LOGINShare
เจอกันอีกครั้ง
Last Updated:
2025-05-19 11:47:49หลังจากผมจัดการทำความสะอาดให้เธอเรียบร้อย พร้อมป้อนยาแก้เมาค้างเผื่อว่าวันพรุ่งนี้เธอจะได้ไม่ต้องปวดหัวจากอาการแฮงค์เมาค้างมากตอนนี้ร่างกายเขาเองก็ต้องการการพักผ่อนเหมือนกัน ชายหนุ่มนอนห่มผ้าให้เธอก่อนที่เขาเองก็นอนกอดเธอและเผลอหลับไป
เช้าต่อมา “ห้ะ! แกว่าไง อาชิ! ฉันอุส่าหนีมาพักที่ญี่ปุ่น แกยังจะเรียกฉันมาใช้งานอีกหรอว่ะ” “เอ่อ ๆ รู้แล้ว ๆ แกก็นัดลูกค้าเป็นช่วงบ่ายสิ เพราะสภาพฉันตอนนี้..หึ ๆ ขอเวลาให้ตัวเองก่อนว่ะ” “ เอ่อ ๆ รู้แล้ว ๆ บ่นจังว่ะ ไม่เล๊ยยย ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลย ฉันแค่เมาหนักไปหน่อย ครับ ๆ ยังไงเดี๋ยวโทรหาอีกทีแล้วกัน ที่บริษัท ไทโออาร์ดี อินเตอร์ แล้วกัน เอ่อ ๆ” เขาที่ตื่นเพราะเสียงคนคุยโทรศัพท์ของเธอคนนั้นที่กำลังคุยอยู่กับใครสักคน แต่ที่น่าแปลกใจคือเธอจะไปทำอะไรที่บริษัทเขา บริษัทที่เขานั้นเป็นผู้บริหารกับน้องชายซึ่งเขาคือประธานบริษัทและผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดซึ่งเขาและน้องชายก็มีหลายบริษัทที่จะต้องดูแลกันอยู่แล้ว ซึ่งนี้เป็นแค่บริษัทหนึ่งในญี่ปุ่นที่เขามาตีตลาดและมันเริ่มเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ เขาเองก็มีแผนที่จะกลับไปเปิดสาขาบริษัทที่ไทย เพื่อขยายฐานบริษัทให้ใหญ่ขึ้น หลังจากหญิงสาวคุยโทรศัพท์เสร็จเธอก็เดินมาสกิดเขา “นายชื่ออะไรนะ? ” หึ..เอากันทั้งคืนเธอดันไม่แม้จะถามชื่อเลยนะเขาพึมพำเบา ๆ จากนั้นเขาก็ตอบเธอไป “ไทกะ” คนญี่ปุ่นสินะเธอเองก็พึมพำไม่ต่างกันซึ่งเขานั้นอยากจะบอกออกไปกับเธอว่าเขานั้นเป็นลูกครึ่งต่างหาก แต่เขาก็เลือกที่จะไม่อธิบายต่อ “ไทกะ นายพอจะแนะนำร้านทำผมแถวนี้ได้ให้ฉันได้ไหม” เขาขมวดคิ้วก่อนจะยืนมือขอมือถือจากเธอแล้วเลือกร้านให้กับหญิงสาวไปที่เขารู้เพราะร้านที่เขาแนะนำเธอไปนั้นเป็นร้านของน้องสาวของเขาเองจากนั้นเขาก็ยื่นมือถือคืนเธอกับไป “ ไทกะแถวนี้ที่ไหนหรอ” “ยามานาชิ” “เอ่อ..พอดีฉันจะกลับที่พักฉันอ่า นายช่วยดูแมพให้ฉันได้ป่ะ” เธอยื่นมือถือมาให้เขาอีกครั้งภายในใจเขาก็คิดว่าเธอคงมาเที่ยวคนเดียวจริง ๆ สินะวันนี้คงไม่ต้องรับผิดชอบอะไร “ผมขอนอนพักอีกหน่อยได้ไหม เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง” เธอรีบปฏิเสธเขาทันทีพร้อมสายหน้าอย่างรัว ๆ “ไม่ต้องลำบากหรอก ฉันกลับเองดีกว่า” เขาที่เห็นว่าเธอไม่ยอมจึงตัดสินใจลุกจากที่นอน พร้อมบอกให้เธอรออีกครั้ง เขาเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตากลับออกมาพบเพียงเงินที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียงจำนวนหนึ่ง “น่าสนใจจริง ๆ ” เขาอดที่จะยิ้มไม่ได้เขาตกใจเธอตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่เธอจะจ่ายค่าเหล้าแล้วซึ่งเขาเองก็คิดเพียงว่าเธอคงเมาจนพร้อมเปย์..