Mag-log in"พ่อคะ..สวัสดีค่ะ..คิดถึงพ่อที่สุดเลย"
เดียร์เดินเข้าไปนั่งลงข้างหน้าพ่อแล้วยกมือไหว้ก่อนจะกอดเอวของพ่อ "คิดถึงแต่ไม่เคยจะมาหาพ่อเลยนะเด็กดื้อ..รู้มั้ยว่าพ่อคิดถึงเราจะแย่"พ่อกอดเดียร์แน่น "ขอโทษนะคะ...พอดีช่วงนี้เรียนหนักค่ะ..แต่หลังจากนี้จะมาบ่อยๆนะคะ"เดียร์ยิ้ม "ดีลูก..กลับมาบ้านบ้าง..แล้วทำไมไม่ขับรถมา..ขี่มอเตอร์ไซค์มาอันตราย"พ่อบ่น "ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ..เดียร์ชินแล้ว"เดียร์ยังคงกอดเอวของพ่ออยู่ "กลับบ้านได้แล้วเหรอยายเดียร์..แล้วดูแต่งตัวเข้าสิ..เหมือนอะไรก็ไม่รู้" ษาที่เดินลงบันไดมาพูด เธอเห็นเดียร์กับพ่อกำลังคุยกัน "สวัสดีค่ะพี่ษา"เดียร์ยกมือไหว้ "ย่ะ..เมื่อไหร่แกจะแต่งตัวเหมือนลูกสาวบ้านอื่นเขาบ้างนะ..ชั้นล่ะอายเขาจริงๆ"ษาว่า "เดียร์ชอบแต่งแบบนี้ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่คะ..พี่ษาไม่ชอบก็อย่ามองสิ"เดียร์บอก "เอ๊!ยายเดียร์นี่..ชั้นบอกดีๆนะ."ษาเริ่มโมโห "เอาล่ะๆเลิกเถียงกันได้แล้ว...เดียร์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะลูก..ส่วนษาก็จะไปยุ่งกับน้องทำไม..นานๆน้องจะกลับมาที"พ่อว่า "ค่ะพ่อ"เดียร์พูดแล้วเดินขึ้นบันไดไป "พ่อก็เข้าข้างทุกทีอ่ะ...แล้วดูสิเนี่ย..ดื้อจะตายอยู่แล้ว"ษาบ่น "พ่อไปทำงานต่อล่ะ...เบื่อจะฟัง"พ่อพูดแล้วเดินเข้าห้องทำงานไป เดียร์เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงมาแล้วเดินเข้าไปในครัว "เดียร์มาแล้วค่ะ.."เดียร์พูด "ป้าเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว...คุณเดียร์ลงมือทำได้เลยค่ะ"ป้านิ่มบอก "ค่ะ..งั้นมาเริ่มกันเลย"เดียร์ยิ้ม เธอเริ่มลงมือผัดไส้ขนม หลังจากนั้นก็ลงมือทำน้ำอัญชัญผสมมะนาว พอทำทั้งสองอย่างเสร็จก็เตรียมแป้งสำหรับห่อไส้ขนม "เดียร์ว่า..เราไปนั่งห่อขนมที่โต๊ะข้างๆบ้านดีกว่าค่ะ..ลมเย็นดี..เดี๋ยวเดียร์เล่นกีต้าร์ให้ฟังนะคะ"เดียร์บอกยิ้มๆ "ดีเลยค่ะ..พี่ไม่ได้ฟังคุณเดียร์เล่นกีต้าร์มานานแล้ว"นุ่นพูด "เอาล่ะ..