MasukShare
ตอนที่ : 3 ดิ่งลึกลงในใจ
Terakhir Diperbarui:
2025-08-06 17:20:50ตอนที่ : 3 ดิ่งลึกลงในใจ
2
ดิ่งลึกลงในใจ
วันรุ่งขึ้นสองแม่ลูกก็ตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อทำขนมไทยเตรียมสำหรับลูกค้า เจ็ดโมงเช้าก็พากันไปยังบ้านของนางพิมพ์พรเพื่อทำความสะอาด
“อุปกรณ์ไม่ต้องเอาไปเพราะที่บ้านโน้นมีครบนะรุ้ง”
“ค่ะแม่” หญิงสาวเดินตามหลังมารดาไปกดกริ่งหน้าบ้านหลังด้านข้าง สักพักใหญ่ ๆ นางพิมพ์พรก็เดินมาเปิดประตูให้ด้วยตัวเอง รุ้งพรายรีบยกมือขึ้นไหว้หญิงสูงวัย
“สวัสดีค่ะคุณป้าพิมพ์”
“หนูรุ้งเหรอลูก กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนี่ โอ๊ยตายแล้วทำไมโตมาแล้วสวยขนาดนี้” เจ้าของบ้านมองรุ้งพรายแล้วทำหน้าปลาบปลื้มใจที่ได้เห็น
“มาเมื่อวานค่ะคุณป้าพิมพ์ วันนี้เลยว่าจะมาช่วยแม่ทำความสะอาดด้วย”
“ดีเลยลูกเข้ามา ๆ ป้าพุดกับแย้มไม่อยู่ไม่มีใครคอยเปิดประตูให้ ขอโทษที่ให้รอนานนะอำไพ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณพิมพ์ฉันเข้าใจค่ะ อุปกรณ์ทำความสะอาดอยู่ในครัวเหมือนเดิมหรือเปล่าคะ”
“ใช่จ้ะ อยู่ที่เดิมนั่นแหละ แต่ว่าเสียดายจังฉันอยู่คุยด้วยนานไม่ได้วันนี้มีงานต้องรีบไปด้วย พอดีรับปากจะไปงานแต่งของลูกสาวเพื่อน เขาจัดช่วงเช้าที่บ้านกันถ้าออกสายรถจะติดมาก ยังไงอำไพก็จัดการไปเลยนะแล้วล็อกประตูบ้านให้ฉันด้วยล่ะ วันนี้ไม่มีใครอยู่ สงสัยเมื่อคืนตาคริษฐ์จะไม่กลับบ้านรถในโรงจอดก็ไม่เห็นมี”
“ค่ะคุณพิมพ์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวฉันทำความสะอาดเสร็จแล้วจะปิดบ้านให้ดีตามเดิมเลยค่ะ”
“จ้ะขอบใจมาก งั้นป้าไปก่อนนะหนูรุ้ง เอาไว้วันหลังต้องแวะมาหาป้านะจะได้คุยกันนาน ๆ”
“ค่ะคุณป้าพิมพ์”
นางพิมพ์พรรีบเดินไปเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่งคนขับ รถเลี้ยวพ้นประตูบ้านไปรุ้งพรายก็เดินไปปิดประตูให้ จากนั้นก็เดินตามหลังมารดาไปยังห้องครัว
