หญิงสาวนั่งหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์อยู่บนโซฟาตัวเดิม เมื่อวานไม่นึกว่าจะเผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมาอีกทีมาคอสก็หนีไปทำงานอีกแล้ว เพราะฉะนั้นคืนนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่หลับไปก่อนเด็ดขาด
" ขอกาแฟอีกแก้วค่ะ " เคทร้องเรียกให้สาวใช้มาเติมกาแฟ แน่นอนว่าตอนนี้เธอกำลังนั่งโดปกาแฟอยู่บนโซฟา เพื่อที่จะรอให้ชายหนุ่มกลับมา ดูซิว่าวันนี้ใครจะทนไม่ไหวก่อนกัน ฮึ่ม! " เติมอีกหรอคะ แต่ว่านายหญิงดื่มไปหลายแก้วแล้วนะคะ " สาวใช้เอ่ยเตือน " ไม่เป็นไรหรอกมารีน ไม่ว่ายังไงก็ตามวันนี้ฉันจะไม่หลับก่อนเด็ดขาด " คราวนี้เธอมุ่งมั่นและตั้งใจมาก เพราะทนกับพฤติกรรมของชายหนุ่มไม่ไหวแล้ว " ค่ะ ค่ะ แต่ระวังคืนนี้จะนอนไม่หลับเอานะคะ " ถึงแม้จะบ่นไปพลางแต่สาวใช้คนสวยก็ยังรินกาแฟใส่แก้วให้อยู่ดี " ขอบใจจ๊ะ เสร็จแล้วเธอก็ไปพักผ่อนได้เลยนะ เดี๋ยวฉันอยู่เอง " เคทเอ่ยปากไล่สาวใช้คนสวยให้ไปพักผ่อนเมื่อหันไปเห็นนาฬิกาบอกเวลา 5 ทุ่มกว่าแล้ว " ค่ะ " เมื่อไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน คฤหาสน์หลังใหญ่ก็ดูเงียบเหงาลงทันที ปกติแล้วคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็มีเพียง มาคอส เคทและแม่นมอาวุโสเท่านั้น ส่วนสาวใช้จะมีที่พักหลังคฤหาสน์ และสำหรับบอดี้การ์ดจะได้รับอนุญาตให้เข้ามาก็ต่อเมื่อมาคอสสั่งเท่านั้น หญิงสาวเดินไปเดินมาสักพัก จนเวลาล่วงเลยไปจนจะตี 2 ร่างสูงก็ยังไม่กลับมาสักที หญิงสาวเริ่มหน้างอด้วยความโมโห ดีๆๆ ถ้าจะกลับมาดึกขนาดนี้ก็นอนนอกบ้านไปเลยแล้วกัน ว่าแล้วเธอก็เดินตึงตังขึ้นไปบนห้องอย่างหมดความอดทน ในขณะที่ร่างบางนอนอยู่บนเตียงและใกล้จะหลับลงแล้วนั้นก็มีเสียงไขลูกปิดประตูเข้ามาในห้อง ฝีเท้าหนักๆเดินมาหยุดที่ข้างเตียง ก่อนที่ฟูกนอนจะยุบยวบจากการนั่งของใครบางคน มือหนาลูบไล้ใบหน้าสวยอย่างแผ่วเบา พร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดให้จนถึงอก จากนั้นก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเกิดขึ้นอีก หญิงสาวลืมตาขึ้นมองในความมืด แสงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่างพอจะให้เธอเห็นได้เรือนรางว่าคนๆนี้คือมาคอส ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆด้วยใบหน้าที่อิดโรยจนเธอค่อนข้างตกใจ มาคอสไปทำอะไรมาถึงได้ดูโทรมขนาดนี้ ร่างสูงเตรียมจะลุกขึ้นเพื่อเดินออกไปแต่กลับถูกมือบางดึงไว้เสียก่อน มาคอสหันมามองอย่างตกใจ ดวงตากลมโตส่องแสงระยิบระยับในความมืด มาคอสรีบสลับมือเธอออกอย่างรวดเร็ว " ทำไมยังไม่นอน " ชายหนุ่มถามเธอ แต่ใบหน้ากลับหันออกไปมองนอกหน้าต่าง " คุณหลบหน้าฉันหรอ " เคทถามคำถามที่ค้างอยู่ในใจมาหลายวัน " เปล่า ฉันแค่งานยุ่ง " มาคอสปฏิเสธ " คุณคุยกับใคร คุยกับต้นไม้นอกหน้าต่างรึไง " เคทพูดอย่างอารมณ์เสีย แค่หน้าเธอยังไม่มองเลย แล้วมาบอกว่าไม่ได้หลบหน้า เฮอะ! เชื่อก็บ้าล่ะ " ฉันจะไปนอนแล้ว " เมื่อหมดคำที่จะพูดชายหนุ่มก็ตัดบทหนีแบบดื้อๆทันที " เดี๋ยว จะไปไหน " เคทดึงมือหนาไว้ไม่ให้ไปไหนได้ " ปล่อย.. " " ไม่ปล่อย " " ถ้าไม่ปล่อยฉันจะเรียกให้บรูซเข้ามาจับเธอโยนออกไปนอกคฤหาสน์ " เขาขู่ไม่จริงจังนัก ป่านนี้บรูซหัวถึงหมอนก็คงหลับไปแล้ว จะเอาอะไรมาได้ยินเสียงเรียกของเขา " เรียกสิ เรียกเลย " หญิงสาวท้าทาย ร่างสูงเม้มปากแน่นมองหญิงสาวแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ดีจริงๆ เดี๋ยวนี้ไม่คิดจะกลัวกันแล้วใช่ไหม " ไม่เรียกใช่ไหม งั้นนั่งลงเลย นั่งลงเดี๋ยวนี้ " ร่างบางพยายามดึงแขนชายหนุ่ม ในขณะที่มาคอสเองก็พยายามสลัดมือเธอออกเช่นกัน " ปล่อย " " ไม่ปล่อย " ไม่พูดเปล่า ร่างบางยังดึงให้มาคอสล้มลงมาที่เตียง ส่วนตัวเองก็ขยับขึ้นไปนั่งทับชายหนุ่มทันที " เฮ้ยย! ทำอะไรของเธอเนี้ย " ชายหนุ่มตกใจในการกระทำของหญิงสาว ปกติเธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน " สอบสวนผู้ร้ายปากแข็งไง " สอบสวนผู้ร้ายปากแข็งอะไรกัน ที่ทำอยู่เนี้ยมันจะทำให้อย่างอื่นแข็งไปด้วยน่ะสิ มาคอสโอดครวญในใจ ร่างสูงใช้พละกำลังที่เหนือกว่าพลิกร่างบางให้ออกไปจากตัว ส่วนเขาเองก็รีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มาคอสจะเดินไปไหนได้ไกลเคทก็ดึงมือชายหนุ่มให้เขาล้มมาคล่อมร่างเธอไว้ จากนั้นใช้มือสองข้างคล้องศีรษะชายหนุ่มให้โน้มลงมาประกบริมฝีปากของเธอ เคทเลียนแบบที่มาคอสทำด้วยการใช้ลิ้นเล็กสอดเข้าไปในปากของชายหนุ่ม ทำให้สติของร่างสูงแทบกระเจิง มือหนาสอดเข้าหลังศีรษะหญิงสาวเพื่อดึงเธอมาจูบได้ง่ายขึ้น ริมฝีปากหนาดูดดึงความอวบอิ่มอย่างหื่นกระหาย สิ่งที่หญิงสาวหยิบยื่นให้เหมือนเป็นน้ำกลางทะเลทราย ที่ทำให้คนอดอยากมานานกระโดดเข้าหาทันที พอหญิงสาวจูบตอบแล้วเริ่มใช้มือเล็กๆลูบไล้ไปทั่วๆเรือนร่างของเขามาคอสก็แทบจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ อยากร่วมรักกับเธอเดี๋ยวนี้ให้สมกับที่อดอยากมานาน ปกติชายหนุ่มไม่ใช่คนเรื่องมากในการมีเซ็กส์ ขอแค่ถูกใจไม่ว่าใครก็ได้ทั้งนั้น แต่เมื่อได้ลิ้มลองรสชาดของหญิงสาวขึ้นมา เขากลับกลายเป็นคนติดเรือนร่างของเธอจนงอมแงม ไม่สามารถมีเซ็กส์กับคนอื่นได้อีก มาคอสหยุดการกระทำของหญิงสาวไว้ก่อนที่สติเขาจะกระเจิงไปมากกว่านี้ ร่างสูงคร่ามทับร่างของเธอไว้ ล็อกมือทั้งสองข้างไว้ที่เหนือศีรษะ จากนั้นค่อยๆถอนจูบออกอยากเสียดาย " เธอเป็นใคร " อยู่ๆมาคอสก็เอ่ยคำถามแปลกๆขึ้นมา " คุณถามอะไรแปลกๆ คุณไม่รู้จักฉันรึไง " " ถ้างั้นฉันจะถามเธอใหม่ เธอใช่ แคร์ คอทลิน รึเปล่า " ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเมื่อได้ยินคำถาม หรือว่ามาคอสจะรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว .[ ฮะ! แกจะไปอเมริกาหรอเคท ] ปลายเสียงพูดอย่างตกใจ" ใช่ แล้วแกจะพูดเสียงดังทำไมเนี้ย " การที่เธอเดินทางไปต่างประเทศอาจใช้เวลาหลายวัน เลยต้องบอกเพื่อนสาวล่วงหน้าก่อนเพื่อไม่ให้เป็นกังวล[ จะไม่ให้ฉันพูดเสียงดังได้ไง แกไปต่างประเทศแล้วแฟชั่นโชว์คอลเล็คชั่นใหม่ที่กำลังจะจัดขึ้นล่ะ แกให้ฉันทำยังไง ] ปลายสายโวยวายเสียงไม่เบานัก" แกก็ทำงานของแกไปปกตินั่นแหละมิเชล แบบร่างคอลเล็คชั่นใหม่ฉันส่งให้ทางอีเมลล์แล้ว แกส่งให้โรงงานได้เลย ส่วนงานแฟชั่นโชว์แกไม่ต้องเป็นห่วงฉันไม่ได้ไปนานขนาดนั้น กลับมาทันแน่นอน " [ แบบนั้นก็ค่อยโล่งใจหน่อย เอ่อ...แล้วแกจะไปกี่วัน ]" ยังไม่รู้เลยอ่า ต้องดูว่ามาคอสเสร็จงานเมื่อไหร่ "[ ย่ะ! หมั่นไส้จริงๆ ตั้งแต่แต่งงานก็ติดสามีจนลืมเพื่อนไปหมด ]" ย่ะ! แกก็ลองหาดูสักคนสิ เผื่อแกจะติดสามีแล้วเลิกตามจิกทวงงานฉันสักที แค่นี้ก่อนนะจ๊ะสามีฉันมาแล้ว " เคทรีบชิงวางสายก่อนที่หญิงสาวปลายสายจะได้โวยวายอะไรต่อ" ใครโทรมา " มาคอสเดินมาถาม เบื้องหลังของเขาคือบรรดาเหล่าบอดี้การ์ดสุดหล่อที่คอยตามประกบอยู่ไม่ห่าง ถ้าไม่บอกว่าเป็นเจ้านายกับลูกน้องเธอคงคิดว่าเป็นบอยแบนด์วงไหนสักวงแน่ๆ
แสงอาทิตย์อ่อนๆสาดส่องต้อนรับเช้าวันใหม่ แม้บรรยากาศของวันนี้จะดีแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความตึงเครียดลดน้อยลงไปได้เลย" เจอไหม " บรูซ บอดี้การ์ดคนสนิทเอ่ยถามเพื่อนบอดี้การ์ดคนอื่นๆ" ไม่เจอ "" ฉันก็ไม่เจอ " บรรดาชายหนุ่มร่างสูงหลายสิบคนเดินไปเดินมากันให้ควักเพื่อตามหาสิ่งที่สำคัญที่สุดในตระกูลลูอิซ " นายหายไปไหน หรือนายจะออกเดินทางไปทำงานก่อนแล้ว " บรูซตั้งข้อสันณิษฐาน" ไม่ นายยังไม่ได้เดินทางไปถึงที่ทำงาน ฉันโทรไปเช็กกับทุกที่แล้ว " ออกัสที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวให้ออกมาปฏิบัติหน้าที่ในตำแหน่งเดิมพูดขึ้นบ้างก่อนหน้านี้ด้วยความที่เขาเข้าไปวุ่นวายกับนายหญิงคนใหม่ทำให้มาคอสโกรธมาก จึงถูกลงโทษให้ไปทำงานนอกคฤหาสน์ จนมาคอสหายโกรธจึงได้มีคำสั่งให้กลับเข้ามาทำงานเหมือนเดิม" นายหญิงล่ะ " ออกัสเอ่ยถามขึ้นท่ามกลางความเงียบบอดี้การ์ดหนุ่มคนอื่นๆทำหน้าตาเหมือนถูกบังคับให้กินยาขม " มึง..ไอ้ออกัส ถามหาผู้หญิงของนายอีกล่ะ ครั้งที่แล้วมึงยังไม่เข็ดรึไง " เพื่อนเขาเอ่ยเตือน" ไม่ใช่ กูกำลังจะบอกว่านายอยู่กับนายหญิงรึเปล่า " ออกัสพูดให้คิดถึงแม้เขาจะรู้สึกว่านายหญิงคนใหม่น่าสนใจแต่ยังไงก็แต่งงานเป็นภ
