เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 6 เรียกฉันว่าเฮีย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-06 13:12:59ผ่านไป 1 ชั่วโมงบ้านที่ว่ามันยังไม่ถึงและเหมือนว่าจะออกนอกเขตกรุงเทพมหานครไปแล้ว คนตัวเล็กนั่งหาวด้วยความง่วงปนความเหนื่อยจากการโหวกเหวกโวยวายเป็นเวลานาน ตัวค่อยๆเอียงเอนในยามที่เหมือนจะหลับอยู่รอมร่อ หัวทุยเล็กเผลอเอียงลงไหล่หนาของอีกฝ่าย ราเชนทร์ผลักหัวทุยออกจากไหล่หนาจับเอนลงที่พิงหัวของเบาะทว่าก็เอนกลับมาซบไหล่หนาหลายครั้ง น้ำหนึ่งหลับลึกจะโดนผลักจนหัวเขยื้อนแค่ไหนก็ไม่รู้สึกตัว ในยามที่จะผงกหน้าทิ่มลงที่วางเท้ามือหนารีบช้อนกลัวใบหน้าเล็กกระทบกับของแข็ง โดยมีสายตาลูกน้องคนสนิทมองผ่านกระจกหลังสังเกตพฤติกรรมของผู้เป็นเจ้านาย
“เฮียจะเอาไปอยู่ด้วยเหรอ”
“เปล่า” ตอบเสียงเรียบด้วยสีหน้านิ่ง
“แล้วเอาขึ้นรถมาทำไม”
“….” คราวนี้ราเชนทร์ไม่ตอบ แต่กลับส่งสายตาดุดันจ้องไปที่ตุลย์เป็นการตอบว่าไม่ต้องยุ่งและไม่เป็นจำเป็นต้องบอก สายตาดั่งคนพิโรธทำตุลย์รีบหลบและจดจ่อที่เบื้องหน้าไปในทันที การจราจรช่วงดึกไร้การแออัดง่ายต่อการเหยียบคันเร่งเข็มไมล์วิ่งขึ้นทะลุ 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง จนในที่สุดรถคันหรูเคลื่อนตัวช้าลงและจอดหน้าบ้านคล้ายรีสอร์ตขนาดใหญ่แต่ทว่าเป็นบ้านตากอากาศที่สร้างทิ้งไว้นานๆจะมีโอกาสมาพักบ้าง
"ถึงแล้วครับ" ราเชนทร์ยังนั่งใช้มือค้ำใบหน้าเล็กของน้ำหนึ่งอยู่อย่างนั้น โดยที่มีตุลย์นั่งรอเป็นเพื่อนบนเบาะหน้า
จากนั้นราเชนทร์ยกมือหนาของใบหน้าของน้ำหนึ่งทำให้เจ้าตัวหัวคะมำกระทบกับเบาะคนนั่งด้านหน้าจนสะดุ้งตื่นด้วยอาการงงๆ
"โอ๊ย" ร้องลั่นออกมาไม่ถึงกับเจ็บมาก มือน้อยๆจับหน้าผากตัวเองมองไปยังแสงสว่างด้านหน้าที่สาดมาจากตัวบ้าน
ยังไม่ทันได้อ้าปากถามราเชนทร์และลูกน้องคนสนิทก็ลงจากรถเดินเข้าไปโดยไม่บอกไม่กล่าว ทิ้งคนตัวเล็กนั่งอยู่ในรถคนเดียวงงๆท่ามกลางความมืด ด้านข้างไม่มีบ้านคนอื่นสักหลังมีแต่ต้นไม้สูงใหญ่สลับกันไปมายิ่งดึกก็ยิ่งเงียบ น้ำหนึ่งเปิดประตูลงยืนมองรอบๆอีกครั้ง สายลมพัดเบาหวิวเย็นยะเยือกช่างวังเวงน่ากลัวผิดปกติ
"มีผีหรือเปล่าเนี่ย" วิ่งตามคนร่างสูงไปติดๆ พอเข้าอาณาเขตของบ้านก็รู้สึกดีขึ้น แสงสว่างจากหลอดไฟทำให้ดวงตาต้องหรี่ปรับโฟกัสเล็กน้อยเพราะมันค่อนข้างแสบตาหลังจากหลับไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง
ตุลย์เดินเลี่ยงออกไปทางหลังบ้านเป็นบ้านพักเรือนเล็กส่วนตัวของเขา ส่วนเราเชนทร์นั่งถอดรองเท้าถุงเท้าบนโซฟาที่เป็นห้องโถงกว้างโดยไม่สนใจน้ำหนึ่งที่ยืนด้วยท่าทีงง
