Mag-log inShare
ดูคุณจะพร้อมแล้วนะNC
Huling Na-update:
2025-05-19 11:49:17“ห้ะ!! อีก 2 วันไม่ใช่หรอว่ะ รีบไปทำไมปกติมึงงานยุ่งจนหัวหมุนไม่ใช่หรอ?..แปลก ๆ นะมึงเนี่ย”
ติ้ง! เสียงแชทของงเขาเด้งเข้าพอดี แชทกรีน: คุณได้สั่งเบียร์หรือยัง ไม่รู้ว่าร้านนี้เขามีหรือเปล่าอ่า คุณถามเขายัง แชทไทกะ: ได้สิ เดี๋ยวผมจัดการให้ “กูรบกวนมึงสั่งลูกน้องมึงไปเสริฟเบียร์คุณผู้หญิงโต๊ะริมในสุดให้กูหน่อยดิ” “หื้มม กูต้องอึ้งอันไหนก่อนดีระหว่างมึงพาผู้หญิงมากินข้าวหรือมึงสั่งเบียร์ม่อมผู้หญิง” “เสือก! เร็ว ๆ เข้า” ไอ้ม่อนก็หัวเราะชอบใจก่อนจะสั่งลูกน้องให้นำเบียร์ไปเสริฟเธอปกติร้านมันไม่มีขายหรอกแต่มันเป็นคนชอบดื่มอยู่แล้วบางทีเราก็มานั่งกินที่ร้านมันอยู่บ่อย ๆ ทำให้ผมรู้ดีว่ามันมีแน่ ๆ “กูเห็นมึงมูฟออนได้กูก็ดีใจนะ แม่งยังไงมึงก็รับสายไอ้กันต์หน่อยก็ดีนะเว้ย ยังไง ๆ ก็เพื่อนกันเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว กูคนกลางก็ลำบากใจนะครับ” “มึงไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้เอาเอกสารมาให้กูเร็ว ๆ ” “เรื่องโครงการนี้กูจะไอ้ไวท์เร่งอีกทีนะ” “ป่ะ เดี๋ยวกูเดินไปส่ง” “ กูว่ามึงไม่ได้อยากไปส่งกูหรอกแต่มึงอยากอย่างอื่นมากกว่า” “เอ่อน๊า กูไม่ยุ่งกับคนของมึงหรอกให้กูทักทายหน่อย เดี๋ยวกูจะดูเป็นคนเสียมรรยาท” จากนั้นพวกเราเดินมาถึงโต๊ะของเธอ ซึ่งตอนนี้หน้าเธอบ่งบอกว่าเธอกำลังเมาได้ที “ทำไมมาช้าจังเลยคะ ปล่อยให้ฉันนั่งรอคุณแบบนี้มันไม่ดีเลยรู้ไหมคะแล้วนี่..ใครอ่า” เธอบ่นผมก่อนจะขมวดคิ้วแล้วชี้หน้าไอ้ม่อนมันที่เห็นก็รีบทักทาย “สวัสดีครับผมชื่อไดม่อน ผมเป็นเพื่อนไอ้ไทกะครับ” “ฉันกรีนค่ะ เป็นแฟนของคุณไทกะ แฮร่ ๆ” เธอพูดก่อนจะหันหน้ามายิ้มสดใสใส่ไอ้ม่อน ซึ่งผมไม่ค่อยชอบที่เธอยิ้มแบบนี้ให้ใครเท่าไรเลย “ว๊าว นี่กูตกข่าวอะไรไปรึเปล่าว่ะ กูจำได้ว่ามึงเพิ่งห่างกูไปสองวันกลับมามีแฟนแล้วหรอว่ะ” ไอ้ม่อนมันกระซิบกระซาบก่อนจะขำผมออกมา “มึงเงียบ ๆ ไปเลย” “ป่ะเรากลับกันเหอะ เธอเมามากแล้ว” ผมบอกกับกรีน เธอพยักหน้างึกๆ ก่อนจะเดินออกจากร้านผมก็พาเธอกลับคอนโดทันที พอมาถึงลานจอดรถผมกำลังลังเลว่าทำไงดีจะอุ้มเธอไปที่ห้องหรือปลุกเธอดี ผมคิดสักพักก่อนที่ผมจะตัดสินใจ ช้อนร่างบางขึ้นมาจากรถและเดินไปที่ห้องของผม ดูท่าจะเหนื่อยจริงๆ หลับสนิทเลย อื้อ~ เสียงงัวเงียของเธอระหว่างทางจะถึงห้อง