งั้นก็ช่วยกันย้ายของออกไป"ป้านิ่มบอก คนงานที่เหลือจึงช่วยกันขนไส้ขนมกับแป้งและเครื่องมือสำหรับจับจีบขนมออกไปที่โต๊ะข้างๆบ้าน นุ่นเดินไปเอากีต้าร์มาให้เดียร์ เดียร์นั่งเล่นกีต้าร์และร้องเพลงสลับกับห่อขนมไปด้วย คนงานก็นั่งฟังเพลงไปและห่อขนมไปเรื่อยๆ พีทขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของเดียร์ เขาเห็นรถบิ๊กไบค์ของเดียร์จอดอยู่ที่โรงรถก็อมยิ้ม วันนี้คงจะได้เจอกันจริงๆสักที หลังจากที่เขาตามดูเธออยู่หลายวัน พีทเดินเข้าไปข้างในบ้าน เด็กรับใช้ให้เขาไปนั่งรอที่ห้องรับแขกและเดินไปบอกนาวินกับนาริษาว่าพีทมา "สวัสดีคับคุณลุง"พีทยกมือไหว้ "สวัสดีตาพีท..นั่งก่อนลูก"นาวินยกมือรับไหว้ "พี่พีทมาถึงแล้วเหรอคะ..ษากำลังรออยู่เลยค่ะ" ษาเดินเข้ามาและตรงไปนั่งข้างๆพีท "พอดีพี่เพิ่งทำธุระเสร็จน่ะ"พีทบอก "ลุงขอโทษด้วย..เลยต้องให้พีทมาอีกรอบ"นาวินพูด "ไม่เป็นไรคับลุงนาวิน...ผมอยากมาอยู่แล้ว"พีทบอก "เออ..แล้วนี่..ยายเดียร์อยู่ที่ไหนล่ะ..ษาเห็นน้องมั้ย"นาวินถาม "ก็คงจะอยู่กับพวกคนใช้อีกล่ะค่ะ..บอกไม่เคยฟังว่าอย่าไปยุ่งกับคนพวกนั้น"ษาพูด เธอทำหน้าออกจะรังเกียจ "เอ่อ..น้อย..คุณเดียร์อยู่ที่ไหน" นาวินส่ายหัวกับคำพูดของษาแล้วเรียกเด็กรับใช้มาถาม "คุณเดียร์เล่นกีต้าร์กับห่อขนมอยู่ข้างบ้านกับป้านิ่มและคนอื่นๆค่ะ"น้อยบอก "ไปตามคุณเดียร์มานี่หน่อย"นาวินบอก "ไม่ต้องไปตามหรอกคับคุณลุง...ผมว่าเราเดินไปกันก็ได้"พีทบอกยิ้มๆ เขาอยากเห็นและได้ยินเดียร์เล่นกีต้าร์ "เอางั้นเหรอ..ก็ได้..งั้นไปกัน..ลุงจะพาไป"นาวินบอก "จะไปกันทำไมคะ..สกปรกจะตาย..ให้น้อยไปตามน่ะดีแล้ว..นะคะพี่พีท"ษาพูด "ถ้าษาไม่อยากไปก็รอตรงนี้..เดี๋ยวพี่ไปกับคุณลุงเอง"พีทลุกขึ้นยืน "ษาไปด้วยก็ได้ค่ะ"ษาลุกขึ้นเอามือจับแขนของพีท นาวินส่ายหัวแล้วเดินนำไปทางข้างบ้าน เมื่อเดินออกไปข้างๆบ้านก็ได้ยินเสียงกีต้าร์ลอยมาเบาๆพร้อมกับเสียงคนร้อง ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ก็ได้ยินชัดมากขึ้นเรื่อยๆ พีทที่ตั้งใจฟังเสียงอยู่รู้สึกว่าเสียงกีต้าร์ก็เพราะแต่เสียงคนร้องเพราะกว่ามากๆ เดียร์นั่งเล่นกีต้าร์และร้องเพลงหันหลังให้กับบ้านจึงไม่เห็นว่าพ่อ ษาและพีทมายืนฟังอยู่ จนกระทั่งเธอร้องเพลงจบ แปะ แปะมีเสียงปรบมือดังขึ้นจากข้างหลังของเดียร์ เธอจึงหันไปมอง "หนูยังเล่นกีต้าร์และร้องเพลงเพราะเหมือนเดิมเลยนะ"พ่อชม "พ่อมายืนฟังตั้งแต่เมื่อไหร่คะ..