ตอนพิเศษ 1

ตอนพิเศษ 1

หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...

“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม

“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ

“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”

“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น

“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”

“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแล้วก็ยังใจหายไม่เลิกเลยจริงๆ

“พี่ขอโทษ พี่แค่ไม่อยากให้เราต้องเศร้าก็แค่นั้นเอง” ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมสันเขยิบเข้าไปไกลญาณินมากขึ้นอีกระดับ ก่อนจะโอบเอวเธอไว้แน่น แล้วหอมแก้มเบาๆ หนึ่งฟอดด้วยความรักใคร่เอ็นดู

“หนูร้องไห้เพราะดีใจ ไม่ได้เสียใจสักหน่อย แต่พี่นอร์ทนั่นแหละพูดเรื่องนั้นขึ้นมาทำไมก็ไม่รู้ ญาโกรธแล้ว...”

“โอ๋...ไม่เอา ห้ามโกรธสิคะ พี่แค่พูดเล่นๆ เอง นี่ถ้าพี่มีจริงๆ นะ ไม่ใช่แค่จะโดนญาโกรธ แต่ยังโดนพวกเพื่อนๆ เขกกะโหลกเอาด้วยแน่ๆ”

“ก็แหงสิคะ ถ้าพี่ทำจริง พี่โดนแน่” ญาณินยกนิ้วขึ้นชี้ไปที่ใบหน้าของคนอายุมากกว่า สีหน้าและน้ำเสียงของเธอจริงจังเสียยิ่งกว่าอะไร ก่อนจะเบนหน้านี้เพราะยังรู้สึกไม่ดีกับคำว่ากิ๊กของนอร์ทไม่หาย

“ใครจะกล้า เห็นเฉิ่มๆ แบบนี้ หึงดุเหมือนกันนะเนี่ย”

“ว่าใครเฉิ่ม?”

“ก็ยัยเฉิ่มของพี่ไง มีอยู่คนเดียว” นอร์ทตอบกลับด้วยน้ำเสียงออดอ้อน หวังให้ความโกรธของอีกฝ่ายลดน้อยลง เขาแค่อยากหยอกล้อเธอเล่นตามประสาคู่รักข้าวใหม่ปลามันก็เท่านั้น ไม่คิดว่าเธอจะหึงโหดได้ถึงขนาดนี้...

“เฉิ่มแล้วจะมารักทำไมล่ะคะ ไปหากิ๊กที่พี่ซุกเอาไว้นู่นเลย”

“ไม่มีสักหน่อย พี่รักยัยเฉิ่มของพี่แค่คนเดียว ได้ยินไหมคะ?” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบที่บริเวณข้างๆ ใบหูของหญิงสาวในอ้อมแขน ก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มเนียนๆ อีกทีด้วยความมันเขี้ยว

“พี่นอร์ท วันๆ เอาแต่หอมแก้มจนแก้มญาช้ำหมดแล้ว ต่อจากนี้ห้ามหอมแล้วนะคะ ถ้าญาไม่ได้อนุญาต”

“อะไรกัน ยังโกรธพี่อยู่อีกเหรอ ปกติเวลาพี่หอมแก้มก็ชอบใจใหญ่เลยไม่ใช่เหรอ?”

“หนูเปล่าโกรธ แค่...”

“นั่นไง ยังโกรธอยู่จริงๆ ด้วย ต้องให้พี่ทำยังไงคะ ถึงจะเชื่อว่าพี่ไม่ได้มีคนอื่นนอกจากญา”

“ไม่รู้ ก็พี่พูดออกมาแล้ว จะให้คนฟังลืมได้ยังไง เพื่อนญายิ่งเตือนเรื่องอยู่ด้วย”

“งั้นเอาโทรศัพท์พี่ไปเช็กไหม จะได้สบายใจ” นอร์ทเองก็ถึงกับต้องถอนหายใจเบาๆ เป็นเขาเองที่ปากหาเรื่อง หากไม่พูดเรื่องนั้นขึ้นมาบรรยากาศก็คงจะไม่มาคุแบบนี้แน่ๆ