“นี่คุณป้าพิมพ์ไว้ใจแม่ขนาดให้ทำความสะอาดแบบไม่มีคนอยู่บ้านเลยเหรอคะ” หญิงสาวถามมารดาด้วยความสงสัยเล็กน้อย
“ก็แม่กับคุณป้าพิมพ์เป็นเพื่อนกันมาก่อนนี่ลูก แม่ไม่เคยมีนิสัยลักขโมยเรื่องนี้คุณพิมพ์แกรู้ดี อีกอย่างของมีค่าทั้งหมดก็ถูกเก็บไว้ในตู้เซฟหมดแล้ว มีก็แค่ของตกแต่งชิ้นใหญ่ ๆ แม่คงไม่ขโมยไปหรอกลูก”
“อ้อ งี้เอง แล้วแม่จะทำความสะอาดตรงไหนก่อนคะ”
“ชั้นสองก่อนเลยรุ้ง ทำความสะอาดในห้องนอนของคุณพิมพ์ตามด้วยของเตชัสแล้วก็ของคริษฐ์ จากนั้นค่อยมาทำข้างล่างเป็นที่สุดท้าย”
“เอ่อค่ะ” ‘ห้องพี่คริษฐ์’ ได้ยินชื่อเขาใจก็เต้นผิดจังหวะอีกแล้ว
การทำความสะอาดเริ่มต้นที่ห้องนอนของนางพิมพ์พร ตามด้วยห้องของเตชัสสองแม่ลูกลงมือดูดฝุ่นแล้วตามด้วยเช็ดถูความสะอาด ก่อนจะจบด้วยการทำความสะอาดในห้องน้ำและถูห้องเป็นด่านสุดท้าย พอจะย้ายไปทำความสะอาดห้องของคริษฐ์ โทรศัพท์จากลูกค้าก็ดังขึ้น
“ขอเพิ่มอีกหนึ่งร้อยกล่องเหรอคะ ทำไมไม่แจ้งล่วงหน้าล่ะคะ” สีหน้าของนางอำไพเคร่งเครียดขึ้นในทันที
“ทางโน้นแจ้งยอดผิดมา นี่ถ้าไม่ได้อีกร้อยกล่องก็จะไม่พอแจกพนักงานที่มาสัมมนากัน ยังไงคุณอำไพก็ช่วยทำให้หน่อยนะ เสร็จช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร” ปลายสายมีน้ำเสียงร้อนรนอย่างชัดเจน
“เอ่อ ก็ได้ค่ะ ฉันจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด แต่ไม่รับปากนะคะว่าจะทันไหม ถ้ายังไงจะแจ้งอีกทีนะคะ”
“ได้ค่ะฝากด้วยนะคะ”
นางอำไพถึงกับถอนหายใจดัง ๆ หลังวางสาย เพราะตะโก้ร้อยกล่องดันเพิ่มเป็นสองร้อยนั่นเอง
“มีอะไรคะแม่” รุ้งพรายเห็นสีหน้าของมารดาก็รู้ได้ว่าท่านกำลังเจอปัญหาอยู่
“ลูกค้าแม่น่ะสิรุ้ง สั่งขนมไปแจกพนักงานช่วงพักเที่ยง แต่ดันแจ้งยอดผิดนี่ขอเพิ่มอีกหนึ่งร้อยกล่อง”
“อ้าว แล้วแม่จะทำเสร็จทันไหมคะ”
“เสร็จน่ะเสร็จ แต่งานที่นี่สิแม่จะทำได้ยังไง”
“แค่นี้เอง รุ้งก็ทำต่อให้เสร็จเองค่ะไม่ต้องห่วง ทำความสะอาดห้องพี่คริษฐ์ตรงโน้นแล้วก็ดูดฝุ่นด้านล่างตามด้วยเช็ดถู กับห้องครัวแค่นี้เองไม่ยากค่ะ รุ้งทำเสร็จแน่นอน”