เดียร์ก็เล่นได้เท่านี้..ไม่เก่งหรอกค่ะ"เดียร์ยิ้มน้อยๆ เธอเห็นว่ามีหนุ่มแปลกหน้ามาด้วย และษาเองก็เกาะแขนของหนุ่มคนนั้นอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ สงสัยคงเป็นแฟนใหม่ของษาล่ะมั้งเดียร์คิด พีทมองเดียร์ด้วยความสนใจ เขาเพิ่งรู้ว่าเธอเล่นกีต้าร์ได้แถมร้องเพลงเพราะอีกด้วย "เดียร์มารู้จักลูกชายอาพิศาลกับอาวัลยาสิลูก...พี่เขาเพิ่งเรียนจบโทมาจากอเมริกา..นี่พี่พีทนะลูก..รู้จักกันไว้"พ่อบอก "สวัสดีค่ะพี่พีท"เดียร์ยกมือไหว้ "สวัสดีคับน้องเดียร์"พีทรับไหว้ "เรียกเดียร์เฉยๆก็ได้ค่ะ"เดียร์ยิ้ม "เดียร์เล่นกีต้าร์และร้องเพลงเพราะนะ"พีทชม "แค่พอได้...ไม่เพราะหรอกค่ะ"เดียร์ยิ้มมากขึ้น "ษาว่า..เข้าไปนั่งคุยในบ้านกันดีกว่านะคะ..พี่พีท"ษาพูด "นั่นสิคะพ่อ..ให้พี่ษาพาพี่พีทไปคุยในบ้านเถอะค่ะ...ตรงนี้ไม่สะดวกสบายหรอกค่ะ"เดียร์บอก "แต่พี่ว่านั่งตรงนี้ดีกว่านะ..มีเพลงฟังด้วย"พีทพูด เขานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเดียร์ทันที "งั้น..ก็นั่งคุยกันไปก่อนนะ...พ่อเข้าไปทำงานต่อก่อน..ตาพีทตามสบายนะ..ลุงขอตัวก่อน"พ่อบอก "คับคุณลุง"พีทบอกษาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะของนาวินคอยมองพีทกับเดียร์อยู่ตลอด เธอกำมือและเม้มริมฝึปากจนแน่น คำพูดของพีทยังดังก้องอยู่ในหู เธอจะทำให้พีทเปลี่ยนใจมารักให้ได้แต่ถ้าพีทไม่เปลี่ยนใจมารักเธอ เธอจะทำให้เดียร์หายไปจากชีวิตของเขาอย่างไม่มีวันกลับ หลังจากจบงานต่างก็แยกย้ายกันเพื่อกลับบ้าน เดียร์นั่งรถของพีทกลับคอนโด ระหว่างทางเธอนั่งคิดถึงเรื่องที่ษาบอกวันนี้ นี่ษาคงไม่มีทางยอมจริงๆ เธอไม่ได้อยากจะทำให้ษาไม่พอใจ เธอคิดว่าษาน่าจะเข้าใจแต่เปล่าเลย ษายังคงจงเกลียดจงชังเธอมากและอาจจะมากกว่าแต่ก่อนด้วยซ้ำ เธอควรทำยังไงดีเพราะถ้าจะให้เลิกกับพีท เธอก็ทำไม่ได้และไม่มีวันทำด้วย เธอตั้งใจไว้แล้วว่า สิ่งเดียวที่จะทำให้เธอเลิกกับพีทคือ พีทไม่ได้รักเธอแล้วเท่านั้น "คิดอะไรอยู่..ทำไมเงียบล่ะ..บอกพี่ได้มั้ย"พีทถามขึ้นเมื่อเห็นเดียร์ทำเหมือนคิดอะไรอยู่ "ไม่มีอะไรสำคัญหรอกค่ะ" "จริงเหรอ..