หลบหน้า

เเสงแดดอ่อนตอนเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง กระทบร่างบางที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหน้าอย่างสบายอารมณ์ 

หญิงสาวลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจซ้ายขวา ขาเรียวยาวเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าต่างบานใหญ่ มือบางดันผ้าม่านทึบออกเพื่อเปิดทางให้แสงแดดส่องเข้ามามากขึ้น

วันนี้อากาศดีจริงๆ

ร่างบางรีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากห้องเห็นสาวใช้กำลังเตรียมอาหารเช้ากันอย่างขมักเขม้น

" รู้เรื่องรึเปล่าว่าเมื่อคืนนายท่านโกรธมากที่คุณมากาเร็ตเทน้ำใส่มือนายหญิง ถึงขั้นตามไปเอาเรื่องถึงคฤหาสน์เล็กเลยนะ " สาวใช้คนหนึ่งกระซิบกระซาบกับเพื่อนร่วมงาน

" ตายจริง! แล้วคุณมากาเร็ตเป็นอะไรมากรึเปล่า " 

" เห็นว่าโดนน้ำร้อนลวกเหมือนที่นายหญิงโดน แต่ไม่รู้ว่าเจ็บมากน้อยแค่ไหนนะ เช้านี้คฤหาสน์เล็กยังไม่เปิดประตูให้ใครเข้าไปเลย "

" ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี ก็คุณมากาเร็ตทำนายหญิงก่อน " 

" ใช่ ถ้างั้นก็หมายความว่านายท่านอยู่ข้างนายหญิงน่ะสิ ถ้างั้นเรื่องเมื่อวานที่เราไม่ช่วยนายหญิงจะถูกลงโทษรึเปล่านะ " สาวใช้รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา

" นั่นสิ " 

" อ่ะแฮ่ม " เคทกระแอมขัดจังหวะ

" อรุณสวัสดิ์ค่ะนายหญิง " บรรดาสาวใช้รีบทำความเคารพเพราะกลัวความผิดที่ตนทำไว้เมื่อคืน

" ค่ะ " เคทขานรับ 

" ทำไมมีอาหารเช้าชุดเดียวล่ะ " หญิงสาวถามอย่างสงสัย

" วันนี้นายท่านไม่รับอาหารค่ะ ออกไปทำงานแต่เช้าแล้วค่ะ "

ออกไปทำงานแล้ว แต่ตอนนี้เพิ่ง 6 โมงเช้าเนี้ยนะ เคทรู้สึกแปลกๆแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ลงมือทานอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย มาคอสไม่อยู่ก็ดีเหมือนกันจะได้ปั่นแบบร่างที่ต้องส่งให้โรงงานสักที ไม่อย่างนั้นเพื่อนเธอคงได้ตามงานยิกๆ

หลังจากเรียนจบจากต่างประเทศเคทก็หันมาทำงานด้านการออกแบบจิวเวลรี่อย่างเต็มตัว และร่วมหุ้นกับเพื่อนหลายสัณชาติเพื่อเปิดแบรนด์ของตัวเอง ทั้งนำเข้าและออกแบบเครื่องประดับล้ำสมัย ซึ่งตอนนี้แบรนด์ของเธอก็ค่อนข้างเป็นที่น่าสนใจของวงการเครื่องประดับทีเดียว

วันนี้ทั้งวันหญิงสาวยุ่งอยู่กับการออกแบบคอลเล็คชั่นใหม่ที่เตรียมจะเปิดตัวต้นปีหน้า ไม่ทันได้ดูเวลาจนสาวใช้ต้องเข้ามาเตือนเรื่องอาหารเย็น

" นายหญิงคะ อาหารเย็นเตรียมพร้อมแล้วค่ะ "

" อ่ออ โทษทีจ๊ะ ฉันลืมไปเลย " เคทเดินมาลงรับประทานอาหารตามปกติ นาฬิกาโบราณยักษ์ที่วางอยู่หน้าบันไดบอกเวลา 1 ทุ่มตรง

" มาคอสยังไม่กลับมาหรอ " เคทเอ่ยถามเหมือนไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่

" ยังค่ะ นายท่านโทรมาบอกว่าวันนี้จะกลับดึก ให้นายหญิงทานข้าวก่อนเลยค่ะ " มือบางชะงักนิดหน่อยก่อนจะหันไปกินข้าวตามปกติ 

เช้าวันต่อมา เคทตั้งนาฬิกาปลุกไว้เช้ากว่าทุกวัน เธอรีบลุกจากเตียงแล้วเดินงัวเงียออกมาจากห้อง ผ่านห้องโถงใหญ่ไปที่ห้องกินข้าว 

" อ้าวว นายหญิงตื่นแล้วหรอคะ " สาวใช้ที่เห็นเธอเดินลงไปเอ่ยทัก

" จ๊ะ "

" แม่ครัวกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ นายหญิงหิวรึยังคะ " 

" ยังเลย ฉันไม่รีบหรอก " หญิงสาวปฏิเสธแต่ส่ายตากลับสอดส่องไปทั่ว

" นายท่านของพวกเธอลงมารึยัง " วันนี้เธอตื่นเช้ากว่าปกติ คาดหวังว่ายังไงวันนี้ก็ต้องได้เห็นหน้าสามีก่อนไปทำงาน

" นายท่านไปทำงานแล้วนะคะ "

" หะ! เช้าขนาดนี้เนี้ยนะ " สองวันนี้เธอรู้ว่ามาคอสทำตัวแปลกๆนะ มักจะออกจากบ้านก่อนเธอตื่นแล้วก็กลับเข้ามาหลังเธอนอนหลับแล้วเสมอ