สายเปย์ด้วยสินะ ณ บริษัทไทโออาร์ดี อินเตอร์ หลังจากที่เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอก็ไปร้านทำผมสระผมเปลี่ยนลุคเป็นสาวมั่นสุดสวยและแซ่บพร้อมกับชุดสูทสีขาวเรียบหรู ดีนะ วันนี้ไม่เมาค้างเท่าไร เธอพึมพำระหว่างยืนรออาชิเพื่อนสนิทของเธอที่หน้าบริษัทหลังจากที่เธอได้โทรตามเพื่อนเธอสักพักแล้ว หนุ่มหล่อไทกะเมื่อคืนเธอไม่มั่นใจเท่าไรว่าเขาทำงานอะไรและจ่ายค่าโรงแรมที่พักหรือยังจริง ๆ ชายหนุ่มจะมาส่งเธอด้วยซ้ำแต่เธอเองก็ปฏิเสธไป เพราะคิดว่าไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องรบกวนให้เขามาส่ง แยกย้ายกันไปก็จบ พอนึกถึงเธอก็เผลอยิ้มออกมาพร้อมอาการหน้าแดง แม้เธอจะแสบ ๆ ตรงนั้นใจกลางกายอยู่บ้างแต่ก็เรียกได้ว่าครั้งแรกก็ประทับใจเขาเอามาก ๆ “เฮ้ย! ยิ้มอะไรของเธอยัยกรีนแกต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ” “มาสักทีนะ ใช้เก่งแล้วยังมาช้าอีก” “เอาน่า แกก็คิดว่าฉันหางานหาเงินให้แกนะเนี่ย ฉันช่วยแกนะครับคุณเพื่อน” “หราา ขนาดลูกน้องฉันก็ยังให้ทิ้งข้อความไว้ พอเป็นแกนี้ฉันรีบรับสายแล้วยังจะ..ชิ!” “อะไรอีกเอาน่า งานนี้เดี๋ยวฉันช่วยดูให้แกอีกแรงโอเคไหม” “ต้องแบบนั้นอยู่แล้วครับ” เธอยิ้มแบบประประชดประชันเพื่อนของเธอไป ก่อนเดินไปด้วยคุยงานไปด้วย “ว่าแต่ไหนสรุปคราว ๆ ให้ฉันฟังหน่อย” “คืองี้..พอดีเขาจะขยายสาขามาเปิดที่ไทยนะ บริษัทเป็นแนวพวกรักษาความปลอดภัยให้คนดังคนใหญ่คนโตทั้งในประเทศและต่างประเทศนะ” “โห้! แสดงว่าเป็นแนวบอดี้การ์ดสินะ” “ก็แนว ๆ นั้นล่ะ เขาอยากให้แกช่วยวิเคราะห์พร้อมมองการตลาดทั้งเรื่องกฏหมายที่ไทยด้วย” “ดีมากครับเพื่อนรัก” “จริงใจจังเลยนะเนี่ย” “ แฮร่ ๆ ใกล้ได้เวลานัดแล้วเราไปกันเหอะ” จากนั้นเธอก็เดินตามเพื่อนเธอไปยังห้องรับรองของบริษัทไทโออาร์ดี อินเตอร์ “ว่าแต่นายก็มาใช้บริการที่นี้เหมือนกันหรอ? ” “อื้ม พอดีต้องพาลูกค้ามาญี่ปุ่นนะเลยนัดมาเซ็นสัญญาเลยรู้ว่ามีงานดี ๆ เลยให้แกมารับงานนี้แล้วก็จะให้แกดูพวกสัญญาให้ฉันด้วยไง” “รับทราบค่ะ” จากนั้นกรรมการบริษัทและคุณริวเลขาประธานบริษัทก็เดินเข้ามาพร้อมทักทายกันและกันตามมรรยาท “เดี๋ยววันนี้ผมจะเอาแบบแผนงานและข้อบังคับบริษัท คุณกรีนดูก่อนคราว ๆ ก่อนนะครับและนี่ครับคุณอาชิ สัญญาข้อตกลงการว่าจ้างของเราครับ” อาชิเพื่อนของเธอรับเอกสารมาดูและเธอเองก็ดูแผนพร้อมเอกสารโครงการใหม่ ก๊อก ก๊อก! “ขออภัยค่ะ พอดีผู้บริหารเข้ามาออฟฟิศและจะขอเข้าร่วมประชุมด้วยค่ะ” เลขาหน้าห้องของคุณริวแจ้งคุณริวก่อนที่เขาจะมองหน้าเธอและเพื่อนของเธอซึ่งทั้งสองพยักหน้าอนุญาตเพราะไม่ได้ติดขัดอะไรอยู่แล้ว “ได้สิคะ” เพียงครู่ร่างสูงโปร่งชายหนุ่มคุ้นเคยก็เดินมาเธอนิ่งอึ้งไปเพราะเขาคือไทกะผู้ชายที่เธอเพิ่งนอนด้วยเมื่อคืน “อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นว่ะ” เธอพึมพำเบา ๆ “ นี้ครับคุณไทกะเป็นผู้บริหารบริษัท นี่คุณอาชิและคุณกรีนครับ” คุณริวแนะนำให้เธอรู้จักกับเขา ซึ่งเขายื่นมือไปจับกับอาชิและต่อด้วยการจับมือเธอ แน่นอนว่าตอนนี้มือของเธอเย็นไปหมดแต่ก็มีเหงื่อออกที่ฝามือแถมไหลไม่หยุดพร้อมใจที่เต้นรัว ๆ เป็นกลองยาวของเธอ “สวัสดีค่ะ” “ยินดีที่ได้รู้จักครับ เชิญนั่งคุยงานต่อได้เลยครับ” หมับ เธอหันไปมองหน้าเพื่อน เพื่อนเธอก็หันมาทำหน้างง ๆ แล้วยิ้มที่มุมปากหนาของเขาในใจเพื่อนของเธอก็คิดว่าเธอน่าจะกรี๊ดหนุ่มหล่ออย่างเขาแน่ ๆ เพราะเขารู้ว่าปกติเธอกรี๊ดผู้ชายหล่อและยิ่งบุคลิกแบบเขามันคือสเปคเธอเลย ซึ่งตอนนี้เธอไม่มีสมาธิและอารมณ์ทำงานเลย “เอ่อ..ห้องน้ำไปทางไหนคะ” “ออกจากห้องตรงไปจนสุดทางแล้วเลี้ยวซ้ายได้เลยครับ” “ขอบคุณค่ะ” ใครจะไปไหวเล่นนั่งมองจ้องหน้าขนาดนั้น แถมทำหน้านิ่ง ๆ หน้าหมั่นไส้อีกต่างหาก ชิ! ขณะที่เธอพึมพำและกำลังเดินกลับห้องรับรองอยู่นั้นเขาก็มาดักเธอที่ทางเข้า “คุณลืมอะไรรึเปล่า” “อะไรคะ” สักพักเขาขยับเข้ามาพร้อมกระซิบข้างหูเธอเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงกระเส่า พอจบประโยคก็กัดติ่งหูเธอเบา ๆ “ก็เงินที่คุณวางไว้..คุณลืมหรือว่า..ค่าใช้บริการครับ” เธอนิ่งอึ้งตัวแข็งทื่อเพราะปกติเขาคุยกับเธอเป็นภาษาอังกฤษนิ?..รอบนี้เขาพูดภาษาไทยชัดแจ้วเลย “คุ..คุณ เป็นคนไทยหรอ” เธอมองหน้าและสบตากับเขาหน้าเธอที่เริ่มแดงละเลื่อตอนนี้ก็กล้ายเป็นลูกตำลึงแล้ว
Latest chapter
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร กลับไทยNC