แน่ใจนะ" "จริงๆค่ะ..เดียร์ไม่ใช่คนคิดมากอย่างนั้นหรอก..พี่พีทไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "พี่ไม่อยากให้เดียร์ไม่มีความสุข..ส่วนคำพูดของษา..ก็ไม่ต้องเก็บเอามาคิดเลยนะ...พี่ไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว..นอกจากเดียร์คนเดียว" เดียร์ยิ้มหน้าออ
"พี่ซื้อให้เดียร์เองแหละ..มีอะไรหรือป่าว"พีทบอกสีหน้าเรียบเฉย "ซื้อให้หรือคะ!"ษาทวนคำพูดของพีท "ถึงว่า..ปกติยายเดียร์ไม่ชอบใส่เครื่องประดับ..แต่คราวนี้กลับยอมใส่..เพราะเป็นของที่ตาพีทให้นี่เอง"นาวินแซวเดียร์ยิ้มๆ "พ่ออ่ะ!..ก็พี่พีทเอามาให้ใส่ตอนที่เดียร์แต่งตัว..เมื่อตอนเย็นน่ะค่ะ"เดียร์เริ่มเขินอีกครั้ง "พี่พีทให้สร้อยเส้นนี้กับเดียร์เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของน่ะค่ะ...ลุงวิน"ชาช่ายิ้ม เธอรู้ว่าษาไม่พอใจที่พีทให้สร้อยกับเดียร์จึงอยากจะบอกให้ษารู้ว่าพีทรักเดียร์มากแค่ไหนจะได้เลิกทำร้ายเดียร์เสียที "หมายความว่ายังไงเหรอหนูช่า"นาวินถาม "ก็ดูที่จี้สิคะ..เป็นรูปหัวใจแล้วตรงกลางก็มีตัวพีอยู่ด้วย..นั่นก็หมายความว่าเดียร์มีหัวใจของพี่พีทอยู่ไงคะ..ใช่มั้ยคะ..พี่พีท"ชาช่าพูดไปยิ้มไป "ใช่เลย..ช่าพูดถูกคับ..ผมแค่อยากให้คนที่เห็นรู้ว่าใจของเดียร์มีผมอยู่น่ะคับ"พีทยิ้ม เขามองเดียร์ที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆวัลยา "..ผมแอบได้ยินไอ้พีทบอกกับเดียร์ว่า..ห้ามถอดสร้อยออกด้วยคับ..ให้ใส่ติดตัวไว้"ชัยยิ้ม "แหม..ไอ้ลูกคนนี้..ท่าจะหวงน้องมากนะ..ว่าไง..ไอ้วิน..ว่าที่ลูกเขยมึงใช้ได้มั้ยวะ555"พิศาลขำ "ใช้ได้ว
"ใช่ค่ะ..ลุงพิ..ป้าวัล..เอ่อ..ลุงนาวินคะ..พี่พีทบอกกับคนทั้งงานว่าเดียร์เป็นเลขาส่วนตัว..และก็เป็นแฟนด้วย..ยังไม่พอยังบอกกับคุณรุ่งระวีว่าเดียเป็นว่าที่คู่หมั้นด้วยนะคะ"ชาช่ายิ้ม เธอคอยมองสีหน้าและท่าทางของษาอยู่ตลอด และเห็นว่าษาไม่พอใจตั้งแต่เห็นหน้าเดียร์เดินมาพร้อมกับพีทแล้ว และยิ่งตอนที่เธอพูดว่าพีทบอกกับรุ่งระวีว่าเดียร์เป็นว่าที่คู่หมั้น ษาก็แสดงออกว่าไม่พอใจมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน "แหม!ไอ้เสือ..พ่อยังไม่ได้ไปขอหนูเดียร์กับลุงวินเลยนะ..