เคทงอนเดินตึงตังขึ้นไปหมกตัวบนห้องเหมือนเดิม สาวใช้คนเดิมมองตามไปอย่างระวังจากนั้นก็กดโทรศัพท์โทรหาปลายสาย

" นายครับ สาวใช้โทรมาบอกว่านายหญิงตื่นแล้ว แล้วก็ถามหานายตั้งแต่เช้าเลยครับ " บรูซหันไปรายงาน

" อืม " มาคอสรับคำสั้นๆ ในมือหมุนปากกาเล่นอย่างใจลอย สองวันนี้เหล่าบอดี้การ์ดที่ติดตามเจ้านายจำเป็นต้องตื่นเช้ากว่าปกติ เพราะเจ้านายจะออกจากบ้านมาแต่เช้า สร้างความลำบากให้พวกเขาไม่น้อยทีเดียว

" ที่ให้ไปสืบมาเป็นไงบ้าง " 

" ทุกอย่างเรียบร้อยดีไม่มีอะไรผิดปกติ ตระกูลคอทลินไม่มีใครติดต่อ เคน คอทลิน เลย ส่วนโอลิเวอร์กับมาเรียก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร แค่ออกไปทานอาหารกับลูกเลี้ยงเป็นบางครั้งเท่านั้น "

มาคอสขมวดคิ้วยุ่ง

" ทานอาหารกับลูกเลี้ยง? "

" ครับ เห็นว่าเป็นลูกนอกสมรสของโอลิเวอร์ คอทลิน ชื่อ เคท คอทลิน ครับ ถ้าจะพูดให้ถูกคือเป็นพี่สาวของนายหญิง " 

" สองคนนั้นสีหน้าท่าทางเป็นยังไง "

" ก็ปกตินะครับ ไม่ได้เศร้าหรือเสียใจอะไร "

" เป็นไปไม่ได้ มาเรียรักลูกสาวคนนี้มาก ยิ่งถ้ายกให้แต่งงานกับฉันก็ยิ่งต้องฟูมฟายร้องไห้ ไม่ใช่ออกไปกินข้าวกับลูกเลี้ยง อีกอย่างผู้หญิงคนนี้ใจแคบ ไม่มีทางรับใครมาแทนที่ลูกตัวเองแน่นอน "

" นั่นสิครับ ผมก็รู้สึกแปลกๆ "

" นายไปสืบผู้หญิงคนนี้มาหน่อย ฉันได้กลิ่นอะไรแปลกๆ บางทีเราอาจจะพลิกเกมนี่กันได้ " 

ตอนนี้หญิงสาวที่อยู่กับเขาเป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้เขายังไม่กล้าทำอะไรตระกูลคอทลิน เพราะกลัวเธอจะเสียใจ แต่ถ้าหากเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ บางทีอะไรบางอย่างอาจจะเปลี่ยนแปลงไป

เคทนั่งหน้ามุ่ยบอกบุญไม่รับอยู่ที่โซฟา ดวงตากลมมองตรงไปที่ประตูทางเข้าเพื่อรออะไรบางอย่าง

" นายหญิงคะ ดึกมากแล้วนะคะ พักผ่อนก่อนดีไหม " แม่นมอาวุโสเห็นหญิงสาวนั่งอยู่ที่โซฟามาตั้งแต่เย็นจึงได้ยกซุปร้อนๆมาเสริฟ

" ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า แคร์ยังไม่ง่วง " เธอปฏิเสธ ยังไงก็ตามวันนี้เธอต้องยืนยันอะไรบางอย่างให้ได้

" แต่กว่านายท่านจะกลับมาก็น่าจะดึกนะคะ "

" ถ้าคุณป้าง่วงคุณป้าไปพักผ่อนได้เลยนะคะ แคร์รอคนเดียวได้ค่ะ "

หญิงอาวุโสส่ายหน้าให้กับความดื้อดึงของหญิงสาว ก่อนจะเดินออกไปทิ้งร่างบางให้นั่งรออยู่คนเดียว 

เคทมองนาฬิกาซ้ำแล้วซ้ำอีก เธอลุกขึ้นมาบิดตัวไล่ความง่วง บ้างก็เดินไปเดินมาอยู่หน้าโซฟา จนเวลาไปตี 1 ร่างบางก็ทนความง่วงงุนไม่ไหวเผลอหลับไปก่อน

มาคอสเปิดประตูเข้ามาด้วยความอิดโรยจากการโหมทำงานหนักและอดนอน เหล่าบอดี้การ์ดที่เดินตามมาก็มีอาการไม่ต่างกัน ทุกคนดูง่วงหงาวหาวนอน ไม่กระปรี้กระเปร่า 

ชายหนุ่มชะงักกึกเมื่อเห็นร่างบางนอนหลับใหลอยู่บนโซฟา มาคอสรีบไล่บอดี้การ์ดออกไปก่อนจะสาวเท้ายาวๆเดินเข้าไปหา

ร่างบางนอนหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตัวหน้า บนตัวมีผ้าห่อมผืนยักษ์คลมร่างอยู่ เหมือนเตรียมการมาเป็นอย่างดี

มาคอสยื่นมือออกไปปัดลูกผมที่ปรกหน้าหญิงสาวออก มือใหญ่ลูบไล้ใบหน้าเนียนเบาๆอย่างคิดถึง

ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆพลางสอดมือเข้าไปใต้ร่างบาง แล้วยกเธอขึ้นเพื่อพาไปส่งที่ห้อง เมื่อหลังสัมผัสเตียงหนานุ่มหญิงสาวก็พลิกตัวหาตำแหน่งที่สบายทันที

เหมือนแมวน้อยจริงๆ ถ้าเธอไม่ใช่แคร์ คอทลิน บางทีฉันอาจไม่ต้องคิดอะไรมากก็ได้