“ทำคนเดียวได้นะรุ้ง”
“ได้ค่า แม่รีบไปทำขนมให้ลูกค้าเถอะ อันนั้นงานหลักนี่งานรองนะแม่”
“ก็จริงนะ แม่ฝากงานที่นี่ด้วยนะลูก”
“ค่ะ ไปเถอะ แล้วเหลือตะโก้ไส้เผือกไว้ให้รุ้งกินด้วยนะแม่” เพราะไม่อยากให้มารดาต้องหนักใจกับงานที่นี่ รุ้งพรายจึงยิ้มกว้าง ๆ ให้ท่านเห็น
“จ้ะ” เมื่อลูกสาวรับปากเรื่องงานบ้านแล้ว นางอำไพก็พลอยรู้สึกโล่งอกขึ้นมา รีบวางมือจากไม้ถูพื้นแล้วก็กลับไปทำขนมที่บ้านต่อ
รุ้งพรายเงอะงะทันทียามมารดาไม่อยู่ หญิงสาวหอบหิ้วอุปกรณ์ออกจากห้องของนางพิมพ์พรเพื่อไปทำความสะอาดยังห้องของคริษฐ์ต่อ เพิ่งรู้ว่าเขายังอยู่ห้องฝั่งเดิมของบ้านเก่าซึ่งเป็นฝั่งเดียวกับห้องของเธอ หญิงสาวอมยิ้มแบบไม่รู้ตัวระหว่างหมุนลูกบิดแล้วเปิดประตูเข้าไปช้า ๆ ห้องนอนของเขาคลุมโทนอบอุ่นทั้งหมด ชุดผ้าปูที่นอนสีเทาผนังห้องสีควันบุหรี่ บนเตียงนอนมีสภาพยุ่งเหยิงราวกับเจ้าของห้องรีบลุกแบบไม่ได้สนใจเก็บ
หญิงสาวเดินไปพับผ้าห่มแล้วจัดการดึงมุมผ้าปูให้เข้าที่ ใช้ฝ่ามือตบฝุ่นและจัดการให้ทุกอย่างอยู่ในสภาพเรียบร้อย แต่ในระหว่างที่เธอตบหมอนหนุนอยู่นั้น ใจหนึ่งก็คิดไปว่าเป็นใบหน้าของเขาจึงเผลอหยิบขึ้นมาแล้วกอดเอาไว้แนบอกของตัวเอง
“ใคร ! เข้ามาทำอะไรในห้องนี้” คนกอดหมอนสะดุ้งแล้วหันกลับไปมองทางประตูห้องน้ำ หมอนที่กอดร่วงลงพื้นในทันทีหลังจากเห็นว่าใครที่ออกมาจากห้องน้ำในชุดผ้าขนหนูพันสะโพกแค่ผืนเดียว
“รุ้งพราย !” คริษฐ์เองก็ไม่คิดว่าหญิงสาวจะมาอยู่ในห้องนอนของเขาในตอนนี้ แต่พอหันไปเจอกับอุปกรณ์ทำความสะอาดก็พอจะเข้าใจอะไรได้ไม่ยาก
“สวัสดีค่ะพี่คริษฐ์” หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้เขาแบบคนใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว รีบก้มลงเก็บหมอนแล้วปัดฝุ่น จากนั้นก็วางเอาไว้ที่เดิม
“คุณป้าพิมพ์บอกว่าพี่คริษฐ์ไปทำงานแล้ว รุ้งไม่รู้ รุ้งขอโทษค่ะ” หญิงสาวลนลานเก็บอุปกรณ์เตรียมจะออกจากห้องนอนของเขา
“ไม่ต้องไป !”