ใจร้อนไปมั้ยเนี่ย...ยังไม่รู้ว่าลุงจะยกลูกสาวให้หรือป่าวเลย.."พิศาลยิ้ม "พ่อคับ..ถ้าผมไม่บอกอย่างนั้น..ต้องมีคนเข้ามาจีบแฟนผมอีกมากแน่ๆ..สวยขนาดนี้อ่ะ"พีทบอกยิ้มๆ "พี่พีทคะ!."เดียร์เขิน เธอยังไม่ได้บอกกับนาวินว่าตกลงเป็นแฟนกับพีทแล้ว "ไม่ต้องเขินหรอก..ยายเดียร์..ตาพีทโทรมาบอกพ่อแล้ว..ว่าเขาขอหนูเป็นแฟนแล้วหนูก็ตกลงด้วย..พ่อไม่ว่าอะไรหรอก..แต่เรื่องหมั้น..เอาไว้ค่อยไปคุยกันอีกทีนะตาพีท"นาวินยิ้ม "นี่..พี่พีท..บอกพ่อตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"เดียร์แปลกใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะบอกกับพ่อของเธอเอง "พี่บอกตั้งแต่ที่เรากลับมาจากเพรชบุรีน่ะ..เป็นแฟนกับลูกก็ต
"สร้อยที่พี่ให้..ห้ามถอดออกนะ..ใส่ไว้จะได้เหมือนมีพี่อยู่กับเดียร์ตลอดเวลา..เข้าใจมั้ยคับ" "แต่เดียร์กลัวมันจะหายนะคะ" "ถ้าหาย..พี่จะซื้อให้ใหม่..แต่ถ้าถอดออก..พี่จะทำโทษ" "ทำโทษเหรอ..ยังไงคะ"เดียร์เอียงคอมองพีท พีทหันมองหน้าเดียร์แล้วหลุบสายตามองที่ปาก เดียร์พอเห็นสายตาของพีทก็รู้ว่าหมายถึงอะไรจึงหน้าแดงแล้วหันมองออกไปข้างๆรถ "บ้า!"เดียร์พึมพำเบาๆ พีทยิ้มอย่างพอใจ เมื่อมาถึงที่งานพีทจับมือของเดียร์แล้วพาเดินเข้าไปข้างในงานพร้อมกับชาช่า แอนดิวและชัย "สวัสดีค่ะคุณพิทยา..คุณชาญชัย..คุณชาช่า..เอ่อแล้วสองคนนี้..ดิชั้นขอโทษนะคะ"ผู้หญิงอายุ40ขึ้นไปแต่งตัวสวยและท่าทางสง่างามเดินตรงเข้ามาทักทายทุกคน "สวัสดีค่ะคุณรุ่งระวี..นี่แอนดิวสามีของชาช่าเองค่ะ"ชาช่าแนะนำ "สวัสดีค่ะคุณแอนดิว"รุ่งระวีทักทาย "สวัสดีคับ"แอนดิวพูด "สวัสดีคับคุณรุ่งระวี..นี่นาเดียร์..ลูกสาวคนเล็กของคุณนาวิน..ตอนนี้เธอเป็นเลขาส่วนตัวเป็นทั้งแฟนและยังเป็นว่าที่คู่หมั้นของผมด้วยคับ"พีทแนะนำ เดียร์มองหน้าพีททันทีที่เขาพูดจบส่วนชาช่า ชัยและแอนดิวยิ้มออกมาทันทีเหมือนกัน "สวัสดีค่ะคุณนาเดียร์"รุ่งระวีก้มหัวนิดๆแล้วยิ
