LOGINShare
คุณมีแฟนรึยัง?
Last Updated:
2025-05-19 11:48:21“ผมลูกเสี้ยวไทย,ญี่ปุ่น,จีนครับ”
“ขะ..ขอตัวก่อนนะคะ” เธอไม่ฟังคำตอบใด ๆ จากเขาเดินสับ ๆ เข้าห้องประชุมต่อทันทีเพื่อนเธอมองหน้าเธอด้วยความงงงวยกับท่าทางของเธอ เฮ้ออ “ไปนานจังนึกว่าตกส้วมตายล่ะ แกโอเคใช่มั้ยหน้าตาดูตื่น ๆ ” “เพลีย ๆ นะ พอดีแฮงค์ดูเอกสารต่อก่อนนะ” สักพักใหญ่ๆพวกเขาคุยรายละเอียดงานคราว ๆ และก็นัดกันอีกทีที่เมืองไทย “ขอบคุณนะคะ ยังไงฉันจะติดต่อทางบริษัทคุณอีกทีค่ะ” “ครับ ถ้ามีอะไรสงสัยหรือต้องการข้อมูลเพิ่มเติมเติมอะไรแจ้งผมได้เลยนะครับ นี่ก็เย็นแล้วยังไงเดี๋ยวผมจะขออนุญาตเลี้ยงข้าวพวกคุณหน่อยนะครับ” “เอ่อ..ฉันไม่ค่อย..” “ได้ครับ ๆ ว่าแต่ที่ไหนดีครับ” “ร้านโอกะระ เดี๋ยวผมส่งพิกัดไปนะครับ” “นายถามฉันยัง? ” เธอกระซิบกระซาบกับเพื่อนเธอทันที เพราะเธอกำลังที่จะปฏิเสธซึ่ง เป็นจังหวะเดียวกันกับตอนนี้สายตาพิฆาตของเขาจ้องมองมาที่เธอ เธอรีบหลบสายตาคู่นั้นทันทีก่อนจะนิ่งเงียบเพียงครู่หนึ่ง “เอาน๊า งานใหญ่ภาระกิจต้องใหญ่ตามสิว่ะแปปเดียว ๆ เกรงใจเขาว่ะ อุตส่าห์ดิวงานให้ นะ ๆ ” “เอ่อ ๆ..ไปก็ไปดิ” ระหว่างที่เธอกำลังเดินไปที่ลิฟต์ชายหนุ่มก็เดินเข้ามาแนบชิดข้าง ๆ เธอมือทั้งคู่ที่สัมผัสเฉียด ๆ ก่อนที่ชายหนุ่มกระซิบเธอเบา ๆ “ไปกับผม” เธอที่ตอนนี้ใจเต้นแรงยิ่งเธอมองหน้าสบตากับเขาภายในลิฟต์เขาก็จองเธอไม่หยุดพร้อมพยักหน้าเพื่อยืนยันคำสั่งของเขาเมื่อกี้ เอาไงดี ๆ ..เธอพึมพำคนเดียวด้วยความกังวลใจและอึดอัดไปหมด ปิ้ง “ชิ แกไปก่อนได้เลยนะ พอดี.ฉันจะกลับไปเอาของที่ห้องหน่อยอ่า” “ห้ะ! ไปดิเดี๋ยวฉันพาไป” “ไม่ต้อง ๆ ฉันไปเองดีกว่าให้ผู้ใหญ่รอนานไม่ดีแปปเดียว” “อะไรของแกวะ ปกติแกขี้เกียจจะตายฉันต้องไปส่งแกตลอด แกไม่ต้องเรียกรถให้เสียเงินหรอกฉันพาไปเอง” “เอาน่า ๆ ฉันไปเอง แก..ไปก่อนเลย ฉันเพิ่งนึกได้ว่าอาจจะคุยกับคุณไทกะเกี่ยวกับข้อมูลบริษัทหน่อยอ่า” เพื่อนเธอมองหน้าเธอพร้อมอมยิ้มและพยักหน้าสบตาแบบมีเลศนัย เขาคงคิดว่าเธอมีแผนแน่ ๆ “เค ๆ เจอกัน” เธอหันหน้าและสบตาพร้อมทั้งพูดกับเขาทันทีที่เพื่อนของเธอเดินออกไป “รบกวนคุณไทกะมาทางนี้หน่อยค่ะ ขอปรึกษาเรื่องข้อบังคับบริษัทหน่อยนะคะ“ “ครับ” เขายิ้มอย่างพอใจที่เธอยอมทำตาม เขาพาเธอมาร้านกาแฟใต้ตึก เพื่อจะขอคุยกับเธอส่วนเรื่องไปทานข้าวที่ว่านั้นมันเป็นเพียงแผนสำรองที่เขาวางไว้เอง “รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ” “อเมริกาโน่ไม่หวานแก้ว 1 ก็ได้ค่ะ” “ครับ” ตึก ตึก “ขออเมริกาโน่ ไม่หวาน 2 ครับ” จากนั้นพวกเขาก็ไปนั่งหลบมุมในสุดของร้านกาแฟ เพื่อไม่ให้เป็นเป้าสายตามากเกินไป “คุณมีอะไรก็พูดมาสิ” “อ่ะ นี่! เงินที่คุณที่ให้ผมมาเมื่อเช้าผมขอไม่รับนะ” เธอนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหยิบเงินจำนวนดังกล่าวไปเข้ากระเป๋าของตนเองไป “ ฉันขอโทษนะคะ พอดีไม่รู้ว่าคุณจ่ายค่าโรงแรมหรือยัง อีกอย่างคุณจะกลับยังไงฉันกะ..ก็เลยหยิบเงินเผื่อว่าคุณเอาไว้จ่ายแท็กซี่กลับบ้านน่ะ” “หึ! ผมบอกว่าจะไปส่งคุณทำไมคุณไม่รอผม แล้วอีกอย่างนั้นคอนโดผมไม่ใช่โรงแรม เราเข้าห้องมาด้วยกันนะเมื่อคืนคุณจำไม่ได้เลยหรอ” ชายหนุ่มไม่รู้จะขำหรือสงสารเธอดี เธอเป็นผู้หญิงที่ดูน่าสนใจจริง ๆ เธอคิดไปไกลขนาดนั้นเลยหรอ “ก็ไม่รู้สิ มึนหน่อย ๆ อ่า..แล้วฉันก็บอกคุณไปแล้วว่าฉันเกรงใจอีกอย่างหนึ่งฉันถามคุณได้ไหม.. ว่าคุณมีแฟนหรือยัง” “ถามทำไม” “ตอบมาก่อนสิ” “ก็ยังไม่มีครับ” เฮ้อ เสียงหายใจที่ฟังดูก็รู้ว่าเธอโล่งอกแค่ไหน เขาได้แต่คิดว่ามันน่ากังวลขนาดนั้นเลยหรอ อีกอย่างคำถามนี้เมื่อคืนเธอก็ถามเขาไปแล้วด้วย “พอดีฉันไม่ชอบคนมีเจ้าของน่ะและก็ไม่ชอบยุ่งกับของ ๆ ใครไม่อยากเป็นมือที่สามด้วย” “แล้วคุณอาชิเป็นอะไรกับคุณ! ไม่ใช่แฟนหรอ” เธอหันมาสบตากับเขาอีกรอบทำตาโต ๆ พร้อมหน้าเขิน ๆ เขารู้สึกว่าเธอน่ารักชะมัด “จะบ้าเหรอคะ เราเป็นเพื่อนกันสมัยมหาวิทยาลัยค่ะ แต่เรียนคนละคณะเขาเรียนนิเทศน์ ส่วนฉันเรียนคณะบริหารที่ฉันสนิทกับอาชิเพราะฉันอยากเรียนคณะอาชิพอมีวิชาทางเลือกเรียนฉันเลยลงเรียนวิชาที่คณะอาชิเท่านั้น เราก็เลยสนิทกันค่ะ” “ผมไม่ชอบนะ! ที่เห็นคุณสนิทกับผู้ชายคนอื่นมากเกินไปนะ แถมสนิทกว่าผมอีก” เขาทำหน้าเศร้า ๆ เธอก็ดูอึ้งพร้อมหน้าตาที่ดูเหวอ ๆ หน่อยว่าเขาจะซึมอะไรขนาดนั้นแฟนกันก็ไม่ใช่ “นี้คุณถามจริง ๆ นะเราแค่เพิ่ง..มีอะไรกันครั้งเดียวเอง ส่วนนั้นเพื่อนฉันกี่ปีแล้ว มันก็ต้องต่างกันสิ!” “เมื่อคืนก็หลายครั้งอยู่นะ ยิ่งถ้าคุณไม่ชิงหลับไปก่อนก็จะหลายครั้งกว่านี้อีก คุณช่วยสนิทกับผมให้มากกว่าเขาได้ไหมล่ะ ระหว่างที่คุณอยู่ที่นี่” “ มะ.