“คะ”
“มาทำความสะอาดห้องพี่ไม่ใช่เหรอ ก็ทำไปสิ”
“แต่ว่าพี่คริษฐ์ยังไม่ใส่เสื้อผ้าเลยนะคะ รุ้งเกรงจะรบกวนพี่ คริษฐ์ค่ะ” คนพูดหันหน้าไปทางอื่นพยายามไม่มองเนื้อตัวเปล่าเปลือยของเขาให้มากนัก เป็นเรื่องที่คริษฐ์แปลกใจอยู่ไม่น้อย ยัยเด็กที่คอยแต่จะจ้องเปลื้องผ้าเขาในอดีต กลายเป็นเด็กหน้าบางไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“เดี๋ยวพี่ก็เสร็จแล้ว ไหน ๆ ก็มาทำแล้วก็ทำต่อสิไม่ได้กวนอะไรพี่หรอก ห้องออกกว้าง” พูดแล้วสายตาก็มองคนจับเครื่องดูดฝุ่นดูดทำความสะอาดใต้เตียงไปด้วย เขาไม่กลัวที่จะเผชิญหน้ากับผู้หญิงคนนี้หรอก ให้มันรู้ไปว่าจะจัดการกับเด็กใจแตกคนนี้ไม่ได้
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่” คำถามของคริษฐ์ห้วน ๆ เหมือนคนไม่ได้ยินดียินร้ายกับการมาของรุ้งพราย
“มาเมื่อวานค่ะ”
“แล้วเมื่อไหร่จะกลับ” เป็นคำถามที่ตอบยากหรืออย่างไรเพราะรุ้งพรายนิ่งเงียบไปเกือบอึดใจใหญ่ ๆ ขณะที่เขาเองก็สวมกางเกงเสร็จเรียบร้อย
“ว่ายังไงพี่ถามว่าเมื่อไหร่จะกลับ” คราวนี้คริษฐ์หันหน้าออกจากตู้เสื้อผ้า คว้าเสื้อยืดมาสวมอย่างรวดเร็ว
คนที่ก้มหน้าก้มตาดูดฝุ่นไปรอบ ๆ บริเวณห้องกดปุ่มปิดเครื่องแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเขา รุ้งพรายนึกน้อยใจนิด ๆ ที่เขาถามเหมือนไล่เธอกลับต่างจังหวัดไป
“รุ้งจะมาอยู่ที่นี่เลยค่ะพี่คริษฐ์”
“ทำไมล่ะ กลับมาทำไม” หญิงสาวเม้มปากกับคำถามนี้ของเขา
“พ่อรุ้งเสียแล้ว รุ้งเลยว่าจะมาอยู่กับแม่ค่ะ”
“แล้วจะกลับมาทำอะไรที่นี่ ได้ข่าวว่าพ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรออยู่ที่นั่น” ไม่รู้ว่าคริษฐ์รู้เรื่องของเธอมาแบบไหน ถูกแล้วที่ว่าบิดาของเธอเลี้ยงดูส่งเสียให้เรียนจนจบ แต่นั่นใช่ว่าเธอจะไม่ได้ทำงานเป็นการตอบแทนท่าน
Bab terbaru
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 74 วันของเรา 5 (จบ)
ตอนที่ : 74 วันของเรา 5 (จบ)คริษฐ์ขานเหมือนไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้มือของเขากำลังล้วงเข้าไปในกระโปรงผ้าชีฟองสีครีมของภรรยา ค่อย ๆ ดึงชั้นในผ้าซาตินสีดำออกจากโคนขา อาการเบาหวิวแสนสะท้านส่งผลให้รุ้งพรายหนีบท่อนขาเข้าหากันแน่ แต่อีกคนใช่ว่าจะยอมให้ทำแบบนั้นได้ง่ายดาย คริษฐ์ใช้สองมือจับที่ต้นขาแล้วดันแยกให้ออกจากกัน “อ๊ะ !” เหมือนถูกจับเปิดอ้าทั้งที่มีกระโปรงคลุมอยู่ ทว่าผ้าบางเบานั่นก็ร่นขึ้นอยู่เหนือสะโพก ยิ่งเขาดันต้นขาให้สูงขึ้นทุกอย่างก็ยิ่งเปิดอ้าและเปลือยเปล่าต่อหน้าต่อตาของเขา