"พาฉันมาทำไม"
"อายุกี่ปี" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยืนค้ำหัว
"ยี่สิบเอ็ด"
"เรียนหนังสือหรือเปล่า"
"จบ ปวส" น้ำหนึ่งอายุห่างจากเขา 8 ปี ในตอนนี้ราเชนทร์มีอายุครบ 29 บริบูรณ์เมื่อไม่นานมานี้
"นอนโซฟาแล้วกัน" เขาสั่งให้คนเด็กกว่านอนโซฟาตัวเขานั่ง ทว่าที่นี่ห้องนอนมีเพียงห้องเดียว บ้านค่อนข้างหลังใหญ่แต่มันไม่ได้ถูกสร้างมาหลายห้องเพราะทำไว้แค่ส่วนตัว
คนแก่กว่าลุกหยิบบุหรี่ในลิ้นชักบิ้วอินติดผนังบ้าน แน่นอนว่าราเชนทร์หยิบบุหรี่แล้วเดินปลีกตัวออกไปด้านซ้ายเป็นระเบียงโล่งเพื่อรับลมจากทางทิศตะวันตก
ชายหนุ่มยืนดูดบุหรี่ในช่วงตี 3 ดวงตาสีน้ำตาลมองไปยังอีกฝ่ายและยังไม่มีคำตอบให้เธอ
"แล้วตกลงจะตอบได้หรือยัง"
"....." ราเชนทร์หันกลับมามองปากก็ยังดูดสารนิโคตินกลืนลงปอด
"พาฉันมาทำไม"
"เรียกฉันว่าเฮีย" สั่งให้คนตัวเล็กเรียกเขาว่าเฮีย
"ทำไมต้องเรียก คุณไม่ใช่พี่ฉันสักหน่อย เราเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน"
"งั้นต่อไปเราจะเป็นคนสนิทกัน"
"ใครอยากสนิทด้วยอ่ะ" คนเด็กกว่าเริ่มมีเสียงต่อกลับ โดยที่ราเชนทร์ยังดูดบุหรี่และพ่นควันออกมาเป็นระยะ
"แล้วทำไมไม่ตอบว่าพามาทำไม" คราวนี้น้ำหนึ่งเสียงดังขึ้น เริ่มโมโหที่ถามไปแล้วอีกฝ่ายไม่ยอมบอกเหตุผล พอจะตอบก็เป็นคนละเรื่องที่พูดไป เมื่ออีกคนมีท่าทีเพิกเฉยเด็กซนอย่างน้ำหนึ่งเริ่มปี๊ดแตก มองหาข้างของมีค่าที่พอจะทำให้ราเชนทร์เปิดปาก
ยกแจกันโบราณมีลวดลายแปลกตาชูขึ้นสูง นัยน์ตาสวยเย้ยคนตรงหน้า
"ไม่บอกใช่ไหม" คล้ายจะทุ่มมันลง ยิ้มเยาะสิ่งของมีค่าอยู่ในกำมือเธอ ยังไม่ทันจะขว้างราเชนทร์ก็ยกมือชี้หน้าคนเด็กกว่า ดวงตาคมกริบสาดราวกับดาบที่เตรียมจะเฉือน ทว่าน้ำหนึ่งไม่ได้สนใจหรือกลัวในตอนนี้ ในยามที่โมโหจวนตัวเช่นกันมือเล็กปล่อยแจกันทิ้งลงตรงหน้าของราเชนทร์ทันที
เพล้ง !!
ขบสันกรามแน่น ไม่เคยมีใครทำพฤติกรรมไม่เกรงกลัวเขาเช่นนี้ น้ำหนึ่งค่อนข้างพอใจสุดท้ายราเชนทร์ก็ไม่กล้าทำอะไรเธอ
"ฉันให้เวลาคุณอีกหนึ่งนาที ถ้าไม่บอก" มองไปยังกรอบรูปที่แขวนไว้บนผนังเป็นรูปผู้หญิงหน้าตาสะสวย ทว่าให้เดาต้องหญิงคนรักของผู้ชายตรงหน้า
"จะทำอะไร"
"....." คราวนี้เป็นฝ่ายไม่ตอบ กระตุกเรียวปากบางยิ้มเยาะคนมอง ปีนโซฟาเหยียบมันขึ้นไปปลดรูปภาพลงมา และเช่นเดิมน้ำหนึ่งทำท่าจะขว้างมันลงกับพื้น สีหน้าเกรี้ยวโกรธของราเชนทร์ปรากฏขึ้นทันทีเมื่อถูกเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าสัมผัสรูปอันหวงแหน
"อย่ายุ่งกับรูปนี้" เค้นเสียงสั่งห้ามออกตามไรฟัน ทว่าคนตัวเล็กยืนย่ำเท้าหากลัวไม่ น้ำหนึ่งโยนมันลงต่อหน้าต่อตา
เพล้ง !!!
ทันทีที่กรอบรูปตกกระทบลงพื้น ราเชนทร์เดินสาวเท้ายาวไม่กี่ก้าวก็คว้าร่างแน่งน้อยแล้วผลักลงโซฟา น้ำหนึ่งถูกคนตัวโตกว่ากดลงโซฟาจมมิดชนิดไม่มีที่ว่างให้อากาศได้เข้าแทรก
"โอ๊ย"
"ฉันเตือนแล้วใช่ไหม"
"ปล่อยฉันนะ ปล่อย"
"รู้ตัวหรือเปล่าว่าล้อเล่นอยู่กับใคร" น้ำเสียงโมโหอย่างมากที่ผู้หญิงตัวเล็กๆอวดเก่งและกล้าทำถึงเพียงนี้ เรียวแขนเล็กถูกไขว้พาดกลางหลังขัดกันไว้แน่น
"ฉันเจ็บ ปล่อย โอ๊ย" ฝ่ามือหนากดกระแทกคนตัวบางจมลงโซฟาโน้มใบหน้าต่ำข้างใบหน้าที่บดบี้กับหนังโซฟาสีดำ
"ที่ฉันพามาเพราะสงสารเด็กไม่มีที่ซุกหัวนอน อย่าสำคัญตัวว่าฉันจะพิศวาสเธอ" เสียงแหบพร่าด้วยความโมโหเปล่งอยู่ข้างลำคอน้ำหนึ่ง
"ไม่พิศวาสก็ปล่อยฉันสิ คุณมานอนทับฉันแบบนี้ไม่ได้"
ออกแรงดิ้นอย่างสุดกำลังก็ไม่สามารถหลุดจากการถูกล็อก ผมเผ้าที่หล่นปิดหน้าถูกมือหนาเสยเปิดออกให้ ราเชนทร์ยิ้มเยาะคนไร้ทางสู้เพราะเอาเข้าจริงก็ไม่สามารถทำอะไรได้
"ปล่อยฉัน เจ็บแขน"
"เรียกฉันว่าเฮีย"
"ไม่ ปล่อย"
"เรียกฉันว่าเฮีย"
"อ๊ะ" กดแขนลงจมโซฟาอีกครั้ง ใบหน้าเหยเกจากความเจ็บปวดอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือทว่าบ้านหลังนี้มันไม่มีใครนอกจากเธอราเชนทร์และลูกน้องของเขา
กึก!!