ตับ! ตับ! ตับ! " อ่ะ! อ่ะ! อ่าาาา! "จังหวะรักของชายหนุ่มยังคงดุดันเหมือนเมื่อก่อน เขากระแทกท่อนเอ็นอุ่นเข้าออกโดยไม่ผ่อนแรงแม้แต่น้อย ให้สมกับที่เขาทรมานมานานหลายวัน" มาคอสส อ่ะ! ฉันจุก " เคทร้องประท้วง" อ่าาา...อดทนหน่อยที่รัก เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว " ซาตานร้ายหว่านล้อมเธอไปเรื่อยๆ มือหนายกขาเรียวให้ชันเข่าขึ้น ชายหนุ่มยืดตัวให้ร่างของเขาอยู่สูงกว่าระดับปกติเพื่อจะได้ออกแรงได้อย่างเต็มที่ตับ! ตับ! ตับ!" อู้ววว ตอดดีมากเลยที่รักกก อ่าา " มาคอสใส่แรงเข้าไปไม่ยั้งจนร่างบางสั่นตามแรงกระแทก" อ่าาา จะ..เจ็บ เบาหน่อย " หญิงสาวรู้สึกเจ็บเหมือนช่วงล่างจะฉีกขาด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีความเสียวซ่านแทรกปนอยู่ในทุกครั้งของการสอดใส่" อดทนหน่อยครับ แฮ่กๆ..อีกนิดเดียวเท่านั้น " มาคอสพูดไปหอบไป เขาโหยหาเธอมาหลายวัน พอวันนี้ได้มาสัมผัสก็อยากจะครอบครองเธอให้ลึกที่สุดตับ! ตับ! ตับ!" อ่าาาาา " ท่อนเอ็นร้อนสอดใส่เข้ามาแบบไม่ยั้ง พลุบเข้าพลุบออกจนน้ำใสๆไหลเยิ้มออกมานอกรูสวาท ร่างบางนอนครวญครางไม่ได้ศัพท์ มือทั้งสองกำผ้าปูเตียงไว้เพื่อระบายความเจ็บและเสียวซ่าน" อ่าา ตอดอีกเคท ตอดอีก " ชายหนุ่มสั่งเสียง
" เธอใช่ แคร์ คอทลิน รึเปล่า " คำถามของมาคอสดังก้องอยู่ในหูสลับกันไปมา เคทอ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบรับหรือปฎิเสธดี " เธอเป็นใคร! ตอบ! " อยู่ๆมาคอสก็เหมือนสติหลุดตะคอกใส่เธออย่างคนหัวเสีย หญิงสาวไม่รู้ว่าทุกวันนี้มาคอสต้องใช้ความอดทนอย่างมากในการไม่เข้าใกล้เธอ เขาจำเป็นต้องเลือกระหว่างน้องสาวกับภรรยา ความกดดันนี้มันแทบจะกดทับให้เขาหายใจไม่ออกตายอยู่แล้ว" ฉะ...ฉัน " หญิงสาวยังคงอ้ำอึ้งมือหนาบีบที่คางของเธอจากนั้นบดขยี้ริมฝีปากแรงๆเพื่อทำโทษผู้ร้ายปากแข็ง " อือออ " เคทไม่ได้ขัดขืนแต่แค่ยังไม่ชินกับความดุดันและป่าเถื่อนของชายหนุ่ม มาคอสใช้ริมฝีปากดูดปากบางอย่างตะกละตะกรามดูดจนริมฝีปากบางบวมฉึ่งขึ้นมา" ตอบฉันมาสรุปแล้วเธอคือแคร์ คอทลิน รึเปล่า " มาคอสถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า" ไม่.." หญิงสาวตอบออกมาอย่างแผ่วเบา " ไม่? เธอไม่ใช่แคร์ คอทลิน ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ใช่แคร์ คอทลิน " ปฎิกิริยาของมาคอสทำให้หญิงสาวงุนงง ตอนแรกคิดว่าเขาจะโมโหเธอที่มาสวมรอยเป็นน้องสาวแล้วมาแต่งงานกับเขา แต่นี่เขากลับทำเหมือนว่าดีใจที่เธอไม่ใช่แคร์อย่างนั้นแหละแคว้กกกก" ว๊ายยย มาคอสส " อยู่ๆมาคอสก็ฉีกชุดนอนเธอออกเป็นสองท่อนแบบห