รุ้งพรายไม่เคยมั่นใจตั้งแต่หลังคลอดลูก ทุกครั้งที่ถูกร่วมรักเธอก็มักจะกล้า ๆ กลัว ๆ “พี่คริษฐ์ !” หญิงสาวสะบัดหน้าไปมาตามแรงขยับจากปลายนิ้วของเขา “ยังไม่ชินอีกเหรอรุ้งทำไมต้องอายพี่ขนาดนี้ด้วยหืม” “รุ้งยังอ้วนอยู่เลยนะคะพี่คริษฐ์” “อ้วน ! ไปเอาความคิดนี้มาจากไหนกันรุ้ง พี่ว่านี่มันหุ่นนางฟ้าชัด ๆ ดูสิอวบอิ่มจับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด” ไม่เพียงแค่พูดคริษฐ์ยังจับหมุบหมับอีกด้วย “พี่คริษฐ์พูดจริงเหรอคะ” “จะโกหกทำไม แบบนี้เซ็กซี่มากรู้ไหม ไ
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 73 วันของเรา 4
ตอนที่ : 73 วันของเรา 4 “ก็มีบ้างค่ะ แย้มยังไม่ได้รู้ไม่ได้เห็นโลกใบนี้อีกตั้งหลายอย่าง จู่ ๆ จะให้มาเป็นแม่คนมันก็แปลก ๆ สักหน่อยค่ะ” “นี่จะบอกว่าฉันตัดอนาคตเธอเหรอแย้ม” เตชัสตัดพ้อภรรยา “ไม่ใช่ค่ะ คุณเตก็รู้ว่าก่อนหน้าแย้มก็ เอ่อ” แย้มรีบปฏิเสธแต่ก็ตะกุกตะกักในตอนท้ายประโยค “เอ่อ อะไร” คนได้ใจเขี่ยแก้มแย้มเล่น “ก็รู้ว่าแย้มมีใจให้ก่อนหน้าแล้วใช่ไหมคะ ในตอนนั้นถึงได้กล้าเอ่อ ปล้ำ” ถามเขาแล้วก็หลบสายตาที่จ้องหยาดเยิ้มกลับมาไปอีกทาง “ใช่ ฉันรู้ฉันถึงกล้าทำยังไงล่ะ”เตชัสยิ้มบาง ๆ เพราะเขาหงุดหงิดกับเรื่องของพี่ชายที่ไปหมั้นกับรุ้งพราย เตชัสรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ใช่คนสำคัญมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งรู้ว่าพวกเขาได้หมั้นกันความรู้สึกของเขาก็เหมือนเด็กขี้อิจฉา ที่ไม่เคยได้ของเล่นชิ้นถูกใจสักที เตชัสไม่เคยบอกใครเรื่องที่เขาอยากให้รุ้งพรายมาสนใจบ้าง มันเป็นความริษยาวัยเด็กที่พอโตขึ้นมาก็อยากจะได้ความรู้สึกพิเศษแบบนั้น แต่รุ้งพรายก็ทำให้เขารู้สึกไร้ค่ามาโดยตลอด ในวันนั้นเขาเลยอยากปลดปล่อยความรู้สึกพวกนั้นทิ้งไป และแย้มก็คือคนที่อยู่ตรงนั้นพอ
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 72 วันของเรา 3
ตอนที่ : 72 วันของเรา 3 “น่ารักที่สุดเลย รอบนี้ครั้งสุดท้ายแล้วจริง ๆ พี่รับรอง” เขาฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงสะอาด รุ้งพรายพลิกตัวหันหน้าเข้าหาเขา แล้วโน้มหน้าเข้าไปจูบแก้มสากด้านขวาเบา ๆ “รุ้งรักพี่คริษฐ์ค่ะ ไปไหนไปกัน” ได้ไฟเขียวแบบนี้สามีของเธอก็เดินหน้าต่อในอ่างอาบน้ำ กว่าเขาจะถึงฝั่งฝันแสนเร่าร้อนรุ้งพรายก็แทบสลบคาอกของสามี รู้ตัวอีกทีก็ถูกช้อนอุ้มขึ้นมาวางบนเตียงนอน สภาพของเธอคงไม่ไหวแล้วจริง ๆ สามีจึงจัดการสวมชุดนอนให้ พอได้ซุกอกอุ่น ๆ ของเขา รุ้งพรายก็ไม่อยากเปิดเปลือกตาขึ้นมาอีกเลย ในความกึ่งหลับกึ่งตื่นเธอกลับได้ยินเสียงนุ่ม ๆ ของเขา กระซิบแผ่วเบาตรงใบหู “สุดท้ายพี่ก็หนีรุ้งไม่พ้น” ในความมึนงงเธอขมวดคิ้วขึ้นตามความรู้สึกสงสัย“และพี่ก็รักรุ้งจนได้” คราวนี้คนใกล้จะหลับสนิทถึงกับเผยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า ได้รางวัลพิเศษเป็นการหอมแก้มซ้ายขวาจากสามี ค่ำคืนนี้เธอจะได้นอนหลับอย่างมีความสุข ในอ้อมอกของคนที่เธอรักสุดหัวใจ“รุ้งก็รักพี่คริษฐ์ค่ะ” เธอตอบเขาทั้งที่หลับตาคริษฐ์เขี่ยแก้มของภรรยาเบา ๆ รอยยิ้มของเขาแต่งแต้มเต็มใบหน้า แม้ตอนหลับจิตใต้สำ
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 71 วันของเรา 2
ตอนที่ : 71 วันของเรา 2 “พี่คริษฐ์ !” คราวนี้หญิงสาวผวาเข้ากอดคอเข้าแน่น หนีบต้นขาเข้าหากันแน่นไม่ยอมปล่อย “ไม่เอาน่าคนดีของพี่ ไม่งอแงสิ” “รุ้งไม่ได้งอแงนะ แต่ว่า แต่...” “พี่ขอนะ” “คะ” รุ้งพรายยังงงแต่เขาเลื่อนชั้นในออกจากสะโพกของเธอ ใช้ปลายเท้าเขี่ยทิ้งลงข้างเตียง ความเย็นโล่งหวิวสัมผัสเข้ากับความเป็นชายของเขา “รุ้ง” คริษฐ์เรียกคนที่แทบจะตัวแข็งไปอีกรอบ “คะ” หนนี้รุ้งพรายไม่กล้าสู้หน้าเขา เธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที “อย่ากลัวพี่สิ ไหนว่ารักพี่ไง” “ก็รักค่ะ” ‘แต่ก็กลัว’ “รักแล้วทำไมถึงทำท่าไม่มั่นใจพี่แบบนี้ล่ะ” คริษฐ์เห็นหน้าเจ้าสาวของตัวเองแล้วพลอยหัวใจอิ่มเอมไปด้วย ทั้งสวยทั้งนุ่มนิ่มไปทั้งตัว ยัยเด็กจอมตื๊อในอดีตคนนั้นทำเขาใจสะท้านได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือท่าทีเอียงอายแกมไร้เดียงสายิ่งทำให้เขาสุขใจขึ้นไปอีก ก้มลงจูบปิดปากอิ่มอย่างดูดดื่มและเรียกร้อง ฝ่ามือก็ขยำทรวงอวบอัดทั้งสองข้างอย่างเท่าเทียม กายท่อนล่างก็เสียดสีให้เกิดหยาดน้ำหวานหล่อเลี้ยง และเมื่อทุกอย่างพรั่งพร้อมแล้วคริษฐ์ก
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 70 วันของเรา
ตอนที่ : 70 วันของเรา26วันของเรา คืนเข้าหอของคริษฐ์กับรุ้งพราย หลังจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้ให้พรและส่งตัวเข้าหอเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นเวลาของคู่บ่าวสาวคริษฐ์มองดูเตียงนอนสีชมพูระบายลูกไม้สวยงาม เขาสั่งงดโรยดอกกุหลาบบนเตียงเพราะไม่อยากเสียเวลาปัดออก เจ้าสาวคนงามก็ยังนั่งนิ่งอยู่บนเตียง วันนี้รุ้งพรายสวยจนเขาตะลึง ชุดเจ้าสาวด้านหน้าดูเรียบง่ายเป็นผ้าซาตินแขนกุด