"ถึงจะเรียนอะไรก็ต้องแต่งตัว...เพราะเดียร์เป็นแฟนของพี่พีทนะ..เวลามีงานก็ต้องไปกับพี่พีทตลอด..ยังไงก็ต้องแต่งตัวจ้า"ชาช่ายิ้ม "งั้น..นั่นคงเป็นอีกเรื่องที่เดียร์ตัดสินใจผิดค่ะ"เดียร์บอกหน้าตาเฉย "อ้าว!..ทำไมล่ะคับ..แต่ไม่ว่ายังไงพี่ก็ไม่ยอมให้เปลี่ยนใจหรอกนะ"พีทบอก "แค่แฟนค่ะ..ยังไงก็เปลี่ยนใจได้"เดียร์พูดเสียงเรียบๆ "งั้น..พรุ่งนี้พี่ไปขอเดียร์จากลุงวินแล้วขอหมั้นและแต่งงานเลยดีมั้ยคับ"พีทยิ้ม ทำท่าทางจริงจัง "บ้าหรือคะ..เดียร์แค่พูดเล่น"เดียร์รีบบอก "แต่พี่พูดจริงๆนะ"พีทบอก "อย่านะคะ..จะรีบไปไหนล่ะ..เพิ่งจะเป็นแฟนกันยังไม่ได้อาทิตย์เลย"เดียร์เริ่มเขิน "แต่พี่คิดว่าเดียร์เป็นแฟนตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้วนะ..ก็น่าจะเกินครึ่งปีแล้ว"พีทพูด "อะไรนะคะ..นี่หมายความว่า..พี่พีท.."เดียร์แปลกใจ "ใช่แล้วล่ะเดียร์...ไอ้พีทมันแอบชอบเดียร์มาตั้งแต่ที่ไปเจอเดียร์ที่บ้านครั้งแรกนั่นแหละ..แล้วมันก็มาแอบดูเดียร์ที่ห้องพี่ทุกวันจนยายช่ากลับมาช่วยมันน่ะ"ชัยบอก เดียร์พูดไม่ออก มิน่าเขาถึงได้ตามติดเธอทั้งวันไม่ไปไหนแล้วหลังจากนั้นเธอก็เจอเขาบ่อยมากๆเรียกได้ว่าทุกวันเลยมากกว่า "ไม่ต้องอึ้ง..ยายเ
"พี่ไปนอนล่ะนะ..ฝันดีคับ..จุ๊บ" พีทก้มมาจูบหน้าผากเดียร์เบาๆ "ฝันดีค่ะ" เดียร์ก้มหน้าพูดเพราะเขินที่ถูกเขาจูบหน้าผาก "ฝันถึงพี่ด้วยนะคับ..แฟนของพี่" "บ้า.." พีทยิ้มแล้วเปิดประตูออกไป เดียร์ยืนยิ้มอยู่กับที่ เธออยู่ใกล้เขาแล้วถ้าเขายังทำแบบนี้บ่อยๆเธอคงเขินตายสักวัน พีทเมื่อกลับมาถึงห้องก็โทรหาพิศาลเพื่อบอกว่าเดียร์ตกลงเป็นแฟนของเขาแล้ว พิศาลกับวัลยาดีใจมากจึงบอกกับเขาว่าจะไปสู่ขอเดียร์จากนาวินหลังจากผ่านงานวันเสาร์นี้ไปก่อน วันรุ่งขึ้นพีทกับเดียร์ไปทำงานพร้อมกันเหมือนเดิม เดียร์ก็ยังทำตัวเหมือนเดิมมีแต่พีทที่แสดงออกว่าเดียร์เป็นแฟนของเขาอย่างเปิดเผย พีทเดินจับมือของเดียร์ตั้งแต่ที่จอดรถจนขึ้นมาถึงชั้นที่ทำงานก็ไม่ยอมปล่อย ไม่ว่าเดียร์จะพูดยังไง เขาก็ไม่ปล่อย พนักงานส่วนมากจะพอรู้อยู่แล้วแต่ก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ที่เห็นพีทจับมือของเดียร์เดินมาด้วยกันจนกระทั่งเดินมาถึงที่โต๊ะทำงานของสุดา "เอาล่ะคับทุกคน..ฟังผมนะ..ผมมีเรื่องจะประกาศให้ทุกคนรู้"พีทบอกกับพนักงานที่ทำงานอยู่หน้าห้อง "มีอะไรคะ..บอส"สุดาถาม "ทุกคนคงพอจะรู้บ้างแล้วว่า..คุณนาเดียร์เป็นคนที่ผมรัก..แต่วันนี้ผมจะบอกว่า..ผ