หมายถึงยังไงเหรอ” “ก็ระหว่างคุณอยู่ที่นี่คุณก็มาเป็นแฟนผมสิ เพื่อนเที่ยว เพื่อนกินแบบนี้ ว่าแต่คุณจะกลับไทยเมื่อไร” เขาเองก็แอบหวั่นใจกลัวว่าเธอจะไม่รับปากเหมือนกัน “ฉันก็ว่าจะอยู่อีก 5 วันนะ พอดีต้องกลับไปทำงานแต่ทริปนี้ก็ยังไม่เพลนว่าจะไปที่ไหนดีส่วนจะให้ฉันเป็นแฟนคุณในตอนที่อยู่ที่โตเกียว มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ” “ทีเมื่อคืนผมจำได้ว่าเราคุยกันไม่กี่ชั่วโมง ยังมีอะไรกันได้เลยเป็นแฟนกันแค่นี้ทำไมจะเป็นไม่ได้” เธอตาโตกระพริบตาถี่ ๆ กับคำพูดของเขาอีกครั้ง เพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้กับเธอ “นี่! นาย! ปากหรอนั้น” “หรือว่าคุณไม่อยากให้ผมเป็นแฟนของคุณ ผมว่าก็ดีกว่าที่คุณจะไปซื้อผู้ชายข้างนอกนั้นอีกนะหรือคุณจะจ้างผมก็ได้นะตามใจคุณ” ที่เขากล้าพูดเพราะเมื่อคืนเธอเล่าให้เขาฟังว่าอยากเช่าผู้ชาย ให้พวกเขาพาเธอเที่ยว จะบอกว่ายังไงดี พอเขาได้นอนกอดเธอเมื่อตอนเช้าแล้วมันทำให้เขารู้สึกอบอุ่นหัวใจไม่อยากปล่อยเธอไปตอนนี้เลยเขาก็เลยเลือกยื่นข้อเสนอให้เธอไปแบบนั้น “ไทกะ คุณพูดจริงหรอ?” เธอทำท่าทางคิดหนักและกังวลใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเลือก “ได้ ถ้าคุณจะมาเป็นแฟนฉัน แต่ฉันให้เวลาแค่ 5 วันในตอนที่ฉันอยู่ที่นี้เท่านั้น ห้ามสานสัมพันธ์กันต่อไม่ว่าเจอที่ไหนก็ทำได้แค่เป็นเพื่อนร่วมงานและคนแปลกหน้าแต่ว่า 5 วันนี้คุณคือของ ๆ ฉันด้วยเช่นกัน คุณโอเคไหม” ชายหนุ่มยักคิ้วเผลอยิ้มออกมาอย่างพอใจในคำตอบที่เธอให้มา “ได้สิตามนี้ งั้นสิ่งแรกเลยอ่ะนี้เบอร์ผม” เขายื่นมือถือให้เธอ เธอพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่เขาจะสื่อ “ฉันว่าเราควรไปที่ร้านอาหารได้แล้วนะ ปล่อยให้คนอื่นรอนาน ๆมันไม่ค่อยดีเท่าไร” จากนั้นเธอก็ลุกจากเก้าอี้เขาจึงลุกและเดินไปพร้อมกับเธอ ระหว่างนั่งอยู่บนรถ “คุณช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ไม่ให้ใครรู้ไว้ด้วยนะ” “ได้สิ ผมไม่บอกใครหรอก”
Latest chapter
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร กลับไทยNC
พอผมเห็นแบบนั้น ผมจับขาสองข้างของเธอให้กว้างมากพอและใช้มือกดเล็กน้อยไว้ไม่ให้เธอหุบขาเข้าหากันก่อนจะโน่มใบหน้าเลียตวัดกลีบยิ่งเพิ่มระดับความเร็วและความถี่เข้าไปที่ติ่งเสียวที่ทำเห็นอาการเธอมากที่สุดเป็นจังหวะรัว ๆ อะ อ้ะ อ๊าา~ เธอที่เสียวก็ครางไม่เป็นภาษาไม่หยุด ไม่นานร่างกายเธอก็กระตุกรัว ๆ บ่งบอกว่าในที่สุดเธอก็เสร็จสม ผมกินน้ำหวานที่ไหลมาเป็นทางได้ครบทุกหยด ก่อนจะขึ้นคร่อมเธอต่อ ก่อนจะโน้มตัวกระซิบเธอด้วยเสียงกระเส่า “พี่ขอนะ” สวบ! ตับ ตับ ตับ จบประโยคนั้นเธอก็พยักหน้างึก ๆ การเริงรักครั้งนี้เธอดูผ่อนคลายและเป็นความรู้สึกที่โหยหากันทั้งคู่ แม้จะมีบ้างครั้งที่เกร็ง ๆ อยู่บ้าง แต่สำหรับผมนั้นต้องบอกว่าติดใจในรสชาติบนตัวเธอเข้าแล้วจริงๆ ผมเริ่มเร่งจังหวะกระแทกทั้งถี่ ๆ ทั้งช้า ๆ เพื่อต้องการไม่ให้ตัวเองถึงที่หมายเร็วเกินไป ผมจับขาอีกข้างให้ซีกและยกมาพาดเอวผมไว้ข้างหนึ่งและกระแทกเธอต่อ ผมที่เสียวมากเช่นกันก็ได้แต่เงยหน้ามองเพดานก่อนจะหันหน้าไปบอกเธอด้วยเสียงกระเส่า “ เสียวมากเลยค่ะ กรีนช่วยครางชื่อพี่ได้ไหมกรีน” “พิ..พี่ไทกะกรีนขอลึกกว่านี้
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ชีวิตของเรา
ไทกะ กรีนเธอพาผมเดินอยู่หลายชั้นพอสมควร ผมสังเกตเห็นเธอเดินช้าลง เท้าเธอก็เริ่มแดงผิดปกติ เธอหันมายิ้มให้ผมก่อนทำหน้าตาละห้อย “พี่ว่าเท้ากรีนน่าจะเจ็บเท้านะ” “นิดหน่อยค่ะ น่าจะเดินเยอะไป เอางี้ดีกว่าเราไปซื้อร้องเท้าผ้าใบเปลี่ยนหน่อยน่าจะโอเคนะคะ” ผมพยักหน้าพร้อมมองหาร้านรองเท้าผ้าใบให้หลังจากเจอร้านผมก็พาเธอเข้าร้าน พนักร้านแนะนำและเลือกร้องเท้าให้เธอ เมื่อผมเห็นเท้าของเธอ ผมค่อนข้างตกใจว่าเธอทนเจ็บขนาดนั้นได้ยังไง หลังจากเลือกเสร็จพนักงานเอ่ยถาม “คุณผู้ชายรับด้วยไหมคะ คู่สองมีโปรโมชั่น ลด50% นะคะเป็นรองเท้าคู่รักด้วยนะคะรุ่นนี้ลิมิเต็ดสุด ๆ ค่ะ” พนักส่งสายตาให้ผมเพื่อที่เธอต้องการจะขายร้องเท้าให้ผม ผมกำลังจะปฏิเสธเธอไปแต่.. “ได้ค่ะ พี่ไทกะไซต์อะไรคะ? “รับนะคะ ถือเป็นของขวัญแทนคำขอบคุณ” ผมกำลังปฏิเสธเธอไป เธอกลับยิ้มสดใสพร้อมสายตาออดอ้อนผม..ทำขนาดนี้ใครจะกล้าปฏิเสธ ผมแจ้งไซต์พนักงานไปสักพักพนักงานหยิบรองเท้าคู่นั้นมาให้ผม “คุณผู้ชายจะรับกลับหรือจะใส่เลยคู่คุณผู้หญิงดีคะ?” “เดะผมใส่เลยครับ” เธอหันมาสบตา
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร เริ่มได้ที่
“ไม่ร้อง ๆ ไม่ต้องร้องแล้วนะคะเด็กดี กูพาเธอไปพักก่อนนะ ราเมงก็กินเสร็จแล้วด้วย น่าจะไม่งอแงเท่าไรแล้ว” ไอ้ซา: เอ่อ ๆ พากลับเหอะว่ะ น่าจะเต็มกราฟสุดกว่านี้ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว อุ..