"อ๊ะ เฮียหนูเจ็บ"
บทล่าสุด
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 46 เป็นของเฮียตลอดไป (จบ)
หัวใจเธอเต้นแรง พวงแก้มแดงก่ำหนักกว่าเดิมและร้อนผ่าวจนเขินอายทั้งที่อยู่ด้วยกันมานาน น้ำหนึ่งเดินมาอีกมุมของห้องเพื่อหลบสายตา จัดการถอดชุดบนกายออกเพื่อจะเข้าห้องอาบชำระร่างกายแล้วออกมานอน ซิปด้านหลังพยายามจะรูดลงอย่างเงอะงะ ทว่าราเชนทร์รีบเข้ามาช่วยในทันที“จะอาบน้ำเหรอ”“อืม...เหนียวตัว”เสียงซิปรูดรั้งลง โชว์แผ่นหลังขาวเนียนแก่สายตาคนมอง จากนั้นลมร้อนจากปลายจมูกปะทะลง ทำเธอสะดุ้งตัวเมื่อริมฝีปากคนด้านหลังจุมประทับลง“ที่จริงก็ยังไม่เหนียวเลยนะ”น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยกระซิบแล้วรั้งทั้งชุดลงจนเธอตัวเปลือย มองหน้าอกอวบเต่งตึงจนเกิดเส้นเลือดบนบริเวณเนื้อนมนั้น หน้าท้องมีพุงน้อยๆ โผล่ขึ้นไม่ต่างจากคนเพิ่งกินข้าว ส่วนด้านล่างนั้นเกลี้ยงเกลาน่ารักราวกับเด็กน้อยเพราะเธอไปเลเซอร์มา“ไม่เหนียวก็จะอาบ”กำลังจะเดินหนีก็ถูกโอบกอดเอาไว้ ราเชนทร์จูบลงต้นคอและไซ้เบาๆ ทำขนอ่อนบนร่างชูชันขึ้น“หนึ่ง”“ไม่เอานะเฮีย วันนี้เหนื่อยทั้งวันเลย”“เฮียมีความสุขมาก”“….”“ในที่สุดเราก็เป็นสามีภรรยากันโดยสมบูรณ์”“ค่ะ – หนึ่งจะเป็นภรรยาที่ดีของเฮียนะ”ราเชนทร์ต้องการแสดงความรักด้วยการกอดเท่านั้น กระชับร่างขาวลงจม
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 45 วันสำคัญ
สองอาทิตย์ต่อมากำหนดงานแต่งที่วางแผนกันไว้ตอนนี้ล่วงเลยมาแล้ว ครั้นเกิดเหตุการณ์อันตรายจนได้รับบาดเจ็บกันทั้งสอง แผลที่เกิดจากการโดนยิงเริ่มหาย ส่วนแขนของน้ำหนึ่งที่หักก็ดีขึ้นตามลำดับ แต่เพราะความไม่เคยเจ็บตัวทำให้เธอระแวงในการใช้แขนเพราะกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีกรอบ“ฤกษ์แต่งงาน – เราค่อยหากันใหม่”“หนึ่งไม่อยากได้ฤกษ์แล้ว”เธอตอบเขา พลางหยิบผลไม้รสเปรี้ยวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย เปิดหนังสือจากร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังที่ส่งมาให้เลือกทุกสามเดือน ทว่าน้ำหนึ่งไม่ชอบเสื้อผ้าแฟชั่นพวกนี้เท่าไหร่“ไม่มีฤกษ์ ก็ไม่ได้แต่งน่ะสิ”“เอาที่สะดวกดีกว่า”“….”“เราอยู่ด้วยกันมานาน ใครๆ รู้ว่าเป็นผัวเมียกัน ไม่ต้องทำอะไรที่เป็นพิธีรีตองแล้วก็ได้ แค่ได้อยู่กับเฮียในทุกๆ วันนั่นแหละคือความสุขของหนึ่ง”ไม่ได้คิดว่าจะต้องมีงานมงคลเกิดขึ้น ทุกอย่างมาจากความต้องการของราเชนทร์เพราะอยากให้เกียรติ แต่พอผ่านพ้นเรื่องราวต่างๆ กันมาได้ ทำให้เธอรู้ว่าการได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวินาทีนั้นมีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใดรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อเหลา มองเมียรักนั่งไขว่ห้างเปิดหนังสือในอิริยาบถที่สบายตา เธอสบายใจขึ้นในการใช้ชีวิตจ