เธอตื่นจังหวะที่ผมกำลังเข้าห้องพอดี แกร๊ก “คุณอุ้มฉันมาที่ห้องคุณหรอ” “นอนพักต่อนะครับเด็กดี” จากนั้นผมวางเธอลงบนเตียงนอนของผมพร้อมถอดรองเท้าให้เธอ ก่อนผมจะลงไปลานจอดรถคอนโดผม เพื่อขนกระเป๋า 2 ใบที่อยู่ในรถเอาขึ้นมาที่ห้อง ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินมาดูแมวน้อยขี้เซาที่หลับสนิท “ไหนของขวัญที่คุณจะให้ผมล่ะ สงสัยอย่างนี้ต้องทบต้นทบดอกแล้วมั่ง” ผมพรึมพรำออกไป แล้วลูบผมออกตรงหน้าเธอก่อนจะห่มผ้าให้เธอ จากนั้นผมเดินไปที่โต๊ะทำงานเคลียร์เอกสารให้เรียบร้อยก่อน เผื่อพรุ่งนี้จะได้พาเธอเที่ยวให้สบายใจ มันแปลกๆอยู่เหมือนกัน ทำไมผมรู้สึกดีแบบนี้ ทั้งๆที่เราเองก็เพิ่งรู้จักกันไม่นาน อาจเป็นเพราะนิสัยหรือเคมีอะไรบ้างอย่างที่ทำให้เราเข้ากันได้ เกือบจะตีหนึ่งที่ผมเคลียร์งานเสร็จ จากนั้นผมก็ขึ้นเตียงเพื่อนอนพักสายตาตื่นขึ้นมาค่อยจัดการเด็กดื้อที่ไม่ยอมเชื่อฟังผม กรีน อื้ออ~ฉันตื่นมาจากอาการเมามึน ๆ ก่อนหน้านี้ที่ฉันจำได้ คือฉันกินราเมงก่อนจะขอสั่งเบียร์เพื่อยอมใจ ไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่านมาก แต่ด้วยสกิลการดื่มที่อ่อนหัดของฉันบวกกับการดื่มที่อาจจะหนักไปหน่อย พอฉันนึกขึ้นได้ว่าเขาเป็นคนอุ้มฉันขึ้นมาที่ห้อง ฉันรู้สึกเสียอาการหนักมากพร้อมความเขิน บ้าจริง! ฉันนั่งที่หัวเตียงสักพักก่อนจะหามือถือตัวเอง เวลา03:00น. หลับลึกเหมือนกันนะเร..ฉันเข้าเช็คแชทข้อความดูว่ามีใครทักมาบ้างหรือเปล่า แชทอาชิ: ฉันถึงห้องพักแล้วนะ เจอกันที่ไทยนะ แชทกรีน: โอเค เดินทางปลอดภัยนะเจอกันที่ไทย จากนั้นฉันเดินไปหากระเป๋าเพื่อหาเสื้อผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำ เดินสักพักก็นึกขึ้นได้ว่าสงสัยเขายังไม่ได้เอาของฉันขึ้นมา “ขอใช้ของนายก่อนแล้วกันนะไทกะ” ฉันเดินผ้าขนหนูพร้อมเสื้อเชิ้ตขาวตัวโตโอเวอร์ไซด์มาตัวหนึ่ง พอฉันอาบน้ำเสร็จก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย ๆ ก่อนเดินไปมองหน้าเขาที่หล่อ ๆ ที่กำลังหลับสนิท “น่ารักเหมือนกันนะเนี่ยหลับปุ๋ยเลย หึ ๆ” จากนั้นฉันก็จะนอนต่อฉันหันหน้าไปทางเขาระยะห่างหน้าเขากับหน้าฉันห่างแค่คืบเดียว ลมหายใจที่รดผ่านกันทำเอาใจฉันสั่นขึ้นมา ไม่ได้นะกรีนแกจะมาหิวเขาตอนนี้ไม่ได้.. ฉันพึมพำกับความคิดบ้า ๆ นี้ ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปสัมผัสที่แก้มของเขาและหลับตากะว่าจะนอนต่อ “หิวหรอ..ผมนึกว่าคุณจะลักหลับผมซ่ะอีก ทำไมจับแค่แก้มผมอ่า คุณแฟน” พรึบ สักพักเขาลุกขึ้นคร่อมร่างกายฉันจากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนเราสบตากันและกันและเขากระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนที่เขาจะเริ่มโน้มตัวมาหอมแก้มป้อง ๆ ของฉันเบา ๆ ฉันที่โดนจับได้ก็ตัวแข็งทื่อกระพริบตาปริบ ๆ “ของขวัญที่คุณจะให้ผมเนี่ยคืออะไรหรอ ผมชักอยากได้แล้วสิ” เขากระซิบข้างหูเบา ๆ ก่อนจะกัดติ่งหูของฉันเล่นเอาเสียวไปถึงท้องน้อยเลยตอนนี้ “คุ..คุณตื่นแล้วหรอคะ ฉันทำให้คุณตื่นรึเปล่า” เขากลับยกยิ้มที่มุมปากหนาพร้อมพึมพำ หอมจัง.. เอาใบหน้าซุกไซ้ไปทั่วทั้งคอของฉัน ลมหายใจของเราทั้งคู่ที่เริ่มเพิ่มความถี่มากขึ้นเลื่อย ๆ อ๊าาา.. ฉันที่ตอนนี้แทบจะคลั่งเขาอยู่แล้ว แต่ยังคงอดกั้นความอยากเอาไว้ “ผมขอนะครับ” อื้มมม..อา ใจที่ไหวหวั่นอยู่แล้วบอกเลยว่าตอนนี้เตลิดไปไหนก็ไม่รู้ ฉันที่ไม่เคยเจอผู้ชายที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจได้ขนาดนี้มาก่อน ฉันเลือกที่จะไม่ตอบแต่เลือกที่ถางขาให้กว้างและจะส่งเสียงครางแทนการอนุญาต เขาที่รู้ทันเริ่มขย่ำหน้าอกที่คับแน่นของฉันก่อนจะใช้ลิ้นเลียวนไปซอกคอ ไล่ระดับขึ้นลงเหมือนเด็กขี้สงสัย “ได้มั้ยครับ ตอบผมหน่อย” “แฟนก็เป็นแล้ว ทำไมจะไม่ได้ละคะ” เขาที่เริ่มที่จะไม่ไหว แต่ก็อยากฟังคำอนุญาตจากปากฉัน ฉันก็ยิ้มพร้อมหลบหน้าเขาด้วยความเขินอาย เขาไม่รอช้าพุ่งจูบฉันอย่างดูดดื่มและดุเดือดแทบจะกระชากวิญญาณออกจากร่างอยู่แล้ว จ๊วบบบ อื้มมม~ เขาแลกลิ้นซุกซนไปครู่ใหญ่ไม่ปล่อยให้ฉันหายใจหายคอ อ๊าาส์ เขาเร้าร้อนกว่าครั้งแรกแถมดุดันแต่ก็รู้เสียวและดีเกินคาดจริง ๆ เขาใช้มือหนาสำรวจน้องสาวของฉัน ที่ฉ่ำน้ำหวานมากในตอนนี้ เขายกยิ้มริมฝีปากหนาที่บ่งบอกว่าพอใจแค่ไหน “ดูคุณจะพร้อมแล้วนะ” เขากระซิบข้างใบหูฉัน ฉันได้แต่เขินอาย เขาใช้นิ้วหนาสอดเข้าไปสำรวจรอบนอกก่อนจะขยับพื้นที่ในร่องข้างใน “อะ อ๊าาาา ทะ ไทกะ” ..ฉันที่เสียวจนต้องร้องเสียงหลง บ้าไปแล้วเขาจะทำให้ฉันคลั่งไคล้เขาไปถึงไหน เขาเริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ แล้วเริ่มเพิ่มจังหวะ ปากเขาดูดเลียยอดประทุมทันหน้าอกฉันเขาก็ขบกัดเบา ๆ
Pinakabagong kabanata
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ชมตัวเองก็เป็น!
