เจอกันอีกครั้ง

หลังจากผมจัดการทำความสะอาดให้เธอเรียบร้อย พร้อมป้อนยาแก้เมาค้างเผื่อว่าวันพรุ่งนี้เธอจะได้ไม่ต้องปวดหัวจากอาการแฮงค์เมาค้างมากตอนนี้ร่างกายเขาเองก็ต้องการการพักผ่อนเหมือนกัน ชายหนุ่มนอนห่มผ้าให้เธอก่อนที่เขาเองก็นอนกอดเธอและเผลอหลับไป

เช้าต่อมา

“ห้ะ! แกว่าไง อาชิ! ฉันอุส่าหนีมาพักที่ญี่ปุ่น แกยังจะเรียกฉันมาใช้งานอีกหรอว่ะ”

“เอ่อ ๆ รู้แล้ว ๆ แกก็นัดลูกค้าเป็นช่วงบ่ายสิ เพราะสภาพฉันตอนนี้..หึ ๆ ขอเวลาให้ตัวเองก่อนว่ะ”

“ เอ่อ ๆ รู้แล้ว ๆ บ่นจังว่ะ ไม่เล๊ยยย ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลย ฉันแค่เมาหนักไปหน่อย ครับ ๆ ยังไงเดี๋ยวโทรหาอีกทีแล้วกัน ที่บริษัท ไทโออาร์ดี อินเตอร์ แล้วกัน เอ่อ ๆ”

เขาที่ตื่นเพราะเสียงคนคุยโทรศัพท์ของเธอคนนั้นที่กำลังคุยอยู่กับใครสักคน แต่ที่น่าแปลกใจคือเธอจะไปทำอะไรที่บริษัทเขา บริษัทที่เขานั้นเป็นผู้บริหารกับน้องชายซึ่งเขาคือประธานบริษัทและผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดซึ่งเขาและน้องชายก็มีหลายบริษัทที่จะต้องดูแลกันอยู่แล้ว ซึ่งนี้เป็นแค่บริษัทหนึ่งในญี่ปุ่นที่เขามาตีตลาดและมันเริ่มเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ เขาเองก็มีแผนที่จะกลับไปเปิดสาขาบริษัทที่ไทย เพื่อขยายฐานบริษัทให้ใหญ่ขึ้น หลังจากหญิงสาวคุยโทรศัพท์เสร็จเธอก็เดินมาสกิดเขา

“นายชื่ออะไรนะ? ”

หึ..เอากันทั้งคืนเธอดันไม่แม้จะถามชื่อเลยนะเขาพึมพำเบา ๆ จากนั้นเขาก็ตอบเธอไป

“ไทกะ”

คนญี่ปุ่นสินะเธอเองก็พึมพำไม่ต่างกันซึ่งเขานั้นอยากจะบอกออกไปกับเธอว่าเขานั้นเป็นลูกครึ่งต่างหาก แต่เขาก็เลือกที่จะไม่อธิบายต่อ

“ไทกะ นายพอจะแนะนำร้านทำผมแถวนี้ได้ให้ฉันได้ไหม”

เขาขมวดคิ้วก่อนจะยืนมือขอมือถือจากเธอแล้วเลือกร้านให้กับหญิงสาวไปที่เขารู้เพราะร้านที่เขาแนะนำเธอไปนั้นเป็นร้านของน้องสาวของเขาเองจากนั้นเขาก็ยื่นมือถือคืนเธอกับไป

“ ไทกะแถวนี้ที่ไหนหรอ”

“ยามานาชิ”

“เอ่อ..พอดีฉันจะกลับที่พักฉันอ่า นายช่วยดูแมพให้ฉันได้ป่ะ” เธอยื่นมือถือมาให้เขาอีกครั้งภายในใจเขาก็คิดว่าเธอคงมาเที่ยวคนเดียวจริง ๆ สินะวันนี้คงไม่ต้องรับผิดชอบอะไร

“ผมขอนอนพักอีกหน่อยได้ไหม เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”

เธอรีบปฏิเสธเขาทันทีพร้อมสายหน้าอย่างรัว ๆ

“ไม่ต้องลำบากหรอก ฉันกลับเองดีกว่า”