“งั้นก็เอามาสิคะ ญาจะเช็กให้หมดทุกแอปเลย” ญาณินกล่าวพลางแบมือ ขอเช็กโทรศัพท์มือถือส่วนตัวของแฟนหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างกายในระยะประชิด ทั้งๆ ที่โดยปกติแล้วทั้งคู่ไม่เคยต้องแลกกันเช็กมือถือแต่อย่างใด นั่นก็เป็นเพราะว่าเชื่อใจในกันและกัน แต่ในเมื่อนอร์ทเปิดโอกาสให้ขนาดนี้แล้ว ญาณินเองก็ไม่พลาดที่จะขอดูเพื่อความสบายใจ

“โอเคค่ะ แต่ญาต้องมาเช็กบนตักพี่ พี่จะได้อธิบายให้ฟังได้สะดวกหน่อย” ว่าจบก็ถือวิสาสะอุ้มร่างบางให้ขึ้นมานั่งอยู่บนตักของตัวเองในทันทีทันใด วินาทีนั้นญาณินถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่คิดว่านอร์ทจะแข็งแรงถึงขั้นที่อุ้มเธอด้วยมือเดียวได้อย่างง่ายดายถึงเพียงนี้...

“พี่นอร์ท ฉวยโอกาสอีกแล้วนะคะ เก่งจริงๆ เลยเรื่องแบบนี้”

“ก็ญาตัวนิดเดียว สู้แรงพี่ไม่ได้หรอก ยอมง่ายๆ จะได้ไม่เจ็บตัวนะคะ”

“พูดมากจริงๆ” หญิงสาวเจ้าของร่างเล็กบ่นพึมพำเบาๆ อยู่กับตัวเอง ก่อนจะหยิบมือถือของนอร์ทขึ้นมาเปิดดู เธอเช็กจนหมดทุกแอพแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรที่น่าสงสัยเลยแม้แต่น้อยเดียว ดูเหมือนว่าแฟนหนุ่มของเธอจะบริสุทธิ์ใจจริงๆ

“สบายใจหรือยังคะ? พี่สัญญาเลยนะว่าต่อไปนี้จะไม่พูดถึงอะไรแบบนั้นแล้วคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าแฟนพี่จะหึงโหดขนาดนี้”

“โอเค ญาหายโกรธแล้วพี่น่ะไปอาบน้ำได้แล้ววันนี้ต้องนอนเร็วหน่อยนะคะพรุ่งนี้คุณพ่อกับคุณแม่นัดให้เราเข้าไปคุยด้วย”

“ญารู้ไหม ว่าเรื่องอะไร?”

“ญาเดาว่าคงเป็นเรื่องแต่งงานละมั้งคะ ได้ยินมาแว่วๆ แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนน่ะค่ะ รอถึงพรุ่งนี้เดี๋ยวก็รู้เอง พี่นอร์ทรีบไปอาบน้ำได้แล้ว ก่อนที่ญาจะเผลอหลับซะก่อน”

“โอเค งั้นอย่าเพิ่งหนีหลับล่ะ เดี๋ยวพี่รีบอาบแล้วรีบเข้าไปนอนด้วย”

“โอเคค่ะ...”

หลังจากที่นอร์ทอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย กลับเข้ามาในห้องนอนก็พบว่าญาณินหลับปุ๋ยไปเสียแล้ว วันนี้สำหรับเธอคงเหนื่อยไม่น้อย นอร์ทเลยปล่อยให้เธอนอนพักเอาแรง ส่วนตัวเองก็ค่อยๆ โน้มตัวลงนอนข้างๆ แล้วขยับตัวเข้าไปกอดเธอจากทางด้านหลังจากนั้นก็ผล็อยหลับตามๆ กัน

เช้าวันนี้สดใสกว่าทุกวัน ญาณินลืมตาตื่นขึ้นมาแต่งตัวแต่เช้า เพราะมีนัดพูดคุยและทานอาหารเช้ากับที่บ้าน ซึ่งจำเป็นที่จะต้องพาแฟนหนุ่มอย่างนอร์ทตามติดไปด้วย