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 44 อมแตกแล้วก็กลืน Nc
น้ำหนึ่งตาเบิกโพลง ราเชนทร์กำลังมีความต้องการทั้งที่สภาพร่างกายแต่ละคนก็เจ็บมากพอสมควร“หนึ่งแขนหัก เฮียโดยยิงตรงท้องและต้นแขน ขย่มไม่ได้หรอกนะ”ประโยคอ้อยอิ่งทั้งเขินอายปฏิเสธทางอ้อม ครั้นรู้ว่าชายหนุ่มต้องการอะไร ที่เป็นอยู่มันไม่ได้เอื้ออำนวยแก่การร่วมรักเลยสักนิด“คxยเฮียไม่หักนี่”“ไม่เอา”“อยากเลีย”“เลียอะไร”ถามกลับอย่างไร้เดียงสา อันที่จริงน้ำหนึ่งรู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร ราเชนทร์ขยับกายลงจากโซฟาแล้วนั่งย่อ จากนั้นคล้องเรียวขาเล็กลากมายังฝั่งที่ตนนั่ง เขารั้งกางเกงผู้ป่วยของเธอลง แล้วยกเท้ายันชันเข่าขึ้น“ขอเลียหน่อยนะครับ”“โรงพยาบาลนะ”“ไม่มีใครเข้ามา เฮียสั่งไว้แล้วห้ามรบกวน”“บ้า”คำพูดที่เอ่ยออกเหมือนจะปฏิเสธ ทว่าก็รู้สึกไม่ต่าง พลันมือหนาจับเรียวขาแหกออกกว้าง มองเนินกุหลาบอวบอูมที่ไม่มีชุดชั้นในห่อเอาไว้ เขาสอดมือใต้ร่มผ้า เลื่อนสูงขึ้นกำเข้าเต้านมสวยบีบมันเบาๆ แล้วใช้มืออีกข้างบดขยี้เม็ดคลิตอริสที่โผล่ขึ้นมาจากรอยแยกเล็กน้อย น้ำหนึ่งสะดุ้งตัวแต่ยังไม่มีเสียงครางเล็ดออกมาเพราะเธอกัดปากแน่นเอาไว้ กลัวว่าจะเผลอร้องจนเจ้าหน้าที่และลูกน้องที่ยืนเฝ้าลอบได้ยินและสงสั
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 43 น้ำหนึ่งอแง
ร่างหนาอยู่บนเตียง จะไม่ตกใจหากราเชนทร์นอนแบบคนปกติ ทว่าตอนนี้มีผ้าสีขาวคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า ยืนนิ่งตัวแข็งทื่อกับสิ่งที่เห็น ลมหายใจแรงขึ้นและหยาดน้ำตาร่วงหล่นอาบใบหน้าที่ไร้การแต่งทันทีราเชนทร์ตายแล้ว...“ฮึ่ก”ฝ่าเท้าเปลือยเปล่าขยับไปทีละน้อยให้ใกล้เตียงแต้ม ยกมือปิดปากตัวเองไม่ให้เสียงเล็ดลอดครั้นไม่อยากให้คนตายนั้นได้ห่วง ทว่าความเสียใจที่เกิดแบบไม่ทันได้เตรียมเกินกว่าจะอดทน พลันปล่อยโฮร้องไห้อย่างหนัก ซบตัวลงกอดร่างหนานั้นอย่างไม่กลัว ทั้งที่ปกติเป็นคนกลัวผี“หนึ่งขอโทษ – ฮือ ขอโทษที่ช่วยเฮียไม่ได้”สะอึกสะอื้นพร้อมกับเอ่ยโทษตัวเองเสียงสั่น เพราะผู้หญิงตัวคนเดียวก็ทำได้เพียงเท่านี้ น้ำสีใสจากเบ้าตาไหลเปียกผ้าสีขาว ทั้งน้ำมูกที่ไหลออกจากรูจมูกยามร้องไห้แบบเอาเป็นเอาตาย“ขอโทษที่ปกป้องเฮียไม่ได้”“หนึ่ง”“ฮือ!! ขอโทษ”“หนึ่ง”เจ้าของชื่อชะงักในทันที เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกเธอกลางวันแสกๆ ราเชนทร์กลายเป็นผีมาหลอกเธอได้แล้วเหรอเนี่ย“ไม่กลัว เฮียจะเป็นผี หนึ่งก็ไม่กลัว”“จะตายจริงๆ เพราะโดนเมียทับแผลนี่แหละ”เหยียดตัวยืนขึ้น จากนั้นดึงผ้าที่ห่อขึ้นคลุมศีรษะ ราเชนทร์ลืมตาแล้วกะพริบถี่
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 42 จัดการขยะสังคม