เขาที่เห็นว่าเธอไม่ยอมจึงตัดสินใจลุกจากที่นอน พร้อมบอกให้เธอรออีกครั้ง เขาเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตากลับออกมาพบเพียงเงินที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียงจำนวนหนึ่ง

“น่าสนใจจริง ๆ ”

เขาอดที่จะยิ้มไม่ได้เขาตกใจเธอตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่เธอจะจ่ายค่าเหล้าแล้วซึ่งเขาเองก็คิดเพียงว่าเธอคงเมาจนพร้อมเปย์..สายเปย์ด้วยสินะ

ณ บริษัทไทโออาร์ดี อินเตอร์

หลังจากที่เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอก็ไปร้านทำผมสระผมเปลี่ยนลุคเป็นสาวมั่นสุดสวยและแซ่บพร้อมกับชุดสูทสีขาวเรียบหรู

ดีนะ วันนี้ไม่เมาค้างเท่าไร เธอพึมพำระหว่างยืนรออาชิเพื่อนสนิทของเธอที่หน้าบริษัทหลังจากที่เธอได้โทรตามเพื่อนเธอสักพักแล้ว หนุ่มหล่อไทกะเมื่อคืนเธอไม่มั่นใจเท่าไรว่าเขาทำงานอะไรและจ่ายค่าโรงแรมที่พักหรือยังจริง ๆ ชายหนุ่มจะมาส่งเธอด้วยซ้ำแต่เธอเองก็ปฏิเสธไป เพราะคิดว่าไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องรบกวนให้เขามาส่ง แยกย้ายกันไปก็จบ พอนึกถึงเธอก็เผลอยิ้มออกมาพร้อมอาการหน้าแดง แม้เธอจะแสบ ๆ ตรงนั้นใจกลางกายอยู่บ้างแต่ก็เรียกได้ว่าครั้งแรกก็ประทับใจเขาเอามาก ๆ

“เฮ้ย! ยิ้มอะไรของเธอยัยกรีนแกต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ”

“มาสักทีนะ ใช้เก่งแล้วยังมาช้าอีก”

“เอาน่า แกก็คิดว่าฉันหางานหาเงินให้แกนะเนี่ย ฉันช่วยแกนะครับคุณเพื่อน”

“หราา ขนาดลูกน้องฉันก็ยังให้ทิ้งข้อความไว้ พอเป็นแกนี้ฉันรีบรับสายแล้วยังจะ..ชิ!”

“อะไรอีกเอาน่า งานนี้เดี๋ยวฉันช่วยดูให้แกอีกแรงโอเคไหม”

“ต้องแบบนั้นอยู่แล้วครับ”

เธอยิ้มแบบประประชดประชันเพื่อนของเธอไป ก่อนเดินไปด้วยคุยงานไปด้วย

“ว่าแต่ไหนสรุปคราว ๆ ให้ฉันฟังหน่อย”

“คืองี้..พอดีเขาจะขยายสาขามาเปิดที่ไทยนะ บริษัทเป็นแนวพวกรักษาความปลอดภัยให้คนดังคนใหญ่คนโตทั้งในประเทศและต่างประเทศนะ”

“โห้! แสดงว่าเป็นแนวบอดี้การ์ดสินะ”

“ก็แนว ๆ นั้นล่ะ เขาอยากให้แกช่วยวิเคราะห์พร้อมมองการตลาดทั้งเรื่องกฏหมายที่ไทยด้วย”

“ดีมากครับเพื่อนรัก”

“จริงใจจังเลยนะเนี่ย”

“ แฮร่ ๆ ใกล้ได้เวลานัดแล้วเราไปกันเหอะ”

จากนั้นเธอก็เดินตามเพื่อนเธอไปยังห้องรับรองของบริษัทไทโออาร์ดี อินเตอร์

“ว่าแต่นายก็มาใช้บริการที่นี้เหมือนกันหรอ? ”

“อื้ม พอดีต้องพาลูกค้ามาญี่ปุ่นนะเลยนัดมาเซ็นสัญญาเลยรู้ว่ามีงานดี ๆ เลยให้แกมารับงานนี้แล้วก็จะให้แกดูพวกสัญญาให้ฉันด้วยไง”