เมื่อทั้งคู่แต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็รีบมุ่งหน้าตรงไปยังสถานที่นัดหมายอย่างรวดเร็ว โชคดีที่มาถึงบ้านก่อนเวลานัดหมายเกือบๆ สิบนาที

“กินไปคุยไปก็ได้นะลูก จะได้ไม่เสียเวลาด้วย เห็นว่ามีเรียนบ่ายกันใช่ไหม?” คุณหญิงอรเอ่ยขึ้นกลางโต๊ะอาหาร หลังจากที่ทุกคนมาตามนัดและอยู่ที่นี่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา สีหน้าของท่านเต็มไปด้วยความปลื้มปีติยินดีที่รู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองแน่นแฟ้นกลมเกลียวกันโดยที่พวกท่านทั้งสองไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ

“ใช่ค่ะแม่ คิดว่าทานข้าวเสร็จก็น่าจะนั่งเล่นกันที่บ้านก่อน ใกล้ได้เวลาเรียนแล้วค่อยออกไปน่ะค่ะ”

“เอาล่ะๆ พ่อเข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ คือที่พ่อกับแม่เรียกเราสองคนเข้าที่บ้านวันนี้ ก็เพราะว่ามีเรื่องสำคัญอยากจะคุยด้วย ส่วนเรื่องสำคัญที่ว่าก็เรื่องงานแต่งงานหลังจากที่ญาณินเรียนจบ ทั้งสองคงจะสะดวกคุยเรื่องนี้ใช่ไหม?”

เจ้าสัวกล่าวบอกเด็กๆ ทั้งสองที่นั่งอยู่เบื้องหน้าด้วยน้ำเสียงราบเรียบแฝงไว้ด้วยความจริงจังอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาชายหนุ่มและหญิงสาวต่างก็หันหน้ามองกันด้วยความประหม่าเล็กน้อย

“สะดวกครับ”

"พ่อกับแม่ปรึกษากันแล้วว่าอยากให้ทั้งสองคนแต่งงานก็ค่อยว่ากันช่วงปีหน้า แต่ก็ไม่รู้ว่าวัยรุ่นจะใจร้อน อยากรีบตบแต่งกันเลยหรือเปล่า”

“ถ้าเป็นเรื่องนั้น ผมยินดีให้คุณน้าทั้งสองตัดสินใจได้เลยนะครับ ทั้งผมแล้วก็ครอบครัวของผมย่อมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว อีกอย่างผมเองก็คิดว่ามันดีซะอีกนะครับ เพราะญาณินควรจะต้องเรียนให้จบและมีงานทำที่มั่นคง แล้วเราถึงค่อยคิดถึงเรื่องงานแต่งงานก็ได้ครับ ส่วนตัวผมไม่ได้รีบร้อนอะไรเลยครับคุณน้า”

นอร์ทตอบกลับผู้ใหญ่ทั้งสองไปตามตรงด้วยท่าทีนอบน้อม ดูเข้าหาผู้ใหญ่ทางฝั่งของแฟนสาวได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว

“จริงอย่างที่พี่นอร์ทบอกเลยค่ะคุณพ่อ ญาเองก็ไว้แบบนั้นเหมือนกันค่ะ” ญาณินรีบเอ่ยสมทบความคิดของชายข้างกายขึ้นมาอย่างทันควัน

“อืม ถ้าคิดกันแบบนั้นก็ดีเลย งั้นช่วงปีหน้าก็หาคิวสะดวกให้แม่หน่อยละกันนะ ส่วนเรื่องการจัดเตรียมความพร้อมต่างๆ ก็ให้เป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ทั้งสองฝั่งไปก็แล้วกัน เพราะพ่อเขาน่ะคุยกับพ่อและแม่ของนอร์ทเอาไว้เรียบร้อยแล้ว”

“รับทราบค่ะ...”