พอผมเห็นแบบนั้น ผมจับขาสองข้างของเธอให้กว้างมากพอและใช้มือกดเล็กน้อยไว้ไม่ให้เธอหุบขาเข้าหากันก่อนจะโน่มใบหน้าเลียตวัดกลีบยิ่งเพิ่มระดับความเร็วและความถี่เข้าไปที่ติ่งเสียวที่ทำเห็นอาการเธอมากที่สุดเป็นจังหวะรัว ๆ อะ อ้ะ อ๊าา~ เธอที่เสียวก็ครางไม่เป็นภาษาไม่หยุด ไม่นานร่างกายเธอก็กระตุกรัว ๆ บ่งบอกว่าในที่สุดเธอก็เสร็จสม ผมกินน้ำหวานที่ไหลมาเป็นทางได้ครบทุกหยด ก่อนจะขึ้นคร่อมเธอต่อ ก่อนจะโน้มตัวกระซิบเธอด้วยเสียงกระเส่า “พี่ขอนะ” สวบ! ตับ ตับ ตับ จบประโยคนั้นเธอก็พยักหน้างึก ๆ การเริงรักครั้งนี้เธอดูผ่อนคลายและเป็นความรู้สึกที่โหยหากันทั้งคู่ แม้จะมีบ้างครั้งที่เกร็ง ๆ อยู่บ้าง แต่สำหรับผมนั้นต้องบอกว่าติดใจในรสชาติบนตัวเธอเข้าแล้วจริงๆ ผมเริ่มเร่งจังหวะกระแทกทั้งถี่ ๆ ทั้งช้า ๆ เพื่อต้องการไม่ให้ตัวเองถึงที่หมายเร็วเกินไป ผมจับขาอีกข้างให้ซีกและยกมาพาดเอวผมไว้ข้างหนึ่งและกระแทกเธอต่อ ผมที่เสียวมากเช่นกันก็ได้แต่เงยหน้ามองเพดานก่อนจะหันหน้าไปบอกเธอด้วยเสียงกระเส่า “ เสียวมากเลยค่ะ กรีนช่วยครางชื่อพี่ได้ไหมกรีน” “พิ..พี่ไทกะกรีนขอลึกกว่านี้
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ชีวิตของเรา
ไทกะ กรีนเธอพาผมเดินอยู่หลายชั้นพอสมควร ผมสังเกตเห็นเธอเดินช้าลง เท้าเธอก็เริ่มแดงผิดปกติ เธอหันมายิ้มให้ผมก่อนทำหน้าตาละห้อย “พี่ว่าเท้ากรีนน่าจะเจ็บเท้านะ” “นิดหน่อยค่ะ น่าจะเดินเยอะไป เอางี้ดีกว่าเราไปซื้อร้องเท้าผ้าใบเปลี่ยนหน่อยน่าจะโอเคนะคะ” ผมพยักหน้าพร้อมมองหาร้านรองเท้าผ้าใบให้หลังจากเจอร้านผมก็พาเธอเข้าร้าน พนักร้านแนะนำและเลือกร้องเท้าให้เธอ เมื่อผมเห็นเท้าของเธอ ผมค่อนข้างตกใจว่าเธอทนเจ็บขนาดนั้นได้ยังไง หลังจากเลือกเสร็จพนักงานเอ่ยถาม “คุณผู้ชายรับด้วยไหมคะ คู่สองมีโปรโมชั่น ลด50% นะคะเป็นรองเท้าคู่รักด้วยนะคะรุ่นนี้ลิมิเต็ดสุด ๆ ค่ะ” พนักส่งสายตาให้ผมเพื่อที่เธอต้องการจะขายร้องเท้าให้ผม ผมกำลังจะปฏิเสธเธอไปแต่.. “ได้ค่ะ พี่ไทกะไซต์อะไรคะ? “รับนะคะ ถือเป็นของขวัญแทนคำขอบคุณ” ผมกำลังปฏิเสธเธอไป เธอกลับยิ้มสดใสพร้อมสายตาออดอ้อนผม..ทำขนาดนี้ใครจะกล้าปฏิเสธ ผมแจ้งไซต์พนักงานไปสักพักพนักงานหยิบรองเท้าคู่นั้นมาให้ผม “คุณผู้ชายจะรับกลับหรือจะใส่เลยคู่คุณผู้หญิงดีคะ?” “เดะผมใส่เลยครับ” เธอหันมาสบตา
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร เริ่มได้ที่