พี่ไทกะยิ้มขึ้นมาเอาตรง ๆ ฉันก็อึดอัดนะจะมานั่งมองกันแบบนี้ แถมพูดเสร็จก็ส่งสายตาเจ้าเลห์ เหอะ! ฝันไปเถอะไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน หลังจากนั้นฉันเอาแต่เงียบไม่พูดต่อพอกินเสร็จฉันก็เก็บจานไม่แคร์พี่เขาเลย “ใจร้ายจังเลยนะ เราไม่สงสารพี่บ้างหรอ” “ใครบังคับพี่คะ กรีนเรียกพี่แล้วแต่พี่ปฏิเสธเองฉะนั้นจะมากล่าวหาว่ากรีนใจร้ายไม่ได้นะคะ” “เรากลับห้องเราเถอะนะพี่เกรงใจอาชิเขา อีกอย่างพี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลยแถมเสื้อผ้าไม่ได้เอามาอีกแต่..ทำไมกรีนมีเสื้อผ้าเปลี่ยนที่คอนโดอาชิด้วย” ฉันกำลังจะจัดการล้างจานพี่เขาก็เขามาช่วย ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรพอพี่เขาพูดจบพี่เขาก็หน้ามุ้ยทันทีคงจะโกรธ แต่เห็นว่าฉันยังคงโกรธอยู่จึงไม่กล้าโกรธหรืองอน “ปกติสมัยก่อนกรีนก็มาพักที่นี้บ้างค่ะ เพราะมาช่วยงานอาชิ จึงมีเสื้อผ้าสำรองไว้“ “พี่กับกัสเราจบกันไปนานแล้ว พี่เคยคบกับเธอจริง ๆ สมัยเรียนมหาลัยและช่วงที่กัสเข้ามหาลัยปี 1 พี่มาต่อโทที่ไทยอีกใบ จากนั้นพี่กับกัสก็เลิกกันไปแล้วและก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย” “เลิกกันเพราะอะไรคะ” “พี่แค่รู้สึกว่าพี่เข้ากับเธอไม่ได้อีกอย่างพี่
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร เด็กแกหรอ
ผมรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้มันทำให้กรีนรู้สึกแย่แน่ ๆ จากนั้นผมพยายามเดินไปจับมือกรีนให้เดินไปที่รถ ตอนนี้ผมทั้งสับสนและกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูกกลัวว่าน้องจะไม่เข้าใจผม กรีน หลังจากที่ฉันได้รู้ว่าพี่ไทกะกับนางนั้นเคยสนิทกันใจฉันมันก็สั้นไหวอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาฉันตอนนี้ไหลมาไม่หยุดในหัวคิดวนเวียนเรื่องราวระหว่างเขาสองคน ฉันทำใจไม่ได้ที่รู้ความจริง มันเร็วเกินจะรับไม่ไหวจริง ๆ “เรากลับบ้านก่อนค่อยคุยกันนะกรีน” “กรีนขอเวลาหน่อยนะคะ พี่ไทกะกลับไปก่อนได้เลย” “กรีน! อย่างี่เง่าพี่ขอ กลับคอนโดก่อนพี่จะอธิบายเอง” พี่เขาคงทั้งเหนื่อยและกังวลใจฉันเองก็ไม่ต่างแต่สภาพฉันตอนนี้บอกเลยว่าไม่พร้อมรับฟังอะไรทั้งนั้น “กรีนไม่พร้อมที่จะฟังค่ะ เดี๋ยวกรีนให้อาชิไปส่งเองพี่กลับไปเถอะ” “ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วย กลับไปคุยกันที่คอนโด เรื่องแค่นี้เองแถมมันก็เป็นอดีตด้วย” ฉันไม่อยากจะรับฟังจึงเลือกที่จะกดโทรหาอาชิทันที “ฮื่อ..อาชิมารับฉันที่โรงจอดรถอาคารเอชั้นใต้ดินหน่อยฮื่อ..” “อืม รอก่อนฉันจะรีบไป” “ท
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร แฟนเก่า(ของไทกะ)
