EP.3: เธอคือใคร

ตอนนี้รรินกับวิวกำลังตามหาพี่รหัสของรริน ซึ่งตามที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นพี่นัทที่เป็นอดีตเดือนคณะ เพราะเขาตรงตามคำใบ้ที่เธอได้รับทุกอย่าง จนทั้งสองเห็นพี่เขานั่งอยู่ที่โต๊ะประจำกับกลุ่มเพื่อน ทั้งสองรีบเดินเข้าไปหาทันที

“สวัสดีค่ะ พี่นัท”

“สวัสดีครับ”

“หนูชื่อรรินคนนี้ชื่อวิวค่ะ เรากำลังตามหาพี่รหัสของรินอยู่ พี่นัทเป็นพี่รหัสรินหรือเปล่าคะ”

“หือ!? คำใบ้ว่าอะไรเหรอครับ” นัทเลิกคิ้วมองหน้าสองสาวยิ้ม ๆ ก่อนจะถามออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มสุภาพ

“ใจดี หล่อสุดในรุ่นค่ะ”

“ใช่ครับ ยินดีต้อนรับเข้าสายรหัสนะครับ น้องรริน” นัทตอบแล้วยิ้ม

“พี่ขอเบอร์เราไว้หน่อยเผื่อมีอะไรจะได้ติดต่อกันได้แล้วถ้ามีเลี้ยงสายรหัสพี่จะได้โทรแจ้งเรา”

“ค่ะ” รรินส่งยิ้มให้พร้อมกับบอกเบอร์โทรศัพท์ของเธอให้นัท พอเสร็จก็รีบขอตัวออกมาจากตรงนั้นทันที

“พี่นัทหล่อมาก ๆ ๆ เลยแก วิวอยากมีพี่รหัสแบบนี้” วิวที่อยู่ในอารมณ์กำลังเคลิ้มฝันไปกับความหล่อของนัทยิ้มไปพูดไปปิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ วิวก็มีพี่รหัสแสนสวยอยู่แล้วนี่น่า”

“แต่วิวอยากได้พี่นัทนี่น่า เอ่อ รินเดินเป็นเพื่อนวิวไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อแถวคณะวิศวะหน่อยสิ แถวนั้นคนเยอะมากแถมน่ากลัวด้วยวิวไม่กล้าไปคนเดียว” วิวพูดขึ้นพร้อมกับกอดแขนรรินแล้วมองหน้าด้วยสายตาอ้อน ๆ

“ได้สิ”

“ไปกัน”

เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงร้านสะดวกซื้อที่คณะวิศวกรรม รรินมองไปรอบ ๆ ก็เห็นคนเยอะมาก แต่ส่วนมากจะเป็นผู้ชายใส่เสื้อชอปสีแดงเข้มท่าทางน่ากลัวนั่งอยู่เต็มไปหมด ระหว่างทางที่เดินมาก็จะมีคนอยู่แซวตลอดทาง สมกับคำที่เขาลือกันว่าที่นี่เป็นแดนเถื่อน ถ้าเป็นเธอก็ไม่กล้ามาคนเดียวเด็ดขาด

“มาซื้ออะไรเหรอ วิว”

“วิวเป็นวันนั้นของเดือนแล้ววิวลืมเอาผ้าอนามัยมาด้วย”

“อ๋อ งั้นวิวไปเลือกเลย รินไปซื้อน้ำก่อนนะเจอกันที่หน้าร้านนะ” เธอเดินแยกออกมาหยิบน้ำที่ตู้แช่ กำลังจะจับประตูเปิดตู้แต่อยู่ ๆ ก็มีอีกมือยื่นมาจับมือเธอพอดี ทำให้เธอต้องหันไปมองก็เห็น....  ผู้ชายหล่อมาก ตาดุ หน้านิ่ง ๆ ไม่ยิ้ม ที่แขนมีรอยสักยาวเต็มแขนเธอคงเผลอจ้องเขานานเกินไป เขายกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเหมือนกลับจะถามว่าจะมองอีกนานไหม

“เออ ขอโทษค่ะ”

“อืม” รรินรีบหยิบขวดน้ำแล้วเดินออกมาอย่างรวดเร็วไปจ่ายเงินพอจ่ายเงินเสร็จก็ออกมารอวิวหน้าร้าน