“ไม่ร้อง ๆ ไม่ต้องร้องแล้วนะคะเด็กดี กูพาเธอไปพักก่อนนะ ราเมงก็กินเสร็จแล้วด้วย น่าจะไม่งอแงเท่าไรแล้ว” ไอ้ซา: เอ่อ ๆ พากลับเหอะว่ะ น่าจะเต็มกราฟสุดกว่านี้ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว อุ..อ้วกก~ เธอวิ่งเซ่เพื่อจะไปอ้วก พร้อมทั้งจะร้องไห้ ผมได้แต่แต่ลูบหลังให้เธอ หลังจากอ้วกเสร็จผมก็อุ้มเธอและพากลับห้องทันที จากนั้นก็ถอดรองเท้าและป้อนยาแก้เมาค้างให้ก่อนจะจัดการตัวเองให้เสร็จก่อนแล้วนอนข้าง ๆ เธอ วันนี้เธอเมาจนแทบไม่ได้สติทำให้ผมต้องอดมีอะไรไปด้วยเพราะจะให้ผมเอาตอนนี้ก็ดูจะไม่สมควรเท่าไร ช่วงเช้าวันถัดมา กรีน ฉันตื่นมาด้วยอาการปวดหัวอยู่ไม่น้อยเมื่อคืนฉันน่าจะดื่มหนักไปหน่อย อืมมม~~ จู่ ๆ พี่ไทกะก็เดินมาจูบริมฝีบางฉันเบา ๆ “อรุณสวัสค่ะ” “หนูยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลยนะคะ” ฉันทำหน้ามุ้ยใส่พี่เขา พี่เขากับทำหน้าระรื่นยิ้มอย่างอารมณ์ดี “ไม่เห็นเป็นไรเลย ยังไงพี่ก็รักกรีนนะคะ หิวรึยังให้พี่เอาอาหารมาให้ที่ห้องไหม” ฉันว่าเขาจะเล่นสมบทบาทเกินไปแล้วนะ เขาจะรู้บ้างไหม..ว่ามันทำให้คน ๆ นี้หวั่นไหวมาก หัวใจเริ่มเป็นของเ
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร พี่ดูแลเราเอง
“อากาศข้างนอกเย็นกรีนใส่เสื้อตัวหนาๆหน่อยนะ” “ค่ะ ทราบแล้วค่ะ” ผมยิ้มพร้อมส่ายหน้าเบา ๆ เธอจึงเลือกเสื้อผ้าที่ค่อนข้างจะแต่งตัวมิดชิดซึ่งผมก็มองว่ามันก็ดีแล้ว “พี่ไทกะทำรอยเยอะไปแล้วนะคะ ครีมก็จะหมดแล้วปิดไม่หมดแล้วเนี่ย แบบนี้ต้องโดนพี่ม่อนต้องล้อกรีนแน่ ๆ เยอะจนหนูปกปิดไม่หมดแล้วเนี่ย..หิวก็หิว” “ใครจะกล้าล้อ เดี๋ยวพี่จัดการเอง ไปเหอะไม่เป็นไรหรอกคะ” เธอหน้ามุ่ยเหมือนแอบงอน ๆ ก่อนจะเดินไปที่ริมสระน้ำที่พวกเพื่อนผมมันตั้งวงเปลี่ยนบรรยากาศไว้มารอดื่มชิว ๆ ให้แล้ว ไอ้ม่อน: อ้าวอยู่บ้านพักหรอ กูนึกว่ามึงไปข้างนอกเลยไม่ได้ไปตามนะ ไอ้ม่อน: สาวน้อยกินอะไรมาหรือยัง มา ๆ กินเหล้า เห้ย! กินข้าวกัน เธอยิ้มอย่างเขิน ๆ ก่อนที่ผมจะให้เธอนั่งลงข้าง ๆ ผม จากนั้นผมก็ตักอาหารให้เธอทันทีเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอหิวมาก ๆ ไอ้เลย์: กูว่าน่าจะกินมาแล้วนะ..แต่กูหมายถึงไอ้ไทนะ ดูจากอาการไอ้คุณแฟนอารมณ์ดีหน้าบาน ส่วนสาวน้อยไอ้ม่อนก็หิวโซเชียว คุณแฟนมึงก็ให้น้องมันกินข้าวกินปลาหน่อยสิว่ะ หักโหมไปมันไม่ดีนะเว้ย ครืดด!! โอ้ย..ไอ้ห่าเดี๋ยวกูก็ตกน้ำหรอก แค่หยอ
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ดีต่อใจ
“อ่อ..วันนี้ว่าจะพักอยู่ที่บ้านดีกว่าค่ะ กรีนนเห็นว่าพี่ ๆ มีงานกันไม่ใช่หรอคะ ขออยู่ที่บ้านดีกว่าค่ะ” ฉันหันหน้าไปสบตาพี่ไทกะก่อนจะยิ้มให้พี่เขาไป พี่ไทกะเองทก็ส่งสายตาหวาน ๆ ตอบฉันกลับทำเอาทุกคนออกอาการหมั่นไส้พวกเราขึ้นมาบ้าง พี่ม่อน: สาวน้อยยิ้มแบบนี้อีกแล้ว ตาย ๆ ไอ้ไทกะมันจะคลั่งรักเธอไปมากกว่านี้ไม่ได้นะสาวน้อย..