“ไงหายหน้าหายตาไปเลยนะ ไลน์ไปก็บอกว่ายุ่งตลอดเลย เป็นไงบ้างช่วงนี้ สรุปคือเป็นแฟนกับคุณไทกะยัง” เฮ้ออ~ “ก็ยุ่งจริง ๆ อ่า..แถมพี่ตะวันก็กลับมาแล้วด้วยและฉันก็กำลังคบกับพี่ไทกะอยู่อีกต่างหาก เป็นไงแกว่า” “หึ หึ เอาน่า ๆ ยังไงฉันก็อยู่ข้างเธอนะกรีน มีไรให้ช่วยก็บอกอยากปรึกษาอะไรก็ติดต่อฉันมาเลย ไม่ต้องเกรงใจ แต่วันนี้สวยมากเลยนะดูจึ้งมาก” “จริงหรอ? ขอบคุณนะ แต่ฉันออกมานานแล้วอ่า ขอตัวไปหาพี่ไทกะก่อนนะเดี๋ยวพี่เขาเป็นห่วงอ่ะ” อาชิพยักหน้าอย่างเข้าใจ ทันที่ที่เข้าไปในงาน ฉันก็เจอพี่กันต์และไอยูฉันยิ้มให้พวกเขาที่เดินมาแต่ไกลก่อนฉันจะเดินไปทักทาย “สวัสดีค่ะพี่กันต์/ไอยู” “ สวัสดีครับ” “สวัสดีค่ะ วันนี้คุณกรีนสวยจังเลยนะคะ” “คุณไอยูก็เหมือนกันนะคะ” “ไอ้ไทกะไปไหนหรอ ทำไมปล่อยให้เราอยู่คนเดียว” “กรีนหนีไปสูดอากาศข้างนอกมาค่ะ น่าจะอยู่แถว ๆ นี้นะคะ” จากนั้นฉันกวาดสายตามองทันใดนั้นพี่ไทกะก็เดินมาพอดี พี่ไทกะหยักคิ้วให้พี่กันต์และยิ้มให้ไอยู ทั้งสามคนตอนนี้ก็ค่อนข้างที่จะกลับมาปกติกันมากขึ้นหลังจากจบเรื
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร งานเลี้ยง
เธอที่เห็นอาการผมเธอก็เริ่มถอดเสื้อถอดกางเกงและกางเกงในผมก่อนจะลูบไล้ลูกชายผมออกมารูดขึ้นลงผมเองก็ใช้นิ้วเขี่ยถูไถ่ช่องทางรักภายในก็ตอดรัดนิ้วเขาตุบ ๆ อา..อื้ม “อื้ม..หนูจะทำให้พี่คลั่งแล้วนะ” ผมที่ยืนแทบไม่ติดปล่อยให้เธอจัดการลูบไล้ไม่นานเธอก็นั่งคุกเข่าก่อนที่ปากเล็ก ๆ ของเธอก็ยัดท่อนเอ็ดที่ผงาดเต็มเข้าไป ปากเล็ก ๆ ขยับเข้าออกและเร่งจังหวะบ้างผ่อนจังหวะบ้าง สายตาและท่าทางของเธอผมยิ่งเสียวจนเกือบจะเสร็จ จากนั้นผมก็จับตัวเธอลุกขึ้นมาพร้อมทั้งจูบอันเร้าร้อน จ๊วบบบ จ๊วบบบ “อื้ม อาา..พี่ทะไทกะ.. หนูไม่ไหวแล้วนะคะ” พอผมถอนจูบผมที่เห็นอาการเธอก็ยิ่งดูดสองเต้าบีบขย่ำเต็มไม้เต็มมืออย่างเมามันส์ หลังจากนั้นผมก็จัดการให้เธอหันหน้าชนผนังห้องน้ำส่วนก่อนที่ผมจะจับขาเธอให้แยกออกจากกันและผมก็ใส่ท่อนเอ็นแทงเข้าไปในใจกลางกายเธอ เสียงเนื้อที่กระทบกันดังสนั่นพอ ๆ กับเสียงครางของเธอ ยิ่งเห็นแบบนั้นผมก็ยิ่งกระแทกร่างบางไม่หยุดจนใจที่สุดเราก็จุดสุดหมาย พออาบน้ำร่างตัวเสร็จก็ก็อุ้มเธอมาที่เตียงและบรรเลงเพลงรักใหม่เราทั้งคู่เสร็จสมไปรอบที่เท่าไรไม่รู้ จนเกือบจะเช้าถึงจะได้นอนกั
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร คลั่งรัก