“ป่ะ ไปกัน” วิวที่เดินออกมาทีหลังพูดชวนรรินแล้วพากันเดินกลับคณะเพื่อเข้าเรียนต่อในช่วงบ่าย

สายฟ้าที่เจอผู้หญิงคนหนึ่งที่ร้านสะดวกซื้อ ในตอนเขากำลังจะเปิดตู้เพื่อหยิบขวดน้ำ แต่ดันสบจังหวะที่กำลังจะเปิดตู้ไปจับมือเธอที่กำลังจะเปิดตู้เหมือนกันเลยทำให้มือเขาจับมือเธอเข้าพอดี เธอหันมามองเขาด้วยท่าทางตกใจมองเขาตาค้าง

ในระหว่างที่เธอมองเขาอยู่เขาก็แอบมองพิจารณาเธอที่ใส่แว่นอันใหญ่บังเกือบครึ่งหน้า ตาโต แก้มป่อง ปากแดงอมชมพู จมูกโด่งรับกับใบหน้าพอดี โดยรวมคือสวยมากแต่ติดที่แว่นมันใหญ่ไปหน่อยจนปิดบังใบหน้าของเธอเกือบหมด พอสังเกตเธอเสร็จก็เลิกคิ้วขึ้นเพื่อถามเธอไปว่ามองเขาพอหรือยัง แบบเขามันคนไม่ค่อยพูด ดูเธอตกใจเอ่ยปากขอโทษแล้วรีบเดินออกไปทันที

ยิ่งตอนเธอเดินผ่านไปเขาได้กลิ่นหอมมาจากตัวเธอ เป็นกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่หอมมาก ๆ แต่ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมเหมือนที่เขาเคยได้กลิ่นจากพวกผู้หญิง แค่พอได้สูดกลิ่นก็ติดใจกลิ่นหอมนี่เข้าแล้วสิ อยากรู้จังเธอชื่ออะไร เรียนคณะไหน ปีไหน

“โห... คุณสายฟ้าครับทำไมไปซื้อของนานจังมึง หรือว่าไปเจออะไรดี ๆ มาวะ อารมณ์ดีมาเชียว” กายเอ่ยแซวสายฟ้าที่เพิ่งเดินกลับมาด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนจะอารมณ์ดี

“เสือก”

“มึงก็ขยันกวนตีนมันจริง ไป ๆ ได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว” พายุส่ายหัวให้กายเขาพูดพร้อมกับลุกเดินขึ้นตึกเรียนไป

“สายแล้ว เร็ว รีบวิ่งเลยเดียวไม่ทันจะโดนทำโทษ” วิวพูดกับรรินพร้อมพากันวิ่งไปยังลานกิจกรรมสถานที่รับน้องของคณะ สาเหตุที่ช้าเพราะอาจารย์ปล่อยช้าเกือบครึ่งชั่วโมง

“รีบอยู่”

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการรับน้องของคณะแพทยศาสตร์ มาถึงก็นั่งในแถวตามสาขา เมื่อรุ่นน้องมากันครบ พวกพี่ ๆ ก็เริ่มพูด พร้อมกับเรียกคนที่หาพี่รหัสไม่เจอ ได้ลายเซ็นไม่ครบก็โดนเรียกไปทำโทษไปตามที่เคยบอกไว้

จากนั้นรุ่นพี่พูดเรื่องการหาคนไปเป็นตัวแทนของคณะเพื่อไปประกวดดาวเดือนของมหาลัยโดยการให้เพื่อน ๆ เสนอชื่อขึ้นมา

ตอนนี้สรุปได้ตัวแทนมาแล้ว ผู้หญิงชื่อ ริสา เป็นผู้หญิงที่สวยมากดูหยิ่งกับท่าทางที่มีความมั่นใจมาก ๆ ส่วนผู้ชายชื่อ บอล หล่อหน้าตี๋ ๆ ขาว ๆ ท่านทางเจ้าชู้ ขี้เล่น พวกเพื่อน ๆ ปีหนึ่งพากันกรี๊ดกร๊าด จนพวกรุ่นพี่บอกให้เงียบ หลังกิจกรรมจบรุ่นพี่ไม่ลืมจะกล่าวทิ้งท้ายว่าอย่าลืมไปเชียร์เพื่อน ตัวแทนคณะเราประกวดดาวเดือนมหาลัยในเดือนหน้าที่หอประชุมของมหาลัย เมื่อชี้แจงจบก็ปล่อยเลิกกิจกรรมรับน้อง