วันนี้คงเป็นอีกวันที่ญาณินรู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ ทีแรกเธอก็แอบกังวล กลัวว่านอร์ทจะเข้ากับที่บ้านไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนไม่สุงสิงกับใคร แถมยังไม่ได้อัธยาศัยกับเพื่อนมนุษย์บนโลกสักเท่าไหร่ แต่ก็ในหลายๆ ครั้งก็อยู่เหนือความคาดหมายไปมากเลย นอร์ทเข้ากับพ่อและแม่ของเธอได้ แถมยังรู้วิธีพูดอีกต่างหาก นั่นจึงทำให้ญาณินหายห่วงเรื่องนี้ไปได้อีกเรื่องหนึ่ง...

นับตั้งแต่วันที่เข้าไปคุยกับผู้ใหญ่เกี่ยวกับเรื่องงานแต่งงาน ปัจจุบันเวลาล่วงเลยมาเกือบหนึ่งปีเต็มๆ หลังจากที่ญาณินเรียนจบและเข้าไปทำงานในบริษัทของผู้เป็นพ่อ ผู้ใหญ่ทั้งสองฝั่งก็เริ่มคิดเรื่องงานแต่งงานกันอีกครั้ง ซึ่งก็ได้วันเวลา ฤกษ์ที่ดีสำหรับพิธีสมรสของทั้งคู่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว...

“พี่นอร์ท ชุดนี้สวยไหมคะ?” หญิงสาวเจ้าของร่างบางเดินออกมาจากห้องลองชุด ชุดเจ้าสาวที่ญาณินเลือกลองเป็นชุดแรกทำเอาว่าที่เจ้าบ่าวถึงกับอ้าปากค้างเลยทีเดียว

“สวยสิคะ เจ้าสาวของพี่...” นอร์ทหยัดกายขึ้นยืนพร้อมกับเอ่ยปากชม แล้วเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆ

“แต่ญาว่าชุดนี้มันใหญ่ไปนิดหนึ่ง ญากลัวว่าจะเคลื่อนตัวลำบากน่ะ อีกอย่าง...ด้านหลังมัน...”

“พี่ว่ามันก็ดีแล้วนะ อีกอย่างญาใส่อะไรก็สวยทั้งนั้น” ชายหนุ่มร่างสูงกล่าวชมแฟนสาวอย่างไม่ขาดปาก แต่ทว่าวินาทีที่ได้เห็นด้านหลังของชุด นอร์ทก็ถึงกับปิดปากแทบไม่ทัน

“แน่ใจเหรอคะ ว่าจะให้ญาใส่ชุดนี้” ญาณินในคราบชุดเจ้าสาวแหวกให้เห็นแผ่นหลังเนียนหมุนตัวให้นอร์ทได้เห็นและช่วยเธอตัดสินใจอีกรอบหนึ่ง เพราะคิดว่าเมื่อเห็นรายละเอียดดังกล่าวแล้วคำตอบของเขาจะต้องไม่เหมือนเดิมเป็นแน่

“พี่ว่า...ชุดนี้ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ อีกอย่างใหญ่ไปเคลื่อนที่ลำบาก พี่ไม่อยากให้แฟนพี่ต้องลำบาก เปลี่ยนได้ไหมคะ?”

“เปลี่ยนใจเร็วจังเลยนะคะ หึงเหรอคะ?”

“ใครบ้างจะไม่หึง คือมันสวยญาใส่แล้วสวยมาก แต่ว่ามันโป๊ไปพี่ทนสายตาผู้ชายในงานที่มองเจ้าสาวของพี่ไม่ได้หรอกนะ”

“โอเคค่ะ ไม่เอาชุดนี้ก็ได้ ไม่แหวกหลัง งั้นแหวกข้างหน้าแทน ดีไหมคะ?”

“ตัวแสบ...อยากลองดีกับพี่หรือยังไง เดี๋ยวเถอะนะ กลับถึงห้องจะจับลงโทษซะให้เข็ด” ว่าแล้วก็มองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าทางสะดวกก็ฉวยโอกาสหอมแก้มนวล จนเจ้าตัวถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนจะตีแขนนอร์ทแรงๆ หนึ่งที แม้แต่ที่สาธารณะนอร์ทก็ไม่เว้นเลยจริงๆ