อ้วกก~ เธอวิ่งเซ่เพื่อจะไปอ้วก พร้อมทั้งจะร้องไห้ ผมได้แต่แต่ลูบหลังให้เธอ หลังจากอ้วกเสร็จผมก็อุ้มเธอและพากลับห้องทันที จากนั้นก็ถอดรองเท้าและป้อนยาแก้เมาค้างให้ก่อนจะจัดการตัวเองให้เสร็จก่อนแล้วนอนข้าง ๆ เธอ วันนี้เธอเมาจนแทบไม่ได้สติทำให้ผมต้องอดมีอะไรไปด้วยเพราะจะให้ผมเอาตอนนี้ก็ดูจะไม่สมควรเท่าไร ช่วงเช้าวันถัดมา กรีน ฉันตื่นมาด้วยอาการปวดหัวอยู่ไม่น้อยเมื่อคืนฉันน่าจะดื่มหนักไปหน่อย อืมมม~~ จู่ ๆ พี่ไทกะก็เดินมาจูบริมฝีบางฉันเบา ๆ “อรุณสวัสค่ะ” “หนูยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลยนะคะ” ฉันทำหน้ามุ้ยใส่พี่เขา พี่เขากับทำหน้าระรื่นยิ้มอย่างอารมณ์ดี “ไม่เห็นเป็นไรเลย ยังไงพี่ก็รักกรีนนะคะ หิวรึยังให้พี่เอาอาหารมาให้ที่ห้องไหม” ฉันว่าเขาจะเล่นสมบทบาทเกินไปแล้วนะ เขาจะรู้บ้างไหม..ว่ามันทำให้คน ๆ นี้หวั่นไหวมาก หัวใจเริ่มเป็นของเ
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร พี่ดูแลเราเอง
“อากาศข้างนอกเย็นกรีนใส่เสื้อตัวหนาๆหน่อยนะ” “ค่ะ ทราบแล้วค่ะ” ผมยิ้มพร้อมส่ายหน้าเบา ๆ เธอจึงเลือกเสื้อผ้าที่ค่อนข้างจะแต่งตัวมิดชิดซึ่งผมก็มองว่ามันก็ดีแล้ว “พี่ไทกะทำรอยเยอะไปแล้วนะคะ ครีมก็จะหมดแล้วปิดไม่หมดแล้วเนี่ย แบบนี้ต้องโดนพี่ม่อนต้องล้อกรีนแน่ ๆ เยอะจนหนูปกปิดไม่หมดแล้วเนี่ย..หิวก็หิว” “ใครจะกล้าล้อ เดี๋ยวพี่จัดการเอง ไปเหอะไม่เป็นไรหรอกคะ” เธอหน้ามุ่ยเหมือนแอบงอน ๆ ก่อนจะเดินไปที่ริมสระน้ำที่พวกเพื่อนผมมันตั้งวงเปลี่ยนบรรยากาศไว้มารอดื่มชิว ๆ ให้แล้ว ไอ้ม่อน: อ้าวอยู่บ้านพักหรอ กูนึกว่ามึงไปข้างนอกเลยไม่ได้ไปตามนะ ไอ้ม่อน: สาวน้อยกินอะไรมาหรือยัง มา ๆ กินเหล้า เห้ย! กินข้าวกัน เธอยิ้มอย่างเขิน ๆ ก่อนที่ผมจะให้เธอนั่งลงข้าง ๆ ผม จากนั้นผมก็ตักอาหารให้เธอทันทีเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอหิวมาก ๆ ไอ้เลย์: กูว่าน่าจะกินมาแล้วนะ..แต่กูหมายถึงไอ้ไทนะ ดูจากอาการไอ้คุณแฟนอารมณ์ดีหน้าบาน ส่วนสาวน้อยไอ้ม่อนก็หิวโซเชียว คุณแฟนมึงก็ให้น้องมันกินข้าวกินปลาหน่อยสิว่ะ หักโหมไปมันไม่ดีนะเว้ย ครืดด!! โอ้ย..ไอ้ห่าเดี๋ยวกูก็ตกน้ำหรอก แค่หยอ
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ดีต่อใจ
“อ่อ..วันนี้ว่าจะพักอยู่ที่บ้านดีกว่าค่ะ กรีนนเห็นว่าพี่ ๆ มีงานกันไม่ใช่หรอคะ ขออยู่ที่บ้านดีกว่าค่ะ” ฉันหันหน้าไปสบตาพี่ไทกะก่อนจะยิ้มให้พี่เขาไป พี่ไทกะเองทก็ส่งสายตาหวาน ๆ ตอบฉันกลับทำเอาทุกคนออกอาการหมั่นไส้พวกเราขึ้นมาบ้าง พี่ม่อน: สาวน้อยยิ้มแบบนี้อีกแล้ว ตาย ๆ ไอ้ไทกะมันจะคลั่งรักเธอไปมากกว่านี้ไม่ได้นะสาวน้อย..