หญิงสาวนั่งหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์อยู่บนโซฟาตัวเดิม เมื่อวานไม่นึกว่าจะเผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมาอีกทีมาคอสก็หนีไปทำงานอีกแล้ว เพราะฉะนั้นคืนนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่หลับไปก่อนเด็ดขาด" ขอกาแฟอีกแก้วค่ะ " เคทร้องเรียกให้สาวใช้มาเติมกาแฟ แน่นอนว่าตอนนี้เธอกำลังนั่งโดปกาแฟอยู่บนโซฟา เพื่อที่จะรอให้ชายหนุ่มกลับมา ดูซิว่าวันนี้ใครจะทนไม่ไหวก่อนกัน ฮึ่ม!" เติมอีกหรอคะ แต่ว่านายหญิงดื่มไปหลายแก้วแล้วนะคะ " สาวใช้เอ่ยเตือน" ไม่เป็นไรหรอกมารีน ไม่ว่ายังไงก็ตามวันนี้ฉันจะไม่หลับก่อนเด็ดขาด " คราวนี้เธอมุ่งมั่นและตั้งใจมาก เพราะทนกับพฤติกรรมของชายหนุ่มไม่ไหวแล้ว" ค่ะ ค่ะ แต่ระวังคืนนี้จะนอนไม่หลับเอานะคะ " ถึงแม้จะบ่นไปพลางแต่สาวใช้คนสวยก็ยังรินกาแฟใส่แก้วให้อยู่ดี" ขอบใจจ๊ะ เสร็จแล้วเธอก็ไปพักผ่อนได้เลยนะ เดี๋ยวฉันอยู่เอง " เคทเอ่ยปากไล่สาวใช้คนสวยให้ไปพักผ่อนเมื่อหันไปเห็นนาฬิกาบอกเวลา 5 ทุ่มกว่าแล้ว " ค่ะ " เมื่อไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน คฤหาสน์หลังใหญ่ก็ดูเงียบเหงาลงทันที ปกติแล้วคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็มีเพียง มาคอส เคทและแม่นมอาวุโสเท่านั้น ส่วนสาวใช้จะมีที่พักหลังคฤหาสน์ และสำหรับบอดี้การ์ดจะได้ร
เเสงแดดอ่อนตอนเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง กระทบร่างบางที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหน้าอย่างสบายอารมณ์ หญิงสาวลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจซ้ายขวา ขาเรียวยาวเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าต่างบานใหญ่ มือบางดันผ้าม่านทึบออกเพื่อเปิดทางให้แสงแดดส่องเข้ามามากขึ้นวันนี้อากาศดีจริงๆร่างบางรีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากห้องเห็นสาวใช้กำลังเตรียมอาหารเช้ากันอย่างขมักเขม้น" รู้เรื่องรึเปล่าว่าเมื่อคืนนายท่านโกรธมากที่คุณมากาเร็ตเทน้ำใส่มือนายหญิง ถึงขั้นตามไปเอาเรื่องถึงคฤหาสน์เล็กเลยนะ " สาวใช้คนหนึ่งกระซิบกระซาบกับเพื่อนร่วมงาน" ตายจริง! แล้วคุณมากาเร็ตเป็นอะไรมากรึเปล่า " " เห็นว่าโดนน้ำร้อนลวกเหมือนที่นายหญิงโดน แต่ไม่รู้ว่าเจ็บมากน้อยแค่ไหนนะ เช้านี้คฤหาสน์เล็กยังไม่เปิดประตูให้ใครเข้าไปเลย "" ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี ก็คุณมากาเร็ตทำนายหญิงก่อน " " ใช่ ถ้างั้นก็หมายความว่านายท่านอยู่ข้างนายหญิงน่ะสิ ถ้างั้นเรื่องเมื่อวานที่เราไม่ช่วยนายหญิงจะถูกลงโทษรึเปล่านะ " สาวใช้รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา" นั่นสิ " " อ่ะแฮ่ม " เคทกระแอมขัดจังหวะ" อรุณสวัสดิ์ค่ะนายหญิง " บรรดาสาวใช้รีบทำความเคารพเพราะกลัวความผิดที่ตน