำลังอุ้มลูกชายวางลงบนเบาะนอนเด็กอ่อน เมื่อเธอหันไปทางประตูก็ต้องตกใจเมื่อผู้มาเยือนเป็นคนที่เธอคุ้นเคย "คุณแม่"นีน่าเอ่ยพลางมองหน้าแดเนียลกับพิมพ์มารดาของเขาสลับกันไปมา "นี่แหละจ้ะ แขกของเรา"โรสเอ่ยพลางหันไปทางพิมพ์และแดเนียล "สวัสดีค่ะ คุณป้า"นีน่าเอ่ยทักทายหญิงสูงวัย "จ้ะ ป้ารู้เรื่องของหนูกับลูกหมดแล้วนะ"พิมพ์เอ่ยพลางเหลือบมองหลานชายตัวน้อยที่นอนตาแป๋วอยู่ใกล้ ๆ "ค่ะ"นีน่ารับคำด้วยความประหม่าเล็กน้อย "ขอป้าดูหน้าหลานใกล้ ๆ ห

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status