“รับทราบค่ะ”

จากนั้นกรรมการบริษัทและคุณริวเลขาประธานบริษัทก็เดินเข้ามาพร้อมทักทายกันและกันตามมรรยาท

“เดี๋ยววันนี้ผมจะเอาแบบแผนงานและข้อบังคับบริษัท คุณกรีนดูก่อนคราว ๆ ก่อนนะครับและนี่ครับคุณอาชิ สัญญาข้อตกลงการว่าจ้างของเราครับ”

อาชิเพื่อนของเธอรับเอกสารมาดูและเธอเองก็ดูแผนพร้อมเอกสารโครงการใหม่

ก๊อก ก๊อก!

“ขออภัยค่ะ พอดีผู้บริหารเข้ามาออฟฟิศและจะขอเข้าร่วมประชุมด้วยค่ะ”

เลขาหน้าห้องของคุณริวแจ้งคุณริวก่อนที่เขาจะมองหน้าเธอและเพื่อนของเธอซึ่งทั้งสองพยักหน้าอนุญาตเพราะไม่ได้ติดขัดอะไรอยู่แล้ว

“ได้สิคะ”

เพียงครู่ร่างสูงโปร่งชายหนุ่มคุ้นเคยก็เดินมาเธอนิ่งอึ้งไปเพราะเขาคือไทกะผู้ชายที่เธอเพิ่งนอนด้วยเมื่อคืน

“อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นว่ะ” เธอพึมพำเบา ๆ

“ นี้ครับคุณไทกะเป็นผู้บริหารบริษัท นี่คุณอาชิและคุณกรีนครับ” คุณริวแนะนำให้เธอรู้จักกับเขา ซึ่งเขายื่นมือไปจับกับอาชิและต่อด้วยการจับมือเธอ แน่นอนว่าตอนนี้มือของเธอเย็นไปหมดแต่ก็มีเหงื่อออกที่ฝามือแถมไหลไม่หยุดพร้อมใจที่เต้นรัว ๆ เป็นกลองยาวของเธอ

“สวัสดีค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ เชิญนั่งคุยงานต่อได้เลยครับ”

หมับ

เธอหันไปมองหน้าเพื่อน เพื่อนเธอก็หันมาทำหน้างง ๆ แล้วยิ้มที่มุมปากหนาของเขาในใจเพื่อนของเธอก็คิดว่าเธอน่าจะกรี๊ดหนุ่มหล่ออย่างเขาแน่ ๆ เพราะเขารู้ว่าปกติเธอกรี๊ดผู้ชายหล่อและยิ่งบุคลิกแบบเขามันคือสเปคเธอเลย ซึ่งตอนนี้เธอไม่มีสมาธิและอารมณ์ทำงานเลย

“เอ่อ..ห้องน้ำไปทางไหนคะ”

“ออกจากห้องตรงไปจนสุดทางแล้วเลี้ยวซ้ายได้เลยครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

ใครจะไปไหวเล่นนั่งมองจ้องหน้าขนาดนั้น แถมทำหน้านิ่ง ๆ หน้าหมั่นไส้อีกต่างหาก ชิ! ขณะที่เธอพึมพำและกำลังเดินกลับห้องรับรองอยู่นั้นเขาก็มาดักเธอที่ทางเข้า

“คุณลืมอะไรรึเปล่า”

“อะไรคะ”

สักพักเขาขยับเข้ามาพร้อมกระซิบข้างหูเธอเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงกระเส่า พอจบประโยคก็กัดติ่งหูเธอเบา ๆ

“ก็เงินที่คุณวางไว้..คุณลืมหรือว่า..ค่าใช้บริการครับ”

เธอนิ่งอึ้งตัวแข็งทื่อเพราะปกติเขาคุยกับเธอเป็นภาษาอังกฤษนิ?..รอบนี้เขาพูดภาษาไทยชัดแจ้วเลย

“คุ..คุณ เป็นคนไทยหรอ”

เธอมองหน้าและสบตากับเขาหน้าเธอที่เริ่มแดงละเลื่อตอนนี้ก็กล้ายเป็นลูกตำลึงแล้ว