แกล้ง

" เป็นไง เห็นแล้วรู้สึกตะลึงไปเลยใช่ม่ะ " มากาเร็ตถามอย่างภาคภูมิใจในความสามารถของตัวเอง ในบรรดาธุรกิจที่มีทั้งหมดของตระกูลเธอถูกมอบหมายให้รับผิดชอบธุรกิจอัญมณีและเพชรพลอย ตลอดจนเครื่องประดับทั้งหมดในร้านก็ต้องผ่านมือเธอทั้งนั้น

" อ่ออ ก็ตะลึงอยู่พอสมควร " ตะลึงว่าไปสรรหาเพชรคุณภาพต่ำแบบนี้มาจากไหนกันน่ะสิไม่ว่า

" เนี้ย เป็นบุญตาของเธอแล้วนะที่ได้เห็นเพชรเม็ดใหญ่ขนาดนี้ ใส่เลยสิเผื่อมันจะช่วยขับออร่าของความเป็นนายหญิงตระกูลลูอิซขึ้นมาได้บ้าง " มากาเร็ตแหน็บ

" ไม่เป็นไรดีกว่าจ๊ะ พี่ว่าไว้ใส่วันหลังแล้วกันนะ " เคทรีบคว้ากล่องเครื่องเพชรมาปิดอย่างรวดเร็ว รับไม่ได้จริงๆกับการที่มาเห็นทั้งเพชรและการออกแบบที่ล้าสมัยขนาดนี้

" ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวขึ้นไปพักข้างบนนะคะ " หญิงสาวเอ่ยขอตัวกลับก่อน ใจจริงวันนี้เธอตั้งใจไว้ว่าจะออกไปพบเพื่อนซักหน่อย แต่สองแม่ลูกนี่ก็กลับทำเสียเรื่องเสียนี่

" เดี๋ยวสิ ฉันกับแม่อุตส่ามาเยี่ยม เธอจะไม่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเลี้ยงน้ำชากับขนมหน่อยหรอ " 

หะ! ฉันหูฝาดไปรึเปล่า สองแม่ลูกนี่อยากนั่งทานขนมกับเธอหรอ

" อ่อออ เอางั้นก็ได้ ช่วยไปเตรียมน้ำชากับขนมทีจ๊ะ " เคทหันไปสั่งสาวใช้ที่อยู่ด้านหลัง สายตามองหญิงสาวต่างอายุอย่างระแวดระวังภัย

ไม่นานนักขนมกับน้ำชาก็มาเสริฟที่โต๊ะ สาวใช้เทน้ำชาสีสวยใส่แก้วชาราคาแพง แล้วแจกจ่ายให้กับเจ้านายหญิงทั้ง 3 มากาเร็ตเหยียดยิ้มใช้นิ้วคล้องหูแก้วขึ้นมาแกว่งเบาๆ ร่างบางลุกขึ้นเดินไปมาพร้อมกับจิบน้ำชาสีสวยไปด้วย

" ชาที่คฤหาสน์ใหญ่คงแพงมากเลยสินะ ปกติมาคอสแทบจะไม่เอาออกมากินเลยนี่ " 

เคทนั่งนิ่งจิบชาไปพลางฟังน้องสามีพูดไปพลาง เธอถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ไม่น่าตกปากรับคำสองแม่ลูกนี่เลย

" ลองชิมดูสิ หอมมากเลยนะ " มากาเร็ตยื่นแก้วชามาตรงหน้าพร้อมกับพยายามยัดเยียดให้เธอ มือบางเบี่ยงหน้าหนีพร้อมกับพลักแก้วชาออกไปเบาๆ

" ไม่ต้องหรอก ฉันก็มี " 

" แต่แก้วนี้อร่อยกว่านะ ชิมดูสิ " สองสาวฉุดกระฉากกันไปมาแล้วมากาเร็ตก็ทำสิ่งไม่คาดฝันโดยการเทน้ำชาร้อนๆลงบนมือของพี่สะใภ้ 

" ว๊ายยย " สาวใช้ที่เห็นเหตุการณ์หวีดร้องก่อนจะกรูกันเข้ามาช่วยเหลือนายหญิงของตน

เคทลุกขึ้นพรวดสะบัดมือออกอย่างรวดเร็ว เพราะน้ำชาไม่ได้หกรดแค่มืออย่างเดียวแต่เลยไปจนถึงเสื้อและกระโปรงตัวสวยอีกด้วย ความร้อนของน้ำชาทำให้ผิวหนังบริเวณที่โดนแดงขึ้นเป็นวงกว้าง

" เธอ! " เคทมองหญิงสาวอย่างไม่พอใจนัก 

" ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ " มากาเร็ตทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็ไม่วายหันไปหัวเราะคิกคักกับผู้เป็นมารดา

" ไม่ได้ตั้งใจได้ยังไง เห็นอยู่ชัดๆว่าเธอจงใจเทน้ำชาลงมา " 