ฮ่า ฮ่า พี่กันต์:ฉันกับไอยูไปรอที่ห้องประชุมก่อนนะ พวกแกค่อยตามมาแล้วกัน ขณะที่ทุกคนหัวเหราะขำขัน พี่กันต์นี้ก็แอบช็อตฟิวส์ทุกคนเบา ๆ เหมือนกันนะเนี่ย ทุกคนพยักหน้ารับทราบมีเพียงพี่ไทกะที่นั่งนิ่ง และมองหน้าฉันที่กินข้าวต่อ พี่ไทกะ: ไม่อยากไปไหนจริง ๆ หรอ พี่พาไปได้นะ “วันนี้กรีนขอพักก่อนดีกว่าค่ะ รู้สึกเพลีย ๆ แต่ก่อนจะบินกลับไทยกรีนขอรบกวนพี่ไทกะพาไปซื้อของฝากให้ลูกน้องหน่อยนะคะ” พี่ไทกะ: ได้สิคะ พี่เขาส่งรอยยิ้มและเอื้อมมือมาทัดผมให้ฉันเพราะกลัวว่าผมจะไปบังหน้าฉันและตกไปในชามข้าว พี่ไวท์: เหม็นความรักว่ะ! กูไปรอห้องประชุมนะ พี่ม่อนและพี่เลย์ก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย พี่เลย์: กูก็ว่าอย่างงั้น
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ดูใจแฟนก่อนดีกว่า
ไอ้ไวท์:มึงก็เลยจับลินมานี้แทนอ่านะ ไอ้ซา: ไอ้สัส!..ไม่ได้จับเว้ย แค่พามาตั้งหลักก่อน “แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับมึงว่ะกูงง..โอ้ยยย” ผมที่พูดตรง ๆ ด้วยความสงสัย กรีนเธอหยิกแขนผมแรงพอสมควรก่อนจะทำหน้าดุซึ่งผมก็ลืมตัวไปว่าน้องลินก็อยู่ ไอ้ซา: กูคือกรรมการและผู้ถือหุ้นในบริษัทลินด้วย เกี่ยวยังไอ้ไท! กรีน: เราก็ต้องมีหลักฐานพอสมควรเหมือนกันนะคะ ยิ่งมีหน่วยงานรัฐโทษก็จะหนักกว่าบริษัทเอกชนกับเอกชน พูดตรง ๆ นะคะ กรีนไม่รับงานคนรู้จักเท่าไรค่ะ ถ้าเป็นเรื่องพวกมีความผิดอาญา..แต่กรีนเป็นที่ปรึกษาให้ได้ แต่ถ้าอยากได้จริงๆก็พอมีทาง เดี๋ยวกรีนแนะนำบริษัทที่มีความน่าเชื่อถือให้นะคะ ผมหันไปกระซิบกับเธอทันทีที่อาสาช่วยพวกผม “ไม่สะดวกใจไม่ต้องรับก็ได้นะ” เธอยิ้มให้ผมบางๆ พร้อมพยักหน้าเบา ๆ กรีน:กรีนเต็มใจค่ะ ไอ้ซา: ได้ ๆ รายละเอียดพี่จะส่งให้เราอีกทีนะ เอกสารบางอย่างต้องใช้เวลาหน่อยนะ กรีน: ได้ค่ะ..เรื่องธรรมดา ไอ้เลย์: กูว่าเท่าที่ฟังแม่งแปลก ๆ นะ มึงเล่าหมดยังพวกมึงคิดเหมือนกูไหม ไอ้ซา: อืมใช่ แม่เลี้ยงลินเสน
You may also like
กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY17.6K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn45.5K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้231.3K viewsคลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn25.8K viewsบุพเพสันนิวาสแห่งนครพิงค์
ยัยแม่มดแสนน่ารัก270 viewsรักร้าย ลูกชายมาเฟีย (อาชิ..My Hero)
Melyssa1.3K viewsYou got me good : แค่เธอเท่านั้น
ฺBlackStorm241 viewsรักร้อนซ่อนเร้น
เค้กมัฟฟิ่นn577 views