“ แฟนหนูทำไมน่ารักแบบนี้นะ” พูดเสร็จเธอก็จูบผม แน่นอนว่าผมก็จูบตอบกับอย่างออกรสออกชาติ จ๊วบ จ๊วบ อื้มม เสียงมือถือผมสั่นจึงทำให้ผมผละออกจากจูบที่แสนหวานนี้ ผมดูเบอร์โทรเป็นของริว คงจะโทรมาตามไปประชุมต่อ “ว่าไง โอเคไปตอนนี้ล่ะ ” “พี่ไปประชุมก่อนนะ เราก็พักผ่อนรอพี่ก่อนแล้วกัน พี่จะรีบมานะคะ” “ค่ะ ไม่ต้องรีบหรอกค่ะเอางานพี่ก่อนเลย พี่ไทกะไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะแต่.หนูขอสำรวจห้องนี้ได้ไหมคะ” “ได้สิครับ สำรวจได้ทั้งห้องและได้ทั้งเจ้าของห้องเลย” ผมยิ้มแบบมีเลสนัยให้เธอ เธอทำตาโตเพราะรู้ความหมายที่จะสื่อ “ไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวจะสายให้คนอื่นรอนาน ๆ ไม่ดีนะคะ” จากนั้นผมก็ประชุมต่อ จนถึง00:30 นาฬิกา เอาตรง ๆ ผมตั้งใจจะเลิกเร็วนะ แต่พอทำงานแล้วผมก็ลืมเวลาไปเลย พอผมเข้ามาในห้องก็เจอกรีนกำลังหลับบนโซฟาอยู่ เธอคงเหนื่อยจริง ๆ ผมเก็บของและเข้าไปปลุกเธอ “กรีนครับ ๆ เรากลับบ้านกันเถอะ” “ประชุมเสร็จแล้วหรอคะ” “ค่ะ มาเอากระเป๋ามาพี่ถือให้เราเอง” เธอสะลึมสะลื้องั้วเงี้ยตื่นก่อนจะพยักหน้างึก ๆ ด้วยอาการคนเพิ่
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ดูจะขี้หึงนะ
“กรีนทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ กรีนรักเขาไปแล้วพี่ตะวันช่วยเข้าใจด้วยนะคะ” “ได้ พี่จะให้โอกาสผู้ชายคนนั้น แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เขาทำให้กรีนเสียใจ พี่จะทวงคืนเอง หวังว่าวันนั้นกรีนจะแต่งงานกับพี่นะเราโอเคหรือเปล่า” “ก็ได้ค่ะ ถ้าพี่ตะวันคิดว่าจะยอมถอยในครั้งนี้กรีนก็รับปากค่ะ” คงเป็นทางเดียวที่ฉันจะหาทางออกได้ในตอนนี้อย่างน้อย ๆ ตอนนี้ก็หมดปัญหาไปอีกหนึ่งเรื่อง “งั้นเราค่อยขึ้นไปภูเก็ตอาทิตย์หน้าดีไหมคะ กรีนขอเคลียร์งานที่บริษัทซักสามสี่วันก่อนนะคะ” “ได้ค่ะ งั้นเรากินข้าวกันเถอะ” หลังจากนั้นเราก็กินข้าวคุยกันถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันปกติ สายตาฉันก็ปะทะเข้ากับผู้ชายสูงวัยและสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินคุยกันอย่างมีความสุขและออกรถออกชาติ ฉันปลายมองแค่นั้นหัวใจฉันก็เจ็บปวด แต่ฉันต้องเข้มแข็งและตัวเองจะต้องทำเป็นไม่สนใจ แต่พวกเขากับเดินมาที่โต๊ะของเรา “แกไม่คิดจะกลับมาแก้ไขปัญหาบริษัทบ้างเลยรึไง” หึ!! คำพูดที่แรกที่เขาทักทายฉัน “มันมีความจำเป็นด้วยหรอค่ะ อยากพากันได้หนักก็แก้ปัญหาเองสิ” “นางลูกอกตัญญู ฉันกับแม่แกสร้างมาด้วย
Maaari mong magustuhan
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ80.2K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn29.1K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์133.0K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี58.0K viewsSo Sick รักษาหัวใจนายเจ้าเล่ห์
Phat_sara4.6K viewsคุณหมอโฮสต์ สุดที่รัก
plernwalee114 viewsเขาคนนั้น
เกศิณีแอดมินสกั้ง179 viewsระบบร้าย ใช้หนี้รัก Love Debt System
วนิลากลิ่นเลม่อน2273 views