กำลังคนด้านนอกของราเชนทร์กระจายออกไปโดยรอบ สำรวจทางหนีทีไล่ในยามต้องเข้าชิงตัวเขาออกมา“เฮียตุลย์ จะเอายังไงก็เอาเถอะ เรานั่งกันแบบนี้นานแล้ว”“ใจร้อนแบบมึงก็มีแต่พาเฮียเชนทร์ไปตาย – มองไม่เห็นคนของไอ้เสี่ยเหรอ เดินเข้าเดินกันเป็นขบวน”จริงอย่างที่เขาพูด ไม่นึกว่าคนของชลัมพลจะขนมาเยอะขนาดนี้ ต้องรอจังหวะในการเก็บทีละคน กระทั่งมีชายฉกรรจ์เป็นลูกน้องฝั่งศัตรูออกมาปลดทุกข์เบา ตุลย์ที่หมอบต่ำในพงหญ้า ลุกขึ้นช้าๆ พร้อมกันกับน้องคนสนิทอย่างปืน จากนั้นเข้าทางด้านหลัง ใช้มือปิดปากคนฝั่งตรงข้ามพร้อมกับใช้มีดเฉือนเข้าลำคออย่างเหี้ยมโหด ไม่ได้เป็นคนจิตใจอำมหิตโดยสันดาน แต่สถานการณ์ที่ต้องเอาตัวรอดและช่วยเหลือเจ้านายผู้มีพระคุณจำเป็นต้องทำ หากมันไม่ตายราเชนทร์ก็ต้องตายน้ำหนึ่งที่ยังเกาะกิ่งไม้ดูลาดเลา ยามส่องกล้องทางไกลเห็นภาพที่เกิดขึ้นเมื่อชายฉกรรจ์นอนชักดิ้นชักงอจนหมดลมหายใจ พลันหัวใจเต้นรัวและหวาดกลัวไม่น้อยครั้นเห็นคนตายต่อหน้า ทว่าพยายามตบสติตัวเอง เข้าใจว่าเป็นการป้องกันตัวและเข้าช่วยเหลือ ไม่มีใครอยากเป็นฆาตกร“โอเคไหมหนู”ลุงที่รออยู่ด้านเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เพราะได้ยินเสียงลมหายใจของน้
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 41 งานแต่งต้องมีเจ้าบ่าว
เพียะ!!ฝ่ามือหนาฟาดลงใบหน้าราเชนทร์จนหมุนไปตามแรงกระทบ แรงผู้ชายที่ง้างมือตบครั้งเดียวทำมุมปากเขาแตก เลือดไหลเพียงเล็กน้อยทว่ามีรอยแดงขึ้นกลางหน้าปรากฏเด่นชัด เล็บจิกลงกับพื้นคอนกรีต กลืนน้ำลายยามที่คับแค้นใจ อยากจะลุกตอบโต้ด้วยการเตะเสยปลายคางก็ต้องอดกลั้นเอาไว้อย่างที่สุดครั้นตอนนี้ตัวเองกำลังเป็นรอง เป็นครั้งแรกที่เขาอดทนได้มากขนาดนี้ อดเพื่อรอเวลาเป่ากบาลไอ้สารเลวที่มันกำลังคิดว่าตัวเองอยู่เหนือคนอื่น“ไงมึง ลุกขึ้นมาสิ ลุกขึ้นมา”“อ๊า—”ชลัมพลกำเข้าเส้นผมอีกฝ่ายแน่น จากนั้นกระชากจนใบหน้าแหงนขึ้นสูง ราเชนทร์เอียงสายตาโกรธแค้นมองคนเลวที่ยังทำชั่วลอยหน้าลอยตาหนักแผ่นดินไม่เลิก พลันสีหน้าของมันบ่งบอกว่าสะใจมาก เมื่อตอนนี้เขาตกเป็นรองทุกอย่างจะบีบก็ตาย จะคายก็ตาย...“กูจะส่งมึงตามพ่อมึงไป ส่วนแม่มึง...แค่ดึงสายออกซิเจนออกไปก็หมดลมหายใจทันที ถึงตอนนั้นพวกมึงคงไปรอกันที่ทางช้างเผือ""....""ครอบครัวคงจะสมบูรณ์ มีความสุขแล้วสินะไอ้ลูกหมา"แสยะยิ้มร้ายกาจแล้วตบหน้าชายหนุ่มเบาๆ พูดอย่างเย้ยหยันแล้วแผดเสียงหัวเราะอย่างผู้ชนะ ก่อนนจะจับหน้าผากของราเชนทร์กระแทกลงพื้นดังปักไปหลายทีและหัวแตกใ
บางทีคุณอาจจะชอบ
RISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก
AngelBell855 viewsมาเฟียคลั่งรัก (Love as first sex)
จินต์พิชา1.1K viewsไฟรัก บำเรอสวาท Sex On Fire
MaNIE-STORY2.4K viewsรับจ้างรักฉบับมาเฟีย
มนต์สิงหา1.7K viewsสยบรักมาเฟีย
มดตัวจี๊ด1.6K viewsแค้นรัก เมียสมรส NC20+
Naya Solene1.6K viewsKoyerหวงรักสลับเกียร์
คุณดอกไม้608 viewsรักอันตรายของเจ้าชายมาเฟีย
SS.WONDER126 views