ทว่าเปิดเปลือยด้านหลังไปถึงเอว มีโบผูกอันใหญ่ด้านหลังกระโปรงที่ทิ้งชายลงลากพื้นแลดูเรียบหรู “เหนื่อยไหมรุ้ง” เจ้าบ่าวเดินมานั่งลงด้านข้างกับเจ้าสาว “เหนื่อยค่ะ ปวดขาไปหมดแล้ว” รุ้งพรายถลกกระโปรงขึ้นเพื่อดูเท้าของตัวเอง คริษฐ์ถึงกับคุกเข่าลงกับพื้นห้อง “พี่คริษฐ์ทำอะไรคะ” เจ้าสาวร้องเสียงหลงเมื่อเจ้าบ่าวยกเท้าของเธอขึ้นมาวางบนหน้าขาของเขา “พี่จะดูว่าเท้าเป็นแผลไหม ใส่รองเท้าใหม่อาจไม่ชิน” เอ่ยแล้วก็หันเท้าของเจ้าสาวเพื่อดูบริเวณส้น พบว่ามีรอยถลอกจนแดงไปทั้งสองข้าง “นี่แค่ญาติพี่น้องแล้วก็จัดในสวนบ้านพี่เองนะ ถ้าเป็นในโรงแรมอาจจะหนักกว่านี้” คริษฐ์บอกแล้วก็อดสงสารเจ้าสาวไม่ได
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 69 ทางออกของทุกคน 3
ตอนที่ : 69 ทางออกของทุกคน 3 “ก็ให้แย้มมานั่งเป็นเพื่อนจะไปอาบน้ำทำไมกันคะ” แย้มก็ทำหน้าทะเล้นใส่เขาบ้าง “ไม่ต้องมาย้อนฉันเลย ไปเดี๋ยวนี้” “ไม่ค่ะ” “ถ้าไม่ไปฉันจะเป็นคนพาไปเองนะ อ้อ แล้วฉันก็จะอาบเป็นเพื่อนเธอด้วย” อีกคนลุกขึ้นโดยอัตโนมัติ ไม่ดีแน่หากปล่อยให้เขาเข้าห้องอาบน้ำด้วย “ไม่ต้องค่ะ แย้มอาบคนเดียวดีกว่า” หญิงสาวแทบจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป โดยมีเสียงหัวเราะของเตชัสไล่หลังไปติด ๆ กลับออกมาอีกครั้งเขาก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม แย้มสวมเสื้อยืดสีขาวตัวยาวกับกางเกงขาสั้นเอวยืดแบบที่เตชัสชอบให้สวมใส่ เตชัสเห็นแล้วก็อมยิ้มพร้อมกับชี้ลงที่หน้าตักของตัวเอง “มานั่งนี่เลย” แย้มทำหน้างอใส่เล็กน้อยแต่ก็ยอมเดินไปทิ้งสะโพกลงนั่งบนตักของเขาอย่างว่าง่าย “หอม ๆ แบบนี้ค่อยน่ากอดหน่อย” คนพูดซุกหน้าลงตรงซอกคอของแย้มสูดกลิ่นกายสาวเข้าเต็มปอด “แย้มไม่ได้ใช้น้ำหอมแบบสาว ๆ คนอื่นของคุณเต ไม่ได้น่ากอดขนาดนั้นหรอกค่ะ” “อยู่กับฉันแค่สองคนทำไมต้องพูดถึงคนอื่นนะแย้ม เสียอารมณ์หมด” เตชัสตำหนิหญิงสาวเล็กน้อย นั่นทำให้แย้
Anda juga akan menyukai
ดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย44.3K Dibacaท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)37.0K Dibacaแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก25.7K Dibacaภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.5K DibacaValentine - เจ้าสาววาเลนไทน์
ภูผาสีน้ำเงิน85 Dibacaดั่งฟ้าสั่งใจ
กรุ้มกริ่ม83 Dibacaฝาแฝดเอวดุ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k3.3K Dibacaโซ่คล้องใจ
ญาณิน862 Dibaca