ฮ่า ฮ่า พี่กันต์:ฉันกับไอยูไปรอที่ห้องประชุมก่อนนะ พวกแกค่อยตามมาแล้วกัน ขณะที่ทุกคนหัวเหราะขำขัน พี่กันต์นี้ก็แอบช็อตฟิวส์ทุกคนเบา ๆ เหมือนกันนะเนี่ย ทุกคนพยักหน้ารับทราบมีเพียงพี่ไทกะที่นั่งนิ่ง และมองหน้าฉันที่กินข้าวต่อ พี่ไทกะ: ไม่อยากไปไหนจริง ๆ หรอ พี่พาไปได้นะ “วันนี้กรีนขอพักก่อนดีกว่าค่ะ รู้สึกเพลีย ๆ แต่ก่อนจะบินกลับไทยกรีนขอรบกวนพี่ไทกะพาไปซื้อของฝากให้ลูกน้องหน่อยนะคะ” พี่ไทกะ: ได้สิคะ พี่เขาส่งรอยยิ้มและเอื้อมมือมาทัดผมให้ฉันเพราะกลัวว่าผมจะไปบังหน้าฉันและตกไปในชามข้าว พี่ไวท์: เหม็นความรักว่ะ! กูไปรอห้องประชุมนะ พี่ม่อนและพี่เลย์ก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย พี่เลย์: กูก็ว่าอย่างงั้น
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ดูใจแฟนก่อนดีกว่า
ไอ้ไวท์:มึงก็เลยจับลินมานี้แทนอ่านะ ไอ้ซา: ไอ้สัส!..ไม่ได้จับเว้ย แค่พามาตั้งหลักก่อน “แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับมึงว่ะกูงง..โอ้ยยย” ผมที่พูดตรง ๆ ด้วยความสงสัย กรีนเธอหยิกแขนผมแรงพอสมควรก่อนจะทำหน้าดุซึ่งผมก็ลืมตัวไปว่าน้องลินก็อยู่ ไอ้ซา: กูคือกรรมการและผู้ถือหุ้นในบริษัทลินด้วย เกี่ยวยังไอ้ไท! กรีน: เราก็ต้องมีหลักฐานพอสมควรเหมือนกันนะคะ ยิ่งมีหน่วยงานรัฐโทษก็จะหนักกว่าบริษัทเอกชนกับเอกชน พูดตรง ๆ นะคะ กรีนไม่รับงานคนรู้จักเท่าไรค่ะ ถ้าเป็นเรื่องพวกมีความผิดอาญา..แต่กรีนเป็นที่ปรึกษาให้ได้ แต่ถ้าอยากได้จริงๆก็พอมีทาง เดี๋ยวกรีนแนะนำบริษัทที่มีความน่าเชื่อถือให้นะคะ ผมหันไปกระซิบกับเธอทันทีที่อาสาช่วยพวกผม “ไม่สะดวกใจไม่ต้องรับก็ได้นะ” เธอยิ้มให้ผมบางๆ พร้อมพยักหน้าเบา ๆ กรีน:กรีนเต็มใจค่ะ ไอ้ซา: ได้ ๆ รายละเอียดพี่จะส่งให้เราอีกทีนะ เอกสารบางอย่างต้องใช้เวลาหน่อยนะ กรีน: ได้ค่ะ..เรื่องธรรมดา ไอ้เลย์: กูว่าเท่าที่ฟังแม่งแปลก ๆ นะ มึงเล่าหมดยังพวกมึงคิดเหมือนกูไหม ไอ้ซา: อืมใช่ แม่เลี้ยงลินเสน
You may also like
เมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก27.9K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์60.4K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.5K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C30.8K viewsของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน
ปะหนัน125 viewsวายร้ายหมายรัก (ซีรีส์ทวงรัก 2 รุ่นลูก)
Writer'Teerak331 viewsจำเลย(ที่)รัก
ยาดาวิล119 viewsกรงสวาทคุณหมอ
ณิการ์165 views