" ไหน..ใครเห็นบ้าง พูดมาซิ " เคทหันหน้าไปมองสาวใช้รอบตัว พวกหล่อนก้มหน้างุดพยายามหลบสายตาเต็มที่ ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะช่วยนายหญิงนะ เพียงแต่ว่าตอนนี้อยู่ในช่วงเปลี่ยนถ่ายอำนาจ พวกเธอไม่รู้ว่าควรจะอยู่ข้างใครดี ถ้าหากมาคอสไม่ได้โปรดปรานหญิงสาวขึ้นมาพวกเธอก็จะโดนเล่นงานไปด้วย

เคทถอนหายใจอย่างจนปัญญา บ้านหลังใหญ่ที่มีอำนาจอยู่หลายฝักฝ่าย แล้วเธอเองก็ไม่ได้เข้ามาที่นี่อย่างสมเกียรติแต่แรกจะมาหวังให้คนอื่นยืนข้างตัวเองนั้นคงจะยาก

" ถ้าอย่างนั้นก็เชิญคุณน้ากับคุณน้องสามีกลับไปได้แล้วค่ะ ดิฉันไม่มีอารมณ์จะต้องรับ " เคทเอ่ยปากไล่สองแม่ลูกอย่างสุดทน

" คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้านจริงๆรึไงถึงได้มาไล่พวกฉัน " ลิเดียเอ่ยขึ้นบ้าง ถึงอย่างไรเธอก็มีตำแหน่งเป็นภรรยาของผู้นำตระกูลคนก่อน หรือให้พูดอีกแบบก็คือแม่เลี้ยงของผู้นำตระกูลคนปัจจุบัน อีกทั้งอำนาจการดูแลจัดการคฤหาสน์หลังนี้ก็ยังอยู่ในมือเธอ ดังนั้นก็ควรจะถือว่าเธอเป็นเจ้าของเช่นกัน

" คุณน้าจะกลับไปดีๆหรืออยากโดนน้ำชาราดใส่ตัวเหมือนที่ลูกสาวทำกับฉันล่ะค่ะ " หญิงสาวพูดจริงทำจริงแน่นอน

" ป่าเถื่อน เรากลับกันเถอะค่ะคุณแม่ " ป่าเถื่อน! เฮอะ..กล้าพูดคำนี้ออกมาได้นะ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนเริ่มก่อน 

เคทหมุนตัวกลับเข้าห้องอย่างหัวเสีย มือเจ็บแบบนี้จะจับปากการ่างแบบได้รึเปล่าก็ไม่รู้

" ฉันไปเอายามาทาให้นะคะนายหญิง " สาวใช้คนนึงอาสา เคทพยักหน้าเบาๆแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ก็ช่างเถอะถึงแม้ว่าจะช่วยอะไรมากไม่ได้ ขอแค่อย่าเป็นแบบยัยโมนาก็พอล่ะ

หญิงสาวอาบน้ำทายาเรียบร้อยแล้วก็เผลอหลับไป ไม่นานนักมาคอสก็กลับมาจากการตรวจงานที่โกดัง เขารีบตรงดิ่งมาที่คฤหาสน์ทันที หลังจากเปิดประตูเข้ามาเขาก็ต้องแปลกใจที่บ้านเงียบเชียบผิดปกติ เมื่อลองผินหน้าขึ้นไปมองชั้น 2 ซึ่งเป็นห้องนอนของหญิงสาวก็พบว่าไฟในห้องดับสนิท

" นายหญิงล่ะ "ร่างสูงเอ่ยถามสาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ

" นายหญิงหลับไปแล้วค่ะ "

" หลับแล้ว นี่เพิ่งกี่โมงเองทำไมวันนี้นอนเร็ว " 

" เอ่อออ คือ " สาวใช้อ้ำอึ้ง

" เอ้า มีอะไรก็พูดไปสิ หรือจะรอให้นายเอามือตบปากก่อนถึงจะพูดได้ " หญิงอาวุโสเดินมารับเสื้อสูทจากมือของชายหนุ่ม พลางบ่นสาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ

" มีอะไรกัน " มาคอสถามอย่างสงสัย

" นายหญิงโดนน้ำชาลวกเอาน่ะค่ะ วันนี้เลยขอทายาแล้วนอนพักผ่อนเลย " สาวใช้สารภาพผิด

" ใครทำ " 

" คุณมากาเร็ตค่ะ " มาคอสกัดฟันกรอด สักพักก็เดินตึงตังขึ้นไปหยุดอยู่หน้าห้องของหญิงสาว มือหนาลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจไม่เปิดประตูเข้าไป

" นายไม่ไปดูนายหญิงหน่อยหรอครับ " บรูซที่เดินตามหลังนายมาติดๆร้องถาม

" ทำไมฉันต้องเข้าไปดู ผู้หญิงคนนี้มาจากตระกูลคอทลิน คนที่ทำให้น้องฉันตายก็มาจากคอทลิน " มาคอสพูดสิ่งที่อยู่ในใจซ้ำแล้วซ้ำอีกเหมือนกำลังย้ำเตือนตัวเองว่าไม่ให้เผลอใจไปกับใบหน้าสวยหวานของเธอมากกว่านี้

" ไปคฤหาสน์เล็ก! " ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม เมื่อหาที่ระบายอารมณ์ไม่ได้เขาเลยเลือกที่จะไปหาตัวการที่ทำให้เขาอารมณ์เสียอย่างมากาเร็ตแทน

.

.